_.

Μίκης Θεοδωράκης, 21 Μαίου 2016

Οι δημόσιες παρεμβάσεις του Μίκη Θεοδωράκη παρουσιάζουν πάντοτε ενδιαφέρον. Το πρόσφατο κείμενό του έχει μια ακόμα ενδιαφέρουσα πλευρά. Συνδυάζει τα όσα γίνονται σήμερα με τον βίο και την πολιτεία της Αριστεράς σε όλη την διάρκεια της μεταπολίτευσης  και δίνει με γλαφυρό τρόπο πως η σημερινή σκληρή πτέρυγα του Περισσού, είχε μια πολιτική ουράς απέναντι στο ΠΑΣΟΚ και τους «θεσμούς», συμμετέχοντας στις απερίγραπτες φαρσοκωμωδίες της εκλογής Σαρτζετάκη στην προεδρεία της δημοκρατίας και την απαλοιφή του αιτήματος της απλής αναλογικής από τις συμφωνίες που γίνονταν τότε. Επίσης περιγράφει το πώς και γιατί έχει επιβληθεί ένα εμπάργκο για τις απόψεις του και τις πολιτικές του παρεμβάσεις που ακολουθείται από όλα τα ΜΜΕ.

Το γεγονός ότι σήμερα έχει καθήσει στην πλάτη μας ένα αριστεροδεξιό πολιτικό μόρφωμα συντριπτικής εκλογικής και λαϊκής μειοψηφίας, το οποίο υπακούοντας στις εντολές των ξένων καταστρέφει το παρόν και το μέλλον της χώρας μας αδίστακτα, άβουλα, υπεροπτικά και χωρίς ντροπή και έχοντας -όπως φαίνεται- συνείδηση, δηλαδή γνωρίζοντας απολύτως το κακό που προκαλεί, το γεγονός αυτό βασίζεται πάνω σε μια πρωτοφανή στρέβλωση της κοινοβουλευτικής τάξης.

Στο Σύνταγμα του 1974 υπήρχε άρθρο με το οποίο οριζόταν σαφώς ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας όφειλε σε περίπτωση που υπήρχε δυσαρμονία ανάμεσα στην Κυβέρνηση και στη λαϊκή θέληση, να διαλύσει την Βουλή και να προκηρύξει εκλογές. Το άρθρο αυτό το έβγαλε ο Ανδρέας Παπανδρέου στην αναθεώρηση του Συντάγματος του 1986.

Όμως για να μπορέσει να το κάνει, χρειαζόταν και τις ψήφους του ΚΚΕ. Όταν μαθεύτηκε ότι προτίθεται να προχωρήσει σ’ αυτή την πρωτοφανή παραμόρφωση του Συντάγματος που είχε ως άμεση συνέπεια την κατάργηση του Λαού ως θεματοφύλακα της ουσιαστικής δημοκρατικής τάξης στην χώρα μας, θυμάμαι ότι βρισκόμουν στην Θεσσαλονίκη ως βουλευτής του ΚΚΕ για μια πολιτική εκδήλωση. Έσπευσα λοιπόν να δηλώσω στον τύπο ότι το ΚΚΕ θα έδινε την ψήφο του μόνο βάζοντας τους δικούς του όρους, ότι φυσικά δεν θα περιοριζόταν στην απόρριψη της μεταβολής του Πολιτεύματος από Προεδρικό σε Πρωθυπουργικό αλλά και θα έθετε ως όρο να καθιερωθεί η απλή Αναλογική, που ήταν και το πάγιο αίτημα της Αριστεράς.

(more…)

Σχόλιο GMR:   Καθόλου τυχαία(;), παρά την αρχική κοινή σκέψη, η τελική άρνηση του σεβαστού Λαοκράτη Βάσση να συναντηθεί με την G-M-R για έναν “μακρύ καφέ” προκειμένου να συζητηθεί η από το 2010 κατάσταση:

“Άλλη μία χαμένη ευκαιρία…

Κι όσο μεγάλη ήταν η ευκαιρία της Μεταπολίτευσης για την ενδυνάμωσή μας τόσο μεγαλύτερη είναι και η ευθύνη όλων εκείνων που τη διαχειρίστηκαν για την τελική της έκβαση. Γιατί ήταν απ’ τις μεγαλύτερες ευκαιρίες μας, αν υπολογίσουμε, με αντικειμενικά μέτρα και σταθμά, τους μείζονες προνομιακούς της όρους, όπως:…

Τρίτον, τέλος, την Ευρώπη, με τα πακέτα της και όχι μόνο, που ήταν και η μεγάλη στρατηγική μας επιλογή, κάτι σαν νέα “Μεγάλη Ιδέα” μας, όπως κι αν αναγνωστεί. Το πώς, όμως, αυτό το προνομιακό (η έντονη υπογράμμιση είναι της G-M-R) άθροισμα: Ειρήνη + Δημοκρατία + Ευρώπη το κατέστησαν ελλειμματικό οι υποκειμενικές αδυναμίες μας,…“.

Άργησε πολύ, πάρα πολύ, αλλά μας αποκάλυψε τελικά ο σεβαστός Λαοκράτης Βάσσης, την ουσιαστική και βαθιά ΠΡΟΣΔΟΚΙΑ του για το “προνομιακό άθροισμα” που βέβαια περιελάμβανε προδιαγεγραμμένα-εκ του ασφαλούς, την ευρωχρεοκρατία και την (τουλάχιστον ευρώ-) εξάρτηση (ό ίδιος ο κ. Λαοκράτης Βάσης το διαπιστώνει Μας εθίζουν σε κίβδηλη κανονικότητα όπως και ο επίσης σεβαστός Πέτρος Μηλιαράκης που μας άφησε πολύ πρόωρα «Ευρωσκεπτικισμός» και «ενωσιακή τάξη» ), πολιτική, πολιτισμική με τους όρους που επιβάλλει η Γερμανική Ηγεμονία (στο βάθος ΟΜΩΣ εξαρτώμενη από την Αμερικανική Ηγεμονία).

Η G-M-R επιθυμούσε να συζητήσει με τον κ. Λαοκράτη Βάση την βαθιά πληττόμενη πολιτισμική & έξωθεν καθοριζόμενη πολιτική( ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ & ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ, Μετα-αλήθεια & Μετα-δημοκρατία, ΣΟΚ ΚΑΙ ΧΑΟΣ )-(αντί)επιστημονική ( δ.ά.δ.α. (*) ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΑΝΤΙdebtocracy ΠΡΑΓΜΑΤΟΓΝΩΜΟΣΥΝΗΣ ) – (αντί)Δικαιϊκή ( ΜΗΛΙΑΡΑΚΗΣ-ΣΤΟ-KONTRA-CHANNEL-ΓΙΑ-ΤΟ-ΑΡΘΡΟ-86Σ , ΤΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΜΙΑΣ ΗΘΙΚΗΣ & ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ “ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΔΟΜΗΣΗΣ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ”.) κατάσταση Χρεοκρατίας – Εξωθεν Εξάρτησης, πράγμα που ακυρώθηκε, όπως αναπάντητες έμειναν και όλες οι επιστολές μας προς τον κ. Λαοκράτη Βάση.

Το ζητούμενο σεβαστέ Λαοκράτη Βάσση, δεν είναι να στηρίζουμε εφ’ όρου ζωής προσπάθειες (ή να κάνουμε κριτική) για πολιτισμό-παιδεία-δημοκρατία κάτω από “τη νέο/αποικιακή επικυριαρχία”, αλλά, να δώσουμε με ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΑΝΑΔΟΜΗΣΗ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ, ξεκινώντας με την ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΤΟΥ ΕΛΑΧΙΣΤΟΥ (Ε.ΜΠΙΤΣΑΚΗΣ βιβλίο “Η ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΤΟΥ ΕΛΑΧΙΣΤΟΥ” – Ο Μπέρτολτ Μπρέχτ σήμερα ) στο υφ’ υμών υποδεικνυόμενο πλαίσιο πολιτισμού, παιδείας, δημοκρατίας, ένα χρήσιμο εργαλείο ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ-ΙΣΧΥΟΣ, που δεν ειναι άλλο από το εθνικό και υπό κοινωνικό (ΕΠ’ ΟΥΔΕΝΙ ΤΡΑΠΕΖΙΚΟ ή ΕΞΩΘΕΝ) έλεγχο, ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ.

_.

Λαοκράτης Βάσσης 8 Δεκεμβρίου 2022

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Καθώς τείνουμε να εθιστούμε στην κίβδηλη κανονικότητα, όπως αυτή διαμορφώνεται, με παραπλανητικούς όρους, απ’ το ένοχο πολιτικό μας σύστημα και τα επικοινωνιακά του εξαπτέρυγα: με βάση τις νεο/αποικιακές ρήτρες των τριών Μνημονίων και τις μακροχρόνιες δεσμεύσεις τους, με μία εξ αυτών ως και ενός αιώνα, όλο και περισσότερο αποσυνδέονται Μεταπολίτευση και Χρεοκοπία, σαν να μην υπάρχει σχέση αιτιότητας, σχέση αιτίου και αιτιατού, μεταξύ τους.

Όπως, όλο και περισσότερο αναγιγνώσκονται: η Χρεοκοπία, που απωθείται ένοχα εκτός του πολιτικού μας λεξιλογίου, και η μετανεωτερική αποικιοποίησή μας, σαν φυσιολογικά, ακόμα και ευκταία, γνωρίσματα της εθνικής μας πραγματικότητας. Με τη διαμεσολαβητική, μεταξύ της υπερεξουσίας του ευρωδυτικού τοκογλυφικού κεφαλαίου και του λαού μας, πολιτική εξουσία να προβάλλει περίπου ως τρόπαια πολιτικού ρεαλισμού τις μνημονιακές “πομπές” της, απενοχοποιώντας και “κανονικοποιώντας” το νεο/αποικιακό διαχειριστικό της ρόλο. Προπαντός χάρη (και) στη στρατηγική αναδίπλωση της Συριζικής Αριστεράς, που βραχυκύκλωσε (μεσοπρόθεσμα;) τις όποιες εναλλακτικές δυνατότητες και προοπτικές του Τόπου μας.

Με όση όμως επικοινωνιακή χρυσόσκονη κι αν επικαλυφθούν τα δύο δίπολα: α) Μεταπολίτευση-Χρεοκοπία και β) Χρεοκοπία-Μετανεωτερική αποικιοποίηση, σε όσες επιστημονικοφανείς παραναγνώσεις κι αν επιδοθούν οι επιτήδειοι της οργανικής διανόησης, δεν είναι δυνατό να εξαερωθεί, τελικά, η βαθύτερη αιτιότητα που τα διαπερνά. Γιατί, όσο κι αν υπερτονιστούν τα (υπαρκτά) εξωγενή αίτια της χρεοκοπίας, δεν γίνεται να αποσυνδεθεί πειστικά απ’ τα ενδογενή αίτιά της, ή να θεωρηθούν αυτά ως δευτερογενή. Ενώ είναι και πρωτογενή και κυρίαρχα. Να αποσυνδεθεί, δηλαδή, απ’ τον βαθύτερο πολιτικό και πολύ περισσότερο τον βαθύτερο εκπτωτικό πολιτιστικό χαρακτήρα των δεκαετιών της Μεταπολίτευσης.

Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.

Πηγή: slpress.gr