Αναστ. Κώνστα, 20 Μαρ. 2019

Σύμφωνα με τις διατάξεις της παρ. 1 του άρθρου 106 του Συντάγματος “Για την εδραίωση της κοινωνικής ειρήνης και την προστασία του γενικού συμφέροντος το Κράτος προγραμματίζει και συντονίζει την οικονομική δραστηριότητα στη Χώρα, επιδιώκοντας να εξασφαλίσει την οικονομική ανάπτυξη όλων των τομέων της εθνικής οικονομίας. Λαμβάνει τα επιβαλλόμενα μέτρα για την αξιοποίηση των πηγών του εθνικού πλούτου, από την ατμόσφαιρα και τα υπόγεια ή υποθαλάσσια κοιτάσματα, για την προώθηση της περιφερειακής ανάπτυξης και την προαγωγή ιδίως της οικονομίας των ορεινών, νησιωτικών και παραμεθόριων περιοχών”.

Η εν λόγω συνταγματική διάταξη επιβάλλει να έχει το κράτος την οργάνωση, τον προγραμματισμό και την εποπτεία της άσκησης της οικονομικής πολιτικής στη χώρα μας. Όπως, όμως, αποδεικνύεται από τον ν. 4334/16-7-2015, ο οποίος κατέστησε εθνικό δίκαιο την απόφαση της 12-7-2015 της Συνόδου των αρχηγών των κρατών – μελών της ευρωζώνης, η εξουσία αυτή έχει ολοσχερώς εκχωρηθεί στους λεγόμενους “θεσμούς”, δηλαδή στην ΕΕ.

Η εκχώρηση έχει γίνει βάσει νόμου που είναι προδήλως αντισυνταγματικός, ιδίως ενόψει των διατάξεων του άρθρου 106 του Συντάγματος. Ο νόμος αυτός, που ψηφίστηκε μετά τη μετατροπή του ΟΧΙ του δημοψηφίσματος της 5-7-2015 σε πλήρη υποταγή στους υποτιθέμενους εταίρους μας, προβλέπει ότι “η κυβέρνηση πρέπει να συσκέπτεται και να συμφωνεί με τους Θεσμούς για όλα τα σχέδια νόμου στους σχετικούς τομείς, με επαρκές χρονικό περιθώριο πριν την υποβολή τους για δημόσια διαβούλευση ή το Κοινοβούλιο”. Μάλιστα η συγκεκριμένη “δέσμευση” επαναλήφθηκε με τον νόμο που κυρώθηκε το 3ο μνημόνιο.

Εντούτοις ουδείς συγκινείται, ούτε αντιδρά στην προφανή αυτή κατάλυση του Συντάγματος. Προ 9 περίπου ετών, την 26-7-2010, ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών με την ανακοίνωσή του περί προσφυγής στο ΣτΕ κατά του 1ου μνημονίου διαπίστωνε επίσης την πλήρη εκχώρηση της νομοθετικής και εκτελεστικής λειτουργίας στην τρόικα. Ο ΔΣΑ είναι ο μεγαλύτερος επιστημονικός σύλλογος στην πατρίδα μας, ενώ λόγω της ιδιότητος των μελών του μπορεί να θεωρηθεί και ως ο εγκυρότερος σύλλογος από επιστημονικής απόψεως για την έκφραση μιας τέτοιας άποψης. Σε οποιοδήποτε άλλο ευνομούμενο κράτος του πλανήτη η διαπίστωση αυτή θα είχε προκαλέσει την αυτεπάγγελτη ποινική διερεύνηση παραβίασης του Συντάγματος από τις εισαγγελικές αρχές. Στην πατρίδα μας, όμως, δεν συγκινήθηκε ούτε ένας εισαγγελέας….

Επίσης πρέπει να τονιστεί ότι βάσει των διατάξεων του άρθρου 62 του Συντάγματος “όσο διαρκεί η βουλευτική περίοδος ο βουλευτής δεν διώκεται, ούτε συλλαμβάνεται, ούτε φυλακίζεται, ούτε με άλλο τρόπο περιορίζεται χωρίς άδεια του Σώματος”. Όμως “δεν απαιτείται άδεια για τα αυτόφωρα κακουργήματα”. Η δε κατάλυση του Συντάγματος (συνιστώσα εσχάτη προδοσία) είναι κατά τις διατάξεις του άρθρου 134 Ποινικού Κώδικα αυτόφωρο κακούργημα. Τίθεται λοιπόν το ερώτημα, εάν θα έπρεπε να συλληφθούν οι βουλευτές που ψήφισαν λ.χ. το 1ο μνημόνιο ή τον παρατιθέμενο στο παρόν νόμο. Η απάντηση νομίζω πως είναι προφανής…

Ενώ λοιπόν το Σύνταγμα έχει αποδεδειγμένα καταλυθεί, οι βουλευτές εξακολουθούν να ψηφίζουν διατάξεις του Συντάγματος που πρέπει κατά την άποψή τους να αναθεωρηθούν! Όλοι αυτοί, όλο το πολιτικό σύστημα, όλα σχεδόν τα ΜΜΕ πασχίζουν να μας πείσουν ότι έχει επιστρέψει η “κανονικότητα” στη χώρα. Πρόκειται λοιπόν για μία ιλαροτραγωδία, όπου βάζουν τον βιαστή να αναθεωρήσει τις διατάξεις περί βιασμού…

Η αλήθεια, όμως, κείται μακράν, όπως αποδεικνύεται από τον νόμο 4334/2015. Και η αλήθεια είναι ότι δεν διανύουμε απλά μία παρατεταμένη περίοδο “αυξημένης εποπτείας”, αλλά μία αέναη περίοδο πλήρους κατάλυσης συνταγματικών λειτουργιών με ολόκληρο το πολιτικό προσωπικό να υποκρίνεται πως όλα έχουν καλώς.

Την επόμενη φορά λοιπόν που θα αναρωτηθείτε γιατί καθυστερεί η νέα ρύθμιση του ν. Κατσέλη, πότε, σε ποιον βαθμό και αν θα δοθούν τα αναδρομικά στις συντάξεις ή αν θα θεσπιστεί ρύθμιση διακανονισμού οφειλών προς το δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία σε 100 ή 120 δόσεις, θυμηθείτε τον ν. 4334/2015. Θα σας βοηθήσει να καταλάβετε ποιος έχει επιβάλλει την κατάλυση του Συντάγματος (ο εν λόγω νόμος αποτελεί απόφαση της Συνόδου Κορυφής της Ευρωζώνης) και ποιος τελικά αποφασίζει τι γίνεται σε αυτόν τον τόπο.

Καλό είναι μάλιστα να μην ξεχνάμε ότι το θέμα δεν είναι οι 120 δόσεις, αλλά το πώς και πότε θα φροντίσουμε – οργανωμένοι δημοκρατικά σε παλλαϊκό μέτωπο και με την αρωγή όσων στελεχώνουν τον κρατικό μηχανισμό – να εφαρμοστεί το άρθρο 120 παρ. 4 του Συντάγματος, κατά το οποίο “η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία”.

Αναστάσιος Κων. Κώνστας

Δικηγόρος Αθηνών παρ’ Αρείω Πάγω

Πηγή: dromosanoixtos.gr