ithacanet, 24 Δεκ. 2018

* Τα “χρωστούγεννα” είναι λέξη επινοημένη από τον Δον Ψυχώτη.

—

Είναι Χριστούγεννα, οπότε ας ασχοληθούμε με κάτι χριστιανικό, εορταστικό και αναμφισβήτητα ιστορικό, πολιτικό και κοινωνικό.

Η μεγαλύτερη θρησκεία σήμερα είναι ο οικονομισμός. Και η μεγαλύτερες θυσίες γίνονται για την χωρίς όρια απληστία των ολίγων. Μόνο μία άλλη ανώτερη δύναμη μπορεί να αντιμετωπίσει τη λατρεία του Μαμωνά.

Η λατρεία του χρήματος, της χλιδής και της κραιπάλης, είχε ξαναεμφανιστεί στα χρόνια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Κι όταν κάποιοι βρίσκονται σε κατάσταση ασύδοτου πλούτου, στην άλλη άκρη ο κόσμος γεμίζει με δούλους.

Ο Χριστός γεννήθηκε από Θεό και άνθρωπο, για να φτιάξει Εκκλησία. Λέξη και σχέση ελληνική, προερχόμενη από την εκκλησία του δήμου^[1]. Στην ευρισκόμενη σε παρακμή αρχαιοελληνική εκκλησία, στον τρόπο λήψης αποφάσεων, ο Ιησούς πρόσθεσε την ανάγκη ήθους, κανόνες σχέσεων, κοινωνίας, ευχαριστίας και αγάπης, αναδεικνύοντας τη θεία ουσία αυτών των λέξεων – αυτών των σχέσεων. Θανάτω θάνατον πατήσας ήρθε να φέρει την Ανάσταση στους ανθρώπους. Να τους θυμίσει τη θεία ουσία τους, πίσω από την παρηκμασμένη ανθρώπινη υπόσταση. Ήρθε να υπενθυμίσει την ανθρώπινη δυνατότητα. «Ὁ Θεός ἔστη ἐν συναγωγῇ θεῶν, ἐν μέσῳ δέ θεούς διακρίνει..» και… «ἐγώ εἶπα : ὑμεῖς θεοί ἐστέ καί υἱοί Ὑψίστου πάντες» στον 81ο Ψαλμό του Δαυίδ και «νῦν τέκνα θεοῦ ἐσμέν καί οὔπω ἐφανερώθη τι ἐσόμεθα, οἴδαμεν δέ ὅτι ἐάν φανερωθῆ ὅμοιοι αὐτῷ ἐσόμεθα ὅτι ὀψόμεθα αὐτόν καθῶς ἐστί» (Α, Ιωάννου 3,2).

Για να γίνει ξανά θεάνθρωπος ο άνθρωπος, αρκεί η αγάπη προς τον πλησίον, η λιτότητα και η αυτάρκεια. Αρκεί η βοήθεια προς τον φτωχό. Αρκεί να τον αποσπάσουμε από τα χέρια των αμαρτωλών: «… κρίνατε ὀρφανῷ καί πτωχῷ, ταπεινόν καί πένητα δικαιώσατε· ἐξέλεσθε πένητα καὶ πτωχόν, ἐκ χειρός ἁμαρτωλοῦ ρύσασθε αὐτόν… ἐγώ εἶπα· θεοί ἐστε καί υἱοί ῾Υψίστου πάντες· ὑμεῖς δέ ὡς ἄνθρωποι ἀποθνήσκετε καί ὡς εἷς τῶν ἀρχόντων πίπτετε…».

Ήρθε για να μας πει «Τόν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον, δός ἡμῖν σήμερον, καί ἄφες ἡμῖν τά ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καί ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν»^[2]. Πρώτα να χαρίσεις χρέη στους άλλους και ύστερα να προσευχηθείς, μη και τύχει και σε σένα το ίδιο δώρο. Τα δώρα, που δημιουργούν χρέη, δεν γίνονται, γιατί πρέπει οπωσδήποτε να εξοφληθεί το χρέος που δημιουργούν. Με την Κυριακή προσευχή, ήρθε για να πει ότι τα «οφειλήματα που δεν μπορούν να πληρωθούν δεν πρέπει να πληρωθούν».

Ο Χριστός γεννήθηκε για να μας πει “Μή θησαυρίζετε ὑμῖν θησαυρούς ἐπί τῆς γῆς“, αλλά ποιος το θυμάται πια; Ήρθε για να αποκαταστήσει μια προαιώνια τάξη, η οποία στα χρόνια της πλέον δουλοκτητικής κοινωνίας στην ιστορία της ανθρωπότητας, είχε «ξεχαστεί»: «πλούσιοι πτωχῶν ἄρξουσι, καί οἰκέται ἰδίοις δεσπόταις δανειοῦσι» (Παροιμίες, 22,7). Όπως και τότε, έτσι και σήμερα, έχουμε ξεχάσει ότι οι πλούσιοι με τη δύναμη του χρήματος μπορούν να κυβερνούν τους φτωχούς και τα δάνεια δημιουργούν δούλους των δανειστών.

Ο Χριστός σταυρώθηκε για τα χρέη μας και όχι για τις αμαρτίες μας και η περιοδική σεισάχθεια που είχε διακοπεί με τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία έγινε μόνιμη και σταθερή αποκήρυξη του τοκισμού και των δανειστών:

• “Θέλει όλα να φυτρώνουν χωρίς να σπείρει και να οργώσει. Αλέτρι που έχει την πέννα του, χωράφι του το χαρτί, σπόρο το μελάνι, βροχή τον χρόνο που του αυξάνει χωρίς να γίνεται αντιληπτό την επικαρπία των χρημάτων, και δρεπάνι είναι η απαίτησή του. Αλώνι του είναι το σπίτι, όπου λιανίζει τις περιουσίες των θλιβομένων. Όλα τα βλέπει σαν δικά του. Εύχεται να έχουν οι άνθρωποι ανάγκες και συμφορές για να καταφύγουν υποχρεωτικά σ’ αυτόν. Μισεί εκείνους που αρκούνται στα εισοδήματά τους κι όσους δεν δανείζονται τους θεωρεί εχθρούς. Κάθεται με τις ώρες στα δικαστήρια για να βρεί ποιόν πιέζουν οι απαιτητές του κι ακολουθεί τους εισπράκτορες των φόρων, όπως οι γύπες τους στρατούς κατά τον πόλεμο”. (Αγίου Γρηγορίου Νύσσης, ΚΑΤΑ ΤΟΚΙΖΟΝΤΩΝ ΚΑΙ ΔΑΝΕΙΣΤΩΝ)

Η καταδίκη του δανεισμού άντεξε ως τον 16ο αιώνα οπότε εμφανίστηκε ο Λούθηρος, ενώ την ίδια στιγμή στο θρόνο του Πάπα καθόταν ένα μέλος της οικογένειας των Μεδίκων, των μεγαλύτερων τραπεζιτών εκείνης της εποχής. Προτεστάντες και Ρωμαιοκαθολικοί επέστρεψαν στις αρχές και τις αξίες της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, για να ακολουθήσει η Ορθοδοξία. Έκτοτε, η πράξη που έστελνε τους τοκογλύφους στον πάτο της Κόλασης του Δάντη κυβερνά ξανά τον πλανήτη.

Οι σημερινές εξουσίες έχουν διαγράψει από τη μνήμη των ανθρώπων, τα Ιωβηλαία, τις Σεισάχθειες, τις περιοδικές διαγραφές χρεών, που τέλειωσαν με τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Από το 3.000 π.Χ. και τον κώδικα του Χαμουραμπί, από τότε που εμφανίστηκε η πρώτη γραφή, υπήρχε η περιοδική διαγραφή του χρέους, γιατί ΌΛΕΣ οι κοινωνίες ήταν και είναι κοινωνίες χρέους του ενός προς τον άλλον.

Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία έγινε δουλοκτητική, γιατί έπαψε να διαγράφει χρέη και οι δανειολήπτες, που αδυνατούσαν να πληρώσουν έπρεπε να παραδώσουν στον δανειστή τον εαυτό τους, αλλά συνήθως παρέδιδαν ένα μέλος της οικογένειας τους, τη γυναίκα τους ή τα παιδιά τους. Το ρωμαϊκό ius patronato, που η δυτική πολιτική και θρησκευτική εξουσία χρησιμοποιεί μέχρι σήμερα, είναι εμπνευσμένο από την εξουσία ζωής και θανάτου που είχε ο πατέρας πάνω στην οικογένεια του.

Ξεχάσαμε, χάρις στο εφαρμοζόμενο σήμερα Ρωμαϊκό Δίκαιο, το οποίο ήταν και είναι πάντα το δίκαιο των πατρικίων, ότι η τοκογλυφία είναι έγκλημα, γιατί ο τοκισμός είναι ο τρόπος με τον οποίο μπορείς να βγάζεις χρήματα, ακόμα και όταν κοιμάσαι. Όλα τα έχουμε ξεχάσει, γιατί η βάση του σημερινού δικαίου είναι το Ρωμαϊκό και όχι το πάντα Εκκλησιαστικό αρχαιοελληνικό και Χριστιανικό Δίκαιο. Δεν είναι το ήθος, η συμπεριφορά, η προσφορά, οι σχέσεις των ανθρώπων, που αποφασίζουν για το τι είναι δίκαιο και πώς από το δίκαιο θα πάμε στον Νόμο. Δεν αποφασίζει πια η Εκκλησία του Χριστού ή/και των ανθρώπων σε ποιον θα χαριστούν τα οφειλήματα και θα συγχωρεθούν οι αμαρτίες. Σήμερα, το χρήμα φτιάχνει τους νόμους και εκλέγει τους άρχοντες.

Ο Χριστός μια φορά μόνο πήρε στα χέρια του φραγγέλιο για να αναστρέψει τας τραπέζας των κολλυβιστών και των εμπόρων, σκορπίζοντας τα κέρματα στο χώμα. Ο Χριστός ήρθε στον κόσμο για να φτιάξει εκκλησία και όχι θρησκεία ⁽³⁾. Ήρθε για να μας θυμίσει ότι εκτός από τον Μαμωνά, υπάρχει και ο Θεός. Οι εξουσίες και οι πολιτικοί και θρησκευτικοί εξουσιαστές μετέτρεψαν την εκκλησία σε θρησκεία και προσκυνούν τις εικόνες, την ίδια ώρα που υμνούν τον Μαμωνά. Η οργάνωση, που, ελέω Βαυαρών και Άγγλογάλλων, έχει γίνει κρατικό παράρτημα, υμνεί τους τραπεζίτες με τρόπο, τόσο δουλοπρεπή, που κανένας ελληνόφωνος πολιτικός δεν διανοήθηκε να κάμει:

Θάπρεπε να ντρέπονται.

Σήμερα, μια παγκόσμια χριστιανική επανάσταση είναι απολύτως αναγκαία, για τους ίδιους λόγους με το τότε. Η παγκόσμια επανάσταση ενάντια στο χρέος και στην ηθική και πνευματική εξαθλίωση του ανθρώπου δεν μπορεί παρά να ξεκινήσει από την Ελλάδα. Ο ελληνικός λαός είναι ο πλέον υπερχρεωμένος στον πλανήτη και διοικείται από Φαρισαίους πολιτικούς και μία πνευματική και θρησκευτική ηγεσία, που δεν αφήνουν κανένα περιθώριο ελπίδας. Ο ελληνικός λαός μιλά ελληνικά και το παγκόσμιο παιχνίδι της παρερμηνείας και παραχάραξης νοημάτων και λέξεων δεν περνάει σε όσους έχουν για μητρική γλώσσα τη γλώσσα των ευαγγελίων ⁽⁴⁾. Δεν μπορούν να μας πείσουν ότι τα “οφειλήματα” είναι μόνο “αμαρτίες” ή παραπτώματα, όπως τα μεταφράζουν – παρερμηνεύουν σε όλες τις γλώσσες του κόσμου. Όπως και τότε το παγκόσμιο πρόβλημα είναι το χρέος. Το παγκόσμιο χρέος έχει εκτοξευθεί σταύψη και οι άνθρωποι εργάζονται σαν δούλοι, για να εξωφλήσουν κάτι, που δεν θα έπρεπε να υπάρχει. Η δική μας επανάσταση θα είναι ειρηνική, γιατί θα βασίζεται σε μία διαρκή επίθεση αγάπης. Οι Έλληνες έχουμε χρέος να κάμουμε την Ορθοδοξία την παγκόσμια εκκλησία του 21^ου αιώνα, όπως είχε προβλέψει και ο αείμνηστος σερ Στήβεν Ράνσιμαν.

Η νέα Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία είναι Τραπεζική και πρέπει να την τελειώσουμε. Ισχύει και τώρα το Όσοι πιστοί σε Θεό ή/και ανθρώπους προσέλθετε. Αρκεί να μη ξεχνάμε ότι ός άν θέλη έν ύμιν είναι πρώτος έσται ύμών δούλος.

Όλα τα κακά θα αρχίσουν να απομακρύνονται και ο κόσμος να αλλάζει προς το καλύτερο, όταν θα ξαναγίνουμε εκκλησία. Του Δήμου ή του Χριστού, αδιάφορο. Ορθοδοξία και Ελληνισμός είναι παγκόσμιες αξίες. Πρόκειται για τις αξίες, που μπόλιασαν τους πολιτισμούς των περισσότερων λαών του κόσμου. Η Οικουμενικότητα τους μπορεί να κοιτάξει στα μάτια την χρηματοπιστωτική παγκοσμιοποίηση και να την κάμει να σκύψει από ντροπή και φόβο.

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ , λοιπόν.

Για να τελειώνουμε μια για πάντα με τα κακά χρωστούγεννα- αυτή την αέναη παραγωγή χρέους από τις τράπεζες των κολλυβιστών του σήμερα. Μόνο ο Θεός και οι τραπεζίτες δημιουργούν κάτι εκ του μηδενός. Ο πρώτος για να μας λευτερώσει , οι άλλοι για να μας σκλαβώσουν.

^[3] Χρήστου Γιανναρά: “Ενάντια στη Θρησκεία“.

^[4] Τα ευαγγέλια γράφτηκαν στα ελληνικά και η μετάφραση της Παλαιάς Διαθήκης, η επονομαζόμενη “των 70”, είναι η αρχαιότερη και άρα η αυθεντικότερη έκδοση της εβραϊκής Παλαιάς Διαθήκης. Τα σημερινά βιβλία των Εβραίων διορθώθηκαν από ραββίνους μεταξύ 6^ου και 10^ου αιώνα μ.Χ.

—

– Η εικόνα του χριστουγεννιάτικου δέντρου είναι από την Κοργιαλένειο Βιβλιοθήκη Αργοστολίου.

Πηγή: ithacanet.gr