Σχόλιο GMR: Επειδή ακριβώς οι πολιτικοί, αλλά τονίζουμε και οι διανοούμενοι (που μερικοί θεωρητικά μόνο υποστηρίζουν το δίκιο), έχουν μειωμένη ευαισθησία ως επιθετική αναισθησία^(*) για ζητήματα παραβίασης του ισχύοντος δικαίου, φθάσαμε σε ανεξέλεγκτα διεφθαρμένη και διαφθοροποιό εισαγγελικοδικαστική λειτουργία υπέρ ισχυρών και πολιτικών.

Όχι συνολικά ανεξέλεγκτη, διότι ασκούνται μεν και κατηγορητήρια/διώξεις, αλλά ως τελικό αποτέλεσμα κάθε εκδικαζόμενης υπόθεσης (οπότε η διαφθορά πλήττει και τους έντιμους εισαγγελείς που συνέταξαν τα τεκμηριωμένα κατηγορητήρια τα οποία δολίως κατέπεσαν ή δολίως “εξέπνευσαν” στην συνέχεια), όπου ο καταγγελλόμενος είτε είναι ισχυρός (εντός του πολιτικοοικονομικού συστήματος, δεν λέμε κοινωνικού διοτι στην κοινωνία δεν “μετράς” άνευ πολιτικής ή οικονομικής δύναμης), είτε λαδώνει (και αυτό ως ασφαλής λογική πιθανολόγηση).

(*) — όπως το αριστερό “αξίωμα”, “το θέμα δεν είναι νομικό, το θέμα είναι πολιτικό” και η δικαιολογία αριστερού νομικού (που ζεί απο την δικηγορία…) “μα πιστεύετε στην ελληνική δικαιοσύνη;”.

_.

Ι. Μανομενίδης-Δημ. Τσιπίδης , 25 Φεβρουαρίου 2012

Γνώρισα προσωπικά τον Δημήτρη Τσιπίδη, όταν ως εν ενεργεία Αξιωματικός διεκδίκησα την συμμετοχή των εν ενεργεία Αξιωματικών στις προηγούμενες εκλογές ΟΤΑ 2005 ή 2006 (δικαιούνται οι Υπαξιωματικοί κι οι στρατιώτες, όχι όμως οι Αξιωματικοί) και ανταλλάξαμε απόψεις επί του θέματος (είχα επικοινωνήσει τότε από όλους τους υποψήφιους Νομάρχες για να προβάλω το θέμα) κι έκτοτε δεν τον ξαναείδα, όμως διαβάζοντας την ιστορία του θεωρώ ότι μακάρι να είχαμε 10 συναδέλφους στρατιωτικούς, έντιμους όπως αυτός!

Στις 1 Μαρτίου γίνεται η Δίκη του, επειδή κατήγγειλε την πάγια τακτική απευθείας ανάθεσης δρομολογίων μαθητών αξίας €300.000.000, ετησίως (πράγματι, όσα λείπουν από τα ταμεία μας και θα μειώσουμε τον βασικό μισθό των πτωχών πλέον εργαζόμενων).

Διαβάστε κι αποφασίστε κατά συνείδηση αν αισθάνεστε υποχρέωση να είστε όσοι Θεσσαλονικείς εκεί παρόντες. Εννοείται ότι θεωρώ ότι ο ΣΕΕ πρέπει να λάβει θέση και να είναι παρών, όμως δεν είναι δικό μου θέμα, διότι εάν πραγματικά θέλει να διορθώσει τα κακώς κείμενα, είναι βέβαιο ότι θα βρεθούν πολλά στελέχη του στην ίδια θέση (εκτός εάν θεωρείτε ότι η έντιμη πολιτική γίνεται σε κοσμικές αίθουσες). Είναι από αυτούς τους Αξιωματικούς που αισθάνομαι ότι δεν θα μετανιώσω ποτέ που του έσφιξα το χέρι, διότι μας τιμά με τη στάση του. 

Σπεύδω να παραθέσω αυτούσια την ανακοίνωση, όπως την έλαβα από άλλον συνάδελφο, για λόγους εύλογα επιδιωκόμενης δημοσιότητας, κι επιφυλάσσομαι να το διασταυρώσω, όμως την δημοσιεύω αυτούσια διότι είναι από τους συναδέλφους που κερδίζει επάξια τη θέση του στη σελίδα μου.

Το άρθρο που ακολουθεί είναι μια πραγματική και συγκλονιστική ιστορία,  

ενός συνέλληνα που ήθελε να αλλάξει τον κόσμο..

Αγαπητοί, φίλοι του αυτονόητου,

Έμπλεξα με τα πίτουρα και πάνε να με φάνε οι κότες!!!!!

Η ιστορία μου ξεκινάει από το καλοκαίρι του 2006. Αρχές του Ιουνίου αποφάσισα να ασχοληθώ ενεργά με την πολιτική. Να προσφέρω στα κοινά. Έβαλα λοιπόν υποψηφιότητα για Νομάρχης Θεσσαλονίκης. Πίστευα ότι ο αγώνας γινόταν επί ίσοις όροις! Κούνια που με κούναγε! Ξέχασα να σας πω ότι μέχρι τότε και για 2 χρόνια ήμουν Γενικός Διευθυντής Β. Ελλάδος του ΛΑΟΣ, τρομάρα μου. Στραβωμάρα είχα; Μήπως είχα VERΤIGO; Ένα σύνδρομο που παρουσιάζεται στους Αεροπόρους, με συμπτώματα παραίσθησης. Δεν αντιλαμβάνεσαι αν πηγαίνεις δεξιά ή αριστερά. Ας αφήσω τις φτηνές δικαιολογίες, την μαλακία την έκανα, πρέπει να το παραδεχτώ. Το κακό είναι ότι παρ έσυρα μαζί μου κι άλλους. Όμως, πήρα τη διαβεβαίωση ότι θα είχα την πολιτική στήριξη του κόμματος. Ξανά, κούνια που με κούναγε! Θα μου πείτε, δεν ήξερες δεν ρώταγες;Ηθελέστα και παθέστα!Τέλος πάντων. Έξω από το γραφείο μου ”κρέμασα” ένα πανό, με το κύριο σύνθημα του συνδυασμού μου.

”ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΑ ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ”!! Ξεκίνησα τον προεκλογικό μου αγώνα με έναν τρόπο που εγώ ήξερα. Στηρίχθηκα στις δικές μου γνώσεις, εμπειρίες, θέσεις, πολιτικές απόψεις άλλα κυρίως στα προσωπικά μου ”πιστεύω” σε ότι έχει σχέση με Πατρίδα, θεσμούς, δίκαιο, ηθική, αρχές και αξίες.

Μια μέρα προσήλθαν στο γραφείο μου μια ομάδα ανθρώπων για να μου μιλήσουν για ένα πρόβλημα τους. Ήταν τουριστικοί πράκτορες, ιδιοκτήτες λεωφορείων, οι οποίοι μου ανέφεραν για ένα θέμα που, ομολογουμένως, μέχρι τότε δεν γνώριζα. Τους άκουσα με προσοχή και ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Θεωρώ ότι έτσι έπρεπε να κάνω. Επρόκειτο για την μεταφορά μαθητών. Εν συντομία, για όσους δεν γνωρίζουν, όπου δεν υπάρχει σχολείο, πρωτοβάθμιο ή δευτεροβάθμιο, το Κράτος είναι υποχρεωμένο να μεταφέρει τους μαθητές στο πλησιέστερο σχολείο. Σε όποιον Δήμο ή Κοινότητα δεν υπάρχει αστική συγκοινωνία, ο Δήμαρχος οφείλει να δηλώσει αδυναμία και έτσι ακολουθεί μειοδοτικός διαγωνισμός, μεταξύ ιδιωτών πρακτόρων λεωφορείων. Όσοι συμμετέχουν, πρέπει να πληρούν κάποιες προϋποθέσεις(καταλληλότητα λεωφορείων, συνοδών, κτλ) και τελικά όποιοι προσφέρουν την καλύτερη τιμή, αναλαμβάνουν την μεταφορά των μαθητών. Συνέχισαν να μου λένε περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με το πρόβλημα τους και μου ανέφεραν ότι, τα τελευταία χρόνια, όλοι οι διαγωνισμοί, περιέργως, κατέληγαν ”άγονοι” και όλα τα δρομολόγια πήγαιναν με απευθείας ανάθεση, σε συγκεκριμένες εταιρείες. Σταδιακά και μέσα σε λίγα χρόνια, από το 40% των δρομολογίων, κατέληξαν, από το2004 και μετά, ΟΛΑ τα δρομολόγια, στο 100%, να πηγαίνουν, ΜΕ ΑΠΕΥΘΕΙΑΣ ΑΝΑΘΕΣΗ, σε λίγους. Συμπτωματικά, αυτοί οι λίγοι, ήταν πάντοτε οι ίδιοι!!!Οι άνθρωποι ήταν απελπισμένοι. Μάλιστα για όσα μου είπαν, είχαν και αποδείξεις, χαρτιά διάφορα από πολλούς διαγωνισμούς που είχαν γίνει και ενώ αυτοί πρόσφεραν καλύτερες τιμές, οι διαγωνισμοί κρίθηκαν άγονοι και τις ”δουλειές τις έπαιρναν οι άλλοι, οι ίδιοι!!Αξίζει να τονίσω ότι όσα έγγραφα μου έδειξαν, τα είχαν πάρει από το υπεύθυνο τμήμα της νομαρχίας, ύστερα από εισαγγελική εντολή!!!! Εξαιτίας του αθέμιτου ανταγωνισμού δεν μπορούσαν να ”σταυρώσουν” δουλειά, με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν να κλείσουν. Ήταν αγανακτισμένοι και ζήτησαν την βοήθειά μου.

(more…)