_.

του Γιαννάκη Λ. Ομήρου, 25 Απριλίου 2024

«Δεν υπάρχει πρόβλημα Αιγαίου. Δεν υπάρχει πρόβλημα νησιών. Δεν υπάρχει Κουρδικό πρόβλημα. Δεν υπάρχει Κυπριακό πρόβλημα. Ένα είναι το πρόβλημα. Η Τουρκία».

Αυτά είπε ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης σε ένα από τα πρώτα συνέδρια του ΠΑΣΟΚ. Και οι χιλιάδες σύνεδροι, όρθιοι αποθέωναν για πολλή ώρα αυτόν το μεγάλο Έλληνα και εμβληματική μορφή του Ποντιακού Ελληνισμού.

Αγωνιστής, διανοούμενος συγγραφέας, πολιτικός με την έννοια της προσήλωσης σε αρχές και αξίες, συνεπής και ασυμβίβαστος, απροσκύνητος.

Πρωτοπόρος στην ανάδειξη της γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού. Συμπαραστάτης των Κούρδων αγωνιστών. Ένθερμος συνοδοιπόρος στον αγώνα για τερματισμό της τουρκικής κατοχής στην Κύπρο.

Το 1994, η Βουλή των Ελλήνων, υιοθέτησε την πρόταση του για την αναγνώριση της 19ηςΜαΐου ως Ημέρα Μνήμης της Ποντιακής Γενοκτονίας.

• Το 2010 σε ομιλία του το 1996 στο 6ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ αναφέρθηκε, σε ένα προφητικό του λόγο, στην πιθανότητα έλευσης οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα, στο τέλος του τότε ιστορικού κύκλου που ο ίδιος τοποθετούσε «το 2004 ή το 2010».

Διωκόμενος από την επτάχρονη χουντική τυραννία των συνταγματαρχών, ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης διέφυγε παράνομα στην Ιταλία. Ήταν στην επταμελή ομάδα που συνέγραψε την ιδρυτική διακήρυξη του ΠΑΣΟΚ της 3ης του Σεπτέμβρη, στο Μόναχο της Γερμανίας τον Αύγουστο του 1974.

Η πρόταση του το 1988, στο Δεύτερο Παγκόσμιο Ποντιακό Συνέδριο, για τη δημιουργία μιας πόλης στα παράλια της Θράκης, με την ονομασία «Ρωμανία», προορισμένης να φιλοξενήσει Πόντιους μετανάστες, έμεινε στην ιστορία.

Με εισήγηση να προστεθεί στο όνομα της περιφέρειας Θράκης και το όνομα Ρωμανία έτσι ώστε να ονομάζεται Θράκη – Ρωμανία.

Πνεύμα ανήσυχο και ανυπότακτο αποχωρεί από το ΠΑΣΟΚ λόγω πολιτικών διαφωνιών και επιχειρεί πολιτικές πρωτοβουλίες και παρεμβάσεις χωρίς υπολογισμό του περίφημου πολιτικού κόστους.

Πριν μερικές εβδομάδες ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης με κάλεσε στο τηλέφωνο και μου εξέφρασε την επιθυμία να έλθει στην Κύπρο να παρουσιάσει ένα τελευταίο βιβλίο του με τον τίτλο «Καλαβρία – Η βαθιά Ελλάδα» και να μιλήσει και για την Κύπρο, με αφορμή τα 50 χρόνια τουρκικής κατοχής.

«Μετά τη φυγή του Λυσσαρίδη, θέλω να έχω εσένα τον άνθρωπο μου στην Κύπρο». Του είπα πως το θεωρώ μεγάλη μου τιμή.

• Διευθέτησα με τον «Όμιλο Διαλόγου Βήμα Ευθύνης» (ΔΟΒΕ) την πραγματοποίηση της εκδήλωσης στις 10 Απριλίου. Το βιβλίο του Μιχάλη Χαραλαμπίδη θα παρουσίαζε ο δημοσιογράφος Κώστας Βενιζέλος.

Η λαχτάρα του γι’ αυτή την επίσκεψή του στην Κύπρο ήταν μεγάλη. Δεν πρόλαβε. Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης έφυγε και είναι πλέον ασφαλής. Η φυσική του σιωπή θα αναδεικνύει διαρκώς το μέγεθος του έργου και της προσφοράς του, το μεγαλείο των αρχών και αξιών που υπηρέτησε και το ανεξάντλητο περίσσευμα της διάνοιας και της ψυχής του.

Όσοι τον συναντήσαμε νοιώθουμε τυχεροί. Ωστόσο, η αίσθηση μας είναι ότι ακόμα και τώρα που μας αποχαιρέτησε, μας διαφεύγει όλο του το μέγεθος.

* Γιαννάκης Λ. Ομήρου
Πρώην Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων

Πηγή: hellasjournal.com

_.

Δημήτρης Μάρτος, 17 Απριλίου 2024

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Γνώρισα τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη στη Φλωρεντία, στα μέσα της δεκαετίας του 1970. Με κέρδισε με την οξυδέρκεια και τη σαφήνεια του πολιτικού του λόγου. Επηρέασε καθοριστικά την πολιτική μου αγωγή. Φώτισε τα σκοτάδια της μεταδικτατορικής πολιτικής αβελτηρίας. Τα βιβλία, τα κείμενα, οι ομιλίες, οι νουθεσίες και οι δράσεις του, συγκροτούν όχι μόνο ένα απόθεμα ιδεών και πρακτικών για τους νέους ανθρώπους, τους «ευγενείς συναθλητές» του, όπως αισιόδοξα ευελπιστούσε, αλλά και μια σχολή πολιτικής θεωρίας και σχεδιασμού.

Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης ήταν από τους λίγους που συνέλαβαν την έννοια της πολιτικής στο υπερθετικό βαθμό. Την εγκωμίασε με σθένος και πάθος, σαν αντιστάθμισμα στο μαγαρισμό της και τελικά στη “δολοφονία” της από τη διανοητική πενία και τον καιροσκοπισμό των μεταπολιτευτικών πολιτικών μορφωμάτων.

Ό,τι επεξεργαζόταν και ό,τι πρότεινε το τεκμηρίωνε και ιστορικά στις διδαχές των μεγάλων δασκάλων μας. Και είχε εμπεδώσει πρωτίστως την ουσία της αρχαίας ελληνικής παιδείας: ότι ο άνθρωπος πρέπει να κρίνεται από το «είναι» του, από το λόγο και την ηθική και όχι από το «έχειν», τον πλούτο και τη δύναμη. Ότι η προσωπικότητα του ανθρώπου πρέπει να αξιολογείται από την ικανότητα και τη βούλησή του να κατανοεί τη φύση και την κοινωνία και όχι να τις κατακτά.

Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.

Πηγή: slpress.gr