Σχόλιο GMR: Κύριε Κωνσταντακόπουλε, δίπλα στο άρθρο σας υπάρχει ένα ολόκληρο ιστορικό και νομικό κεφάλαιο που κανείς δεν θέλει να συζητήσει, αν όχι με εξ αρχής πρόθεση διερεύνησης σε βάθος, έστω “με ένα καφέ” (“με έναν μακρύ καφέ” που υποσχέθηκε προ ετών ο κος Λαοκράτης Βάσσης αλλά γρήγορα άλλαξε γνώμη).
Το κεφάλαιο αυτό είναι, οι μηνύσεις εσχάτης μνημονιακής προδοσίας και αυτές που ετέθησαν στο αρχείο μετά την αναγνωσή τους από τους  εισαγγελείς που τις χρεώθηκαν και οπωσδήποτε, αυτές που εκρίθησαν πως διαθέτουν μια κατ’ αρχήν βασιμότητα (λόγω σχετικής εγκυκλιου του Εισαγγελέα Αρείου Πάγου κου Δημητρίου Λινού) και σχηματιστηκαν δικογραφίες κατ’ άρθρο 86Σ, έγιναν αποδεκτές ως τέτοιες από τον τότε Εισσγγελέα Α.Π. ο οποίος και τις διαβίβασε στη Βουλή.
Θα άξιζε μια συζήτηση με τον κύριο Παρι Καρβουνόπουλο, για το “γιατί κανείς, κανείς-κανείς, δεν θέλει να συζητήσει αυτό το ΚΕΦΑΛΑΙΟ”.

_.

Δημ. Κωνσταντακόπουλος, 13 Ιουλίου 2024

Την χώρα στη φυλακή των  μνημονίων  την οδήγησαν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ…Ο ΣΥΡΙΖΑ που υποσχέθηκε «απόδραση», απέτυχε παταγωδώς και το μόνο που κατάφερε ήταν να φορτώσει ένα ακόμη μνημόνιο στην πλάτη των πολιτών…

Και για τα τρία καταδικαστικά για την Ελλάδα μνημόνια, οι ευθύνες των Ευρωπαίων και Αμερικανών «συμμάχων» μας είναι κολοσσιαίες! Είναι οι ίδιοι που σήμερα μοιράζουν δισεκατομμύρια για να σκοτώνεται κόσμος στην Ουκρανία, αλλά δεν είχαν καμία διάθεση να βοηθήσουν ούτε στο ελάχιστο την Ελλάδα. Έχοντας πρόθυμους συνεργάτες στο εσωτερικό τη χώρας -οι «βάστα Γερούν»- την οδήγησαν στην καταστροφή με μεγάλη ευχαρίστηση…

Παραδόξως απ΄ όλα αυτά ,η συζήτηση έχει περιοριστεί, μόνο στο τρίτο μνημόνιο που υπογράφτηκε στις 13 Ιουλίου του 2015. Εκτός από το γεγονός ότι αυτό εξυπηρετεί όσους υπέγραψαν χωρίς καμία αντίσταση τα δύο προηγούμενα, το τρίτο μνημόνιο προκαλεί ενδιαφέρον , γιατί ακολούθησε την πλήρη ανατροπή της συντριπτικής βούλησης ενός ολόκληρου λαού! Το δημοψήφισμα του ΟΧΙ που έγινε ΝΑΙ μέσα σε λίγα 24ωρα ,είναι κάτι που πληγώνει ακόμη τον κόσμο και εξηγεί σε μεγάλο βαθμό την εικόνα παράδοσης του, ακόμη και σήμερα 9 χρόνια μετά, που η χώρα δείχνει να πλέει ξανά προς τα βράχια!

Πως φθάσαμε στο τρίτο μνημόνιο; Τι και ποιοι έφταιξαν; Πως το 62% του ΟΧΙ αγνοήθηκε;

Ένας άνθρωπος που έζησε τα γεγονότα από μέσα , εξηγεί με απόλυτη σαφήνεια πως φθάσαμε στο τρίτο μνημόνιο. Η πορεία ήταν προδιαγεγραμμένη και είχε ξεκινήσει τουλάχιστον τρία χρόνια πριν! Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ από κόμμα διαμαρτυρίας, γινόταν κόμμα εξουσίας. Αυτό απαιτούσε προετοιμασία σοβαρή για να αντιμετωπιστεί η θύελλα των μνημονίων. Κι όπως φαίνεται αυτή η προετοιμασία δεν έγινε ποτέ…

Ο δημοσιογράφος-συγγραφέας Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος, είναι ο άνθρωπος που έζησε όλα τα γεγονότα και όχι ως απλός παρατηρητής που τα καταγράφει. Γι΄ αυτό και τα όσα λέει στη συνέντευξη του στο militiare channel, είναι αποκαλυπτικά, άκρως ενδιαφέροντα και αποτελούν ιστορικά ντοκουμέντα για μια πολιτική περίοδο που θα απασχολεί για πολλά ακόμη χρόνια.

Πηγή: konstantakopoulos.gr

Σχόλιο G-M-R : “Ριζική παγκόσμια επανάσταση” (ΡΠΕ). Σωστά!

Δίνουμε ενδεικτικά, μια συνοπτική διατύπωση, για κοινή στόχευση για την ΡΠΕ: «Τα δικαιώματα των ανθρώπων και τα δικαιώματα της ανθρωπότητας για την επιβίωσή της (βλέπετε, ειρήνη, περιβάλλον-βιοποικιλότητα , πυρηνικές δοκιμές/εφαρμογές, γενετικοί κώδικες κλπ), ευρίσκονται στο κρισιμότερο σημείο αλληλεξάρτησης από κάθε άλλη στιγμή της ιστορίας, με τους χώρους εργασίας και παραγωγής να κατέχουν αποφασιστικής σημασίας θέση στο κρίσιμο σταυροδρόμι αυτής της αλληλεξάρτησης.»,

εν ολίγοις ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ^(*) – ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ (το επί της ουσίας αίτημα των Κίτρινων Γιλέκων https://www.economistas.gr/diethni/3013_gallia-ta-42-aitimata-ton-kitrinon-gilekon )

Αυτό που χρειάζεται όμως η ΡΠΕ πέραν της κοινής στόχευσης, είναι:

1. — Υποκείμενα, 2. — Οργάνωση εθνική-διεθνική, 3. — Οργανωτική συνέχεια αλλά και συνεχή τελειοποίηση της οργάνωσης. 4. — Επιχειρησιακά σχέδια εθνικά-διεθνικά (στα πλαίσια της στόχευσης και της οργάνωσης).

^(*) Η απολυτοποίηση του αιτήματος της Δημοκρατίας (“Τα δικαιώματα ευδοκιμούν εκεί όπου δεν συντρέχει η ελευθερία” όπου η Δημοκρατία νοείται ως Ελευθερία), ενώ είναι σωστός στόχος, δεν πρέπει να αποτελεί εμπόδιο για την συνεχή πάλη υπέρ των Δικαιωμάτων, μέχρις ότου αυτά (τα δικαιώματα) να αποτελούν την κατά το δυνατότερον αυτονόητη, και τοις πράγμασι κατακτημένη, κατάσταση. Με άλλα λόγια, η κάθε φορά, σε κάθε εποχή, σε κάθε πολιτικό σύστημα, τριπλοσυνδυασμένη αγωνιστική/νομική/πολιτική υπεράσπιση του κατακτημένου νομικού πολιτισμού, είναι απαραίτητη προϋπόθεση για πλησίασμα σε Δημοκρατία, για πλησίασμα σε Ελευθερία.

του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου, 27 Μαρ. 2018

To παρακάτω άρθρο γράφτηκε στα τέλη Νοέμβρη. ‘Όταν το έγραφα, δεν περίμενα ασφαλώς ούτε ότι θα ξεσηκωθεί ο γαλλικός λαός με τα Κίτρινα Γιλέκα, ούτε ότι οι μαθητές σχολείων σε όλο τον κόσμο θα έβγαιναν στον δρόμο για το θέμα της κλιματικής αλλαγής.

Δεν είναι καθόλου ασυνήθιστο μια «επανάσταση», μια προσπάθεια δηλαδή ριζικής τομής της πραγματικότητας να φαίνεται περίπου αδιανόητη λίγο πριν ξεσπάσει. Κι αυτό γιατί, όταν το σύστημα έχει ολοκληρωθεί πια, δεν αφήνει κανένα περιθώριο κάπως ομαλής διόρθωσης και τότε είναι που η Ιστορία επιστρατεύει την «επανάσταση» να διορθώσει τα πράγματα.

Είχα συγκεντρώσει ένα σωρό υλικό για το θέμα της κλιματικής αλλαγής και ετοιμαζόμουνα να γράψω το σχετικό άρθρο, όταν ένας φίλος μούπε κάπως θυμωμένος με την κριτική που τούκανα «εσύ ονειρεύεσαι διαρκώς επαναστάσεις». ‘Ηταν Νοέμβρης. Εμπνευσμένος από αυτή τη συζήτηση αποφάσισα να εισάγω και την θεματική της επανάστασης στο άρθρο μου για την κλιματική αλλαγή. Μόλις το τελείωσα, άρχισα να διαβάζω τις ειδήσεις από τη Γαλλία. Η επανάσταση ήταν ήδη παρούσα!

(more…)