Σχόλιο GMR: Αν ο κάθε αρθρογράφος που τόσο βαριά τα γράφει (και είναι πάρα πολλοί αυτοί οι τακτικά και βαριά αρθρογραφούντες), είχε άποψη για το ποιοί και πως ενταφιάζουν τη Δημοκρατία, σε τι ποινικά αδικήματα υποπίπτουν, ποιοί και πώς θα αντιμετωπίσουν αυτούς τους ποιούς που ενταφιάζουν τη δημοκρατία, θα υπήρχε ελπίδα.

Προς το παρόν, καλούνται οι “όχι εγώ” να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά.

Γιατί βέβαια αν δεν το κάνουν, αυτοί οι “όχι εγώ” θα είναι οι αδιάφοροι.

Επίκαιρο Υστερόγραφο: ΑΝΑΦΟΡΑ-ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ προς Αντιπροσωπεία Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ελλάδα/Ομάδα Πολιτικής Ανάλυσης-Commission-Πρόεδρο Α.Π.

_.

Χρήστος Καπουτσής, 13 Ιουνίου 2025

Κάποτε λέγαμε «έχει ο καιρός γυρίσματα», αλλά μάλλον γύρισε ανάποδα…

Ζούμε στη χώρα όπου η γελοιότητα έγινε θεσμός, και οι Θεσμοί… ανέκδοτο. Η Δικαιοσύνη πανικόβλητη παραπαίει. «Η χειρότερη μορφή αδικίας είναι η προσποίηση της δικαιοσύνης» (Πλάτων). Η Βουλή μετατράπηκε σε ριάλιτι με τους βουλευτές να χειροκροτούν τον παραλογισμό και «ότι του φανεί του λολοστεφανή» των ηγετών των κομμάτων.

Και μέσα σε όλα, εμείς: άλλοτε θεατές, άλλοτε χειροκροτητές και συχνά-πυκνά, συνένοχοι. Λυπούμαι να πω, αλλά ο λαός, αυτός ο πολυτραγουδισμένος “σοφός λαός”, ψηφίζει συχνά με το τηλεχειριστήριο, όχι με τη συνείδηση.

Πόσες φορές θα ψηφίσουμε εκείνους που αναίσχυντα μας κορόιδεψαν; Που μας επέβαλαν στανικά φόρους και μνημόνια και μας «πλήρωσαν» με περιφρόνηση και τηλεοπτικά χαμόγελα που στάζουν κυνισμό; Και μετά λέμε ΟΛΟΙ με στόμφο: «Ο λαός είναι σοφός». Όχι, δεν είναι. Πόσες φορές θα υποτιμήσουμε την ίδια μας τη νοημοσύνη, χειροκροτώντας εκείνους που μας θεωρούν “ψηφοφόρους μιας χρήσεως”;

Εδώ που φτάσαμε, η μόνη ειλικρινής συζήτηση ξεκινά με ένα “ναι, φταίμε κι εμείς”. Γελάμε, για να μην κλάψουμε. Κι όταν τελειώσει το γέλιο, μένει η πίκρα. Η θλίψη για μια χώρα που ξεπουλιέται φτηνά: όχι μόνο σε τιμές, αλλά σε αξίες. Η πατρίδα κατρακυλά σε μια σιωπηλή παρακμή. Χωρίς όραμα, χωρίς φρένα, η χώρα κατρακυλά στον έσχατο πάτο της ανυποληψίας, όχι απλώς ως θύμα εξωτερικών συνθηκών, αλλά ως θύτης του ίδιου της του εαυτού. Και όσο βαθαίνει η πτώση, τόσο απομακρύνεται η ελπίδα αναστροφής. Διότι, όπως έγραφε και ο Σενέκας, «ουδείς πλανάται για πάντα, Η επιστροφή όμως, απαιτεί επίγνωση της πλάνης».

Δεν υπάρχει πια «εμείς και αυτοί». Το καράβι ΕΛΛΑΔΑ βουλιάζει και μέσα είμαστε όλοι: θύτες και θύματα, λαμόγια και αφελείς, εργατικοί και ρετιρέ τεμπελχανάδες του κομματικού σωλήνα. Αν δεν πιάσουμε “δουλειά” , πολιτική δουλειά, ενεργή συμμετοχή, αντίσταση στην αδράνεια, δεν θα φταίνε μόνο οι άλλοι, αλλά θα φταίμε εμείς… κυρίως εμείς (εγώ, εσύ, αυτός, ΟΛΟΙ). Εμείς, που οι καθεστωτικοί μας θεωρούν “γραφικούς”. Περιθώριο. Ανεπιθύμητους, γιατί τους χαλάμε τη βιτρίνα.

Καιρός να γίνουμε το πρόβλημα του συστήματος. Όχι με υστερίες και συνθήματα, αλλά με πράξεις. Να απαιτούμε εξηγήσεις, όχι εξυπνάδες. Λύσεις, όχι επικοινωνία. Να επιλέγουμε την πατρίδα, όχι τους πατριδοκάπηλους. Την αξιοπρέπεια, όχι τον επαγγελματικό κομματισμό.

Η χώρα κατρακυλά στον πάτο της ανυποληψίας, με ορμή σχεδόν μοιραία προς τον γκρεμό. Και όμως, μέσα στο σκοτάδι της παρακμής, ίσως επιμένει ακόμη μια σπίθα ανατροπής. Είναι οι νέοι, εκείνοι που κάποτε τους είπαν “αλήτες” όπως προφήτεψε ο Ελύτης, που ίσως να είναι η ελπίδα στο χάος. Αλλά, ας μην αυταπατώμεθα, δεν θα φέρουν την Άνοιξη, τη νέα πολιτική πνοή, μόνο οι νέοι, που κάποιοι μάλιστα είναι νέοι σε ηλικία , αλλά είναι γέροι στη συνείδηση και με καθεστωτική νοοτροπία, δηλαδή με ελλειμματικό αξιακό και ηθικό υπόβαθρο. Η χώρα χρειάζεται έντιμους, ενεργούς, ανιδιοτελείς ανθρώπους και ανεξάρτητα από ηλικία. Πολίτες, που ένα έχουν διάθεση να προσφέρουν, όχι να τακτοποιηθούν.

Φτάνει με τον εμπαιγμό των βολεμένων. Γιατί αν συνεχίσουμε έτσι, το «πολύ αργά» δεν θα είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Είναι το επόμενο δελτίο ειδήσεων.

Μην τους κάνουμε τη χάρη να παραιτηθούμε. Αν συνεχίσουμε να αδιαφορούμε, η επόμενη ήττα δεν θα είναι πολιτική. Θα είναι υπαρξιακή.

Πηγή: militaire.gr

Σχόλιο GMR: Πολύ ενδιαφέρον, αλλά οι Έλληνες διανοούμενοι περί άλλων τυρβάζουν.

Μερικοί που επισημαίνουν τα επερχόμενα, δεν προτίθενται να πιάσουν την καυτή πατάτα μεθ’ άλλων που τους το ζητούν (βλέπετε δεκάδες επιστολές της G-M-R προς όλους σχεδόν, δημοσιογράφους, δημοσιολογούντες, διανοουμένους).

Έχουμε εξ άλλου και το προηγούμενο του άτυπου πρωθυπουργού των μνημονίων, του Στουρνάρα, ο οποίος ουδεμία κοινωνικοπολιτική πίεση εδέχθη πλην του κινήματος της πλατείας το 2011 έως και το 2014 https://greek-market-research.com/clink/oi-aganaktismenoi-pane-plateia/ και του δημοψηφίσματος του 2015 https://greek-market-research.com/clink/elliniko-dimopsifisma-2015/ ,   https://greek-market-research.com/clink/aniko/ τα οποία προδόθηκαν αμφότερα εκ των έσω.

Ενδεικτική της κατάστασης η πρόταση -ανάρτηση της G-M-R:

https://greek-market-research.com/clink/d-a-d-a-dimosias-antidebtocracy-pragmatognomosynis/

_.

Χρήστος Καπούτσης, 11 Φεβ. 2022

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Έχουμε μπει σε μία νέα εποχή, όπου θα πρέπει να εξοικειωθούμε, αφού πρώτα εμβαθύνουμε και κατανοήσουμε, έννοιες όπως ψηφιακός καπιταλισμός, πράσινη μετάβαση, ανθεκτικότητα, παρέμβαση των κολοσσών του διαδικτύου στις κοινωνικές σχέσεις των ανθρώπων, τεχνητή νοημοσύνη, κυβερνοπόλεμος, υβριδικές απειλές…

Οι πολεμικές βιομηχανίες παράγουν τα λεγόμενα “έξυπνα όπλα”, αξιοποιώντας πρωτοποριακά τεχνολογικά επιτεύγματα, ενώ οι αγορές επηρεάζουν τις δημοκρατικές ελευθερίες. Καλλιεργείται η εντύπωση στην κοινή γνώμη πως όλες αυτές οι προκλήσεις, μπορούν να αντιμετωπιστούν μόνο από μία κυβέρνηση τεχνοκρατών. Διαφαίνεται, μάλιστα, στον διεθνή ορίζοντα, ένας σχεδιασμός ισχυρών κέντρων εξουσίας, για κυβερνήσεις τεχνοκρατών, που θα στηρίζουν δύο ή και τρία πολιτικά κόμματα.

Η Ιταλία, με την κυβέρνηση του “σκληρού” τραπεζίτη Μάριο Ντράγκι αποτελεί πιλότο, παράδειγμα που θα υποχρεωθούν, αργά ή γρήγορα, εκόντες άκοντες, να ακολουθήσουν και άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Αυτονόητη συνέπεια, η απαξίωση της εκλογικής βούλησης των λαών, αλλά και η υπολειτουργία των δημοκρατικών θεσμών. Οι πιέσεις, θα είναι αφόρητες και οι κινήσεις θα περιορίζονται σε ένα ασφυκτικό πλαίσιο, που θα ορίζεται, από την δημοσιονομική πορεία της ΕΕ.

Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.

Πηγή: slpress.gr

Σχόλιο GMR: Διαβάζουμε:

“Την κύρια και αποκλειστική ευθύνη, της εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής της χώρας, την έχει η κυβέρνηση συνεπικουρουμένη από τα κοινοβουλευτικά κόμματα. Εμείς, που διαθέτουμε δημόσιο λόγο, επισημαίνουμε, ενημερώνουμε και προτείνουμε, αλλά δεν αποφασίζουμε.“

Αφού κατάπιαμε (οι δημοσιογράφοι, ειδικά και γενικά) την μνημονιακή εθελοεκχώρηση της Εθνικής Κυριαρχίας (άμεσα συνδεδεμένη και Οικονομικά και Πολιτικά) με την εθελοεκχώρηση χερσαίων και θαλάσσιων εθνικών συνοριακών γραμμών, προσπαθούμε να πείσουμε (πάντα εμείς οι δημοσιογράφοι) πως ρόλος του Πολίτη είναι να αποδέχεται τα ΤΕΤΕΛΕΣΜΕΝΑ.

Μα θα μας πείτε, ο δημοσιογράφος διερευνά τις καταστάσεις!

Βέβαια, απαντάμε, ο δημοσιογράφος διερευνά τις καταστάσεις, ως το σημείο που η διερεύνηση παραμένει ανεκτή από τους κυβερνώντες και τους επικυρίαρχους, διαφορετικά, το σύστημα, δηλαδή ο αντιπροσωπευτικός κοινοβουλευτισμός (παρεπιπτόντως Κατοχικός) και ο ξένος παράγοντας, (παρεπιπτόντως ουσία κυβερνών), ξερνούν στην ανεργία τον ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟ.

Όσο για τους κατά της εξάρτησης από τον ξένο παράγοντα δημοσιολογούντες, που προσδοκούν διακίνηση των απόψεων τους από τους δημοσιογράφους και όχι από συνέργειες με ενεργούς πολίτες, η πορεία των προσδοκιών τους ακολουθεί την πορεία των δημοσιογράφων που τους προβάλλουν (με τους δημοσιογραφικούς όρους φυσικά).

Η δημιουργία πραγματικά πατριωτικού δικτύου ενημέρωσης (blogs υπάρχουν) είναι επιτακτική ανάγκη, όσο και η συζήτηση προτάσεων δι-εξόδου (εδώ δείγμα η πρόταση που το slpress και ο Σταύρος Λυγερός λαμβάνει αλλά δεν απαντά).

._

Xρήστος Καπούτσης, 24 Φεβρουαρίου 2020

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Η αποκωδικοποίηση των δηλώσεων που κάνουν οι υπουργοί Εξωτερικών, αποτελεί ίσως το πιο ισχυρό μέσο για την κατανόηση, κρίσιμων θεμάτων διεθνούς πολιτικής, αλλά και διμερών σχέσεων, ειδικά μάλιστα, όταν αυτές, βρίσκονται στο κόκκινο, σε μια επικίνδυνη φάση κλιμακούμενης έντασης. Και αναφέρομαι προφανώς στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Επιλέγω, δύο δηλώσεις των υπουργών εξωτερικών Ελλάδας και Τουρκίας, ενδεικτικές του κλίματος στις σχέσεις των δύο γειτονικών κρατών που, παρεμπιπτόντως, είναι και σύμμαχοι στο NATO.

Ο Νίκος Δένδιας, ο υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας δηλώνει: «η Τουρκία διεξάγει την εξωτερική πολιτική της, με όρους της διπλωματίας των κανονιοφόρων του 19ου αιώνα». Και προσθέτει, «Μια επιθετική πολιτική. εκ μέρους της Άγκυρας, που θέτει σε κίνδυνο την ειρήνη και την σταθερότητα στα νότια της ΕΕ, υπονομεύοντας τις συλλογικές μας προσπάθειες και υποδαυλίζοντας προκλήσεις, όπως είναι η μετανάστευση και η τρομοκρατία».

Συνεχίστε την ανάγνωση εδώ.

Πηγή: slpress.gr