Επικίνδυνες εξελίξεις σε Κύπρο και Αιγαίο

(Μετά 35 χρόνια τουρκικής εισβολής στην Κύπρο)

Εφέτος μετά 35 χρόνια τουρκικής κατοχής στην Κύπρο αντί να βρισκόμαστε πλησιέστερα σε μια δίκαιη λύση του Κυπριακού, βρισκόμαστε σε χειρότερη θέση από ποτέ και μάλιστα όχι μόνο στην Κύπρο αλλά και στο Αιγαίο.

Ερντογάν και Ταλάτ τηρούν πιο ιταμή και απειλητική στάση από ποτέ.

Οι λόγοι είναι πολλοί. Μερικοί πηγάζουν από την πολιτική της ίδιας της Κυπριακής Δημοκρατίας, το τελευταίο χρονικό διάστημα, αλλά και της Ελλάδας από περισσότερα χρόνια.

Η ουσιαστική εξίσωση, με τις ευλογίες του ΟΗΕ, του Ταλάτ με Κυβερνήτη κράτους ισότιμου με την Κυπριακή Δημοκρατία και η επωδός κάθε ελληνικής «διαμαρτυρίας» για συστηματικές παραβάσεις του διεθνούς δικαίου από την Τουρκία σε βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου («εμείς πάντως, σταθερά είμαστε υπέρ της εισδοχής της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση»), εύλογο ήταν να οδηγήσουν στην ενίσχυση της τουρκικής απαιτητικότητας και ιταμότητας, αφού ουσιαστικά υποδηλώνουν αχρησία των δύο veto τους (ελληνικού και κυπριακού), τα οποία κανονικά η Τουρκία θα έπρεπε να φοβάται. Ας μη ξεχνάμε ότι το veto χρησιμεύει κυρίως στις μικρές και αδύνατες χώρες, αφού οι ισχυρές διαθέτουν πολλές μεθόδους πίεσης.

Όσο για την πολιτική ΗΠΑ και ΕΕ, υπήρξε πλέον ή ανεκτική.

Η Τουρκία αγνοεί επανειλημμένες αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) που αυτήν (την Τουρκία) έχουν καταδικάσει για παραβάσεις των αρχών και κανόνων διεθνούς δικαίου στο κατεχόμενο έδαφος, διότι ρητά αποφάνθηκε ότι την πραγματική διακυβέρνηση αυτής της περιοχής ασκεί η Τουρκία, δια των δικών της στρατιωτικών δυνάμεων κατοχής που βρίσκονται εκεί. Και ενώ η ξένη (τουρκική) στρατιωτική κατοχή αποτελεί τη ρίζα του κυπριακού προβλήματος, αγνοείται από ΟΗΕ και ευρωπαϊκές χώρες.

Η αρπακτική γειτόνισσα, αφού προσφυγοποίησε τους Ελληνοκυπρίους ανέκαθεν κατοίκους της περιοχής, μετέφερε τουρκικό πληθυσμό από την Ανατολία. Σε αυτούς παραχώρησε και τα σπίτια, αγροτικά κτήματα και λοιπά περιουσιακά στοιχεία των προσφυγοποιηθέντων Ελληνοκυπρίων. Έτσι η Τουρκία αλλοίωσε τη σύνθεση του πληθυσμού και συγχρόνως ματαίωσε τη δυνατότητα επιστροφής των νομίμων κυρίων.

Στα παραπάνω πρέπει να προστεθούν και πλείστες άλλες εγκληματικές παρανομίες της Τουρκίας, καταργητικές των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των λαών, βεβαιωμένες με παλαιότερες και νεώτερες (όχι λίγες) τελεσίδικες δικαστικές αποφάσεις. Ανάμεσα σ’ αυτές ιδιαίτερα προκλητική υπήρξε η τουρκική στάση απέναντι στη Συμφωνία Τελωνειακής Ένωσης ΕΕ-Τουρκίας του 2005 (Πρόσθετο Πρωτόκολλο της συμφωνίας σύνδεσης μεταξύ της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας και της Τουρκίας λόγω της διεύρυνσης της ΕΕ) με την ευκαιρία της οποίας η Τουρκία αρνήθηκε τη νόμιμη ύπαρξη της Κυπριακής Δημοκρατίας (!) Το τελευταίο αυτό σχετίζεται με άλλες απαράδεκτες ενέργειες σχετικές με τη χρήση των λιμένων της Κύπρου και τη συμμετοχή της σε ορισμένους διεθνείς οργανισμούς για την οποία η Τουρκία άσκησε veto !

Πρόσφατα αποδείχθηκε ότι οι χιλιάδες «αγνοούμενοι» Ελληνοκύπριοι είναι εκτελεσθέντες από τους Τούρκους, επειδή τόλμησαν να αντισταθούν στην τουρκική εισβολή το 1974.

Και παρ’ όλα αυτά υπάρχουν χώρες που υποστηρίζουν ακόμη την εισδοχή της χώρας αυτής (επιπλέον, μη ευρωπαϊκής), στην Ενωμένη Ευρώπη (ΕΕ) !

Είναι, λοιπόν, παράδοξο ότι η Τουρκία προχωρεί στον δρόμο αυτόν με ρυθμό έντονα επιταχυνόμενο ;

Πρόσφατα η Τουρκία ξεκίνησε και έρευνες για την εξεύρεση πετρελαίου σε κυπριακά ύδατα, παρά τις αντιρρήσεις της Κυπριακής Δημοκρατίας, η οποία έχει μάλιστα προχωρήσει σε σχετικές συμβάσεις με αμερικανικές ειδικές εταιρίες. Το ίδιο δε απειλεί η καλή μας γειτόνισσα να πράξει και σε ελληνικά ύδατα, ενώ παραλλήλως συστηματικά και με πολύ επικίνδυνο τρόπο για τα αμυνόμενα ελληνικά αεροπλάνα, παραβιάζει το FIR Αθηνών και, ακόμη, εισάγει αθρόα και συστηματικά λαθρομετανάστες στο ελληνικό έδαφος !

Ύστερα από όλα αυτά, διερωτώμεθα :

1. Είναι δυνατόν να συνεχίσουν Ελλάδα και Κύπρος την αποτυχούσα υποχωρητική πολιτική τους απέναντι σε τέτοια τεράστια εθνικά προβλήματα και να αδρανοποιούν ισχυρά δικαιώματά τους ;

2. Είναι δυνατόν η Σουηδία, που μόλις ανέλαβε την Ευρωπαϊκή Προεδρία, να τηρεί στάση ευνοϊκή υπέρ χώρας – και μάλιστα εξωευρωπαϊκής – που κατέλαβε και εξακολουθεί να κατέχει με τη βία επί 35 χρόνια έδαφος χώρας-μέλους της ΕΕ ;

3. Η νέα δημοκρατική κυβέρνηση των ΗΠΑ είναι δυνατόν να συνεχίσει τη στήριξη τέτοιας κατάστασης; Αλλά και να ανεχθεί τις τουρκικές έρευνες και τον τουρκικό σφετερισμό του τυχόν ευρεθησόμενου πετρελαίου σε κυπριακό έδαφος, ενώ η Κύπρος έχει προχωρήσει σε σχετικές συμφωνίες για τα πετρέλαιά της με αμερικανικές εταιρίες;

4. Προς τα πού οδηγείται η Ευρώπη αν φθάσει να δέχεται στους κόλπους της αντιδημοκρατικές χώρες, που καταρρακώνουν κυνικά τις διατάξεις και αρχές της Ευρωπαϊκής Σύμβασης και του ευρωπαϊκού κεκτημένου;

5. Έχουν συναίσθηση μερικές «δημοκρατικές» χώρες του κόσμου των γενικότερων συνεπειών της κατάργησης της δημοκρατίας και των θεμελιωδών δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των λαών φθάνοντας μάλιστα μέχρι συνενοχής σε στρατιωτική κατοχή εδαφών ξένων χωρών;

Τελειώνουμε με λίγες συμπερασματικές σκέψεις.

Η σημερινή διεθνής κρίση έχει τις ρίζες της σε σοβαρές καταπατήσεις των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (όλων των κατηγοριών) και των λαών. Από την κρίση δεν επλήγησαν μόνο τα αδύνατα θύματα αλλά και οι ισχυροί θύτες.

Η απαράδεκτα άδικη μεταχείριση μιας μικρής αλλά γενναίας χώρας, υψηλού ελληνικού πολιτισμού που ξενικές κατοχές πολλών αιώνων δεν κατόρθωσαν να σβύσουν, θα έχει επιπτώσεις κακές στην εξέλιξη όλων μας. Η Κυπριακή Δημοκρατία απελευθερώθηκε το 1960 από κατοχή μεγάλης δύναμης με τη θυσία ηρωικών παιδιών της που κρεμάστηκαν σε αγχόνες του τότε κατακτητή. Αργότερα, προ 35 ετών, εκτελέστηκαν και θάφτηκαν κρυφά (δήθεν «αγνοούμενοι») όσοι τόλμησαν να αντισταθούν στους Τούρκους εισβολείς.

Μερικές από τις βαρύτατα παραβατικές του Διεθνούς Δικαίου ενέργειες της Τουρκίας κατά της Κύπρου από αυτές που επακολούθησαν, αναφέραμε συνοπτικότατα παραπάνω.

Αν η Ενωμένη Ευρώπη στην προσεχή προενταξιακή εκτίμηση της εξέλιξης της Τουρκίας δικαιώσει τον θύτη αντί του θύματος σημαίνει ότι ευλογεί νέα τετελεσμένα γεγονότα. Και βάλλει κατά του λόγου ίδρυσης και ύπαρξής της.