«Καλωσόρισες στο 2030: Δεν έχω τίποτα, δεν έχω ιδιωτική ζωή, και η ζωή δεν ήταν ποτέ καλύτερη»

ithacanet_gr, 26 Μαρτίου 2021

 Στους 2 αιώνες υποτελούς ανεξαρτησίας, εκπαιδευτήκαμε έτσι ώστε να λησμονήσουμε τον διαχρονικό τρόπο ευημερίας, ελευθερίας και ανεξαρτησίας των Ελλήνων: Την Εκκλησία, την αληθώς Άγια Κοινωνία. Την έλεγαν και Αδελφότητα, Κοινότητα, Συντροφία, Κομπανία και στα δικά μας μέρη, που βίωσαν κατοχή 660 χρόνων (1204-1864) την είπαν Συναδελφική Εκκλησία.

Ήταν ο τρόπος των Ελλήνων με τον οποίο αντιστάθηκαν, διέσωσαν την πίστη τους, την ουσία της ελληνικότητας τους, ενώ παράλληλα, μεγαλουργούσαν. Χάρις στον τρόπο της Κοινότητας, έγιναν η ισχυρότερη και πιο αξιοζήλευτη μικροκοινωνία, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, όπου βρέθηκαν Έλληνες.

Ως τις αρχές του 20^ου αιώνα, ήταν οι μεγαλοαστοί της Οθωμανικής, της Ρώσικης και της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας, ενώ μεγαλουργούσαν στην Ιταλική χερσόνησο, στην Αίγυπτο, ενώ ήταν πρωτεργάτες στην ίδρυση του Σίτυ του Λονδίνου κι έλαμπαν όπου αλλού τους έστελνε ο ξενιτεμός. Στα κατεχόμενα από Λατίνους και Άγγλους Επτάνησα , παρ’ όλο που είχαν στερηθεί τη δυνατότητα να λειτουργούν σε αυτοδιοίκητες κοινότητες, ευημερούσαν επίσης. Όταν οι πρώτοι Λατίνοι και στη συνέχεια οι Ενετοί απαλλοτρίωσαν όλους τους ναούς και τους έκαμαν κρατικούς, διορίζοντας παπάδες της αρεσκείας των, οι Επτανήσιοι άρχισαν να κτίζουν τις δικούς τους ναούς και να δημιουργούν γύρω τους τις δικές τους Συναδελφικές εκκλησίες. Ως το τέλος της μακρόχρονης Κατοχής, είχαν απομείνει ελάχιστες κρατικές εκκλησιές. Οι Ορθόδοξοι στο θρήσκευμα Έλληνες τις περιφρονούσαν και δεν τις πλησίαζαν, αποκτώντας με το «έτσι θέλουμε κι έτσι μας αρέσει» ένα ντε φάκτο αυτοδιοίκητο, που αναγνωρίστηκε, τελικά, στον 18^ο αιώνα, λίγο πριν την αποχώρηση των Ενετών.

Ενδεικτικά, στο άγνωστο στην Ελλάδα Μίσκολτς (Miskolc) της σημερινής Ουγγαρίας, υπήρχε ελληνόφωνη κοινότητα Βλάχων, για την οποία διαβάζουμε σε άρθρο του περιοδικού «Εώα και Εσπέρια», στο τεύχος 7 του 2007:

«Σύμφωνα με απογραφή τοΰ 1783, άπό τους 12.767 κατοίκους της πόλης οί 212 ήταν μη ουνίτες Έλληνες, οι 82 Εβραίοι, ένώ σε απογραφή τοΰ 1792-1793 απαντούν 97 έλληνες οικογενειάρχες. Τό 1817, όπως μας πληροφορεί σύγγραμμα με στατιστικά στοιχεία τού νομού Borsod, όπου υπαγόταν διοικητικά το Miskolc, οί μή ουνίτες Έλληνες, μολονότι αποτελούσαν τό 1/463 τοΰ πληθυσμού τού νομού, κατείχαν ακίνητα, βοσκοτόπια, και ώς προς τά ιδρύματα τους «κανένα έθνος δέν μπορεί νά τους παραβληθεί». Στον κεντρικό δρόμο, στά ισόγεια τών σπιτιών, καταστήματα, καφενεία και τά ϊδια τά οικήματα καταδείκνυαν τόν πλούτο τους» (ΟΛΓΑ ΚΑΤΣΙΑΡΔΗ-HERING, ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ, ΚΟΜΠΑΝΙΑ, ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ. ΓΙΑ ΜΙΑ ΤΥΠΟΛΟΠΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ, ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟ ΑΓΝΩΣΤΟ ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ TOY MISKOLC (1801)).

• Δική μας σημείωση: Στην πραγματικότητα δεν ήταν Έλληνες στο γένος. Ήταν ελληνόφωνοι Ορθόδοξοι Βλάχοι, κυνηγημένοι από την Οθωμανική Μοσχόπολη της σημερινής Αλβανίας. Και πίσω από τη φράση “μη Ουνίτες” κρύβονται οι διωχμοί των ρωμαιοκαθολικών κρατών, που απαιτούσαν από τους ορθόδοξους να αλλαξοπιστήσουν και να προσχωρήσουν στην Ουνία και να αναγνωρίσουν τον Πάπα σαν ηγέτη τους. Ήταν Έλληνες στο φρόνημα, όπως ήταν και ο Βλάχος τραπεζίτης Σίνας, μεγάλος ευεργέτης του νεοσύστατου ελληνικού κράτους. Η Ελλάδα ήταν πολύ πιο μεγάλη απ’ όσο νομίζουμε κι απ΄ όσο την συρρίκνωσε ο στείρος εθνικισμός και διαφωτισμός.

Ο γεννημένος στην Κεφαλλονιά, Κωνσταντίνος Καραβίδας, είχε γράψει το 1931:

(οι κοινοτικοί θεσμοί) «αν και υστερούσαν, τεχνικώς και ποσοτικώς, όντες κατώτεροι και πενιχρότεροι, βιολογικώς όμως ήσαν απολύτως πληρέστεροι και ζωντανότεροι από τους εν εξελίξει ακόμα και σήμερον ευρισκόμενους σχηματισμούς του καπιταλισμού… είχαν διευθετήσει τα εγγενή εις κάθε παραγωγικόν σχηματισμόν καθαρώς οικονομικά ζητήματα –το της οργανώσεως της παραγωγής δηλαδή, το της πίστεως, το της ασφαλίσεως, το της αποσβέσεως, το της κεφαλαιοποιήσεως… παραλλήλως είχε επιτευχθή οργανική λύσις όχι μόνον δια το κοινωνικόν λεγόμενον ζήτημα (μοιραία συγκέντρωσις δηλαδή του πλούτου και σχέσεις πλουσίων προς πτωχούς) αλλά και το ηθικόν και ψυχολογικόν ευρύτερα (σχέσεις ανθρώπου προς άνθρωπον και προς την ανάγκην της εργασίας και προς την φύσιν)». (από το βιβλίο του “Αγροτικά”).

Η επανάσταση του ’21 ξεκίνησε, όταν οι Έλληνες ένιωσαν ισχυροί στα όπλα, χάρις στους κλέφτες κι αρματωλούς, και ικανοί να την χρηματοδοτήσουν από μόνοι τους. Χάρις στον πλούτο που είχαν συσσωρεύσει, στην μόρφωση και την αλληλεγγύη, που παρείχαν οι θεσμοί των κοινοτήτων, μπόρεσαν να στηρίξουν τον πολύμορφο αγώνα τους και να δημιουργήσουν ένα ισχυρό παγκόσμιο φιλελληνικό ρεύμα.

Ο κοινοτικός τρόπος των Ελλήνων, που «ήξερε να φτιάχνει Γαλαξίες», εξολοθρεύτηκε από το νεοσύστατο δυτικού τύπου νεοελληνικό κράτος. Από το 1833, οι προτεστάντες Βαυαροί και ο Ρωμαιοκαθολικός βασιλιάς , αφού δολοφόνησαν τον Καποδίστρια, κατάργησαν το αυτοδιοίκητο , τόσο στην εκκλησία, όσο και στους δήμους και τις κοινότητες.

Ο αείμνηστος καθηγητής Ν. Ι. Πανταζόπουλος έγραψε:

«Ο νεοέλληνας νομοθέτης… Από άγνοια ή από ξενομανία παραγκώνισε ή παραγνώρισε το γνήσιο πολιτιστικό πρότυπο για χάρη ξένων ή νόθων σχημάτων[…] Οι κοινότητες από αυτάρκεις και αυτοδύναμες πολιτιστικές μονάδες τείνουν να εξελιχθούν σε παρασιτικούς αποδέκτες οικονομικών συστημάτων και τρόπων ζωής που, και όταν ακόμη βελτιώνουν επιφανειακά τη στάθμη ζωής των κατοίκων τους, αυτό γίνεται σε βάρος της πολιτιστικής τους ταυτότητας» (“Ο Ελληνικός Κοινοτισµός και η νεοελληνική κοινοτική παράδοση”, 1993).

Στα Επτάνησα, η κατάργηση του αυτοδιοίκητου των εκκλησιών ήρθε με την Ένωση το 1864. Η τελευταία εν λειτουργία Συναδελφική Εκκλησία καταργήθηκε με απόφαση της «Ιεράς» Συνόδου τον Μάρτη του 2019 (Η υπόθεση βρίσκεται στο ΣτΕ).

Οι πληροφορίες για τη ζωή των κοινοτήτων μετά την πτώση της Πόλης είναι πολλές, αλλά δεν διδάσκονται στα σχολεία και δεν τα γνωρίζουμε. Οι Έλληνες εκπαιδεύτηκαν να μην ξέρουν την ιστορία, τον τρόπο, τα οφέλη και τα θαυμαστά αποτελέσματα της κοινοτικής/ εκκλησιαστικής συνεργασίας.

Σήμερα, η κυρίαρχη αντίληψη είναι πως «είναι στη φύση των Ελλήνων να μην μπορούν να συνεργαστούν». Αυτό περνά εύκολα, αφού έχουν διαγράψει από τη μνήμη των ανθρώπων την ιστορία και η μισοκαταργημένη εκπαίδευση καλλιεργεί τον ατομικισμό. Δεν ήταν, όμως, πάντα έτσι. Πριν την επέλαση των δυτικών πολιτικών τρόπων, η αντίληψη των Ελλήνων για το πολιτειακό τρόπο διακυβέρνησης ήταν άλλος:

«Στοχαζόμενοι λοιπόν τον τόπον, την κατάστασιν, τας δυνάμεις, τους τρόπους, τας γνώμας, τα συμφέροντα, την ειρήνην και ησυχίαν των Ελλήνων, ευρίσκομεν ότι κανέν άλλο είδος πολιτεύματος δεν αρμόζει εις αυτούς παρά τα κατά τόπους Κοινά, συνδενόμενα προς άλληλα με μιάν ομοειδή κοινήν πολιτείαν. Υπό την κυβέρνησιν αυτής δύνανται να συμπολιτευθώσι κατά παρόμοιον σχεδόν τρόπον, καθ’ όν συμπολιτεύονται και οι Ελβετοί, με των οποίων τας τοπικάς και πολιτικάς περιστάσεις έχει πολλά όμοια η Ελλάς».

(Ιωάννης Κοκκώνης, σύμβουλος Παιδείας στην κυβέρνηση Ι. Καποδίστρια, “Περί Πολιτειών”, 1828-1829)

Στην Κεφαλονιά, πλην ελαχίστων, δεν ξέρουμε τι ήταν οι Συναδελφικές Εκκλησίες, ενώ κομματικοί ιστορικοί και πολιτικοί κάνουν ημερίδες και γράφουν άρθρα, για να προπαγανδίσουν τα αγαθά, που προσέφεραν στους υπηκόους τους οι αυτοκρατορίες και θα μας προσφέρει ο επερχόμενος Ολοκληρωτισμός. Όλοι αυτοί, το σύνολο των κομματικών πολιτικών και «διανοούμενων» στον τόπο μας δεν είναι τίποτε περισσότερο από υπηρέτες, που προετοιμάζουν το έδαφος για το διεστραμμένο και σατανικό GreatReset μιας χούφτας υπερπλούσιων και της ατζέντας 2030, που προωθεί ο ΟΗΕ, σύμφωνα με της εντολές της ΜΚΟ, που εδρεύει στο Νταβός.

Αυτοί οι αλαζόνες και διεστραμμένοι άνθρωποι δεν κρύβονται. Υπόσχονται να αλλάξουν τη φύση του πλανήτη και των ανθρώπων, παίζοντας το ρόλο του Θεού κι υποσχόμενοι ότι πολύ σύντομα θα πλέουμε σε πελάγη ευτυχίας γιατί δεν θα έχουμε μήτε περιουσία μήτε ελευθερία. Το κεντρικό σύνθημα της οργάνωσης του Νταβός είναι αυτό που βάλαμε σαν προμετωπίδα του άρθρου:

«Καλωσόρισες στο 2030: Δεν έχω τίποτα, δεν έχω ιδιωτική ζωή, και η ζωή δεν ήταν ποτέ καλύτερη».

• (Στα σχέδια τους είναι η μείωση κατά 50% της κατανάλωσης, η κατάργηση των χαρτονομισμάτων . νομισμάτων και η κατάργηση του ελεύθερου επαγγέλματος . Προφανώς, γιατί δεν νοείται κατάργηση ελευθερίας χωρίς κατάργηση των ελεύθερων επαγγελμάτων).

Ο εκ των σοφών της παγκοσμιοποίησης , Ζακ Ατταλί, σε βιβλίο του Α Brief Story of the Future (Μια Σύντομη Ιστορία του Μέλλοντος), το 2006, έγραφε: «Στο όνομα της Ελευθερίας θα καταργηθεί η ελευθερία». Και σε άρθρα του, μας ενημερώνει ότι οι σημερινές πατρίδες θα γίνουν ξενοδοχεία διερχομένων, αφού θα καταργηθεί η μόνιμη εργασία, η κατοικία, η οικογένεια και οι άνθρωποι θα κινούνται από τόπο σε τόπο σαν νομάδες. Μας υπόσχονται υγεία και θανατηφόρα ελευθερία, καταργώντας τη δυνατότητα του να αποφασίζουμε, αλλά και αυτή την ανθρώπινη φυσιολογία. Ήδη, σε άρθρο μας , βάλαμε τη μετάφραση για το πώς φαντάζονται το υγιεινό μας , πλην όμως καλωδιωμένο, μέλλον: Στο Νταβός προτείνουν και στον εξαγορασμένο ΟΗΕ θα αποδεχτούν The internet of the bodies (Το διαδίκτυο των σωμάτων). Η τεχνολογία έχει προχωρήσει. Στη θέση των αλυσίδων θα υπάρχουν καλώδια ή και το ασύρματο 5G.

Ενώ στην Ατζέντα 2030 του ΟΗΕ έχουν προτάξει την “καταπολέμηση της φτώχειας”, όσο εμείς είμαστε κλειδωμένοι, για το καλό μας, και τα εισοδήματα συρρικνώνονται και η φτώχεια αυξάνεται, η αγαπημένη φιλανθρωπική οργάνωση του World Economic Forum ενημερώνει:

“Ο πλούτος των 10 πλουσιότερων ανθρώπων αυξήθηκε κατά μισό τρισεκατομμύριο, από το ξεκίνημα της πανδημίας“.

Ενώ η φτώχεια του φτωχότερου 50% του πλανήτη αυξήθηκε μέσα στην πανδημία κατά 7%.

Θα είμαστε χαρούμενοι με τον τρόπο, που είναι χαρούμενα τα κατοικίδια μας και θα είμαστε ευτυχισμένοι, όπως ήταν και οι καλοταϊσμένοι δούλοι και δουλοπάροικοι κοντά στα αφεντικά τους.

Αν δεν οργανωθούμε με τον δικό μας παλιό πετυχημένο και αποτελεσματικό τρόπο, η ανθρωπότητα θα πάψει να υπάρχει , όπως την ξέραμε.

Το σύνθημα Ελευθερία ή Θάνατος , δυστυχώς, γίνεται ξανά επίκαιρο. Κάποιοι μας υπόσχονται ζωή χωρίς ελευθερία. Μια ζωή εν τάφω.

Ο πλανήτης μας περιμένει. Ας ξαναγίνουμε κοινωνία, ανασυγκροτώντας τις κοινότητες με τον πιο πρόσφορο νομικό τρόπο. Πριν καταργήσουν και αυτή τη δυνατότητα.

«Κάμε ώστε ο μικρός Κύκλος, μέσα εις τον οποίο κινιέται η πολιορκημένη πόλη, να ξεσκεπάζει εις την ατμοσφαίρα του τα μεγαλύτερα συμφέροντα της Ελλάδας, για την υλική θέση, οπού αξίζει τόσο για εκείνους οπού θέλουν να τη βαστάξουν, όσο για εκείνους οπού θέλουν να την αρπάξουν, και, για την ηθική θέση, τα μεγαλύτερα συμφέροντα της Ανθρωπότητος… Ας φανεί καθαρά η μικρότης του τόπου και ο σιδερένιος και ασύντριφτος κύκλος οπού την έχει κλεισμένη. Τοιουτοτρόπως από τη μικρότητα του τόπου, ο οποίος παλεύει με μεγάλες ενάντιες δύναμες, θέλει έβγουν οι Μεγάλες Ουσίες».

(Διονύσιος Σολωμός, από τους “Ελεύθερους Πολιορκημένους”)

Όσοι ανησυχούν για τον εαυτό τους και τα παιδιά τους κι όσοι νοιάζονται για τον διπλανό τους, ας αρχίσουν να προσέρχονται.

Η Συναδελφική Κομπανία θα επανέλθει, σύντομα, με περισσότερες λεπτομέρειες, αλλά να μην ξεχνάμε ότι στη δημοκρατία, η τελική απόφαση ανήκει στην εκκλησία. Όπως κάποτε, όπως πάντα. Είτε η Εκκλησία είναι του Δήμου είτε του Χριστού. Ή και των δύο. Ο αναρχικός και άθεος ανθρωπολόγος Ντέιβιντ Γκρέμπερ, που έφυγε πέρσι από τη ζωή, στο βιβλίο του «Τα 5.000 πρώτα χρόνια Χρέους» έγραφε:

«Όπου κι αν πήγα, είδα ότι ο Θεός ήταν η Κοινωνία και η Κοινωνία ήταν ο Θεός».

Σκοπεύουμε να πάμε πόρτα , πόρτα, αλλά είμαστε λίγοι. Περιμένουμε κι άλλους. Βρισκόμαστε σε επαφή και με ομάδες πολιτών από την υπόλοιπη Ελλάδα, για ανάλογες πρωτοβουλίες και την ανάπτυξη πολύμορφων συνεργασιών. ξεκινώντας πρώτα με τη στήριξη των φτωχών.

ΣΥΝΑΔΕΛΦΙΚΗ ΚΟΜΠΑΝΙΑ – ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ

Εκδήλωση ενδιαφέροντος στο ithacanet.gr@gmail.com

ΥΓ: Στη Συναδελφική Εκκλησία του Αγίου Γεωργίου στο Αργοστόλι συμμετείχαν και οι Εβραίοι στο θρήσκευμα γείτονες, επειδή δεν ήταν πολλοί και δεν μπορούσαν να συγκροτηθούν σε συναγωγή. 14 οικογένειες. Στη Συναδελφική κομπανία, δεν ρωτάμε τι πιστεύεις ή τι ψηφίζεις. Μόνο όλοι μαζί μπορούμε.

Πηγή: ithacanet.gr