Τετάρτη,  22 Μαρτίου 2017

Παραθέτουμε στοιχεία της κατά καθηγητή Κο Α. Δημητρόπουλο (και όχι μόνο) ορθής δικονομικής αντιμετώπισης του άρθρου 86Σ^(*). Υπενθυμίζουμε επίσης πως υπάρχουν αντίστοιχες  δικονομικές ενέργειες πολιτών.

Σε περίπτωση που οποιοιδήποτε συναρμόδιοι, νομικοί, είτε δικονομικώς εμπλεκόμενοι με διαφορετικής μορφής καταγγελίες, κρίνουν ότι αυτές οι θέσεις ορθής αντιμετώπισης του άρθρου 86Σ (δηλαδή κοινοβουλευτικός και δικονομικός παραμερισμός του 86Σ τουλάχιστον για τα «επ’ ευκαιρία της τελέσεως υπουργικών καθηκόντων» εγκλήματα) δεν ευσταθούν, τότε κάνουμε τι ακριβώς (;), περιμένουμε να μας σώσει ο αντιπροσωπευτικός κοινοβουλευτισμός;

Τότε, αντί να ζητήσουμε τα συγκεκριμένα δέοντα (σύμφωνα με τα συνημμένα στοιχεία) από την Δικαιοσύνη, ΛΕΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΤΑΚΤΗΜΕΝΟΣ ΝΟΜΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΔΙΑΤΥΠΩΜΕΝΟΣ ΣΕ ΑΛΛΑ ΠΛΕΙΟΝΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ πχ^(**) ΑΛΛΑ ΜΟΝΟ Η ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΕΞΥΠΝΑΚΙΣΤΙΚΗ ΔΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΔΙΚΛΕΙΔΑ ΤΟΥ Ε. ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ^(***) , ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΑΠΟΔΟΜΕΙ ΠΛΗΡΩΣ Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ Α.ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ, τότε λοιπόν, κάνουμε τι;

Aποδεχόμαστε ως κοινοβουλευτικό απαραβίαστο(;) να μας κυβερνούν εγκληματίες μετά ιδιότυπων κοινοβουλευτικών συνενόχων (αλήθεια τι αξία έχουν ο υπουργικός και βουλευτικός όρκος και γιατί προσδιορίζονται κατά το δοκούν, πχ θρησκευτικής-προσωπικής-κομματικής-ιδεολογικής τιμής και υπόληψης και όχι νέτα-σκέτα, ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ;),  οι οποίοι συνένοχοι δίδουν δημοκρατικοφανή νομιμότητα ΚΑΙ στο κοινοβούλιο των μνημονίων του αντιπροσωπευτικού κοινοβουλευτισμού (και δη του συγκεκριμένου που λειτουργεί με σύσσωμη έμπρακτη υποστήριξη είτε αποδοχή του άρθρου 86Σ),  ΚΑΙ σε κάθε σχετική δημοκρατικοφανή εκλογική διαδικασία;

Τι κάνουμε με την ΑΝΕΝΟΧΛΗΤΑ ποικιλότροπη δικονομική υποστήριξη της χρεοκρατίας από την ηγεσία της Δικαιοσύνης, ΠΟΥ ΚΑΤΑΠΑΤΑ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΥΠΟΛΟΙΠΟ ΠΕΡΑΝ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 86Σ ΣΥΝΤΑΓΜΑ, υπηρετώντας το ΠΟΛΙΤΙΚΟ καθεστώς της χρεοκρατίας ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗΝ ΧΡΕΟΚΡΑΤΙΑ;

Θεωρείται άμοιρη ευθυνών βουλευτικού όρκου, όποια «αντιμνημονιακή αντιπολίτευση» αναγνωρίζει την ισχύ του άρθρου 86Σ = προπαρασκευαστική πράξη υπουργικών και βουλευτικών εγκλημάτων (βλέπε ΧΡΕΟΚΡΑΤΙΑ),  ΚΑΤΑΠΑΤΩΝΤΑΣ με αυτόν τον τρόπο ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΥΠΟΛΟΙΠΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ; 

Αυτά τα παραπάνω, πρέπει να τα ξεκαθαρίσουμε και ως απλοί πολίτες και πιο πολύ οι πολιτευόμενοι, και οπωσδήποτε, ακολούθως πρέπει να αποφασίσουμε με ποιό τρόπο θα τα κατεβάσουμε στο πεζοδρόμιο, κάτω από τη χωροταξική μύτη και μέσα στο θεματικό γήπεδο των υπαιτίων της χρεοκρατίας (ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΕΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΝΟΧΟΙ-Ε.Ε.-ΔΝΤ), και πως θα τα διεθνοποιήσουμε με ΕΝΩΤΙΚΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΕΣ ΕΘΝΟΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΕΣ ΣΥΝΕΡΓΕΙΕΣ.-

(*) Η ΠΟΙΝΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ ΤΩΝ ΥΠΟΥΡΓΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΣΚΗΣΗ ΤΩΝ ΚΑΘΗΚΟΝΤΩΝ ΤΟΥΣ, όπως προκύπτει από τον συνδυασμό των δύο παρακάτω άρθρων από τα οποία παραθέτουμε αποσπάσματα:

 «Η ΠΟΙΝΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ ΤΩΝ ΥΠΟΥΡΓΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΣΚΗΣΗ ΤΩΝ ΚΑΘΗΚΟΝΤΩΝ ΤΟΥΣ» του Καθηγητή Πανεπιστημίου Κου Ανδρέα Δημητρόπουλου, Πέμπτη, 17 Ιουλίου 2014 (απόσπασμα από το άρθρο του στην ιστοσελίδα     http://andreasdimitropoulos.blogspot.gr/)

«Τα επ’ ευκαιρία της άσκησης των καθηκόντων ποινικά αδικήματα των υπουργών παρουσιάζουν πράγματι μεγάλο ενδιαφέρον από την άποψη της εφαρμογής του άρθρ. 86 παρ. 1. Η όλη μέχρι σήμερα κακή εφαρμογή της συνταγματικής επιταγής οφείλεται στο ότι σε πολλές περιπτώσεις «επ’ ευκαιρία» αδικήματα εκλαμβάνονται ως ποινικά αδικήματα «κατά την άσκηση» με αποτέλεσμα την διεύρυνση του ευνοϊκού ρυθμιστικού περιεχομένου των σχετικών διατάξεων πολύ πέραν του αντικειμενικού περιεχομένου τους. Αποδίδονται έτσι σε δήθεν ευνοϊκή μεταχείριση του συντακτικού νομοθέτη οι πλέον αντιπαθείς περιπτώσεις υπουργικής ευθύνης, κατά τις οποίες ο δράστης υπουργός εκμεταλλεύεται προς ίδιο ή άλλο ιδιωτικό όφελος την εξουσία, που του έχει εμπιστευθεί η πολιτεία. Η αντικειμενική ερμηνεία του άρθρου 86 παρ. 1 αποκλείει από την ευνοϊκή μεταχείριση τις πλέον προκλητικές περιπτώσεις υπουργικής ευθύνης των «επ ευκαιρία» ποινικών αδικημάτων των υπουργών. Δεν είναι άλλωστε, από λογική και από κάθε άλλη άποψη, παραδεκτό το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγει η αντίθετη ερμηνεία, κατά το οποίο ο συντακτικός νομοθέτης αμείβει με ευνοϊκή ποινική μεταχείριση τον επίορκο υπουργό, που ενεργεί εις βάρος του δημοσίου συμφέροντος. Οι επ’ ευκαιρία της άσκησης των υπουργικών καθηκόντων πράξεις κείνται εκτός του ευνοϊκού ρυθμιστικού περιεχομένου του άρθρου 86 παρ. 1. Δεν οφείλεται επομένως στον συντακτικό νομοθέτη η απαλλαγή των επίορκων υπουργών, αλλά στη κακή ερμηνεία των συνταγματικών διατάξεων.»

«ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΚΑΙ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟΣ ΠΡΟΚΑΘΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ» 16 Ιουλίου 2014 του ιδίου. Απόσπασμα: «Με το σύνολο των δανειακών συμβάσεων και μνημονίων, που έχουν υπογραφεί κατά τα τελευταία έτη, για πρώτη φορά στην ιστορία της Χώρας, η παροχή χρηματικού δανείου προς την Ελλάδα συνδέεται με μακροχρόνιο και εκτεταμένο προκαθορισμό της κρατικής πολιτικής και την εφαρμογή σε μεγάλη έκταση και επί μακρό χρόνο συγκεκριμένης έξωθεν υπαγορευόμενης πολιτικής σε όλους σχεδόν του τομείς, υπό την διαρκή απειλή της μη καταβολής της εκάστοτε δανειακής δόσης. Ο εξωτερικός, εκτεταμένος και μακροχρόνιος προκαθορισμός της κρατικής και κυβερνητικής έναντι (υπό τον εξαναγκασμό) της παροχής χρηματικού δανείου και της εκταμίευσης των δόσεων είναι αντίθετος προς το Σύνταγμα και συγκεκριμένα αντίκειται κυρίως : α) στην Αρχή της Εθνικής Κυριαρχίας,  β) στην Αρχή της Λαϊκής Κυριαρχία, στην Δημοκρατική αλλά και την Αντιπροσωπευτική Αρχή,  γ) στην Αρχή του Κοινωνικού Κράτους Δικαίου. Οι δύο πρώτες αρχές θίγονται εξ αυτού τούτου του προκαθορισμού και της έξωθεν επιβολής συγκεκριμένης πολιτικής, ανεξαρτήτως του περιεχομένου της. Η τρίτη θεμελιώδης αρχή θίγεται από την εφαρμογή της εμπεριεχόμενης στο μνημόνιο και έξωθεν επιβαλλόμενης πολιτικής.»

(**)

(Α) https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82_%CE%B8%CE%B5%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82

Αποσπασματικά εκ του ανωτέρου link σημειώνουμε:

Ο νομικός θετικισμός σε καμία περίπτωση δεν τείνει να υπερασπίζεται την εγκυρότητα ηθικά αμφισβητούμενων ή “άδικων” νομοθετημάτων. Απλά τονίζει την καταρχήν διακριτότητα δικαίου και ηθικής. Αποφεύγει εντελώς να διατυπώσει ηθικές κρίσεις, είτε θετικές είτε αρνητικές, είτε προς την υπεράσπιση, είτε προς την αμφισβήτηση της εγκυρότητας του νομικού συστήματος γενικά ή των δικαστικών αποφάσεων πιο συγκεκριμένα. Αξιολογικές κρίσεις δεν μπορούν να χρησιμοποιούνται από δικαστές και δικηγόρους για την ερμηνεία του νόμου, ούτε καν ακόμη για τη πιθανή διόρθωση των ατελειών του νόμου. Εκτός πιθανόν από αυτές που προβλέπονται στο ίδιο το ισχύον δίκαιο, όπως π.χ. η αναφορά στα “χρηστά ήθη” στον ελληνικό αστικό κώδικα.(σ.σ. η υπογράμμιση δική μου).

Συμπερασματικά ο νομικός θετικισμός διατυπώνει απλά ότι η ορθή περιγραφή του δικαίου είναι πολύ σημαντική και πρέπει να απομονωθεί από ηθικές κρίσεις. Με πιο ακριβείς όρους της θεωρίας του δικαίου, είναι μία περιγραφή τουλάχιστον ουδέτερη ηθικά, εφικτή και χρήσιμη. Ο νομικός θετικισμός βασίζεται στην πεποίθηση ότι το ερώτημα τι είναι το δίκαιο πρέπει να διαχωρίζεται από το τι θα πρέπει να είναι το δίκαιο. Ο νομικός θετικισμός αναζητά με βάση το δίκαιο το θεμέλιο της κοινωνίας.

(Β) Επιστημονική μελέτη του Δικηγόρου κου Δημητρίου Κουκιώτη: Ποινική ευθύνη των Υπουργών και άρθρο 86: μια «αντισυνταγματική διάταξη του Συντάγματος». Δημοσιευμένη στην ΠΟΙΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, Τεύχος 8-9/2010.  Σύνοψη της επιστημονικής μελέτης: «Στην παρούσα μελέτη οι διατάξεις του Συντάγματος διακρίνονται σε θεμελιώδεις και μη. Η διάταξη του άρθρου 86 Συντ. που προβλέπει σχετικά με τη δίωξη και την «παραγραφή» των ποινικών αδικημάτων των Υπουργών ανήκει στις μη θεμελιώδεις διατάξεις του Συντάγματος. Επειδή αυτή συγκρούεται και αναιρεί ολοκληρωτικά και στην ουσία τους τις θεμελιώδεις διατάξεις των άρθρων 4 Συντ. (αρχή της ισότητας) και 26 Συντ. (αρχή της διάκρισης των λειτουργιών) είναι ανίσχυρη και επομένως δεν μπορεί να τύχει εφαρμογής, πράγμα που έχει σαν αποτέλεσμα τη δυνατότητα (και υποχρέωση) δίωξης των Υπουργών με τη συνήθη ποινική διαδικασία και με τη συνήθη «παραγραφή» που ισχύει για όλους τους πολίτες.»

 (***)  http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=271385

Αποσπασματικά επίσης :

«Άλλωστε η εφαρμογή του άρθρου 86 του Συντάγματος έχει πλέον εμπλουτιστεί από το νέο δεδομένο της ποινικής μεταχείρισης της διακίνησης μαύρου χρήματος που δεν εμπίπτει στα χρονικά όρια του άρθρου 86, εφόσον διασώζεται το προϊόν του εγκλήματος. Αυτό είναι μια ευκαιρία να συμφωνήσουμε ευρύτερα στον δημόσιο διάλογο ότι είναι άλλο εσφαλμένες ή και επιβλαβείς επιλογές που γίνονται με πολιτικά κριτήρια, αλλά χωρίς ποινικό δόλο και χωρίς προσωπικό όφελος, και άλλο τα άθλια φαινόμενα της δωροδοκίας ή της διακίνησης μαύρου χρήματος, η ποινική αντιμετώπιση των οποίων δεν παρεμποδίζεται από το άρθρο 86 του Συντάγματος, όπως και αν αυτό ερμηνευτεί.»

σ.σ.:   Εξυπνακίστικη διατύπωση: «αλλά χωρίς ποινικό δόλο και χωρίς προσωπικό όφελος». Δηλαδή ο προσπορισμός οφέλους σε τρίτους μας αφήνει αδιάφορους; Αυτό γίνεται από την καλή μας την καρδιά;

http://www.dikonomia.gr/pk

1.     Με δόλο (με πρόθεση) πράττει όποι­ος θέλει την παραγωγή των περιστατικών που κατά το νόμο απαρτίζουν την έννοια κάποιας αξιόποινης πράξης ̇ επίσης όποιος γνωρίζει ότι από την πράξη του ενδέχεται να παραχθούν αυτά τα περιστατικά και το αποδέχεται.

2.      Όπου ο νόμος απαιτεί να έχει τελεστεί η πράξη εν γνώσει ορισμένου περιστατικού, δεν αρκεί ο ενδεχόμενος δόλος. Και όπου ο νόμος απαιτεί η πράξη να έχει τελεστεί με σκοπό την πρόκληση ορισμένου αποτελέσματος απαι­τείται ο δράστης να έχει επιδιώξει να προκαλέσει αυτό το αποτέλεσμα. –

Γ.Γ.