Ηλ. Φιλιππίδης, 6 Ιουνίου 2020

Οι κίνδυνοι για τον Ελληνισμό και οι τρεις στόχοι για μία σφαιρική στρατηγική εξόδου προς το μέλλον

1. Διαπιστώσεις

1.1. Η Ελλάδα είναι ένας πολυτραυματίας. Βρίσκεται σε κατάσταση προχωρημένης παρακμής. Έχει εισέλθει στο τελευταίο στάδιο, το εσχατολογικό. Αυτό σημαίνει, ότι ο Ελλαδικός Ελληνισμός αντιμετωπίζει τον ορατό κίνδυνο οριστικής εξαφανίσεως από το προσκήνιο της ιστορίας, έπειτα από μία ένδοξη πορεία τουλάχιστον 5.000 ετών.

1.2. Αντίθετα ο Ομογενειακός Ελληνισμός «ανθεί και φέρει κι’ άλλο». Όμως, εάν χάσουμε το ιστορικό μας κέντρο, το λίκνο, όπου γεννήθηκε ο πολιτισμός μας, όλος ο Ελληνισμός θα χάσει τον Τόπο της συλλογικής του αναφοράς, την ρίζα του. Θα φυλλορροήσει και θα απορροφηθεί μέσα στις κοινωνίες της αποδημίας του.

1.3. Οι μεγάλοι κίνδυνοι που αντιμετωπίζει ο Ελληνισμός είναι πρωτίστως εσωτερικοί και δευτερευόντως εξωτερικοί. Οι εξωτερικοί κίνδυνοι είναι δύο:

• α. ο Τουρκικός επεκτατισμός. Η Τουρκία δεν εξάγει τα εσωτερικά της προβλήματα αλλά έχει διαμορφώσει μία πάγια και συνεχώς εντεινόμενη εξωτερική, στρατιωτική, και ενεργειακή πολιτική με σκοπό την επανασύσταση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Η Τουρκία επιδιώκει μέχρι το τέλος του αιώνα να έχει κατακτήσει την τρίτη θέση ισχύος στον κόσμο μετά την Κίνα και τις ΗΠΑ. Θεωρεί το όνειρό της αυτό ως εφικτό, επειδή αντιμετωπίζει την Ευρώπη και την Ρωσία ως αναλώσιμες δυνάμεις.
• β. δεν έχουμε συμμάχους. Είμαστε μόνοι. Δυστυχώς η ΕΕ έχει μετατραπεί σε γερμανικό «Ζωτικό χώρο» (Πρόκειται για τον χιτλερικό Lebensraum), λόγος που προκάλεσε την έξοδο της Βρετανίας (Brexit). Η Γερμανία αντιμετωπίζει την Ελλάδα εχθρικά, ενώ η ΕΕ ως σύνολο πάσχει από έλλειψη συνοχής αλλά κυρίως από έλλειψη πολιτισμικής ταυτότητας και αυτοπεποιθήσεως. Η ΕΕ οδεύει προς την διάλυση και γενικώς η Ευρώπη προς την παρακμή. Μόνο ένας πανευρωπαϊκός προσανατολισμός προς τον πολιτισμό θα μπορούσε να διαμορφώσει έναν θόλο ιστορικής συγκλίσεως και προστασίας για την Ελλάδα, όπως συνέβαινε με τον Φιλελληνισμό.

1.4. Οι εσωτερικοί κίνδυνοι είναι ακόμη πιο απειλητικοί. Αυτοί είναι :

• α. Το δημογραφικό πρόβλημα. Η κατάσταση αγγίζει τα όρια του μη αναστρέψιμου. Μέχρι τις αρχές του άλλου αιώνα δεν θα υπάρχουν Έλληνες στην Ελλάδα, ακόμη και αν η χώρα θα έμενε άδεια.
• β. Το μεταναστευτικό πρόβλημα. Δεν έχει καμία σημασία η διάκριση μεταξύ προσφύγων και μεταναστών. Σημασία έχει, ότι ότι το ποσοστό των αλλοδαπών στην πατρίδα μας πλησιάζει το 20%, χωρίς να γνωρίζουμε πόσοι ακριβώς είναι, ποιοι είναι, πού ζουν και πώς ζουν. Το αποτέλεσμα θα είναι η ισλαμοποίηση της Ελλάδας, προτού κλείσει αυτός ο αιώνας, Πρέπει η Ελλάδα να κηρυχθεί ΚΟΡΕΣΜΕΝΗ ΧΩΡΑ και να απελαθούν όλοι οι μετανάστες. Οι πρόσφυγες να κατανεμηθούν σε όλες τις χώρες της Ευρώπης αλλά το κρίσιμο στοιχείο είναι να σταματήσουν οι ροές. Να μην δεχόμαστε πλέον ούτε μετανάστες ούτε πρόσφυγες. Οι πρόσφυγες να υποβάλλουν αίτηση ασύλου, μέσω των αποστολών της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, στα Προξενεία των Ευρωπαϊκών χωρών της επιλογής τους.
• γ. Το ανάξιο, ιδιοτελές, υποτελές και τριτοκοσμικό πολιτικό μας σύστημα και
• δ. η διάβρωση της ιστορικής συνειδήσεως του λαού μας, που έχει προκαλέσει τεράστιο ρήγμα στην εθνική μας αυτογνωσία και ομοψυχία. Ο εθνομηδενισμός έχει αναχθεί σε άρχουσα ιδεολογία του εκπαιδευτικού μας συστήματος, των ΜΜΕ και της Διανοήσεως. Ο Ελληνισμός αυτοκτονεί.

2. Τι μπορούμε να κάνουμε

Σήμερα ο Ελληνισμός, αυτή η τεράστια ιστορική δύναμη βρίσκεται σε κατάσταση παραλυτικής παθητικότητας.

Ευτυχώς ακόμη δεν έχει χάσει τις αισθήσεις του και αντιδρά ως σώμα, όταν προκαλείται άμεσα, όπως απέδειξε με το Δημοψήφισμα του 2015, με την προδοτική Συμφωνία των Πρεσπών, με τις κινητοποιήσεις κατά των Δομών για Μετανάστες – Πρόσφυγες και με την ψυχική παρουσία του Λαού μας στα γεγονότα του Έβρου.

Αυτό που χρειάζεται ο Λαός μας για την συσπείρωση και την ενεργοποίηση του είναι μία νέα ΦΙΛΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ, η οποία:

• α. θα υπάρχει, όσο θα υπάρχει ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ και
• β. θα παρουσιάσει ένα πλήρες πρόγραμμα για την αναγέννηση του Ελληνισμού.

Η προσπάθεια αυτή μπορεί να πάρει διάφορες μορφές και ονόματα, αρκεί αυτές να είναι ιδεολογικά συγκλίνουσες και να συνεργάζονται και όχι να ανταγωνίζονται η μία την άλλη.

Η δράση και η ευθύνη γι’ αυτό τον σκοπό πρέπει να εκτείνεται σε τρία επίπεδα:

α. Το επίπεδο της εθνικής συσπειρώσεως και του πολιτισμού. Πρόκειται για την Ακρόπολη της ιστορικής μας υποστάσεως και συνέχειας, που είναι:

• 1. η συναίσθηση της εθνικής μας ταυτότητας και συλλογικότητας. Ο Ελλαδικός Ελληνισμός, ο Κυπριακός Ελληνισμός, ο Μείζων Ελληνισμός και ο Απόδημος Ελληνισμός αποτελούμε ΕΝΑ ΣΩΜΑ.
• 2. η γνώση του πολιτισμού μας, του αξιακού του περιεχομένου και της ιστορικής και πολιτισμικής του σημασίας ως λίκνου του Ευρωπαϊκού και γενικά του Δυτικού πολιτισμού.

β. Το επίπεδο της ποιότητας του ανθρώπινου παράγοντα. Η δύναμη ενός Έθνους και μάλιστα ενός μικρού Έθνους είναι πρώτα το ΗΘΟΣ των ανθρώπων του. Αυτό είναι η πηγή και το θεμέλιο της πολιτικής, στρατιωτικής, οικονομικής και γενικά αναπτυξιακής του αποτελεσματικότητας.

γ. το επίπεδο της πολιτικής και κοινωνικής του οργανώσεως. Το πολιτικό σύστημα της Ελλάδας χρειάζεται μία ριζική ανασύσταση, που θα γίνει με μία Συντακτική Εθνική Συνέλευση για ένα νέο Σύνταγμα, το οποίο θα συνδυάζει την συμμετοχική Δημοκρατία με τον Κοινοτισμό και με ένα νέο παραγωγικό πρότυπο αξιοποιήσεως των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της χώρας.

3. Επίλογος

Αυτές οι στρατηγικές και αξιακές προτάσεις αποτελούν τις σύγχρονες εξετάσεις, τις οποίες καλείται να δώσει ο Ελληνισμός ενώπιον της ιστορίας για την εξασφάλιση του μέλλοντός του. Πρέπει να καταστούν το επικαιροποιημένο ΟΡΑΜΑ και η αποφασιστική συλλογική βούληση του Λαού μας. Η επέτειος της Εθνικής μας Παλιγγενεσίας αποτελεί συμβολικά, ψυχολογικά, κοινωνικά και ιστορικά την μεγάλη ευκαιρία, το εφαλτήριο για το μεγάλο ΑΛΜΑ του Ελληνισμού προς μία νέα ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ.

Πηγή: hellenologia.com