ΑΙΣΧΡΟΝ ΕΣΤΙ ΣΙΓΑΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΠΑΣΗΣ ΑΔΙΚΟΥΜΕΝΗΣ.
ΜΗΤΡΟΣ ΤΕ ΚΑΙ ΠΑΤΡΟΣ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΤΙΜΙΩΤΕΡΟΝ ΕΣΤΙ Η ΠΑΤΡΙΣ.
Σεβαστοί Επιστήμονες, αξιότιμες κυρίες και κύριοι,
E.Toussaint
Λ.Βατικιώτη
Μ.Νεγρεπόντη-Δελιβάνη
Α.Δημητρόπουλε
Σ.Θεοδωρόπουλε
Ν.Ιγγλέση
Θ.Ιωαννίδη
Δ.Καζάκη
Δ.Καρούσο
Γ.Κασιμάτη
Ζ.Κωνσταντοπούλου
Κ.Κόλμερ
Σ.Λαβδιώτη
Κ.Λαπαβίτσα
Θ.Μαριόλη
Π.Μαυροειδή
Σ.Μαυρουδέα
Π.Μηλιαράκη
Σ.Στάλια
Σ.Σταυρόπουλε
Ν.Στραβελάκη
Γ.Τριανταφυλλόπουλε
Σ.Τσίπρα
Γ.Τόλιο
Δ.Χαλυβόπουλε
Ο Λαός μας αναζητά στέρεα βάση για να πατήσει, προκειμένου να απελευθερωθεί και ακολούθως να ζήσει Δημοκρατικά (να Κρατεί ο Δήμος), χωρίς να προδοθεί από τις σειρήνες του καταρρέοντος, όμως μη αποθνήσκοντος, δήθεν Δημοκρατικού «αντιπροσωπευτικού κοινοβουλευτισμού» (*).
Αυτή η Βάση απαιτεί Δημοκρατική συγκρότηση, Οργάνωση και Συνέχεια.
Οι επιστημονικές συντεταγμένες αυτής της Βάσης υπάρχουν, με μικρές μεταξύ τους διαφορές (τουλάχιστον μεταξύ αυτών που εκτίθενται στην ιστοσελίδα https://greek-market-research.com/ και περιέχονται εν μέρει στο συνημμένο κείμενο).
Διαφορές, μικρές, ενδεχομένως μεγαλοποιούμενες και μη συζητούμενες, προσιδιάζοντας τότε σε διαφορές “αντιπροσωπευτικού κοινοβουλευτισμού” συντηρούν ως άλλον Ελ Σιντ τον “αντιπροσωπευτικό κοινοβουλευτισμό”, ενώ στην πραγματικότητα (εάν έχουμε διακρίνει καλώς) και κατά τις δηλώσεις τους, όλες οι προαναφερόμενες διαφορές, στοχεύουν/υποκλίνονται σε Δημοκρατία (=Σοσιαλισμός σε Εφαρμογή με την αριστερή οπτική) .
GMR 01-02-2017
ΑΝΑΖΗΤΕΙΤΑΙ ΣΥΝΕΡΓΕΙΑ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ:
ΣΥΝΘΕΣΕΙ-ΕΝΩΣΕΙ-ΣΥΝΕΓΕΙΡΕΙ-ΟΡΓΑΝΩΣΕΙ,
ΠΑΛΛΑΪΚΟ ΞΕΣΗΚΩΜΟ
«Και μη νομίζουμε ότι άμα μπούμε στη Βουλή θα γεννηθεί ο μεσσίας. (…). …, Η Ελλάδα σήμερα πρέπει να χρησιμοποιήσει τα όπλα που της δίνει το σύστημα, γιατί αυτά φοβούνται. Και φοβούνται και τον ξεσηκωμό. Και η ενημέρωση ξεσηκώνει.»Γ.ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ σε εκδήλωση που διοργάνωσε ο Δρόμος της Αριστεράς, στις 09/11/2015 στην ΑΣΟΕΕ.
Ως ιστοσελίδα ( https://greek-market-research.com/ ) επιστημονικής τεκμηρίωσης υπέρ του εθνικού νομίσατος με ολιστική δημοκρατική προσέγγιση, νομίζουμε πως τα δύο συνημμένα (ΣΥΝΗΜΜΕΝΟ 1 και ΣΥΝΗΜΜΕΝΟ 2) κείμενα του ΚΩΣΤΑ ΠΑΠΟΥΛΗ και του ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΜΑΡΙΟΛΗ που εκπροσωπούν παρακάτω την πρόταση (ιβ) του Ι.Κ.Ε. ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΠΑΤΣΗΣ, σε συνδυασμό με την πρόταση (θ) του ΠΕΤΡΟΥ ΜΗΛΙΑΡΑΚΗ και την αμέσως πιο πάνω παρότρυνση του Γ. ΚΑΣΙΜΑΤΗ και ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ τις δικαιϊκές επισημάνσεις του στην παρακάτω (ια) πρότασή του, μπορούν να αποτελέσουν: Επιστημονικά επεξεργασμένη και τεκμηριωμένη βάση Δημοκρατικού Διαλόγου για το θέμα της μετάβασης στο εθνικό νόμισμα ΜΕ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ «με στρατηγική παγκοίνως γνωστή, με τακτικές και ιεράρχηση στόχων, όλα εις γνώσιν και με τη συμμετοχή του λαού» όπως προτείνει ο αγαπητός Στάθης από τις ιστοσελίδες enikos–iskra και αξιοποιούμε στην παρακάτω πρόταση (ε).
Θεωρούμε όμως σκόπιμο να επισημάνουμε, πως στα πλαίσια πάντα, της ολιστικής διερεύνησης και εν συνεχεία τεκμηρίωσης προτάσεων και της σχετικής ΠΡΟΤΑΣΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΕΙΑΣ που έχει αναρτηθεί στην ιστοσελίδα μας,
( https://greek-market-research.com/article/kala-christoygenna-me-protasi-apeleyth/)
και παρακάτω εδώ ως πρόταση ε), θεωρούμε χρήσιμο, να μην υπάρχει κανείς παραμετρικός παραμερισμός (δηλαδή αδιερεύνητα ενδεχόμενα), προκειμένου να υπάρχει η δυνατότητα της ευρύτερης/ολιστικότερης δυνατής θωράκισης ,και της οικονομίας, και της δικαιοσύνης, και της δημοκρατίας, και της γεωπολιτικής θέσης και προοπτικής της χώρας, τελικά μιας τέτοιας ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ/ΔΙΚΑΙΙΚΟ/ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΑ θωρακισμένης πατρίδας. Όμως θεωρούμε χρησιμότατες τις θεματικές συνεργασίες και με «στενότερες» προτάσεις, όπως η παρακάτω πρόταση (ι) της κας ΜΑΡΙΑΣ ΝΕΓΡΕΠΟΝΤΗ-ΔΕΛΙΒΑΝΗ και θα ήταν ευχής έργο τέτοιες και να υπάρξουν και να δέχονται κινηματική/αγωνιστική/επιστημονική υποστήριξη.
Στην κατεύθυνση της πίστης στις συμμαχικές θεματικές συνεργασίες, έχουμε καταγράψει διαφορετικές ίσως αφετηρίες προβληματισμού και εν συνεχεία τεκμηρίωσης προτάσεων, προτάσεων κατά την πεποίθησή μας βαθιά συναγωνιστικών, τις οποίες βλέπετε παρακάτω από α έως και ιβ:
ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΟΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
α) (προφορική πρόταση οικονομολόγου με επίσημη προϋπηρεσία και σε γεωπολιτικές διεργασίες) ότι πρωτίστως πρέπει να εκτιμήσουμε την γεωπολιτική κατάσταση και τη σχετική θέση και προοπτική της πατρίδας, θεωρώντας δεδομένο πως η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα και ο τρόπος αυτής της εφαρμογής, είναι δεύτερο σε σειρά θέμα που μπορεί οπωσδήποτε να αντιμετωπιστεί.
β) ” Να ανοίξει ο δρόμος για την αποδέσμευση της Ελλάδας από την ΕΕ”
Να ανοίξει ο δρόμος για την αποδέσμευση της Ελλάδας από την ΕΕ
Posted on 01/07/2016 | 2 σχόλια
Η επιλογή του βρετανικού λαού να αποχωρήσει από την ΕΕ δείχνει για άλλη μία φορά ότι οι λαοί της Ευρώπης απεχθάνονται τον βαθύτατα αντιλαϊκό, αντιδημοκρατικό και εκμεταλλευτικό χαρακτήρα της ΕΕ. Ακόμη και όταν δεν συνειδητοποιείται πλήρως πολιτικά, αυθόρμητα γίνεται κατανοητό ότι η ΕΕ είναι μία ιμπεριαλιστική ενοποίηση όπου οι ηγεμόνες της καυγαδίζουν μεταξύ τους αλλά πάντα στην πλάτη των λαών τους και άλλων πιο αδύναμων χωρών.
Η βρετανική αποχώρηση από την ΕΕ κάνει ακόμη πιο ασταθή την ιμπεριαλιστική αυτή ενοποίηση, ενισχύει τις διαλυτικές τάσεις της και δίνει ευκαιρίες στην Αριστερά και στο λαϊκό και εργατικό κίνημα να ανατρέψει την σημερινή καταθλιπτική καπιταλιστική ηγεμονία. Όμως ταυτόχρονα δείχνει την ανάγκη η λαϊκή αγανάκτηση να οδηγηθεί από την Αριστερά και να μην γίνει έρμαιο των ενδο-καπιταλιστικών ανταγωνισμών και εφαλτήριο της ακροδεξιάς.
Ιδιαίτερα για την χώρα μας που υφίσταται για δεκαετίες το κνούτο της ΕΕ είναι κρίσιμο η πραγματική Αριστερά (που καμία σχέση δεν έχει με την απάτη του ΣΥΡΙΖΑ) να μπορέσει να εκφράσει και να οδηγήσει την ήδη υπάρχουσα λαϊκή αγανάκτηση. Μόνο με την αποδέσμευση της Ελλάδας από την ΕΕ από την πλευρά ενός πλατιού αριστερού λαϊκού μετώπου μπορεί να ανοίξει ο δρόμος για την φιλολαϊκή διέξοδο από την κρίση και για να γίνει επιτέλους ο λαός μας νοικοκύρης στον τόπο του, ενάντια στα συμφέροντα τόσο της εγχώριας ολιγαρχίας όσο και των ξένων πατρώνων της.
Το εγχείρημα αυτό έχει ήδη αργήσει. Είναι καθήκον όλων των ζωντανών και μαχόμενων δυνάμεων της Αριστεράς και του κόσμου της εργασίας να το βάλουν μπροστά άμεσα.
Με αυτή την λογική υποστηρίζουμε αμέριστα την συγκρότηση της Πρωτοβουλία Αγώνα για την αποδέσμευση από την ΕΕ «ΔιΕΕξοδος».
Είναι αναγκαίο η κίνηση αυτή να μην μείνει στα χαρτιά αλλά να απλωθεί σε όλους τους τόπους δουλειάς και κατοικίας, να μπορέσει να μιλήσει με τους απλούς εργαζόμενους και να βάλει τα θεμέλια για την συγκρότηση του πλατιού πολιτικού και κοινωνικού λαϊκού μετώπου για την αποδέσμευση της Ελλάδας από την ΕΕ.
Είναι αναγκαίο η κίνηση αυτή να μιλήσει καθαρά για την απεμπόληση των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων και την μετατροπή της χώρας σε προτεκτοράτο, στα οποία η εγχώρια ολιγαρχία του ευρω-νενεκισμού έχει πλήρως συμφωνήσει ελπίζοντας ότι θα διασώσει το τομάρι της και ότι θα επωφεληθεί από τα βάρη που φορτώνονται στις πλάτες των εργαζομένων. Αυτό το «έθνος των εργαζομένων» πρέπει να βρει την φωνή του ενάντια τόσο στον αστικό κοσμοπολιτισμό όσο και στον ακροδεξιό εθνικισμό που αποτελεί το άλλο πρόσωπο και το πιστό μαντρόσκυλο του πρώτου.
Είναι αναγκαίο η κίνηση αυτή να επεξεργασθεί ένα συνεκτικό πρόγραμμα αποδέσμευσης της χώρας, να το συζητήσει και να το προτείνει στις λαϊκές μάζες. Βασικά στοιχεία αυτού του προγράμματος είναι:
Είναι αναγκαίο η κίνηση αυτή να αγωνιστεί ενάντια ΝΑΤΟ, στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους στην περιοχή και στη μετατροπή της χώρας μας σε «αποθήκη ψυχών» και στρατόπεδο συγκέντρωσης προσφύγων που στη συνέχεια χρησιμοποιούνται σαν αθέλητο μέσο για την μείωση μισθών και την εξαθλίωση των εργασιακών σχέσεων.
Με αυτές τις σκέψεις στηρίζουμε και συμμετέχουμε στην Πρωτοβουλία Αγώνα για την αποδέσμευση από την ΕΕ «ΔιΕΕξοδος».
Αθήνα, 1/7/2016
Μαυρουδέας Σταύρος, Περακάκης Γιάννης, Τριανταφυλλόπουλος Τάκης
γ) ΠΡΟΤΑΣΗ ΣΧΕΔΙΟΥ Β
http://www.sxedio-b.gr/index.php/thesis/item/1319-diakirixilae
δ) ΤΑ 5 ΠΡΟΤΑΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΕΠΑΜ
(ΑΝΑΛΥΤΙΚΟΤΕΡΑ: http://epamhellas.gr/metavasi/ )
1) Μη αναγνώριση του Χρέους, με βάση και το Διεθνές Δίκαιο
2) Έξοδος από Ε.Ε. & Ο.Ν.Ε. με επιστροφή σε Εθνικό νόμισμα
3) Ακύρωση των παράνομων δεσμεύσεων της χώρας
4) Καταδίκη των ενόχων
5) Εγκαθίδρυση Δημοκρατίας με Νέο Σύνταγμα
ε) ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΜΕ ΠΡΟΤΑΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΕΙΑΣ
https://greek-market-research.com/article/καλα-χριστουγεννα-με-προταση-απελευθ/
ΣΤΑΘΗΣ: «Η πατρίδα είναι σε κίνδυνο. Χρειάζεται όχι μόνον ένα μέτωπο της Αριστεράς, αλλά ένα μέτωπο της Αριστεράς που να φθάνει έως την πατριωτική δεξιά. Που θα απευθύνεται σε ταξική βάση σε όλους τους ανθρώπους του λαού. Που θα επαναφέρει την πολιτική στον δημόσιο βίο, ως λαϊκό όπλο. Που θα αποκαταστήσει τη γλώσσα, χωρίς να καταφεύγει σε σοφιστείες, ευφημισμούς και ψέματα. Μια Αριστερά που θα προτείνει ξανά την αξιοπρέπεια στους πολίτες. Με στρατηγική παγκοίνως γνωστή, με τακτικές και ιεράρχηση στόχων, όλα εις γνώσιν και με τη συμμετοχή του λαού.».
Με βάση την παρακάτω συνημμένη πρόταση/άρθρο του Στάθη και ιδιαίτερα το σημείο του παραπάνω αποσπάσματος το οποίο υπογραμμίσαμε, νομίζουμε πως θα μπορούσαν να κατατεθούν αναλυτικότερες ιδέες/προτάσεις περί στρατηγικής, τακτικών και ιεράρχηση στόχων τόσο απελευθερωτικών όσο και αναγεννητικών, τέτοιες που να οικοδομούνται με βαθιά ολιστική (χωρίς τον παραμικρό παραμετρικό παραμερισμό) διερεύνηση αυτής καθαυτής της χρεοκρατίας αλλά και των επιπλοκών που επιφέρει (διερεύνηση οικονομική – δικαιική – γεωπολιτική/στρατιωτική-μεταναστευτικού κλπ). Με βάση τον αναλυτικότερο σχεδιασμό θα μπορούσαμε να δούμε ποιοί συμπολίτες μπορούν και θέλουν να προβούν σε συγκεκριμένες ΣΥΝΕΡΓΕΙΕΣ, με βάση τις γνώσεις, το έργο τους (τα πεπραγμένα τους, τις δράσεις και αντιστάσεις τους), τις δημόσιες δεσμεύσεις τους (όλα αυτά δηλαδή που μπορεί να αφορούν δράσεις, επιστήμες και οπωσδήποτε, όχι ως προσωποποιημένες «αυθεντίες»), ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ όλα αυτά να «καταστούν παγκοίνως γνωστά» και να προωθηθούν “όλα εις γνώσιν και με τη συμμετοχή του λαού” .
Αν τυχόν τα παραπάνω, η Αριστερά (και όχι μόνο) τα κοσκινίζει επ’ άπειρον προκειμένου να μην ζυμώσει ποτέ, πράγμα που ειλικρινά και εμπράκτως απευχόμαστε και για το σύνολο και για τα μέρη της Αριστεράς (σχετικό το δεύτερο συνημμένο), είμαστε μαζί με τον Στάθη, για την υλοποίηση της πρότασής του με τη συμμετοχή τουλάχιστον, του 62% ΤΩΝ ΣΥΜΠΟΛΙΤΩΝ του ΟΧΙ. Για μία ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ, ΜΕΤΩΠΙΚΗ, ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΗ από τις κατοχικές δυνάμεις ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ.
Από αυτή τη στιγμή η ιστοσελίδα μας δέχεται και θα δημοσιεύει, αναλυτικότερες προτάσεις εφαρμογής επάνω στην “πρόταση Στάθη” (*). Θα ήταν ευχής έργο συναγωνιστικές ιστοσελίδες να συνεργαστούν στην ίδια βάση, είτε να θέσουν τις ακόμα καλύτερες προτάσεις από όποιο πατριωτικό σημείο εκκίνησης, τις οποίες και θα στηρίξουμε παράλληλα με την «πρόταση Στάθη» με συναγωνιστική και οπωσδήποτε με αλληλέγγυα συνέργεια.
Παρακαλούμε διαδώστε εφ’ όσον συμφωνείτε και κάνετε την υπόθεση Δική Σας.
(*) και για να είμαστε συνεπείς στο χωρίς επιθετικούς και άλλους προσδιορισμούς Δημοκρατικό Ιδεώδες σε κάθε πτυχή της οικονομικοκοινωνικής ζωής, θα δημοσιεύουμε και κάθε αντίθετη άποψη και κάθε αρνητική κριτική σχετικά με τα παραπάνω, αντιμετωπίζοντάς την με συναγωνιστική λογική .
email: info.greekmarketresearch@yahoo.com
Συνημμένα
στ) ΠΡΟΤΑΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΝΕΓΕΝΝΗΤΙΚΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ (ενταγμένη στη λογική και στην προτεραιότητα της αμέσως προηγούμενης πρότασης (ε) η οποία βασίζεται στην δημόσια πρόταση του ΣΤΑΘΗ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ, σε συνέργειά της με την παρακάτω δημόσια πρόταση (θ) του ΠΕΤΡΟΥ ΜΗΛΙΑΡΑΚΗ) και την παρακάτω (ια) πρόταση-μεθόδευση Γ.ΚΑΣΙΜΑΤΗ.
ΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ:
1) Αντιμετώπιση του δημόσιου χρέους ως επαχθούς και απεχθούς με δικαιϊκοοικονομικούς όρους και διαγραφή του.
2) Ακύρωση των δανειακών συμβάσεων, μνημονιακών αποφάσεων και υλοποιήσεων
3) Έξοδος από τη ζώνη του ευρώ, η οποία μπορεί να γίνει με μεθοδικό τρόπο όπως πχ με το συγκεκριμένο «πρόγραμμα εξόδου από το ευρώ» του Σπύρου Λαβδιώτη https://spiros26.wordpress.com/ και υιοθέτηση εθνικού νομίσματος (αδιαπραγμάτευτο μορατόριουμ με επίκληση κατάστασης ανάγκης), σε συναγωνιστική αντιπαραβολή, με το αντίστοιχο πρόγραμμα «η επανάσταση του grexit-το σχέδιο» του Νίκου Ιγγλέση https://greekattack.wordpress.com/ , με τις προτάσεις του Σταύρου Μαυρουδέα https://stavrosmavroudeas.wordpress.com/, με το πρόγραμμα του Θεόδωρου Μαριόλη http://www.theomariolis.gr/files/gr/Publications/pop_arthra/Programma_Oikononikis_Politikis.pdf , η πρόταση του ΕΔΕΚΟΠ
(την βλέπετε αμέσως παρακάτω στο ζ) την οποία προωθεί ο Κ.ΛΑΠΑΒΙΤΣΑΣ ίσως και άλλοι οικονομολόγοι, αλλά και άλλων (Δ. Χαλυβόπουλος (*), Γ.Π.Τριανταφυλλόπουλος http://eparistera.blogspot.gr/ , Σ. Στάλιας(*), Μ. Νεγρεπόντη-Δελιβάνη http://marianegreponti-delivanis.blogspot.gr/ , Ν. Στραβελάκη (*), Λ. Βατικιώτη https://leonidasvatikiotis.wordpress.com/ , Κ. Κόλμερ (*), επίσης Δ. Καζάκη http://dimitriskazakis.blogspot.gr/ και Γ. Τόλιου (*) οι οποίοι δεν αναφέρθηκαν εκ παραδρομής στο αρχικό κείμενο που διαβιβάστηκε από την G–M–R, κλπ) , με προοπτική μελετημένης εξόδου από αυτή την καταστροφική για τη χώρα Ευρωπαϊκή Ένωση, αφού διεκδικήσουμε:
α) και αποζημιώσεις για τα δεινά που η υπό την Γερμανική χρεοδουλοπαροικία ΕΥΡΩΖΩΝΗ +ΔΝΤ μας επέφεραν
β) και τα Κατοχικά δάνεια και αποζημιώσεις-επανορθώσεις από την Γερμανία (σχετική μελέτη-έρευνα Τ. Γκούσκου εκδ. ΚΑΔΜΟΣ 2014, αλλά και άλλες σχετικές εργασίες).
4) Διεξαγωγή ενός ανεξάρτητου, διαφανή και συμμετοχικού λογιστικού ελέγχου του χρέους, ΥΠΟ ΤΗΝ ΑΙΓΙΔΑ ΤΟΥ ΟΗΕ, προκειμένου να προσδιορισθεί η προέλευσή του, να εντοπιστούν και να λογοδοτήσουν εκείνοι που είναι υπεύθυνοι για το χρέος και για την κατάργηση της εθνικής κυριαρχίας με παράλληλη εθνοκτονία (ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ). Έλεγχος , λογοδοσία, απόδοση δικαιοσύνης για την προϋπάρχουσα οικονομικοδικαιϊκή διαφθορά.
5) Συντακτική Εθνοσυνέλευση για ένα νέο ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ (**) Σύνταγμα, αποκαταστατικό των συνεπειών κατοχής.
(*) Όπου αστερίσκος αναζητείστε τα άρθρα των συγγραφέων στην ιστοσελίδα http://bit.ly/2cUabkH όπου ευρίσκονται όλα τα άρθρα του Δ. Χαλυβόπουλου και των Ν. Στραβελάκη, Κ. Κόλμερ όσα βρέθηκαν στο διαδίκτυο. Στην ιστοσελίδα greekmarketresearch ευρίσκονται επίσης οι ιστοσελίδες και tags των υπολοίπων αναφερομένων συγγραφέων.
(**) Όπως ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ οφείλει να είναι και η απελευθερωτική συμμαχία για την κατάκτηση της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ διαφορετικά, ούτε στον αγώνα θα υπάρχει δημοκρατική συμμετοχή τόσο για τα επαναστατικά μέσα όσο και για τους επαναστατικούς σκοπούς, ούτε ποτέ θα δούμε αυτοδιαχείριση τόσο των μέσων όσο και των σκοπών, δηλαδή σοσιαλισμό=δημοκρατία σε εφαρμογή.
Για την πραγματοποίηση του παραπάνω πλαισίου, απαραίτητο βήμα (επιχειρησιακού σχεδίου) αποτελεί η συγκρότηση συμμαχίας νομικών και οικονομολόγων που συμφωνούν με τις παραπάνω οικονομικές και δικαιϊκές παραμέτρους και είναι σε θέση να συζητήσουν τις αποτελεσματικότερες τεχνικές εξόδου από την Ε.Ε. και εφαρμογής του εθνικού νομίσματος.
Απαραίτητες πολιτικές προϋποθέσεις:
ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ-ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΕΙΑ-ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ (ΔΑΔΑ )
Εννοείται πως σε συνθήκες ΚΑΤΟΧΗΣ τυχόν (καλό είναι να αποφευχθεί ως αποκλειστικά μοναδική μέθοδος ανατροπής του εθελόδουλου κοινοβουλίου/ευρωκοινοβουλίου) εκλογική κάθοδος προϋποθέτει απόλυτη άρνηση οποιασδήποτε αμοιβής, αποζημίωσης, δικαιώματος διορισμού βοηθών, κλπ.
ΤΡΟΠΟΣ ΕΠΙΤΕΥΞΗΣ :
ΣΤΑΘΗΣ 30/06/16: «Πόλεμο ελληνικό» έλεγαν οι Φράγκοι τις χωσιές που τους έστηναν οι διγενείς αντάρτες, πόλεμο γεμάτον στρατηγήματα έχουμε σήμερα κι εμείς να κάνουμε, αλλιώς δεν βγαίνει ο λογαριασμός. http://www.enikos.gr/stathis/397140,An8rakwryxoi-toy-Adh.html
ΧΤΥΠΑΜΕ
ΧΤΥΠΑΜΕ: ΜΕ ΣΤΡΑΤΗΓΗΜΑΤΑ, ΧΤΥΠΑΜΕ ΜΕ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΟ ΣΧΕΔΙΟ.
ΧΤΥΠΑΜΕ: ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗ ΧΩΡΟΤΑΞΙΚΗ ΤΟΥΣ ΜΥΤΗ.
ΧΤΥΠΑΜΕ: ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΘΕΜΑΤΙΚΟ ΤΟΥΣ ΓΗΠΕΔΟ.
ΧΤΥΠΑΜΕ ΠΑΝΤΟΥ.
ΧΤΥΠΑΜΕ ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΡΗΓΜΑΤΑ-ΧΤΥΠΑΜΕ ΔΙΕΥΡΥΝΟΝΤΑΣ ΣΥΜΜΑΧΙΕΣ.
ΧΤΥΠΑΜΕ ΜΕ ΤΟ ΣΠΑΘΙ ΤΗΣ ΑΔΕΚΑΣΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ.
ΧΤΥΠΑΜΕ ΜΕ ΤΟ ΣΦΥΡΙ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΣΚΕΨΗΣ.
ΧΤΥΠΑΜΕ: ΜΑΖΙ.
ΧΤΥΠΑΜΕ ΛΙΓΟΙ-ΧΤΥΠΑΜΕ ΠΟΛΛΟΙ.
ΧΤΥΠΑΜΕ ΣΥΝΕΧΩΣ.
ΧΤΥΠΑΜΕ ΑΥΤΟΥΣ.
ΧΤΥΠΑΜΕ ΑΥΤΟΥΣ ΑΥΤΩΝ.
ΧΤΥΠΑΜΕ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΠΕΣΟΥΝ
ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΟ ΣΦΥΡΙ-ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΜΟΝΙ.
ΧΤΥΠΑΜΕ ;;;
ζ) Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΟΥ ΕΔΕΚΟΠ (Ευρωπαϊκό Δίκτυο Ερευνών Κοινωνικής και Οικονομικής Πολιτικής) :
Η Ελλάδα χρειάζεται συντεταγμένη και προοδευτική έξοδο. Δηλαδή έξοδο με σχέδιο και προετοιμασία που φυσικά θα απαιτεί ρήξη με τους δανειστές και την ΕΕ, αλλά στη βάση της ανάκτησης της λαϊκής και εθνικής κυριαρχίας. Έξοδο που θα φέρει δυναμισμό στην ελληνική οικονομία, θα αλλάξει την κοινωνική ισορροπία υπέρ των φτωχότερων στρωμάτων και θα ξαναδώσει εθνική αξιοπρέπεια στη χώρα. Αυτή η έξοδος είναι απολύτως εφικτή, αλλά μπορεί να γίνει μόνο αν τα λαϊκά στρώματα βάλουν πλάτη και παίξουν ηγετικό ρόλο.
Το οικονομικό πρόγραμμα στον πυρήνα της προοδευτικής εξόδου είναι γνωστό. Περιλαμβάνει παύση πληρωμών στο δημόσιο χρέος και διαπραγματεύσεις για τη διευθέτησή του. Περιλαμβάνει επίσης άμεση ανάκτηση της νομισματικής κυριαρχίας, με δημόσιο έλεγχο και ιδιοκτησία στις τράπεζες, ώστε να υπάρξει πολιτική τόνωσης της ζήτησης με δημόσιες επενδύσεις και μείωση της φορολογίας. Στη βάση αυτή η χώρα θα μπορέσει να υιοθετήσει μεσοπρόθεσμη αγροτική και βιομηχανική πολιτική για την εξυγίανση της οικονομίας της. Το πρόγραμμα βασίζεται σε δράσεις που έχουν δοκιμαστεί σε άλλες χώρες. Απαιτεί όμως στοιχειώδη προετοιμασία και κοινωνική συσπείρωση.
η) Η (πιο πρόσφατη) ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΗΣ ΛΑ.Ε.:
«η ακριβής θέση της παράταξης είναι η διαγραφή του χρέους, η μονομερής άμεση έξοδος από την ευρωζώνη στη βάση ριζοσπαστικού προγράμματος, η σύγκρουση και ρήξη με την ΕΕ, ενώ θεωρούν ότι τόσο η ευρωζώνη όσο και η ΕΕ δεν μεταρρυθμίζονται θετικά αλλά μόνο ανατρέπονται. Από εκεί και πέρα τα ίδια στελέχη τόνιζαν την ένθερμη στήριξή τους σε ένα πλατύ δημοκρατικό αντιμνημονιακό μέτωπο, χωρίς εκ των προτέρων κανέναν αποκλεισμό ή εξαίρεση, και την ετοιμότητά τους να συζητήσουν ένα κοινό συνεκτικό πρόγραμμα διεξόδου και ανασυγκρότησης.»
Από δημόσια τοποθέτηση της ΙΣΚΡΑ:
θ) Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΠΕΤΡΟΥ ΜΗΛΙΑΡΑΚΗ
ΠΕΤΡΟΣ ΜΗΛΙΑΡΑΚΗΣ από
“Και επειδή ο λαϊκισμός καλά κρατεί εν Ελλάδι, ας απαντήσει το κάθε υπάρχον ή υπό διαμόρφωση κόμμα στο βασικό ερώτημα: ποιό πρόγραμμα επαγγέλλεται εν όψει του υπάρχοντος (π.χ.), «Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης» και του «Δημοσιονομικού Συμφώνου». Το ερώτημα είναι: ποιά πολιτική εισηγείται το κάθε κόμμα δραστικής περιστολής της λιτότητας στο πλαίσιο του ευρωσυστήματος, και ειδικότερα ως προς τους προληπτικούς ή διαρθρωτικούς κανόνες.
Και τούτο γιατί μη υπάρχουσας δανειακής σύμβασης ή μνημονίου, σε κάθε περίπτωση ισχύουν οι προαναφερόμενες δεσμεύσεις. Εκτός και αν το όποιο κόμμα εισηγείται έξοδο από το ευρωσύστημα ή ακόμη και από την Ευρωπαϊκή Ένωση, οπότε οφείλει να καταθέσει χαρτογραφημένη την όλη πορεία. Έτσι, ακριβώς έχουν τα πράγματα για να μην λαϊκίζουμε και για να μην αναδεικνύουμε την πολιτική ως επάγγελμα… ως μέσον αλλοίμονο πρόσκαιρου βιοπορισμού και ως περίοδο προνομιακής διαβίωσης …με βάση την εκμετάλλευση (σκληρός όρος) της αγωνίας των πολιτών…”.
ι ) ΠΡΟΤΑΣΗ-ΑΠΑΝΤΗΣΗ προς την παραπάνω πρόταση (ε) της ιστοσελίδας GMR από κα Μ. ΝΕΓΡΕΠΟΝΤΗ-ΔΕΛΙΒΑΝΗ
Comment From Μαρία Νεγρεπόντη Δελιβάνη
Γεια σας και Χρόνια Πολλά,
Η πρόταση (περί απελευθερωτικής συνέργειας) που συνοδεύει τις ευχές σας είναι ενδιαφέρουσα.
Στεκόμενη ιδιαίτερα στη φράση «…πως θα μπορούσαν να κατατεθούν αναλυτικότερες ιδέες/προτάσεις περί στρατηγικής, τακτικών και ιεράρχηση στόχων…», έχω να προτείνω
Η ανάλυση του τρόπου μετάβασης (τεχνικό κομμάτι) στο νέο Εθνικό (Κρατικό) μας Νόμισμα δεν θα πρέπει να αποτελέσει το κεντρικό μας σημείο, διότι οι λεπτομέρειες του τρόπου αυτού είναι ορθόν να αποφασιστούν, με γνώμονα το πότε και κάτω από ποιες συνθήκες αυτή θα γίνει. Αντιθέτως, ως προς το θέμα της μετάβασης, η προσπάθειά μας θα πρέπει να είναι καθησυχαστική. Ότι δηλαδή ναι μεν αποτελεί ένα δύσκολο εγχείρημα, ειδικά βραχυχρόνια, αλλά ασφαλώς μπορεί να αντιμετωπιστεί.
Πρωτίστως θεωρώ απαραίτητο – και μάλιστα κατεπείγον – το θέμα σύνταξης μιας επιστολής (συλλογικής, της ομάδας μας), με την οποία (επιστολή) να γνωστοποιείται το κίνημα/ κίνηση μας. Αυτή η επιστολή προτείνω να απευθύνεται στα ΜΜΕ αλλά και στο σύνολο των συμπατριωτών μας, και στην οποία να:
(1) Αρχίσει έντονη διαμαρτυρία για τον απαράδεκτο, τον αφελή, τον ανεγκέφαλο, τον αντιδημοκρατικό, αλλά και τον θανάσιμα επικίνδυνο τρόπο με τον οποίον αντιμετωπίζεται το εθνικό μας νόμισμα από τις εκάστοτε κυβερνήσεις μας, αλλά και από τα ΜΜΕ. Αυτή η επίσημη, αλλά τόσο ανερμάτιστη πολιτική, που ακολουθείται σε αυτό το θέμα ( μακροχρόνια και φευ χωρίς παρεκκλίσεις) καταλήγει στο παρανοϊκό, όντως, αποτέλεσμα του να αναγνωρίζεται δηλαδή από μια συντριπτική πλειονοψηφία του ελληνικού λαού (που πλησιάζει το 90%) το γεγονός ότι “η οικονομία βαδίζει προς εσφαλμένη κατεύθυνση” και την Κυβέρνηση, να συντάσσει κατά καιρούς επιστολές διαμαρτυρίας προς τον κ. Σόιμπλε, χωρίς όμως και να προτείνει διαφορετική πολιτική, ενώ ταυτόχρονα, με όρους μαγγανοπήγαδου, να συζητά πειθήνια με τους θεσμούς για την όσο γίνεται πιο πιστή εφαρμογή ενός αυτοκτονικού προγράμματος. Να ζητηθούν όροι ίσης μεταχείρισης των οπαδών μιας άλλης λύσης (της δραχμής), με πρόσκληση των απόψεών τους στα ΜΜΕ. Τονίζοντας, ταυτόχρονα, ότι με τον τωρινό αποκλεισμό αυτής της άλλης, και μοναδικής οδού σωτηρίας, ο ελληνικός λαός καταδικάζεται σε πλήρη σύγχυση (που αποδεικνύεται από τις δημοσκοπήσεις).
(2) Τονιστεί ότι όσα χρόνια και αν υποστούμε, εμείς, τα παιδιά μας, τα εγγόνια μας κλπ., αυτή την αδιέξοδη πολιτική που μας επιβάλλουν οι θεσμοί (εν γνώσει τους-και εδώ να κυκλοφορήσουμε ευρέως την όντως αποκαλυπτική συνέντευξη του Βαρουφάκη σε Κύπριο δημοσιογράφο), δεν θα υπάρξει λύση (να εξηγηθεί με απλό και κατανοητό τρόπο το γιατί).
(3) Γίνει, εξάλλου, σαφές, ότι η ΛΥΣΗ δεν είναι οι εκλογές, με έλευση στην εξουσία διαδοχικών μνημονιακών κυβερνήσεων, οι οποίες δίνουν υποσχέσεις βελτιώσεων, που δεν είναι δυνατόν να υλοποιηθούν, αλλά απλώς συμπληρώνουν το μωσαϊκό της πιο φανατικής νεοφιλελεύθερης θεώρησης. Δηλαδή, αφού η αγορά εργασίας, στην Ελλάδα, μετατράπηκε σε ζούγκλα, εξασθένισε το κράτος Πρόνοιας και δρομολογήθηκε η πώληση ολόκληρης της Ελλάδας (κάτω από την ψευδεπίγραφη ετικέτα των δήθεν διαρθρωτικών μεταβολών), τώρα έρχεται η σειρά της κατεδάφισης του δημόσιου τομέα, που έχει ανατεθεί στον κ. Μητσοτάκη.
(4) Αναλυθεί το τι δικαιούμαστε να αναμένουμε από το εθνικό μας νόμισμα, καυτηριάζοντας ταυτόχρονα τα απλοϊκά επιχειρήματα που προβάλλονται, συχνά, εναντίον του.
ια) ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΑΣΙΜΑΤΗ
«Με αυτά ήθελα να σας πω ότι ο οικονομικός σκοπός της επέμβασης στην Ελλάδα και της υποδούλωσης είναι διπλός. Είναι η απομύζηση του εθνικού κράτους, της Ελλάδας, για να πάει στο υπερεθνικό ολόκληρη η οικονομία, και η πλήρης χειραγώγηση της εξωτερικής της πολιτικής.…,
…, Πώς αντιμετωπίζεται, λοιπόν, η κρίση; Πρώτη πράξη αντίστασης είναι η γνώση. Θα πρέπει να αγωνιστούμε όλοι, να οργανωθούμε και να ενημερωθεί ο ελληνικός λαός. Και το να ενημερωθεί είναι πολύ πιο δύσκολο σήμερα, με την πλύση εγκεφάλου, απ’ ό,τι ήταν στην Κατοχή με την απαγόρευση όλων των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Τότε από στόμα σε στόμα πήγαινε η ενημέρωση, αλλά πήγαινε από υγιή μυαλά. Τα μυαλά μας δεν είναι υγιή, έχουν δηλητηριαστεί με την πλύση εγκεφάλου. Θα πρέπει, λοιπόν, αυτό να το βγάλουμε από μέσα μας.
Θα πρέπει να μην περιμένουμε μεσσία. Πάντα λένε «να ’ρθει ένας ηγέτης». Δεν πρέπει να έρθει μεσσίας. Ο μεσσίας βγαίνει μέσα από το λαό. Μέσα από τη νέα πολιτική σκέψη. Το να περιμένουμε μεσσία εξ ουρανού, είναι σαν τους θρησκόληπτους όλων των θρησκειών που περιμένουν την εξ ύψους βοήθεια. Δεν είναι έτσι. Θα πρέπει να δημιουργήσουμε εμείς τη μήτρα που θα γεννήσει τον μεσσία. Και αυτός δεν θα ’ρθει, όπως είπα, από τη Βουλή. Και μη νομίζουμε ότι άμα μπούμε στη Βουλή θα γεννηθεί ο μεσσίας. (…). …,
…. , Ο αγώνας είναι δύσκολος, αλλά πρέπει να οργανωθούμε, να καταλάβουμε πρώτα εμείς περί τίνος πρόκειται και μετά να το μεταδώσουμε με όλα τα μέσα. Η Αριστερά ξέρει τη μέθοδο, η Δεξιά δεν την ήξερε ποτέ. Αυτή είναι τώρα η πρώτη πράξη αντίστασης. Και μετά να γίνουν μέτωπα. Δεν είναι θέμα κόμματος ούτε ιδεολογίας.
Η Ελλάδα σήμερα πρέπει να χρησιμοποιήσει τα όπλα που της δίνει το σύστημα, γιατί αυτά φοβούνται. Και φοβούνται και τον ξεσηκωμό. Και η ενημέρωση ξεσηκώνει.»
ιβ) ΠΡΟΤΑΣΗ Ι.Κ.Ε. ΔΗΜΤΡΗΣ ΜΠΑΤΣΗΣ
ΣΥΝΗΜΜΕΝΟ 1
Τοποθέτηση του του Ι.Κ.Ε. Δημήτρης Μπάτσης στη Συζήτηση Στρογγυλού Τραπεζιού του Συλλόγου Ελλήνων Περιφερειολόγων: «Η Ελλάδα Δεν Αλλάζει!», Αθήνα 20 Δεκεμβρίου 2016, Τεχνικό Επιμελητήριο της Ελλάδας
Εισηγητής: Κώστας Παπουλής
Μέλος του ΔΣ του Ι.Κ.Ε. Μπάτσης [1]
Δυστυχώς, και αντίθετα με τον τίτλο της συζήτησης, η Ελλάδα έχει ήδη αλλάξει. Η μείωση του ΑΕΠ είναι στο 25%, η ανεργία βρίσκεται στο 30%, ενώ αν δεν υπήρχε η μετανάστευση, η πρόωρη συνταξιοδότηση, και η αύξηση της υποαπασχόλησης [2] θα είχαμε σπάσει τα ρεκόρ της Ν. Αφρικής, και το 40% και πλέον ανεργία. Τα εργατικά δικαιώματα σαρώνονται, οι εργασιακές σχέσεις αποδιαρθρώνονται, ενώ το αναιμικό κοινωνικό κράτος διαλύεται. Η μετανάστευση εξειδικευμένου εργατικού δυναμικού και επιστημόνων οδηγεί σταθερά σε μία οικονομία όλο και χαμηλότερης παραγωγικότητας, άρα και χαμηλών μισθών. Η Ελλάδα αλλάζει, σύμφωνα με το μοντέλο που επιβλήθηκε, μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, στις «ανατολικές» χώρες.
Η ύφεση πλήττει τις οικονομίες κλίμακας των ελληνικών επιχειρήσεων, και σε συνδυασμό με τους φόρους και τα υψηλά επιτόκια δανεισμού, ο ιδιωτικός τομέας σαρώνεται. Το έλλειμμα διεθνούς ανταγωνιστικότητας διευρύνεται. Η Ελλάδα θα αλλάξει και άλλο προς αυτή την κατεύθυνση, όσο ακολουθείται η εφαρμοζόμενη πολιτική παραμονής μας στην Ευρωζώνη (ΕΖ) και ευρύτερα στις «ευρωπαϊκές» συντεταγμένες, μετατρεπόμενη σε μόνιμα παρηκμασμένη και αποψιλωμένη περιφέρεια της ΕΖ-ΕΕ, με «οάσεις» τύπου Μαϊάμι, λόγω τουρισμού.
Όπως μας διδάσκει η οικονομική επιστήμη, κάθε εθνική οικονομία αποτελείται από τρεις διακριτούς τομείς, ήτοι τον Ιδιωτικό (νοικοκυριά και επιχειρήσεις), το Δημόσιο και τον Εξωτερικό. Επίσης, σύμφωνα με τις συμβολές του Μ. Kalecki και του J. M. Keynes, για να βγει μία οικονομία από την κρίση (και η ελληνική κρίση είναι ιστορικά η πιο οξεία, τόσο σε όρους χρονικής διάρκειας, όσο και σε όρους ύφεσης, ανεργίας, παραγωγικής αποδιάρθρωσης, η οποία έχει εκδηλωθεί μεταπολεμικά σε εθνικό κοινωνικό μετασχηματισμό με μέσο ή υψηλό επίπεδο κεφαλαιοκρατικής ανάπτυξης), η αναγκαία συνθήκη συνίσταται στο να λειτουργήσει – τουλάχιστον – ένας εξ αυτών των τριών τομέων ως «ατμομηχανή», δηλαδή να καθοδηγήσει την τόνωση της συνολικής ενεργού ζητήσεως. Τέλος, αυτή η τόνωση επιτυγχάνεται μέσω δημοσιονομικών, νομισματικών, συναλλαγματικών, εμπορικών και διαρθρωτικών πολιτικών. Ωστόσο, αυτοί οι μοχλοί οικονομικής πολιτικής-τόνωσης της ζήτησης, έχουν πλήρως αδρανοποιηθεί εξ αιτίας της συμμετοχής της χώρας στην ΟΝΕ.
Ειδικότερα, ο επιχειρηματικός τομέας έχει, όπως ήδη ειπώθηκε, σαρωθεί. Ο δημόσιος τομέας έχει χρεοκοπήσει. Τέλος, ο εξωτερικός τομέας δεν ανταποκρίνεται στην διαδικασία εσωτερικής υποτίμησης, η οποία οδηγεί (όποτε και εάν οδηγεί) σε βραδεία ενίσχυση της διεθνούς ανταγωνιστικότητας, αντίθετα από την εξωτερική, η οποία οδηγεί άμεσα σε ταχεία αύξηση αυτής. Περαιτέρω, η ελληνική οικονομία, χρησιμοποιεί ένα από τα πιο «σκληρά» νομίσματα του κόσμου, δηλαδή το ευρώ, για να ανταγωνισθεί με τις υπόλοιπες οικονομίες, ενώ, εντός ΕΖ, ανταγωνίζεται απολύτως ελεύθερα (χωρίς οικονομικούς και κοινωνικούς περιορισμούς) με πολύ πιο προηγμένες οικονομίες από την ίδια. Τέλος, μία οικονομία, σε όση λιτότητα και εάν εξαναγκαστεί, δεν δύναται να στηριχτεί μόνο σε Άμεσες Ξένες Επενδύσεις (ΑΞΕ). Δεν υπάρχει κανένα τέτοιο ιστορικό παράδειγμα χώρας. Αντιθέτως, μάλιστα, οι ΑΞΕ είναι καταρχήν επιβλαβείς για την Ελλάδα, διότι δεν πρόκειται (και θα πρόκειται) για επενδύσεις εξαγοράς δημόσιων και ιδιωτικών επιχειρήσεων ή υποδομών, μειώνοντας μεσοχρονίως-μακροχρονίως τα έσοδα του δημοσίου τομέα και αποστραγγίζοντας περαιτέρω την οικονομία, δια της ελεύθερης (ελέω και «Μάαστριχτ»!) εξαγωγής κερδών στο εξωτερικό. Και δεν θα πρέπει να ξεχνούμε ότι: Πρώτον, ακόμα και κατά τα «χρυσά χρόνια» του ευρώ, οι ΑΞΕ συνέβαλαν κατά λιγότερο από 0.5% στη χρηματοδότηση του ελλείματος του ελληνικού Ισοζυγίου Τρεχουσών Συναλλαγών. Δεύτερον, οι μεγαλύτερες από αυτές τις επενδύσεις ήταν τύπου εξαγοράς ελληνικών μονάδων παραγωγής υπηρεσιών. Τρίτον, ούτε ο Μαρκεζίνης, πριν και μετά την – κατά τα λοιπά – επιτυχημένη εξωτερική υποτίμηση του 1953, και παρά τα συσταλτικά μέτρα οικονομικής πολιτικής που εφαρμόστηκαν, μπόρεσε να προσελκύσει σημαντικές ΑΞΕ.
Και από την πλευρά μας, δηλαδή του «Ινστιτούτου Κοινωνικών Ερευνών Δημήτρης Μπάτσης», θεωρούμε ότι η Ελλάδα πρέπει να αλλάξει άρδην, αλλά προς άλλη κατεύθυνση και όρους. Συνεπώς, το πρωτεύον ζήτημα είναι: Προς ποια κατεύθυνση θα πρέπει να είναι οι αλλαγές; Προς αυτήν που ορίζουν τα συμφέροντα άλλων ή προς εκείνη που ορίζουν τα γενικά συμφέροντα του εργαζόμενου ελληνικού λαού;
Από τις μελέτες μας για την ελληνική οικονομία, έχουμε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η παρούσα κρίση είναι κυρίως αποτέλεσμα της συμμετοχής της χώρας στην ευρωπαϊκή ενοποίηση και ιδιαίτερα στην ΟΝΕ και στην ΕΖ. Η εν λόγω συμμετοχή είναι, με άλλα λόγια, ο «παράγοντας σταθερής επενέργειας» που βρίσκεται πίσω από την παρούσα κρίση. Η χώρα πληρώνει την ευρωπαϊκή πόλωση (και όχι ολοκλήρωση!), την οποία δημιουργεί, τελικά και αναπόφευκτα, η σχέση «κέντρου-περιφέρειας» (για να το εκφράσουμε εν συντομία). Ήδη, από τα μέσα της δεκαετίας του 1950, ο Gunnar Myrdal είχε υποδείξει τη διαδικασία «κυκλικής και σωρευτικής αιτιότητας», την οποία ενεργοποιεί η προαναφερθείσα σχέση, ενώ στο μακρινό έτος 1962, ο Η. Ηλιού είχε χαρακτηρίσει, προσφέροντας αρκετά οικονομολογικά και πολιτικά επιχειρήματα, την είσοδο της πατρίδας μας στην ΕΟΚ ως είσοδο στο «Λάκκο των Λεόντων». Τέλος, ήταν σαφές, σύμφωνα μάλιστα και βάσει της κυρίαρχης οικονομικής επιστήμης, δηλαδή της «Θεωρίας των Άριστων Νομισματικών Περιοχών» (R. A. Mundell), ότι το κόστος της ΟΝΕ θα ήταν πρωτοφανές για την Ελλάδα (και, γενικά, για τις λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες και περιφέρειες χωρών). 36 χρόνια μετά την ένταξη στην ΕΟΚ, το κατακεφαλήν εισόδημα στην πατρίδα μας βρίσκεται, σε σταθερές τιμές ευρώ, στα επίπεδα εκείνου του έτους 1980!
Πρέπει, λοιπόν, να θεωρείται δεδομένο και μη-συζητήσιμο ότι η Ελλάδα έχει απόλυτη ανάγκη να ανακτήσει όσους περισσότερους μοχλούς οικονομικής πολιτικής μπορεί, προκειμένου να εξέλθει από την κρίση, δηλαδή, τους μοχλούς της δημοσιονομικής, νομισματικής, συναλλαγματικής, εμπορικής, βιομηχανικής και, τέλος, αγροτικής πολιτικής. Επειδή η συζήτησή μας διεξάγεται στο ΤΕΕ, ας το διατυπώσουμε, τελικά, ως εξής: Εντός-Ευρώ είναι τόσο πιθανόν να ανακάμψει η χώρα, όσες πιθανό είναι να αντέξει ένας πρόβολος-μπαλκόνι σε μεγάλο φορτίο, όταν του έχεις τοποθετήσει κάτω τον οπλισμό, δηλαδή ανάποδα. Ωστόσο, για να είμαστε οικονομολογικά σαφείς, εκτιμούμε, βάσει μελετών μας, ότι, για να έρθει η ανεργία κοντά στο 10%, όπου ήταν πριν την κρίση, απαιτείται ετήσιος ρυθμός μεγέθυνσης της οικονομίας κοντά στο 5.4% για μια πενταετία και δημιουργία περίπου 181.000 θέσεων εργασίας ανά έτος. Για να αρχίσει να μειώνεται, έστω ελάχιστα, η μη-αλχημιστικά μειούμενη ανεργία απαιτείται ρυθμός ανάπτυξης της τάξης του 2%-2.5%. Καταλαβαίνετε, λοιπόν, ότι, ακόμη και εάν επιβεβαιωθούν οι επίσημες προβλέψεις περί ανάπτυξης της τάξης του 2.5% με 3%, για την επόμενη τριετία (προβλέψεις που δεν στηρίζονται, βεβαίως, πουθενά από πλευράς οικονομικής λογικής και μετρήσεων), ελάχιστα θα βελτιωθεί η κατάσταση στην αγορά εργασίας [3]. Από τις υπόλοιπες μελέτες μας, συμπεραίνουμε ότι προαπαιτούνται τα εξής:
Έξοδος από τα «Μνημόνια» και την ΕΖ, με πυλώνα ένα εθνικοποιημένο τραπεζικό σύστημα και μια νέα, Δημόσια Τράπεζα της Ελλάδας, ώστε να εξυγιανθούν οι τράπεζες με δημόσιες εγγυήσεις και να παίξουν ρόλο χρηματοδότη στοχευόμενων επενδύσεων και αναπτυξιακών πολιτικών.
Νομισματική υποτίμηση για την άμεση ανάκτηση της διεθνούς ανταγωνιστικότητας, την τόνωση της ενεργού ζητήσεως, τη μετατόπιση της ζήτησης προς εγχώρια αγαθά και την υποκατάσταση των εισαγωγών από τις εξαγωγές. Με βάση (i) την ελαστικότητα των ελληνικών τιμών στην ονομαστική συναλλαγματική ισοτιμία, και (ii) τις τιμιακές ελαστικότητες των εισαγωγών-εξαγωγών της ελληνικής οικονομίας, έχουμε εκτιμήσει ότι μια υποτίμηση της τάξης του 30%-50% οδηγεί, έπειτα από την παρέλευση διαστήματος της τάξης των 12 μηνών («φαινόμενο καμπύλης-J» και ιδιαίτερες συνθήκες νομισματικής αλλαγής), σε μια αύξηση του ΑΕΠ κατά 4% με 7%, αντιστοίχως, διότι η διεθνής ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας θα αυξηθεί κατά 23% με 37%. Επίσης, η εν λόγω διόρθωση της συναλλαγματικής ισοτιμίας είναι απαραίτητος όρος για τη δημιουργία θετικής καθαρής εθνικής αποταμίευσης, η οποία είναι, με τη σειρά της, αναγκαία για τη διενέργεια θετικών καθαρών επενδύσεων, αφού ο αγωγός του εξωτερικού δανεισμού είναι κλειστός για την ελληνική οικονομία. Και πρέπει να τονιστεί, σε αυτό το σημείο, ότι η Ελλάδα ήταν η μοναδική χώρα της ΕΖ, η οποία είχε, κατά μήκος όλης της πρώτης δεκαετία ύπαρξης του κοινού νομίσματος, αρνητική καθαρή εθνική αποταμίευση. Αντιθέτως, από το έτος 1960 έως την είσοδο στην ΟΝΕ, αυτό το μέγεθος ήταν πάντοτε θετικό.
Ανάκτηση του εκδοτικού προνομίου της Τράπεζας της Ελλάδος, ώστε να χρηματοδοτηθούν δημόσιες δαπάνες συγκεκριμένης κατεύθυνσης, δηλαδή για συγκεκριμένους «κλάδους-κλειδιά», σύμφωνα με: (i) τους πιο υψηλούς κλαδικούς πολλαπλασιαστές εγχώριας απασχόλησης και προϊόντων, και (ii) τους πιο χαμηλούς κλαδικούς πολλαπλασιαστές εισαγωγών. Και τέτοια χαρτογράφηση, δηλαδή για το ποιοι είναι οι «κλάδοι-κλειδιά» (αλλά και οι «κλάδοι-αντί-κλειδιά») της ελληνικής οικονομίας, έχουμε κάνει. Μάλιστα, ήδη τον Σεπτέμβριο του 2011, ο Πρόεδρος του Ι.Κ.Ε. Μπάτσης Καθηγητής Θεόδωρος Μαριόλης είχε ανακοινώσει [4] ότι – συνεπεία της μετά το έτος 2010 εφαρμοζόμενης συσταλτικής πολιτικής – η συνολική διαχρονική ύφεση της ελληνικής οικονομίας θα είναι στα επίπεδα του 29%, γιατί οι δημόσιες δαπάνες στην Ελλάδα έχουν υψηλό πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα και, συγκεκριμένα, ο πολλαπλασιαστής προϊόντος τους είναι της τάξης του 1.71. Ο πολλαπλασιαστής προϊόντος των δημοσίων δαπανών, ο οποίος είναι κατά κανόνα μεγαλύτερος του 1.0 και όχι – όπως μας έλεγαν οι ιεροφάντες του Δ.Ν.Τ. – 0.5, και στην Ελλάδα αρκετά υψηλός, θα λειτουργήσει, φυσικά, και προς την επιθυμητή κατεύθυνση, όταν λάβει χώρα λελογισμένη αντιστροφή της οικονομικής πολιτικής, μετά (και μόνο μετά) την έξοδο από την ΕΖ. Δηλαδή, μία στοχευμένη επεκτατική πολιτική θα συμβάλλει σημαντικά στην ανάκαμψη, ιδίως όταν η υποαπασχόληση κεφαλαίου και εργασίας είναι, όπως πράγματι είναι στην Ελλάδα, πρωτόγνωρη.
Σύμφωνα με το γνωστό ως «Ασύμβατο Τρίγωνο του R.A. Mundell, ή Τρίλημμα της Ανοικτής Οικονομίας», μπορούν να συνυπάρξουν μόνο δύο από τους ακολούθους τρεις όρους: (i) Σταθερή συναλλαγματική ισοτιμία, (ii) Πλήρης ελευθερία στη διεθνική κίνηση χρηματικών κεφαλαίων, (iii) Εθνικά ανεξάρτητη νομισματική πολιτική. Συνεπώς, οι ελληνικές οικονομικές αρχές θα πρέπει να επιβάλλουν φραγμούς στην ελεύθερη διεθνική κίνηση χρηματικών κεφαλαίων. Το πρόσφατο πετυχημένο παράδειγμα της Ισλανδίας (και παλαιότερα, 1997-8, της Μαλαισίας) πρέπει να μελετηθεί ιδιαίτερα.
Το ως άνω μείγμα επεκτατικής, νομισματικής και δημοσιονομικής, πολιτικής σε συνδυασμό με τη νομισματική υποτίμηση, μπορεί να οδηγήσει βραχυχρόνια στους ρυθμούς μεγέθυνσης που απαιτούνται για να μειωθεί η ανεργία, ιδίως αν στοχεύσουμε σύμφωνα με τους κλαδικούς πολλαπλασιαστές ζήτησης. Από την έρευνά μας, όμως, διαπιστώνουμε ότι η μεγάλη «μαύρη τρύπα» της ελληνικής οικονομίας είναι η Βιομηχανία. Ο βιομηχανικός τομέας της είναι ο αδύναμος κρίκος σε όρους πολλαπλασιαστών προϊόντος, απασχόλησης και εισαγωγών. Μάλιστα, όχι μόνο είναι ο πιο εξαρτημένος τομέας από εισαγόμενες εισροές, αλλά το εύρος της εξάρτησής του καθορίζει σε σημαντικό βαθμό το σύνολο της οικονομίας. Συνεπώς, μεσoχρόνια είναι απολύτως απαραίτητη η άσκηση βιομηχανικής πολιτικής, που θα οδηγήσει σε δομική μεταβολή της παραγωγικής βάσης του συστήματος. Ο κύριος μοχλός πρέπει να είναι η υποκατάσταση εισαγωγών στους κλάδους εκείνους που εμφανίζουν υψηλό εμπορικό έλλειμμα και συγκριτικό μειονέκτημα και η ανάπτυξη της παραγωγής εμπορευμάτων υψηλής εισοδηματικής ελαστικότητας ζήτησης. Αυτό συνεπάγεται ότι θα πρέπει να ανακτηθούν μέσα προστατευτισμού, δασμολογικά και μη δασμολογικά (επιδοτήσεις εξαγωγών, αξίωση ελαχίστου εγχώριου μεριδίου παραγωγής, ποσοστώσεις εισαγωγών, προμήθειες Δημοσίου). Το εάν η χώρα θα επιλέξει, σε βάθος χρόνου, να παραμείνει στον «Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο» (Ε.Ο.Χ.), όπως η Ισλανδία και η Νορβηγία, θα πρέπει να είναι αποτέλεσμα ικανοποίησης των ελληνικών όρων όσον αφορά στη βιομηχανική, εμπορική – αλλά – και αγροτική πολιτική.
Για να κλείσω, εμείς δεν λέμε «να απομονωθούμε», αλλά υποστηρίζουμε, μέσω συγκεκριμένων μελετών και, κυρίως, εμπειρικών ποσοτικών ευρημάτων, ότι όντως υπάρχει δι-έξοδος, ότι υπάρχει ηλιοφάνεια έξω από τη «Ζώνη της Θύελλας», τη ζώνη της υπερ-παγκοσμιοποίησης, δηλαδή την ΕΕ και τον σκληρό πυρήνα της, την ΕΖ, όπου η πατρίδα μας και ο λαός της δεν μπορούν να επιβιώσουν. Υποστηρίζουμε την ανάγκη αλλά και τη δυνατότητα άσκησης μίας Νέας Οικονομικής Πολιτικής. Όπως περίπου θα έλεγε και ο Καθηγητής D. Rodrik, δεν είναι απαραίτητο να σφραγίσεις τα παράθυρα της οικονομίας στην παγκοσμιοποίηση για να γλυτώσεις από την θανατηφόρα ελονοσία που φέρνει μαζί της. Απλώς, η Τυπική, έστω, Λογική λέει ότι κάθε μία όχι ισχυρή-όχι διεθνώς ανταγωνιστική οικονομία, όπως (και) η ελληνική, υποχρεούται να βάλει σήτες και, εν συνεχεία, να κοιτάξει να αναδομηθεί, στηριζόμενη στις δυνατές πλευρές της παραγωγικής βάσης της, αναπτύσσοντας νέες πλευρές και, τέλος, αμβλύνοντας τις αρνητικές πλευρές της. Αποτελεί μεγάλο μύθο, με εξαιρετικά αρνητικές συνέπειες, ιδίως για τις χώρες μέσου και χαμηλού επιπέδου ανάπτυξης, ότι το έθνος-κράτος δεν μπορεί να οργανώσει τις – μεταξύ τους αμφίδρομες – διαδικασίες οικονομικής ανάπτυξης και κοινωνικής συνοχής ή, πάλι με λόγια του Rodrik, «ας κάνουν οι όποιες συζητήσεις περί ενίσχυσης του έθνους-κράτους πολλούς σεβαστούς διανοητές να τρέχουν, λες και κάποιος πρότεινε να ξαναζήσουμε την Μαύρη Πανώλη. Η έννοια του έθνους-κράτους μπορεί να αποτελεί ένα κειμήλιο που μας κληροδότησε η Γαλλική Επανάσταση, αλλά μέχρι στιγμής είναι ό,τι καλύτερο διαθέτουμε.»
Σημειώσεις
[1]. Οι θέσεις που συνοψίζονται στη συνέχεια, δεν εκφράζουν κατανάγκην και εκείνες του συνόλου των μελών του Ι.Κ.Ε. Δημήτρης Μπάτσης. Η/ο ενδιαφερόμενος για τις εδώ χρησιμοποιούμενες μελέτες και εμπειρικά ευρήματα του Ι.Κ.Ε. Μπάτσης, παραπέμπεται στον κατάλογο κύριων πηγών, στο τέλος του παρόντος κειμένου.
[2]. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, το έτος 2016, το 55% των νέων θέσεων εργασίας που δημιουργήθηκαν, ήταν θέσεις μερικής απασχόλησης.
[3]. Για να υπάρχει μέτρο σύγκρισης, κατά την περίοδο 1997-2008, όπου το ελληνικό ΑΕΠ αυξανόταν με μέσο ετήσιο ρυθμό της τάξης του 4%, οι απασχολούμενοι αυξήθηκαν από 3.79 εκ. σε 4.61 εκ.. Η μέση ετήσια αύξησή τους ήταν, λοιπόν, 68 χιλ. ανά έτος.
[4]. Μαριόλης, Θ. (2011) Η Οικονομική Πολιτική Εντός και Εκτός Ευρώ, εισήγηση στην εκδήλωση: «Στάση Πληρωμών: Οι Επόμενες Ώρες», η οποία είχε διοργανωθεί από το «Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής», στην αίθουσα της ΕΣΗΕΑ στην Αθήνα, 26 Σεπτεμβρίου 2011, http://www.theo-mariolis.gr/site/index.php.
Κύριες Πηγές
Ελληνόγλωσσες
Θεοδοσίου, Ι. (2015) Είναι η λιτότητα ο μόνος δρόμος ανάκαμψης για την Ελλάδα; Μαθήματα από την Ισλανδία.
http://www.sxedio-b.gr/index.php/articles1/item/1326-litotitatheonlyway.
Θεοδοσίου, Ι. (2015) Ύφεση χωρίς τέλος ή οικονομική πολιτική για την ευημερία. το δίλημμα των Ελλήνων, Εισήγηση στο συνέδριο: «Παραγωγική Ανασυγκρότηση στην Ελλάδα: Μελετώντας το Παρελθόν, Σχεδιάζουμε το Μέλλον», ΑΠΘ και ΠΑΜΑΚ, 27-28 Νοεμβρίου 2015. Ινστιτούτο Κοινωνικών Ερευνών Δημήτρης Μπάτσης, Σειρά Δημοσιεύσεων Οικονομικού Τμήματος, Αρ. 41, Νοέμβριος 2015.
http://www.ikempatsis.gr.
Ι.Κ.Ε. Δημήτρης Μπάτσης (2015) Για τον τομέα του τουρισμού στην Ελλάδα, Ινστιτούτο Κοινωνικών Ερευνών Δημήτρης Μπάτσης, Σειρά Δημοσιεύσεων Οικονομικού Τμήματος, Αρ. 32, Φεβρουάριος 2015.
http://www.ikempatsis.gr.
Μαριόλης, Θ. (Επιμ.) (201) Μελέτες στο Έργο του Δημήτρη Μπάτση «Η Βαρειά Βιομηχανία στην Ελλάδα». Σχεδιασμένη Καθυπόταξη ή Σχεδιασμένη Ανάπτυξη; Αθήνα, ΕΛΤΑ (υπό έκδοση).
Μαριόλης, Θ. (2016) Ένα Πρόγραμμα Νέας Οικονομικής Πολιτικής για την Ελλάδα, Αθήνα, Κοροντζής (υπό έκδοση).
Ντεμίρογλου, Ν. (2015) Ο σραφφαϊανός πολλαπλασιαστής της ελληνικής οικονομίας: Ευρήματα από τους πίνακες προσφοράς-χρήσης της περιόδου 2000-2010, Εισήγηση στο συνέδριο: «Παραγωγική Ανασυγκρότηση στην Ελλάδα: Μελετώντας το Παρελθόν, Σχεδιάζουμε το Μέλλον», ΑΠΘ και ΠΑΜΑΚ, 27-28 Νοεμβρίου 2015 (νέα εκδοχή στο: Bulletin of Political Economy, 10, pp. 1-24, June 2016).
Ξενόγλωσσες
Katsinos, A. and Mariolis, T. (2012) Switch to devalued drachma and cost-push inflation: A simple input-output approach to the Greek case, Modern Economy, 3, pp. 164-170.
Mariolis, T. (2013) Currency devaluation, external finance and economic growth: A note on the Greek case, Social Cohesion and Development, 8, pp. 59-64.
Mariolis, T. (2016) The foreign-trade leakages in the Greek economy, Paper presented at the workshop: ‘What is the future for Europe?’ of the European Research Network on Social and Economic Policy, AUTh., 26-27 April 2016.
Mariolis, T. (2016) A Sraffian (no) trade-off between autonomous demand and transfer payments, Mimeo, Study Group on Sraffian Economics.
Mariolis, T. and Soklis, G. (2015) The Sraffian multiplier for the Greek economy: Evidence from the supply and use table for the year 2010, Κέντρο Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών, Discussion Paper No. 142, Αθήνα, Ιούνιος 2015 (διευρυμένη εκδοχή: Review of Keynesian Economics (forthcoming)).
http://www.kepe.gr/index.php/el/erevna/dimosieyseis/ergasies–gia–sizitise–el/item/2735-dp_142.
Ntemiroglou, N. (2016) The static Sraffian multiplier for the Greek economy and Eurozone: Evidence from the Supply and Use Table for the year 2011, Paper presented at the workshop: ‘What is the future for Europe?’ of the European Research Network on Social and Economic Policy, AUTh., 26-27 April 2016.
ΣΥΝΗΜΜΕΝΟ 2
35. Βασικό αίτημα τότε ήταν ο εκδημοκρατισμός. Η απομάκρυνση της Χούντας. Ήταν το σύνθημα που ένωνε όλους τους Έλληνες. Η αποκατάσταση των δημοκρατικών ελευθεριών, των δημοκρατικών θεσμών και των δικαιωμάτων του ανθρώπου. Ελευθερία και Δημοκρατία, που βαδίζουν παράλληλα, ήταν βασικά αιτήματα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Η σύνδεση των ακαδημαϊκών ελευθεριών με το αίτημα του σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και των δικαιωμάτων του ανθρώπου. Από την άποψη αυτή συνδέεται η επανάσταση του Πολυτεχνείου με τους αγώνες του 114 και τους προηγούμενους αγώνες των Ελλήνων.
36. Στις σημαντικές διαφορές ανήκει ότι την εποχή εκείνη στην Ελλάδα υπήρχε στυγνή δικτατορία κάτι που ασφαλώς δεν συμβαίνει σήμερα με τη λειτουργία κοινοβουλίου, τη διεξαγωγή εκλογών κλπ. Δεν πρέπει όμως να παραγνωρίζουμε, ότι και σήμερα αντιμετωπίζουμε έντονο ζήτημα Εθνικής Ανεξαρτησίας και Δημοκρατίας. Τότε επρόκειτο για την εγκαθίδρυση ξενοκίνητης δικτατορίας σήμερα πρόκειται για τον προκαθορισμό της κυβερνητικής πολιτικής. Με διαφορετική ένταση και περιεχόμενο το αίτημα της Δημοκρατίας εξακολουθεί να υπάρχει.
37. Την εποχή του Πολυτεχνείου υπήρχε έντονο ζήτημα εθνικής ανεξαρτησίας. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου είχε χαρακτήρα εθνικοαπελευθερωτικό. Αποτελούσε γενικότερη πεποίθηση, ανεξάρτητα από πολιτικές παρατάξεις, ότι η Χούντα ήταν ξενοκίνητη και ξενοδιατήρητη. Απελευθέρωση από τη Χούντα σήμαινε και απελευθέρωση από ξένο ζυγό κατοχής.
38. Τεράστιο ζήτημα εθνικής ανεξαρτησίας υπάρχει και σήμερα, έναντι των δανειστών.»