Σχόλιο GMR: Ο επίλογος του κου Π.Πιζάνια:

“Οπότε η κρίση αντιπροσώπευσης μάλλον θα βαθαίνει.“.

Την αιτία του βαθέματος της κρίσης αντιπροσώπευσης την παρουσιάζει στην αρχή του δημοσιεύματος: “…αυξανόμενα τμήματα της κοινωνίας αποσύρουν σταδιακά την εμπιστοσύνη τους αρχικώς από τα πολιτικά κόμματα, ακολούθως από το κράτος και στη συνέχεια από τα μέσα ενημέρωσης“.

Η G-M-R συμπληρώνει, κύριε Πέτρο Πιζάνια: … στη συνέχεια από τα μέσα ενημέρωσης και τέλος, από τους διανοούμενους που ΔΕΝ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΙΚΡΗ ΘΕΛΗΣΗ ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΝ ΣΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ (Βλ. τα ζητήματα μιας ηθικής & πολίτικης “ανατροπής και αναδόμησης των πραγμάτων”), ΔΕΝ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΤΗΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΗ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ (δεν μιλάμε καν για συμπονετικότητα) ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΟΥΝ ΣΕ ΕΚΚΛΗΣΕΙΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΕΙΑΣ (Βλ. Επιστολή προς κο Σ. Σεφεριάδη).”

Στην “τελική” κύριε Πέτρο Πιζάνια, δεν διακυβεύεται “απλά” η Κρίση Αντιπροσώπευσης (που επέφερε τα στον πιό πάνω σύνδεσμο περιγραφόμενα, αλλά μη από τους διανοούμενους αντιμετωπιζόμενα ζητήματα-εγκλήματα), ούτε διογκώνεται “απλά” η από τούτο το ίδιο Αστικό Καθεστώς παραδεδεγμένη πολιτικά και νομολογιακά (ΔΙΚΑΙΪΚΑ δηλαδή, κι ας ενοχλούνται αφόρητα και προκλητικά μαζί, πολιτικοί και διανοούμενοι με την είσοδο του όρου στα “χωράφια” τους), Εγγενής Ανισότητα των Μερών.

Το μέγιστο διακύβευμα, (“στην τελική”) κύριε Πέτρο Πιζάνια είναι: «Τα δικαιώματα των ανθρώπων και τα δικαιώματα της ανθρωπότητας για την επιβίωσή της (βλέπετε, ειρήνη, περιβάλλον-βιοποικιλότητα , πυρηνικές δοκιμές/εφαρμογές, γενετικοί κώδικες κλπ), ευρίσκονται στο κρισιμότερο σημείο αλληλεξάρτησης από κάθε άλλη στιγμή της ιστορίας, με τους χώρους εργασίας και παραγωγής να κατέχουν αποφασιστικής σημασίας θέση στο κρίσιμο σταυροδρόμι αυτής της αλληλεξάρτησης.» .-

_.

Πέτρος Πιζάνιας, 28 Νοεμβρίου 2024

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Εδώ και δύο ή τρεις δεκαετίες στην Ελλάδα, αυξανόμενα τμήματα της κοινωνίας αποσύρουν σταδιακά την εμπιστοσύνη τους αρχικώς από τα πολιτικά κόμματα, ακολούθως από το κράτος και στη συνέχεια από τα μέσα ενημέρωσης.

Οι απώτερες αλλά όχι καθοριστικές αιτίες της ρήξης εμπιστοσύνης ειδικά με τα πολιτικά κόμματα ανάγονται αρχικά στη μακρά περίοδο του εμφυλίου από το 1944. Τότε το κυρίαρχο δεξιό μπλοκ εξουσίας αυτοϋποβιβαζόταν σε κύρος και αξιοπιστία (φτάνοντας σε βαθμό εξευτελιστικής υποτέλειας) έχοντας παραχωρήσει την ουσιαστική εξουσία αρχικά στην βρετανική κυβέρνηση και ακολούθως στην αμερικανική.

Η Αριστερά, παρά την κοινωνική της δημιουργικότητα, πλαγιόβλεπε μέσω του ΚΚΕ προς τη Σοβιετική Ένωση. Αυτοί οι εξωτερικοί επικαθορισμοί, που υπήρξαν ευθέως ιμπεριαλιστικοί στην περίπτωση της αμερικανικής επικυριαρχίας και κυρίως ιδεολογικοί στην περίπτωση της Αριστεράς εξωθούσαν αρκετά από τα σοβαρά προβλήματα τμημάτων της ελληνικής κοινωνίας στο περιθώριο της πολιτικής. Απέκλειαν δηλαδή εφικτές μεταρρυθμίσεις οι οποίες θα ανύψωναν την ελληνική κοινωνία συνολικά, διότι η πραγματοποίησή τους απαιτούσε ανατροπή του πλέγματος εξουσίας της Δεξιάς.

………………….

Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.

Πηγή: slpress.gr