Σχόλιο GMR: Χάριν της ανάδειξης της ιδανικής κοινωνίας (Γ.Κ.: “τα δικαιώματα ευδοκιμούν όπου δεν συντρέχει η ελευθερία“), νομίζουμε και αν κάνουμε λάθος διορθώστε μας, ο σεβαστός καθηγητής ΥΠΟΤΙΜΑ ως ΚΑΤΕΔΑΦΙΖΕΙ,

(α) τις ουσιώδεις μαρξιστικές (με όλες τις αντικειμενικές κριτικές) ιστορικές και κοινωνιολογικές μελέτες/θεωρίες/αντίστοιχες ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΕΣ^(*), για την μέσω της εξέλιξης της παραγωγικής διαδικασίας εξέλιξη των κοινωνικών αντιθέσεων και

(β) την εξέλιξη του Δικαιϊκού Πλαισίου (με το φιλοσοφικονομικό αποκορύφωμα της ΑΠΟΔΟΧΗΣ της “εγγενούς ανισότητας των μερών, δηλαδή την σε βάθος νομική αναγνώριση και νομική/ΔΙΚΑΙΪΚΗ υπεράσπιση της μαρξιστικής θεωρίας των τάξεων) το οποίο στην ουσία του, συμβαδίζει προοδευτικά , αλλά ΟΧΙ ΑΝΑΛΟΓΑ^(**), με την εξέλιξη της παραγωγικής διαδικασίας.

Ο ανθρώπινος πόνος/λύπη υπήρχε, θα υπάρχει, και από την αδυναμία αντιμετώπισης φυσικών καταστάσεων και από την αδυναμία ΑΝΑΛΟΓΗΣ ΣΥΜΒΑΔΙΣΗΣ της εξέλιξης του ΤΟΙΣ ΠΡΑΓΜΑΣΙ Δικαίου σε σχέση με την παραγωγική εξέλιξη.

(*)   Μάρξ: Οι φιλόσοφοι έχουν απλά ερμηνεύσει το κόσμο με διαφορους τρόπους. Το θέμα είναι να τον αλλάξουμε (η 11η θέση για τον Feurbach που αναγράφεται στον τάφο του).

(**)    Θεωρούμε πως το Ισχύον Δίκαιο αν και συμβαδίζει προοδευτικά με την παραγωγική εξέλιξη, εν τούτοις ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΣΤΑ ΧΑΡΤΙΑ, διότι ευρίσκεται πενήντα χρόνια μπροστά απο τις διαθέσεις της τάξης των εργαζομένων να αποκαταστήσουν την σχέση Ισχύοντος Δικαίου-τοις πράγμασι Δικαίου, ιδιαίτερα δε, από άποψη ποιοτικών δυνατοτήτων, όπως της περίπτωσης των μόνο θεωρητικολογούντων καθηγητών νομικής (ιδιαίτερα όταν τους αγκαλιάζει η τάξη των κεφαλαιοκρατών), με εξαιρέσεις όπως Αριστόβουλος Μάνεσης-Αλίκη Γιωτοπουλου ΜΑΡΑΓΚΟΠΟΥΛΟΥ, αλλά και των σημερινών Γ. Κασιμάτη-Α. Δημητρόπουλο που η επιστημονική τους ΕΜΠΛΟΚΗ παραμένει αναξιοποίητη. Θα θέλαμε την συμβολή και του Γ. Κοντογιωργη για την μείωση αυτής της σχετικής υστέρησης του Δικαίου, κυρίως/κατ’αρχήν του ΤΟΙΣ ΠΡΑΓΜΑΣΙ Δικαίου, σε σχέση με την ΕΓΓΕΝΗ ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΜΕΡΩΝ .  

Για πληρέστερη τεκμηρίωση του σχολίου μας παραθέτουμε τα σχόλια των τριών λινκ από την G-M-R:

1)  ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ=ΔΗΜΟΚΡΑΤΊΑ ΣΕ ΕΦΑΡΜΟΓΉ

2)  Γιώργος Κοντογιώργης, καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης: Έχουμε εισέλθει σε μια, μετά τη νεοτερικότητα, φάση.

3)  ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΉ ΗΓΕΣΊΑ Ή ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΉ ΔΙΑΘΕΣΗ;

4)  Ευρωπαϊκό «ναυάγιο» στο Λιβυκό Πέλαγος – Μόνη έμεινε η φρεγάτα «ΣΠΕΤΣΑΙ»

Θεωρούμε πως το σχόλιο θα ήταν ανολοκλήρωτο, σύμφωνα με τις περιστάσεις, αν δεν τοποθετούσαμε , “εν κατακλείδι”, το εδώ λινκ, ως σημερινή παρέμβαση για την ΕΜΠΛΟΚΗ ΜΑΣ επί της ΤΑΞΙΚΗΣ & ΔΙΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΙΣΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ ΜΕΡΩΝ.

Γ. Κοντογιώργης , 13 Ιουλίου 2020

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Το ζήτημα της Αριστεράς συνδέθηκε ιστορικά με μια εκδοχή της προόδου η οποία προέκρινε την επιτάχυνση της ενσωμάτωσης των σε ανθρωποκεντρική υστέρηση κοινωνικών στρωμάτων (ιδίως των δυνάμεων της εργασίας) ή και κοινωνιών (όπως η ρωσική) στη νέα εποχή. Σε θεωρητικό επίπεδο, το πρόταγμα της Αριστεράς, το πρόταγμα του σοσιαλισμού, αξιολογήθηκε ως μέτρο, και μάλιστα ως η αρχετυπική εκδοχή της μετάβασης της ανθρωπότητας σε μια μετακαπιταλιστική φάση, που άγγιζε ουσιαστικά το ιδεώδες της ανθρώπινης κατάστασης.

Η Αριστερά, έως σήμερα, δεν έπαψε να προβάλλει τον ιστορικό της προορισμό ως την ειμαρμένη που προόρισται να φέρει την ανθρωπότητα στη μετακαπιταλιστική εποχή και όχι ως εναλλακτικό δρόμο για τη μετάβαση από τη δεσποτεία στον πρώιμο ανθρωποκεντρισμό. Το γεγονός αυτό αποτελεί μια κρίσιμη παράμετρο για την κατανόηση της Αριστεράς στις ημέρες μας, η οποία επιπλέον αναδεικνύει το έλλειμμα γνωσιολογίας και προτάγματος που τη διατρέχει.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο, εδώ.

Πηγή: slpress.gr