Θεμιστοκλής Συμβουλόπουλος, 3 Ιουνίου 2020

Είναι πιά καθεστώς τα τελευταία δέκα χρόνια, ότι «Έλληνες» πολιτικοί, βουλευτές και ευρωβουλευτές όχι μόνον δεν λειτουργούν υπέρ των ελληνικών συμφερόντων, αλλά φροντίζουν σκοπίμως, προς επιβεβαίωση και διασφάλιση του ρόλου τους, να παραβιάζουν και εξοστρακίζουν στο πυρ το εξώτερο, κάθε εθνικό συνταγματικό δίκαιο που θα ύψωνε απροσπέλαστο τείχος ενώπιον των εγκληματικών πολιτικών που εφαρμόζονται εναντίον της δύσμοιρης χώρας μας και του ελληνικού λαού.

Οι περιπτώσεις είναι πολλές, με κυριότερη αυτήν της συλλογικής συνταγματικής παραβίασης με εσχατοπροδοτική υπόσταση, του συνόλου των βουλευτών που ψήφισαν τις διεθνείς συμφωνίες και επέβαλαν ως σχέδια νόμου τις δανειακές συμβάσεις και τα μνημόνια, χωρίς ποτέ να κυρωθούν από την ελληνική Βουλή, με μόνη την εξουσιοδότηση και υπογραφή του εκάστοτε υπουργού Οικονομικών.

Τεκμηρίωση. [1]

Αξεπέραστες είναι όμως και κυνικές «ομολογίες», που ανά τακτά χρονικά διαστήματα ήρθαν να επιβεβαιώσουν στην κοινή γνώμη, ότι Σύνταγμα και νόμοι του ελληνικού κράτους, δεν αποτελούν παρά το ενοχλητικό εμπόδιο μπροστά στην Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση και στα συμφέροντα που την στηρίζουν.

Αλλωστε, ποιός και πως μπορεί να ξεχάσει, την δημόσια τοποθέτηση «Όνειδος» της πρώην ευρωβουλευτή του ΛΑΟΣ και αργότερα της ΝΔ Νίκης Τζαβέλα, όταν υποδεχόμενη το 2011 τον πρωθυπουργό της Πολωνίας εντός της ευρωβουλής , δήλωνε και αναρωτιόταν γεμάτη ανησυχία για το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης:

«Ως Ελληνίδα, σας ευχαριστώ πολύ για την καλή δουλειά που έχετε κάνει για την Ελλάδα. Και ως Ελληνίδα δηλώνω εδώ ότι, ό,τι κριτική κάνετε για τη χώρα μου, την αποδέχομαι!».

Για να συνεχίσει ξεπερνώντας κάθε προσδοκία ενδοτισμού στα αυτιά και τα μάτια των «φίλων και εταίρων»:

«Αν είναι να είμαστε τα πειραματόζωα για να δούμε πώς τελικά θα γίνει αυτή η οικονομική διακυβέρνηση, το δεχόμαστε αυτό! Τουλάχιστον, η Ελλάδα, αν καεί, να καεί για να υπάρξει μια συνοχή και μια πραγματικά Ενωμένη Ευρώπη». [2]

Προφανώς η «εξέχουσα κυρία» αυτή, γράφοντας το Σύνταγμα της χώρας της εκεί που δεν πιάνει μελάνι, δεν θα είχε κανένα πρόβλημα να αναθεωρήσει το άρθρο 120 παράγραφος 2 του Συντάγματος, και αντί στον «σεβασμό στο Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό και την αφοσίωση στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία που αποτελούν θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Ελλήνων», να το αντικαθιστούσε ως εξής:

«Ο σεβασμός στην μετατροπή των Ελλήνων πολιτών σε πειραματόζωα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτήν και η αφοσίωση στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τη Οικονομική Διακυβέρνηση αποτελούν θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Ελλήνων.» Τουλάχιστον έτσι θα ήταν και συνταγματικά κατοχυρωμένη.

Θα μου πείτε, ποσώς την ενδιαφέρει. Τους μόνους νόμους που με ζηλευτό πατριωτισμό και απύθμενο υπερσυνταγματικό θράσσος υπερασπίζεται η μανδάμ, δεν είναι άλλο από το παρασύνταγμα που συγγράφεται στα Διοικητικά Συμβούλια των ομίλων Λάτση, Κόκκαλη, Antenna και Petrola. Μια ματιά στο βιογραφικό της θα πείσει. [3]

Περίοπτη θέση στις κυνικές ομολογίες κατάλυσης του Συντάγματος, κατέχει και ο πρώην πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Προκόπης Παυλόπουλος, όταν στις 24 Φεβρουαρίου 2012 ομολογούσε προσκεκλημένος στην ραδιοφωνική εκπομπή «Ανεμολόγιο» του Κωνσταντίνου Λαβίθη στον Σκάι, ότι στηρίζει την παραβίαση του Συντάγματος, απλά και μόνο για να το υπερασπιστεί. [4]

Ήταν τότε που με έξωθεν εντολή από τους εταίρους της ΕΕ, όπως αποκαλυπτικά παραδέχτηκε ο κ. Παυλόπουλος, επιβαλόταν η κυβέρνηση Παπαδήμου, όπου με την κοινοβουλευτική στήριξη του κυβερνώντος ΠΑΣΟΚ, και των δεκανικιών της ΝΔ και του ΛΑΟΣ, εφαρμόστηκαν οι οικονομικές πολιτικές για την Ελλάδα, που αποφασίστηκαν στο Συμβούλιο των Ηγετών της Ευρωζώνης στις 26 Νοεμβρίου 2011.

Κάπως έτσι εισακούστηκε και η κ. Τζαβέλα. Συνεχίσαμε να είμαστε τα πειραματόζωα για την οικονομική διακυβέρνηση της ΕΕ, μπήκε μπροστά το 2ο μνημόνιο, εφαρμόστηκε κι αυτό χωρίς κύρωση από την Βουλή, ακολούθησε το καταστροφικό PSI και ο κ. Παυλόπουλος εξαργύρωσε αργότερα το θάρρος του στην δημόσια παραδοχή κατάλυσης του Συντάγματος, με το ανώτερο αξίωμα της χώρας.

Βλέπετε, χρειάζονταν τα δημόσια διαπιστευτήρια αντισυνταγματικότητας και υποτέλειας σε αλλότριους «Θεσμούς», προκειμένου να αποκτηθεί το διαβατήριο για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Γι’ αυτό, δεν θα γινόταν να υπάρξει καλύτερος πρόεδρος από τον κ. Παυλόπουλο, και μάλιστα νομικός-συνταγματολόγος, με πρόταση του νεοεκλεγέντος τότε πρωθυπουργού κ. Τσίπρα, για να μην ξεχνιόμαστε, που θα μπορούσε να νομιμοποιεί στο διηνεκές, όσες ακόμα καταλύσεις θα χρειαζόταν το Σύνταγμα, προκειμένου να αντιστραφεί η ετυμηγορία του Δημοψηφίσματος του 2015 και να επιβληθεί το 3ο κατά σειρά, χωρίς κύρωση από την Βουλή μνημόνιο.

Τελευταία στάση των κυνικών ομολογιών, ελπίζουμε και έσχατη, που έρχεται να προστεθεί στον καμβά της τέλεσης ή της πρόθεσης τέλεσης αξιόποινων πράξεων εναντίον του δημοκρατικού πολιτεύματος και απεμπόλησης της συνταγματικής υπεράσπισης εθνικών δικαίων, έλαβε χώρα με την κατάθεση γραπτής ερώτησης προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το γνωστό Ιερατείο της κ. Ούρσουλας φον Ντερ Λάιεν, από τον αντιπρόεδρο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Ευρωπαϊκου Λαϊκού Κόμματος (ΕΛΚ) και επικεφαλής της ελληνικής αντιπροσωπείας της ΝΔ, Βαγγέλη Μεϊμαράκη.

Η ερώτηση είχε να κάνει με την πρόσφατη απόφαση του Ομοσπονδιακού Συνταγματικού Δικαστηρίου της Γερμανίας, που με αφορμή την επανεξέταση της ωφελιμότητας ή μη, του προγράμματος Ποσοτικής Χαλάρωσης (PSPP), το γερμανικό δικαστήριο έκρινε μη επαρκή τα κριτήρια υλοποποίησης του, και αποφάνθηκε οτι δεν τηρήθηκε η αρχή της αναλογικότητας. Αποδίδει την ευθύνη δε, στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΔΕΕ) και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ).

Το κυρίαρχο όμως, είναι οτι αναδεικνύει και θέτει επί τάπητος το κορυφαίο ζήτημα δομικής σημασίας, της υπέρβασης των αρμοδιοτήτων των ευρωπαϊκών Οργάνων – Θεσμών, είς βάρος των εθνικών Συνταγμάτων και της εθνικής κυριαρχίας των Κρατών – Μελών.

Τα βασικά σημεία της Απόφασης είναι ότι:

1. Παραβλέφθηκε και δεν τηρήθηκε η αρχή της αναλογικότητας, με αποτέλεσμα να προκύπτουν αρνητικές επιπτώσεις από τη εφαρμογή του δημόσιου προγράμματος αγοράς ομολόγων (PSPP), της γνωστής Ποσοτικής Χαλάρωσης – QE.

Το γερμανικό δικαστήριο προσδιόρισε τις αρνητικές επιπτώσεις, εξετάζοντας τα αποτελέσματα εφαρμογής του δημοσίου προγράμματος αγοράς ομολόγων, και διαπίστωσε ότι ενώ από την μία μεριά ευνοούνται τραπεζικοί όμιλοι και ιδιωτικές επιχειρήσεις – εταιρείες, που ακόμα κι αν κρίνονται μη βιώσιμες, τελικά σώζονται και παραμένουν στην αγορά, από την άλλη μεριά αντίθετα, ζημιώνονται σχεδόν όλοι οι πολίτες, στους διάφορους τομείς της οικονομικο-κοινωνικής δραστηριότητάς τους (αποταμιευτές, ενοικιαστές κτλ). Οι αρνητικές αυτές επιπτώσεις τόνισε, αυξάνονται και επεκτείνονται μέσα στον χρόνο.

Η διαπίστωση αυτή επέτρεψε στο γερμανικό δικαστήριο καταληκτικά:

• Να επικρίνει το ΔΕΕ για πλημελή έλεγχο, χαρακτηρίζοντας μεθοδολογικά ανυποστήριχτη την απόφαση εξαιτίας της οποίας το ευρωπαϊκό δικαστήριο παρείχε το 2018 τη νομική κάλυψη στην ΕΚΤ για την εφαρμογή του επίμαχου προγράμματος.
• Να αρνηθεί να συμμορφωθεί με το περιεχόμενο της αποφασης του ΔΕΕ
• Να επικρίνει και την ΕΚΤ, για πλημελή έλεγχο και έλλειψη συνολικής αξιολόγησης ευρύτερα, του βαρύνοντος από οικονομικο-πολιτικής και κοινωνικής σκοπιάς ήδη εφαρμοσμένου προγράμματος PSPP, με συνέπεια να μην έχουν ταυτοποιηθεί, εξισορροπισθεί και σταθμιστεί αμοιβαία και αναλογικά οι επιπτώσεις.

2. Το ενωσιακό δίκαιο, υπερέχει των εθνικών δικαίων κάθε κράτους-μέλους, μόνο στο βαθμό που αυτό δεν παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα, την αρχή της δοτής αρμοδιότητας, και τα βασικά χαρακτηριστικά της γερμανικής συνταγματικής ταυτότητας.

Οι γερμανοί αστοί δικαστές, λόγω του εν πολλοίς αυθαίρετου και μη σταθμισμένου τρόπου που υλοποιήθηκε το PSPP, όπως ηδη περιγράφηκε παραπάνω, διαπίστωσαν υπερθεσμική και παραθεσμική λειτουργία από τα Θεσμικά Όργανα της ΕΕ (ΔΕΕ, ΕΚΤ), ικανή να αναθεωρεί τις ίδιες τις Συνθήκες της ΕΕ, γεγονός που παρέχει αποκλειστική εξουσία των θεσμικών Οργάνων επί των Συνθηκών. Στηρίζουν την επιχειρηματολογία τους, στο ότι οι Ευρωπαϊκές Συνθήκες υπάρχουν και θεμελιώνονται πρωτίστως στις εθνικές κυριαρχίες των Κρατών-Μελών, αφού δεν υφίσταται θεσμικά Ομοσπονδιακό κράτος των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης, θέσφατο, που δεν αναγνωρίζει την άσκηση κάποιας ευρωπαϊκής κυριαρχίας, η οποία δύναται να προκύψει από την ανεξέλεγκτη υπέρβαση των δοτών αρμοδιοτήτων και της εξουσίας των Θεσμικών Οργάνων της ΕΕ.

Συνοψίζοντας το γερμανικό δικαστήριο καταλήγει :

• Να επικαλείται, πολύ περισσότερο να υπεραμύνεται του δημοκρατικού και συνταγματικού δικαιώματος των Κρατών–Μελών, να ελέγχουν τα Θεσμικά Όργανα, και να μέμφεται το ΔΕΕ και την ΕΚΤ, για υπέρβαση δοτών αρμοδιοτήτων και εξουσιών που έχουν κυρωθεί με τις Συνθήκες. Επί λέξει: «Ωστόσο αν τα Κράτη-Μέλη απείχαν εντελώς από την διεξαγωγή κάθε ελέγχου για υπέρβαση αρμοδιοτήτων (ultra vires), αυτό θα έδινε στα όργανα της Ε.Ε. αποκλειστική εξουσία επί των Συνθηκών, ακόμη και σε περιπτώσεις όπου η Ε.Ε. υιοθετεί μια νομική ερμηνεία, η οποία ισοδυναμεί επί της ουσίας με αναθεώρηση συνθηκών η διεύρυνση των αρμοδιοτήτων της».
• Να εγκαλεί ως δικαστικά εξαιρέσιμη άρα και αντιδημοκρατική την λειτουργία της ΕΚΤ, και να επισημαίνει οτι: «προκειμένου να διαφυλαχθεί η αρχή της δημοκρατίας και να τηρηθούν οι νομικές βάσεις της Ε.Ε., είναι επιτακτική ανάγκη να γίνει σεβαστή η διάκριση των εξουσιών».
• Να υπενθυμίζει οτι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορεί θεσμικά να ασκεί υπερκρατική κυριαρχία, παραβιάζοντας τις συνταγματικά θεμελιωμένες εθνικές κυριαρχίες, οι οποίες συνθέτουν και κυριαρχούν των Ευρωπαϊκών Συνθηκών. Επί λέξει: «Ακόμη και υπό την Συνθήκη της Λισαβόνας, τα Κράτη-Μέλη παραμένουν «Κύριοι των Συνθηκών» και η Ε.Ε. δεν έχει εξελιχθεί σε ομοσπονδιακό κράτος»

Στο γιατί το Ομοσπονδιακό Δικαστήριο της Γερμανίας έχει δίκιο, μπορεί να διαβάσει κανείς αναλυτικότερα στο άρθρο του Θέμη Τζήμα, «Yπάρχουν δικαστές στην Καρλσρούη».

Καταλαβαίνουμε τι κορυφαίο ζήτημα εγείρει η απόφαση αυτή και τι σηματοδοτεί αναφορικά με τις παραβιάσεις του ελληνικού Συντάγματος, την εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας και της επικυριαρχίας των «Ευρωπαϊκών Θεσμών» έναντι των πρώτων; Μήπως η ΕΚΤ, ο προσωρινός μηχανισμός στήριξης EFSF ή ο μόνιμος ESM και το μη θεσμικό Eurogroup στάθμισαν, εξισορρόπησαν ή ταυτοποίησαν τις επιπτώσεις, όταν ανέλεγκτα συνέπρατταν προκειμένου να επιβάλουν ατεκμηρίωτες πολιτικές ανεξέλεγκτες, μη βιώσιμες (πλεονάσματα) και ανάλγητες δεσμεύσεις;

Είδατε εσείς, να ενδιαφέρθηκε το πολιτικό σύστημα να θίξει ή να αντιδράσει σε τυχόν υπερβάσεις των δοτών αρμοδιοτήτων και των εξουσιών των Θεσμών, είς βάρος του Συντάγματος και της ελληνικής εθνικής κυριαρχίας; Υπήρξε για παράδειγμα υπέρβαση αρμοδιοτήτων και κατάχρηση εξουσίας όταν η ΕΚΤ αποφάσισε το 2015 να διακόψει την ρευστότητα επικυριαρχώντας στο ελληνικό κράτος, καταλύοντας το Σύνταγμα και εκβιάζοντας τον ελληνικό λαό;

Και αν δεν υπήρξε, μήπως ανέλαβε ή μπήκε ποτέ στον κόπο η ελληνική αστική δικαιοσύνη να επανελέγξει τα κριτήρια και τα αποτελέσματα υλοποίησης των νομισματικών, οικονομικών και κοινωνικών επιπτώσεων, υπενθυμίζοντας στην εκτελεστική εξουσία οτι υπάρχει εθνικό δίκαιο, Σύνταγμα εθνική και λαϊκή κυριαρχία, που συνθέτουν τις Ευρωπαϊκές Συνθήκες και δεν μπορούν να παραβιάζονται, να επικυριαρχούνται και να καταλύονται, όπως έπραξε το γερμανικό δικαστήριο υπερασπίζοντας τα γερμανικά εθνικά συμφέροντα;

Ή μήπως τηρήθηκε τελικά η αρχή της αναλογικότητας, όταν τα κέρδη και οι ανακεφαλοποιήσεις των συστημικών τραπεζών που χρεοκόπησαν αλλά σώθηκαν και αφελληνίστηκαν, εγγράφονται τελικά στους ματωμένους πλειστηριασμούς και την βίαιη μείωση των εισοδημάτων της πλειοψηφίας!

Ας μην γελιόμαστε. Οι απαντήσεις έχουν δοθεί από τα πολιτικά πεπραγμένα όλων των μνημονιακών κυβερνήσεων, και την στήριξη που βρήκαν από την οικονομική ελίτ των βαρώνων, των ενσωματωμένων ΜΜΕ και την απουσία μιας τύποις αστικής δικαιοσύνης που θα γνώριζε να υπερασπίζει το Σύνταγμα και τους νόμους. Βλέπετε τότε δεν θα υπήρχαν Τζαβέλες, Παυλόπουλοι και Μεϊμαράκηδες να ομολογούν τόσο κυνικά, αν είναι να σωθεί η ΕΕ, στον αγύριστο η εθνική κυριαρχία και το Σύνταγμα.

Ας δούμε τώρα επί λέξει ολόκληρη την ερώτηση του κ. Μεϊμαράκη προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή:

«Η πρωτόγνωρη απειλή του κορωνοϊού, που δοκιμάζει την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις κυβερνήσεις των κρατών μελών, καλεί την Ευρώπη να επιβεβαιώσει την προσήλωσή της στις αξίες και στους θεσμούς της ΕΕ και να βρει κοινές και βιώσιμες λύσεις τόσο για την αντιμετώπιση της υγειονομικής απειλής όσο και για την προάσπιση της οικονομίας απέναντι στην επικείμενη ύφεση.

Σε αυτή την Ευρωπαϊκή συγκυρία και με αφορμή τις πρόσφατες αποφάσεις εθνικών δικαστηρίων σχετικά με την ποσοτική χαλάρωση που εφαρμόζεται από την ΕΚΤ, η ΕΕ πρέπει να καταστήσει σαφές πως οι Ευρωπαϊκοί θεσμοί είναι ακλόνητοι και πως οι Συνθήκες δεν αφήνουν περιθώριο μονομερούς ερμηνείας. Τα πορίσματα εθνικών συνταγματικών δικαστηρίων πάνω στο δίκαιο της Ένωσης δεν μπορούν να υπερβαίνουν τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου το οποίο σωστά αποφάνθηκε ότι «τυχόν αποκλίσεις μεταξύ των δικαστηρίων των κρατών μελών όσον αφορά το κύρος των πράξεων των θεσμικών οργάνων θα μπορούσαν να θέσουν σε κίνδυνο την ενότητα της έννομης τάξης της Ένωσης και να θίξουν τη θεμελιώδη αρχή της ασφάλειας του δικαίου».

Με βάση τα παραπάνω ρωτώ την Επιτροπή:

«Τι προτίθεται να πράξει ώστε να διασφαλιστεί η ενότητα του Ευρωπαϊκού Δικαίου και να μην κλονιστεί η δυνατότητα εφαρμογής του»;

Να σημειώσουμε ότι, αναμένοντας την απάντηση της Επιτροπής, ο Μεϊμαράκης, ως καλός Ευρωπαίος πατριώτης, έθεσε το θέμα καί στην συνεδρίαση του ΕΛΚ, το οποίο αποτελεί την κυρίαρχη πολιτική δύναμη στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, και ζήτησε να υπερασπιστεί το Ευρωπαϊκό Δίκαιο, να τοποθετηθεί επίσημα και να υποστηρίξει την ΕΚΤ και την ΕΕ για τις επιλογές τους.

Τι μας λέει με άλλα λόγια ο κ. Μεϊμαράκης; Οτι οι αποφάσεις και τα πορίσματα των εθνικών συνταγματικών δικαστηρίων, οι κατ’ εξοχήν αρμόδιοι φορείς να υπερασπίστουν νομικά και θεσμικά τα συνταγματικά δικαιώματα, την ακεραιότητα της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας, είναι μονομερείς ερμηνείες που σε καμμιά περίπτωση δεν μπορούν να υπερβαίνουν τις αποφάσεις των «Θεσμών».

Τον βλέπετε να απαντά στην επιχειρηματολογία της απόφασης του γερμανικού δικαστηρίου; Από πότε κύριε Μεϊμαράκη, η έννομη τάξη της Ένωσης νομιμοποιείται να καταλύσει την έννομη τάξη της χώρας σας; Με ποιά ψήφο και από που ακριβώς αντλείτε το δικαίωμα και το νομικό επιχείρημα, να επιχειρηματολογείτε κατά της Δημοκρατίας στον τόπο σας, επικαλούμενος την ευρωπαϊκή ενότητα;

Κουβέντα για την κατάλυση του Συντάγματος. Κουβέντα για την ακεραιότητα της χώρας και την άρση της ασυλίας λόγω απώλειας εθνικής κυριαρχίας. Ούτε αναφορά στην υπέρβαση της αρμοδιότητας των Θεσμών, που τροποποιούν και αναθεωρούν αυθαίρετα τις Ευρωπαϊκές Συνθήκες. Ακόμα κι αν οι υπερβάσεις νομιμοποιούνται ανέλεγκτα και μεθοδολογικά ανυποστήριχτα, από το ευρωενωσιακό Δίκαιο του ΔΕΕ. Ούτε λέξη για την παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας, που στην περίπτωση της Ποσοτικης Χαλάρωσης, πολύ περισσότερο στα προγράμματα δημοσιονομικής προσαρμογής, είχαν αρνητικές επιπτώσεις.

Όσο για την Δημοκρατία; Ουτε λόγος! Δεν υπάρχει καν στο λεξιλόγιο. Άλλωστε ο κ. Μεϊμαράκης είχε προεξοφλήσει την ανύπαρκτη σχέση του με την Δημοκρατία, όταν σε μια προηγούμενη δημόσια κυνική του ομολογία στον δημοσιογράφο κ. Χατζηνικολάου, είχε αποκαλύψει την εξωτερική παρέμβαση των Θεσμών και άλλων θεσμικών παραγόντων της ΕΕ, που τον διαβεβαίωναν οτι στο Συμβούλιο Αρχηγών που διενεργήθηκε μετά το Δημοψήφισμα του Ιουλίου 2015, θα συναινούσαν όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί στην μετατροπή του ΟΧΙ σε ΝΑΙ, για την απρόσκοπτη διατήρηση της Ελλάδας στην Ευρωζώνη και την ΕΕ. [5]

Ετσι ο κ. Μεϊμαράκης συντάσσεται ανεπιφύλαχτα με την ανησυχία του τ. Υπουργού Οικονομικών και σημερινού Προέδρου της γερμανικής Βουλής κ. Σόιμπλε, όταν προειδοποίησε οτι η Απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου της χώρας του απειλεί το ευρώ.

Να ποιός είναι ο «πατριωτισμός» του κ. Μεϊμαράκη και των ομοίων του. Αυτός που ομνύει στην αυθαιρεσία και κυρίως τον λουφέ που εξασφαλίζει η συμμετοχή στους θεσμικούς παράγοντες της ΕΕ. Αυτός που καπηλεύεται τον πατριωτισμό και την εθνική συνείδηση του ελληνικου λαού, προκειμένου να τον θυσιάσει μαζί με την ευημερία και την ταυτότητά του, για τα συμφέροντα της υπερκρατικής κυριαρχίας των τραπεζικών ομίλων και των διεθνών επενδυτών του ευρώ, που εκπροσωπούνται στο όνομα των «Ευρωπαϊκών Θεσμών» και του Ιερατείου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Βέβαια ο κ. Μείμαράκης γνωρίζει πολύ καλά, οτι αν τύχει και υπερισχύσει το εθνικό δίκαιο έναντι της αυθαιρεσίας των «Θεσμών», αν τύχει και σπάσει ο διάολος το ποδάρι του που λέει κι ο λαός μας, τότε θα υποχρεωθεί αυτός και οι συναυτουργοί του, να αντιμετωπίσουν την πραγματική δικαιοσύνη που θα έχει εγκαθιδρυθεί από μια δημοκρατική – πατριωτική κυβέρνηση, προϊόν πλέον επιτακτικής απαίτησης του ίδιου του ελληνικού λαού.

Και τότε για τους απανταχού και τζάμπα «θεσμικούς» φεντεραλιστές σ’ αυτή την χώρα, θα είναι μάταιο να επικαλούνται τα ευρωπαϊκά Ιερατεία, προκειμένου να κατεδαφίσουν τα εθνικά δίκαια, να ζήσουν αυτοί καλά κι εμείς αν τα καταφέρουμε, να ζήσουμε ακόμα χειρότερα.

Γι’ αυτό εκτός από μιά ακόμα κυνική ομολογία που μαρτυρά απροκάλυπτη στήριξη σε πράξεις αντεθνικών συμφερόντων που ενέχουν αξιόποινες πράξεις ή ενέργειες εναντίον του δημοκρατικού πολιτεύματος, η ερώτηση του κ. Μεϊμαράκη αποτελεί και μια απέλπιδα προσπάθεια εύρεσης θεσμικής κάλυψης και υποστήριξης από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Με άλλα λόγια… « Ούρσουλα κράτα γερά, κι ας καεί η χώρα!!»

Ενδεχομένως να πάρει την απάντηση που θέλει πολύ ο κ. Μεϊμαράκης. Και δεν λυπούμαστε καθόλου γιατί πιστεύουμε οτι δεν πρέπει, δεν μπορεί, και στο τέλος δεν θα δικαιωθεί.

Γνώμη μας είναι, οτι το Ομοσπονδιακό Γερμανικό Δικαστήριο της Γερμανίας, άνοιξε τον ασκό του Αιόλου. Η ΕΕ και ειδικά η Ευρωζώνη, έχει εδώ και καιρό αδυνατίσει την δυνατότητα να επιτύχει την πολιτική ενοποίηση, να μεταβληθεί σε Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης. Η ανύπαρκτη αλληλεγγύη της και ο κρυφός εθνικισμός της Γερμανίας, έχουν κατεδαφίσει προ πολλού αυτή την εξέλιξη, και μια θεσμική υπερκρατική οντότητα που θα νομιμοποιούταν να επιβάλει την κυριαρχία της έναντι των εθνικών δικαίων των Κρατών –Μελών έχει εκλείψει ανεπιστρεπτί.

Πολύ περισσότερο σήμερα, που η κρίση του Κορωναϊού και τα lockdowns, απογύμνωσαν ολοκληρωτικά την κίβδηλη αλληλεγγύη της ΕΕ, ενώ αναμένεται με τις νέες Ποσοστικές Χαλαρώσεις που ήδη αμφισβητούνται, νέους δηλητηριώδεις καρπούς του ευρωπαϊκού λεφτόδενδρου που εφευρίσκουν οι «Θεσμοί», κυριολεκτικές ασπιρίνες στον καρκίνο, να απογυμνωθεί ακόμα περισσότερο, βυθίζοντας σκόπιμα σε περαιτέρω ύφεση τις χώρες που επιθυμεί να κανιβαλίσει.

Χωρίς να είμαστε σίγουροι αν η Απόφαση του γερμανικού δικαστηρίου υποκρύπτει ή εκπορεύεται από επιδιώξεις του πολιτικού συστήματος της Γερμανίας, είναι σίγουρο οτι τοποθετεί μιά ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια της Ευρωένωσης.

Αμφισβητεί τις πολιτικές των Θεσμών» και διαμηνύει οτι προτίθεται να μην τις εφαρμόσει. Και θωράκιση γι’ αυτό, προβάλει την Συταγματική γερμανική ταυτότητα, τα εθνικά δίκαια που απορρέουν εξ’ αυτής, και την υπέρτερη ισχύ της εθνικής κυριαρχίας, ειδικά όταν αυτή παραβιάζεται.

Κι αυτό αποτελεί δεδικασμένο υπέρ των Κρατών-Μελών, σαφές άνοιγμα του δρόμου για καταδίκη των πολιτικών που εξαθλίωσαν και καταλήστευσαν την Ελλάδα, ενώ παράλληλα ανησυχεί τρομακτικά το ελληνικό πολιτικό σύστημα, που θα βρεθεί ενώπιον των ευθυνών του. Προσφέρει όμως κι ένα εξαιρετικό εργαλείο στο νομικό οπλοστάσιο της Ελλάδας. Γιατί όπως και να το κάνουμε, το δικαίωμα της υπεράσπισης κυριαρχικών δικαιωμάτων, της Συνταγματικής ταυτότητας, της ακεραιότητας της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας, δεν μπορεί να είναι αποκλειστικό προνόμιο της Γερμανίας.

Αρκεί να το επιβάλει ο ελληνικός λαός, δηλαδή να κατακτήσει στην πράξη το δικαίωμα να γίνει κάποια στιγμή, κυρίαρχος στον τόπο του.

Παραπομπές:

[1] Τεκμηρίωση: https://www.epamhellas.gr/site_files/minisi-epi-esxati-epam-hellas.pdf

[2] Ομιλία Νίκης Τζαβέλα στην ευρωβουλή 2011: https://www.youtube.com/watch?v=B_R_OLcCKMw

[3] Βιογραφικό: https://www.tzavelaniki.gr/βιογραφικό/

[4] Παυλόπουλος: https://www.youtube.com/watch?v=m02HKqGkdYg

[5] Μεϊμαράκης: https://www.youtube.com/watch?v=LgoBw1S2Iys&feature=emb_logo

Πηγή: iskra.gr