Του Στάθη Σταυρόπουλου, Κυριακή, 17 Δεκεμβρίου 2017

Εκπληκτική δήλωση Βούτση! Σε άλλες εποχές ή ίσως σε ένα παράλληλο σύμπαν όπου η σοβαρότης θα ήταν νοήμων μορφή ζωής, η δήλωση Βούτση θα προκαλούσε πολιτικό σεισμό. Καθ’ ότι ο κ. Νίκος Βούτσης δήλωσε ή διακήρυξε ότι την κυβέρνηση Σαμαρά την έριξαν οι θεσμοί. Ήγουν η Τρόικα, ήτοι ο Σόιμπλε, τουτέστιν η κυρία Λαγκάρντ.

Η δήλωση Βούτση έχει επί λέξει κι αυτολεξεί ως εξής: «Το success story του 2014 αποδομήθηκε και ανατράπηκε από τους διεθνείς και ευρωπαϊκούς μας εταίρους. Οι θεσμοί σήμερα για δικούς τους λόγους υποστηρίζουν τον οδικό χάρτη που εδράζεται στη σταθερότητα της χώρας» (σ.σ.: οι υπογραμμίσεις δικές μου).

Τι λέει με αυτές τις 32 λέξεις (συν έναν αριθμό) ο κ. Πρόεδρος της Βουλής; Πρώτον, ότι την κυβέρνηση Σαμαρά δεν την έριξε η δυναμική του κινήματος που εξέφρασε ο ΣΥΡΙΖΑ, ότι δεν την έριξαν οι «αγανακτισμένοι», ότι η κυβέρνηση Σαμαρά δεν έπεσε πληρώνοντας τα επίχειρα των έργων της, ότι όλα αυτά δεν πέρασαν έστω μέσα απ’ το στρατήγημα της προεδρικής εκλογής, αλλά ότι οι θεσμοί είχαν προγράψει τον κ. Σαμαρά. [Αυτή η εκδοχή ταιριάζει και με τη μαρτυρία Βαρουφάκη, ο οποίος επικαλείται τον κ. Σόιμπλε – με εισαγωγικά: «Βόλφγκανγκ, πες μου πότε αποφάσισες (εσύ) να ρίξετε (εσείς) τον Σαμαρά;» – «Τον Ιούνιο του 2014»] Είναι να μένει κανείς άφωνος!

Το ερώτημα, γιατί και προς τι η ανατροπή Σαμαρά μπορεί να απαντηθεί κατ’ εκτίμησιν. Πιθανόν οι «θεσμοί» να εκτίμησαν ότι ο κ. Σαμαράς δεν τραβούσε άλλο. Πώς όμως εκτίμησαν ότι ο Τσίπρας θα τραβούσε καλύτερα; Μιλάμε για τον Ιούνιο του 2014! Τι έκανε την Τρόικα να πιστεύει ότι ο Τσίπρας θα μπορούσε καλύτερα;

Όμως εκείνο που δεν χρειάζεται να απαντηθεί κατ’ εκτίμησιν, αλλά η πραγματολογική του πλευρά προκαλεί ανατριχίλα, είναι το γεγονός της προγραφής Σαμαρά. Η δε παραδοχή (και συνάμα διακήρυξη) από τον κ. Βούτση αυτού του γεγονότος συνομολογεί: α) την επικυριαρχία της ξενοκρατίας β) την αποδοχή αυτής της κυριαρχίας από την Αριστερά (που Γονάτισε) και γ) τον ζήλο του ΣΥΡΙΖΑ να γίνει Ν.Δ. στη θέση της Ν.Δ.

Αυτό το τελευταίο προκύπτει από το δεύτερο μέρος της διαβεβαίωσης Βούτση ότι «οι θεσμοί σήμερα για τους δικούς τους λόγους υποστηρίζουν τον οδικό χάρτη που εδράζεται στη σταθερότητα της χώρας», δηλαδή την κυβέρνηση Τσίπρα και τη διακυβέρνηση που κατ’ εντολή των θεσμών ασκεί. Αυτοί είναι οι «λόγοι» που έχουν οι θεσμοί και αυτή είναι η «σταθερότητα» που προσφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Το τραγικό είναι ότι ο κ. Βούτσης λέει την αλήθεια. Και δεν τη λέει άθελά του, αλλά ηθελημένα. Δεν έχει ο κ. Βούτσης κανένα πρόβλημα, αν τα λεγόμενά του δικαιώνουν την κριτική που γίνεται στον ΣΥΡΙΖΑ από τα αριστερά, διότι προτεραιότητα πλέον αυτής της κυβέρνησης είναι να εξασφαλίζει τα εύσημα των Δανειστών – Δυναστών και να αποφύγει έτσι την τύχη της κυβέρνησης Σαμαρά.

Η αποστολή του Τσίπρα είναι πλέον να ολοκληρώσει τη βρώμικη δουλειά και να παραδώσει στον κ. Μητσοτάκη, χωρίς προηγουμένως να έχει προγραφεί. Όλα αυτά είναι οργουελικά πράγματα, καφκικά. Διότι αν ο κ. Σαμαράς προγράφηκε (Ιούνιος 2014), σημαίνει ότι ο Τσίπρας είχε πάρει το χρίσμα; Κι αν είχε πάρει χρίσμα, το πήρε από ποιους; Και το είχε πάρει γιατί; Επειδή ως αριστερός θα αντιμαχόταν τις επιλογές των Επικυρίαρχων; Ή επειδή εγκαίρως και σαν έτοιμος από καιρό διαβεβαίωσε ότι θα υπηρετήσει τη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα;

Σε όλα αυτά απαντά η δήλωση Βούτση. Δεν τους έκανε πια ο Σαμαράς, τους κάναμε εμείς.

Ανατριχιαστικό, στυγερό και αηδιαστικό…