Σχόλιο GMR: Με τις λέξεις, “επαρχιωτισμός”,…, των “Ελληνικών ελίτ”, διαγράφουμε την εθελοεκχώρηση Εθνικής Κυριαρχίας και παίζουμε μπάλα στο γήπεδο της “ΜΕΤΑ”-Μνημονιακής κανονικότητας.

Πόσες διαφορετικές ΕΜΠΡΑΚΤΕΣ συνεργειακές αντιστασιακές-απελευθερωτικές χρήσεις θα μπορούσαν να έχουν τα περισσότερα άρθρα του slpress, αν οι αρθρογράφοι “ψάρευαν”, ΜΗ φοβούμενοι μην τυχόν και βραχούν…

Κώστας Γρίβας, 4 Φεβρουαρίου 2020

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Μια από τις πιο παραγνωρισμένες παθογένειες του ελληνικού συστήματος εξωτερικής πολιτικής είναι ο επαρχιωτισμός του. Το ότι δηλαδή λειτουργεί μέσα στο στενό πλαίσιο της γεωπολιτικής “γειτονιάς”, αδιαφορώντας για το τι γίνεται στον υπόλοιπο κόσμο. Όμως, το διεθνές σύστημα είναι ένα και ενιαίο και ό,τι συμβαίνει σε οποιαδήποτε γωνιά του κόσμου ασκεί επιδράσεις στο σύνολο.

Έτσι, ο κοσμογονικός ανταγωνισμός, που βρίσκεται εδώ και μερικά χρόνια εν εξελίξει αναφορικά με τον έλεγχο των εγγύς ευρασιατικών υδάτων έχει περάσει απαρατήρητος από τη δημόσια συζήτηση στη χώρα μας. Όμως, ο ανταγωνισμός αυτός θέτει νέα δεδομένα και στο Δίκαιο της Θάλασσας, που με τη σειρά τους έχουν τεράστιες δυνητικές επιδράσεις στο ελληνοτουρκικό σύστημα.

Συνεχίστε την ανάγνωση εδώ.

Πηγή: slpress.gr

Εμείς εδώ στο τέλος σημειώνουμε για δική μας υπενθύμιση κάποια σημαντικά αποσπάσματα

Επιπροσθέτως, η πολιτική της μη άσκησης των θαλάσσιων κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, χάριν υποτίθεται μετριοπάθειας, όπως είναι η μη ανακήρυξη ΑΟΖ και η επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια, καθίσταται πλέον εγκληματικά επικίνδυνη.