Από Λεωνίδας Βατικιώτης – 02/07/2017

Παρηγοριά στον άρρωστο μέχρι να βγει η ψυχή του, να ‘ρθει δηλαδή ο επόμενος, ήταν η επιβράβευση προς την ελληνική κυβέρνηση του επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας όπως αποκαλείται η ασφαλιστική εταιρεία των ευρωπαϊκών τραπεζών.

Κατά την ομιλία του στο συνέδριο του Εκόνομιστ στην Αθήνα, ο Κλάους Ρέγκλινγκ, επανάφερε τη συζήτηση περί success story, λέγοντας ότι μπορεί και η Ελλάδα να γίνει ένας ακόμη κρίκος στην αλυσίδα των επιτυχιών, μετά την Πορτογαλία, την Ιρλανδία και την Κύπρο εάν κι εφ’ όσον εφαρμόσει όλες τις μεταρρυθμίσεις. Αν δηλαδή μειώσει κι άλλος τις συντάξεις και πουλήσει ό,τι έχει ακόμη απομείνει στο δημόσιο.

Η αλήθεια ωστόσο είναι πώς success story υπάρχουν στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Είναι η Ισλανδία! Κι όποιος βιαστεί να πει ότι το Ρέικιαβικ δεν ανήκει στην Ευρώπη, ας ανατρέξει στην εποχή που η Ισλανδία συζητούσε την ένταξη της στην ΕΕ…

Η Ισλανδία λοιπόν αποτελεί κορυφαία περίπτωση επιτυχίας, σύμφωνα με στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα ο ΟΟΣΑ την εβδομάδα που πέρασε (εδώ η σχετική έκθεση) για πολλούς και σοβαρούς λόγους.

Πρώτο, οι ρυθμοί ανάπτυξης του ισλανδικού ΑΕΠ το 2016 ξεπέρασαν το 125%, θεωρώντας ως βάση υπολογισμού το 2010 (=100). Στον ευρωπαϊκό Νότο αντίθετα (Ισπανία, Ιταλία, Ελλάδα, Πορτογαλία) το ΑΕΠ στο τέλος του 2016 βρισκόταν στο 95% των επιπέδων του 2010. Ακόμη δηλαδή η νότια Ευρώπη δεν έχει ανακάμψει από την κρίση!

Δεύτερο, η Ισλανδία είναι η χώρα με τον μεγαλύτερο δείκτη ισότητας, μεταξύ όλων των χωρών του ΟΟΣΑ. Στην άλλη άκρη του φάσματος με επίπεδα ανισότητας χειρότερα του μέσου όρου των χωρών του ΟΟΣΑ βρίσκεται ο ευρωπαϊκός Νότος.

Τρίτο, στην Ισλανδία η ανεργία από 8% το 2011, για πρώτη φορά το 2016 μετά την κρίση έπεσε κάτω από 3%, επανήλθε έτσι στα επίπεδα που είχε πριν την κρίση. Στην Ελλάδα η ανεργία παραμένει πάνω από 20% κι οι υπουργοί καμαρώνουν.

Τέταρτο, στην Ισλανδία οι πραγματικοί μισθοί έχουν αυξηθεί κατά ένα τρίτο σχεδόν από το 2010 και για την ακρίβεια βρίσκονται στο 170%, με έτος αναφοράς το 1995 (=100).

Πέμπτο, στην Ισλανδία το δημόσιο χρέος έχει μειωθεί από 100% του ΑΕΠ το 2011 στο 60% σχεδόν το 2016. Στον ευρωπαϊκό Νότο αντίθετα το δημόσιο χρέος παραμένει στα ίδια ή μεγαλύτερα ύψη σε σύγκριση με τα επίπεδα που βρισκόταν στο απόγειο της κρίσης.

Βέβαια, η Ισλανδία τα πέτυχε όλα αυτά επειδή αρνήθηκε να σώσει τις τράπεζες και να πληρώσει το χρέος οδηγώντας στο κόκκινο τις σχέσεις της με την Αγγλία και την Ολλανδία. Προχώρησε σε ρήξη με τους πιστωτές κι έκλεισε οριστικά το κεφάλαιο της κρίσης. Στην Ελλάδα που η μια κυβέρνηση μετά την άλλη προσκυνά τους πιστωτές κρίση, ανεργία και υποτέλεια είναι ακόμη εδώ…