ΑΙΣΧΡΟΝ ΕΣΤΙ ΣΙΓΑΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΠΑΣΗΣ ΑΔΙΚΟΥΜΕΝΗΣ.
ΜΗΤΡΟΣ ΤΕ ΚΑΙ ΠΑΤΡΟΣ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΤΙΜΙΩΤΕΡΟΝ ΕΣΤΙ Η ΠΑΤΡΙΣ.
Του Νίκου Ιγγλέση, 16 Αυγ. 2017
Κυβέρνηση και αντιπολίτευση τσακώνονται πάνω στις στάχτες της Ελλάδας ποιος μπορεί να κάνει καλύτερη πρόβλεψη των πυρκαγιών ή ποιος μπορεί να επιτύχει καλύτερα συντονισμό πυρόσβεσης. Για την ουσία του προβλήματος, δηλαδή για τα πυροσβεστικά μέσα, ιδιαίτερα τα εναέρια, κανένας δε λέει κουβέντα.
Η χώρα μας διαθέτει, τυπικά, 18 αεροσκάφη Canadair, από αυτά τα 11 είναι CL-215 ηλικίας περίπου 40 ετών και τα 7 είναι CL-415 νεότερης ηλικίας περίπου 15 ετών. Από το σύνολο αυτό στις τελευταίες πυρκαγιές, του Αυγούστου, μπορούσαν να επιχειρήσουν μόνο 6 αεροσκάφη. Τα υπόλοιπα βρίσκονταν σε συντήρηση ή μακροχρόνια επισκευή.
Γιατί κανείς από τους πολιτικούς που κυβέρνησαν τα τελευταία χρόνια δε σκέφτηκε να αγοράσουμε π.χ. 40 έως 50 Canadair, ώστε να «βομβαρδίζουμε» ανελέητα και συνεχώς κάθε μέτωπο πυρκαγιάς; Σημειώνουμε ότι κάθε ρίψη ενός Canadair είναι 6 τόνοι νερού.
Εναλλακτικά και συμπληρωματικά θα μπορούσαμε να είχαμε αγοράσει και μια δεκάδα του μεγαλύτερου αμφίβιου πυροσβεστικού, του ρωσικού Be-200 που ρίχνει διπλάσια ποσότητα νερού από ένα Canadair, δηλαδή, 12 τόνους νερού.
Του Νίκου Ιγγλέση , 23-6-2017
Υπάρχουν δυο τρόποι για να κατακτήσεις και να υποδουλώσεις ένα έθνος. Ο πρώτος είναι με τα όπλα, ο δεύτερος είναι με το χρέος. Ο δεύτερος τρόπος είναι πιο αποτελεσματικός γιατί – στην αρχή τουλάχιστον – δε γίνεται αντιληπτός από τον υποδουλωμένο πληθυσμό. Οι κατακτητές εμφανίζονται ως εταίροι που θέλουν να συνδράμουν, βαπτίζουν τα επαχθή δάνεια «βοήθεια», τη φορολογική επιδρομή «δημοσιονομική προσαρμογή», τις περικοπές μισθών και συντάξεων «μεταρρυθμίσεις». Στην ουσία μια Ύπατη Αρμοστεία αναλαμβάνει τη διακυβέρνηση της χώρας με δύο βασικούς στόχους. Ο πρώτος είναι να εισπράττει το φόρο υποτέλειας, δηλαδή, τους τόκους των δανείων. Ο δεύτερος είναι η λαφυραγώγηση του δημόσιου και ιδιωτικού πλούτου της κατακτημένης περιοχής.
Η…δημιουργική ασάφεια
Οι αποφάσεις του Eurogroup της 15ης Ιουνίου 2017 για το ελληνικό ζήτημα αποτελούν προσωρινά ημίμετρα με βάση την τακτική του «βλέποντας και κάνοντας». Επίσης χαρακτηρίζονται από «δημιουργική ασάφεια», η οποία όμως, όταν έρθει η ώρα να ληφθούν οι συγκεκριμένες αποφάσεις, πάντοτε καταλήγει σε βάρος του αδύναμου μέρους.
Η Ελλάδα, σύμφωνα με το Eurogroup, θα πρέπει να επιτυγχάνει κάθε χρόνο, μέχρι το 2022, πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ και στη συνέχεια 2% μέχρι το 2060. Για να συμβεί κάτι τέτοιο, θα πρέπει κάποιος να διαθέτει προφητικές ικανότητες για να μπορεί να προβλέψει την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας σε βάθος σαράντα και πλέον χρόνων. Επειδή όμως το πρωτογενές πλεόνασμα πηγαίνει στο σύνολό του στην πληρωμή, μέρους ή του συνόλου, των τόκων του χρέους, αν αυτό είναι μικρότερο του απαιτούμενου οδηγεί σε αύξηση του χρέους. Θα πρέπει, δηλαδή, η χώρα μας να δανείζεται όχι μόνο για τα χρεολύσια αλλά και για την πληρωμή των τόκων παίρνοντας επί πλέον ποσά. Αύξηση του χρέους σημαίνει στη συνέχεια αύξηση των τόκων. Η απόλυτη οικονομική σχιζοφρένεια. Παράλληλα το ύψος των ετήσιων τόκων είναι συνάρτηση των επιτοκίων του ευρώ τα οποία σήμερα είναι πολύ χαμηλά, αλλά ποιος μπορεί να γνωρίζει σε πιο επίπεδο θα βρίσκονται μετά πέντε, δέκα ή είκοσι χρόνια;
Του Νικ. Ιγγλέση – 09/06/2017
«Οι αριθμοί ευημερούν αλλά οι άνθρωποι δυστυχούν» είχε πει ο Γεώργιος Παπανδρέου, αναφερόμενος στους οικονομικούς δείκτες της κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Καραμανλή, στις αρχές της δεκαετίας του 1960. Σήμερα στην Ελλάδα των Μνημονίων και της επιτροπείας των δανειστών, άνθρωποι και αριθμοί δυστυχούν αντάμα.
Το πολιτικό και οικονομικό σκηνικό στη χώρα καθορίζουν δηλώσεις, προτάσεις, σχέδια, επικοινωνιακές τακτικές και άφθονη προπαγάνδα για το πώς η Ελλάδα θα μπορέσει να βγεί από τη βαθιά ύφεση στην οποία την έχουν οδηγήσει. Όλα επιδιώκουν να καλλιεργήσουν την ψευδαίσθηση ότι τα χειρότερα και δυσκολότερα είναι πίσω μας και ότι ένα ελπιδοφόρο μέλλον ανοίγεται μπροστά μας αν εφαρμόσουμε τις «σωτήριες μεταρρυθμίσεις» του γερμανικού Imperium και του ΔΝΤ. Ουσιαστικά αποσκοπούν στο να μετασχηματιστεί όχι μόνο η οικονομική συμπεριφορά των πολιτών αλλά και ο τρόπος που σκέπτονται, αξιολογούν και κατανοούν την πραγματικότητα, ώστε να διαμορφωθεί ένας «μνημονιακός ιδιότυπος» παγκοσμιοποιημένου ραγιά, που, χωρίς ιδιαίτερες αντιστάσεις, θα υποταχθεί.
Την αμφιβολία και τη σύγχυση, μεταξύ των πολιτών, εντείνει και η Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛΣΤΑΤ) με τον τρόπο και το χρόνο που ανακοινώνει τα στοιχεία για την ελληνική οικονομία. Την Παρασκευή 2 Ιουνίου 2017, η ΕΛΣΤΑΤ ανακοίνωσε ότι το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (ΑΕΠ) της χώρας, το πρώτο τρίμηνο του 2017, αυξήθηκε κατά 0,4% σε σχέση με το τελευταίο τρίμηνο του 2016. Πρόκειται για προσωρινά στοιχεία σε τρέχουσες τιμές με εποχική και ημερολογιακή διόρθωση.
Συνέντευξη του Ν. Ιγγλέση στο Ανατρεπτικό Δελτίο του Κ. Βελόπουλου, Alert TV
18/05/2017
Του Ν. Ιγγλέση, 10-5-2017
Στο video που ακολουθεί – πρέπει να το δείτε οπωσδήποτε – μια «καθηγήτρια» από τον Καναδά εξηγεί πως με το Δημόσιο Χρέος, κυβερνήσεις και τραπεζίτες εξαπατούν και ληστεύουν τους πολίτες. Εξηγεί ότι οι φόροι αυξάνονται και oι δαπάνες (μισθοί και συντάξεις) μειώνονται για να πληρώνονται οι τόκοι του χρέους.
Από την κατεχόμενη Ελλάδα μέχρι τον πλούσιο Καναδά η μέθοδος είναι πάντα η ίδια. Το χρέος είναι ένα εργαλείο που παράγει αμύθητα κέρδη σ’ αυτούς που το εκδίδουν, το κατέχουν και το διαχειρίζονται.
Η λύση που προτείνεται στο τέλος του video μπορεί όμως να εφαρμοστεί στον Καναδά, που έχει το δικό του εθνικό νόμισμα (καναδικό δολάριο), αλλά όχι στην Ελλάδα που έχει ένα ξένο νόμισμα, το ευρώ. Ο Καναδάς μπορεί να εκδώσει δολάρια αλλά η χώρα μας δεν μπορεί να εκδώσει ευρώ.
Γι’ αυτό το πρώτο βήμα για τη σωτηρία της Ελλάδας είναι η εισαγωγή του εθνικού νομίσματός της, της Νέας Δραχμής. Τα υπόλοιπα θα ακολουθήσουν, από πολύ ισχυρότερη θέση που συνοψίζεται σε δύο λέξεις: «εθνική κυριαρχία».
Μη τολμήσει κανείς, από τους εγχώριους ευρωλάγνους οικονομολόγους, να πει ότι η «καθηγήτρια» από τον Καναδά δεν είναι διεθνώς αναγνωρισμένη, γιατί όπως η ίδια λέει: «Λίγοι άνθρωποι μπορούν ν’ αλλάξουν τον κόσμο».
Αξίζει να δείτε αυτό το video. Είναι «όλα τα λεφτά»
ΣΧΟΛΙΟ G-M-R
Η ιστοσελίδα προσπαθεί να προασπίσει την προαγωγή του Δημοσίου Διαλόγου για το θέμα επιστροφής στο Εθνικό-Κρατικό νόμισμα. Περιπτώσεις που συμβαίνουν κριτικές έναντι άλλων (συναφών) απόψεων συνοδευόμενες από χαρακτηρισμούς που εκφεύγουν της επιστημονικής αντιτοποθέτησης και αντιτεκμηρίωσης θεωρούμε ότι δεν βοηθούν στην δημιουργία συνεργασιών και ως εκ τούτου θα μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί. Ελπίζουμε καλόπιστα σε μη επανάληψη ανάλογων περιπτώσεων στο μέλλον, θέλοντας να τονίσουμε ότι η ιστοσελίδα διακατέχεται από πνεύμα συνεργασίας και συνεργειών, πιστεύοντας καλόπιστα και πάλι ότι είναι η μόνη οδός διαφυγής από το τέλμα στο οποίο βρίσκεται η Πατρίς.
========================================================
του Νίκου Ιγγλέση, 13-4-17
Η είδηση μας έρχεται απ’ τη μακρινή Ισλανδία (προσοχή, όχι την Ιρλανδία). Σύμφωνα με ανακοίνωση του υπουργού Οικονομικών Μπένεντικτ Γιοχάνεσον, η μικρή νησιωτική χώρα εξετάζει το ενδεχόμενο να διασυνδέσει το νόμισμά της, την κορόνα, μ’ ένα από τα αποθεματικά νομίσματα της ευρύτερης περιφέρειάς της.
Όπως επεσήμανε ο κ. Γιοχάνεσον, τρία νομίσματα είναι υποψήφια: το αμερικανικό δολάριο, η βρετανική στερλίνα και το ευρώ. Αργότερα ο ίδιος διευκρίνισε, μιλώντας στο πρακτορείο ειδήσεων Reuters, ότι το ευρώ είναι «η μόνη ρεαλιστική επιλογή». Σκέψεις για διασύνδεση με το καναδικό δολάριο ή τη νορβηγική κορόνα απορρίφθηκαν εξ’ αρχής. Στόχος της ισλανδικής κυβέρνησης, δήλωσε ο υπουργός Οικονομικών στους Financial Times, είναι η σταθεροποίηση του νομίσματος, γιατί η κορόνα είναι πολύ αδύναμη για να διατηρήσει τη «συναλλαγματική ελευθερία της».
Ήδη στο Ρέϊκιαβικ, την πρωτεύουσα, έχει συσταθεί μια επιτροπή η οποία θα αξιολογήσει τη νομισματική πολιτική και θα καθορίσει μια σταθερή ισοτιμία, βάσει της διασύνδεσης της τιμής της κορόνας με ένα ισχυρό αποθεματικό νόμισμα.
Η πολύ πιθανή διασύνδεση, δηλαδή το «κλείδωμα», της κορόνας με το ευρώ δε σημαίνει ένταξη της Ισλανδίας στην Ευρωζώνη, αλλά ότι το εθνικό νόμισμά της θα ανατιμάται ή θα υποτιμάται έναντι όλων των άλλων διεθνών νομισμάτων (δολάριο, στερλίνα, ελβετικό φράγκο, γιέν κλπ.) κατά το ίδιο ποσοστό που θα υποτιμάται ή θα ανατιμάται, έναντι αυτών, το ευρώ. Εξάλλου η Ισλανδία, από το Μάρτιο του 2015, έχει αποσύρει την υποψηφιότητά της για ένταξη στην ΕΕ κατά συνέπεια στην Ευρωζώνη, ενώ, από το 1949, παραμένει μέλος του ΝΑΤΟ.
Το «κλείδωμα» ενός νομίσματος αποτελεί εθνική επιλογή μιας χώρας και δεν εξαρτάται από τη σύμφωνη γνώμη άλλων κυβερνήσεων ή των χρηματαγορών ενώ δεν απαιτούνται συναλλαγματικά αποθέματα για τη στήριξη της ισοτιμίας. Ουσιαστικά με το «κλείδωμα» προσδιορίζεται η ισοτιμία με την οποία οι εγχώριες τράπεζες πωλούν συνάλλαγμα έναντι του εθνικού νομίσματος στους ενδιαφερόμενους π.χ. στις εισαγωγικές επιχειρήσεις.
Του Νίκου Ιγγλέση, 17/03/2017
https://greekattack.wordpress.com
Το ελληνικό αδιέξοδο κορυφώνεται. Για να «δώσουν» οι δανειστές περίπου 6 δις. ευρώ τον Ιούλιο, με τα οποία η Ελλάδα θα πληρώσει (ανακυκλώσει) ένα μικρό τμήμα του χρέους της που θα λήγει τότε, ζητούν από την κυβέρνηση να ψηφίσει μέτρα που θα εφαρμοστούν από το 2019. Ουσιαστικά, οι δανειστές εκβιάζουν τη χώρα για πρόσθετα μέτρα προκειμένου να πληρώσουν…τους εαυτούς τους! Όλο αυτό αποκαλείται δεύτερη αξιολόγηση του τρίτου Μνημονίου. Θα ακολουθήσουν δε κι’ άλλες αξιολογήσεις – συνολικά προβλέπονται έξι – μέχρι το τέλος του προγράμματος το καλοκαίρι του 2018.
Εδώ και επτά χρόνια είμαστε στο ίδιο έργο θεατές. Η οικονομία καταστρέφεται, η κοινωνική συνοχή διαλύεται, η μορφωμένη νεολαία μεταναστεύει και η ελληνική εθνική οντότητα αντιμετωπίζει τον κίνδυνο του αφανισμού. Οι απολογητές του ευρώ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ), ουσιαστικά οι «σταυροφόροι» της παγκοσμιοποίησης, μας λένε όλα αυτά είναι μονόδρομος και ότι χρειάζονται κι’ άλλες «μεταρρυθμίσεις». Μας λένε ότι δεν υπάρχει ζωή έξω από το ευρώ, ότι αν φύγουμε θα γίνουμε Βόρεια Κορέα, ότι δε θα έχουμε να φάμε, ότι δε θα έχουμε καύσιμα και φάρμακα γιατί όλα τα εισάγουμε ενώ δεν παράγουμε τίποτα! Πρόκειται για άθλια «γκεμπελικής υφής» προπαγάνδα που αποσκοπεί στο να μετασχηματιστεί όχι μόνο η οικονομική συμπεριφορά των πολιτών αλλά και ο τρόπος που σκέπτονται, αξιολογούν και κατανοούν την πραγματικότητα. Ελπίζουν ότι έτσι θα διαμορφωθεί ένας «μνημονιακός ιδιότυπος» παγκοσμιοποιημένου ραγιά με ψυχολογία «Ψωροκώσταινας».
Το εξωτερικό Ισοζύγιο
Παρ’ όλη την αποβιομηχάνιση που άρχισε από τη δεκαετία του ’80, παρ’ όλους τους κανονισμούς και τις ποσοστώσεις της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ), παρ’ όλη την κατάρρευση της δασμολογικής προστασίας και παρ’ όλη την οικονομική καταστροφή των επτά τελευταίων μνημονιακών χρόνων, η Ελλάδα «αντέχει» ακόμα.
Του Νίκου Ιγγλέση, 17-2-2017
Το ελληνικό δράμα κορυφώνεται. Μετά επτά χρόνια «μεταρρυθμίσεων», το σχέδιο των επικυρίαρχων δανειστών έχει φτάσει σε πλήρες αδιέξοδο. Το ελληνικό «πειραμοατόζωο» πνέει τα λοίσθια και οι θεράποντες ειδικοί – Ευρωζώνη και Διεθνές Νομισματικό Ταμείο – διαφωνούν για τη θεραπεία που πρέπει να ακολουθηθεί προκειμένου να αποφευχθεί το μοιραίο.
Το 2010 η Ελλάδα δεν μπορούσε να δανειστεί, μ’ ένα βιώσιμο επιτόκιο, από τις «αγορές» για να πληρώνει τα τοκοχρεωλύσια του Δημόσιου Χρέους της και ουσιαστικά χρεοκόπησε μέσα στο ευρώ. Για να μην καταρρεύσει το ενιαίο νόμισμα και οι μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες, Ευρωζώνη και ΔΝΤ άρχισαν να δανείζουν τη χώρα μας προκειμένου αυτή να αποπληρώνει τα ομόλογα που κατείχαν οι «αγορές». Οι επίσημοι δανειστές λειτουργούν ως μεσάζοντες μεταξύ της χώρας μας και των «αγορών». Ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ESM) δανείζεται από τις «αγορές» με ομόλογα (μερικά από τα οποία έχουν διάρκεια σαράντα ετών) και με τα χρήματα που παίρνει δανείζει στη συνέχεια την Ελλάδα. Τα λεφτά που παίρνει η χώρα μας δεν είναι από τους ευρωπαίους φορολογούμενους αλλά από τις χρηματαγορές.
Το ελληνικό Δημόσιο Χρέος είναι «εξαιρετικά μη βιώσιμο» (εξυπηρετήσιμο) υποστηρίζει το ΔΝΤ γι’ αυτό απαιτείται να «κουρευτεί», ενώ το πρωτογενές πλεόνασμα του προϋπολογισμού (πριν την πληρωμή των τόκων) πρέπει να περιοριστεί στο 1,5% του ΑΕΠ, για να έχει η χώρα μια ελπίδα ανάπτυξης. Το ΔΝΤ προβλέπει ότι χωρίς «κούρεμα», το χρέος θα φτάσει στο 275% του ΑΕΠ το 2060, από 185% σήμερα. Αντίθετα ο «Γενικός Επιτελάρχης» της Ευρωζώνης, ο γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόϊμπλε θεωρεί ότι το χρέος είναι, για την ώρα, βιώσιμο άρα δε χρειάζεται «κούρεμα» και η Ελλάδα μπορεί να επιτυγχάνει πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ για τα επόμενα πέντε με δέκα χρόνια. Τελικά οι δανειστές κατέληξαν σ’ ένα συμβιβασμό σε βάρος της Ελλάδας – όχι δε θα τα εύρισκαν τα συνεταιράκια -, προκειμένου να κλείσει η δεύτερη αξιολόγηση: όχι «κούρεμα» του χρέους, πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ και πρόσθετα μέτρα 3,6 δις. ή 2% του ΑΕΠ για να θεωρηθεί – από το ΔΝΤ – το χρέος βιώσιμο. Από τα πρόσθετα μέτρα τα μισά θα εφαρμοσθούν άμεσα και τα υπόλοιπα θα θεσμοθετηθούν τώρα αλλά θα εφαρμοστούν από το 2018. Όλα αυτά για να κλείσει η δεύτερη αξιολόγηση. Φανταστείτε τι έχει να γίνει μέχρι την έκτη!
(Με αφορμή μια αποκαλυπτική δημοσκόπηση)
Του Νίκου Ιγγλέση , 21 Ιαν. 2017
Το 2002 η Ελλάδα παρέδωσε τη νομισματική κυριαρχία της στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) και μετέτρεψε το 75% του τότε Δημόσιου Χρέους της, από δραχμές που ήταν, σε ευρώ. Έτσι το σύνολο του χρέους έγινε χρέος σε συνάλλαγμα, αφού η χώρα μας δεν έχει το δικαίωμα να εκδίδει ευρώ. Από τότε οι τόκοι και τα χρεολύσια του Δημόσιου Χρέους πληρώνονται υποχρεωτικά από νέα δάνεια που δεν αποπληρώνουν, αλλά ανακυκλώνουν αενάως το χρέος.
Οκτώ χρόνια μετά, το 2010, η Ελλάδα χρεοκόπησε, αφού δεν μπορούσε να δανείζεται από τις «αγορές», με βιώσιμο επιτόκιο, και μπήκε στα Μνημόνια, δηλαδή στο «αναμορφωτήριο», του διεθνούς χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου. Οι δανειστές ανέλαβαν τη διακυβέρνηση της χώρας, οι εγχώριες κυβερνήσεις έγιναν μαριονέτες τους, η εθνική κυριαρχία απωλέσθη και η Ελλάδα έγινε αποικία.
Μεταρρυθμίσεις, μεσοπρόθεσμα προγράμματα, προαπαιτούμενα και αξιολογήσεις τέθηκαν στην ημερήσια διάταξη. Η οικονομία συρρικνώθηκε δραματικά (χάθηκε το 26% της εγχώριας παραγωγής), η κοινωνία διαλύθηκε, η ανεργία έλαβε εφιαλτικές διαστάσεις (περισσότερο από το ένα τέταρτο του εργατικού δυναμικού είναι άνεργο ή υποπασχολείται), εκατοντάδες χιλιάδες μορφωμένοι Έλληνες μετανάστευσαν και η δημόσια, καθώς και η ιδιωτική περιουσία λαφυραγωγούνται. Όλα αυτά έγιναν στο όνομα του ενιαίου νομίσματος και του ευρω-χρέους.
Του Νίκου Ιγγλέση
Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε στο μηνιαίο περιοδικό Point – Zero (τεύχος Ιανουαρίου) που κυκλοφόρησε στις 5-1-2017
Το 2002 ένα ξένο νόμισμα, το ευρώ, αντικατέστησε το εθνικό νόμισμα της χώρας μας, τη δραχμή. Αποκαλούμε το ευρώ ξένο νόμισμα γιατί αυτό δεν το εκδίδει η Ελλάδα, όπως γινόταν με τη δραχμή, αλλά η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ). Το ελληνικό κράτος, από το 2002, δεν έχει καμία εξουσία στο νόμισμα που κυκλοφορεί στη χώρα και δεν μπορεί να εκδίδει την ποσότητα του χρήματος που απαιτείται (ρευστότητα) για τη λειτουργία της οικονομίας, ούτε να καθορίζει τα επιτόκια και τη συναλλαγματική ισοτιμία του.
Η νομισματική και συναλλαγματική πολιτική καθορίζεται από την ΕΚΤ, η οποία από τις Συνθήκες Ίδρυσης και Λειτουργίας της ΕΕ απαγορεύεται να δανείζει τα κράτη-μέλη, όπως κάνουν όλες οι κεντρικές τράπεζες των χωρών που διαθέτουν το δικό τους εθνικό νόμισμα (ΗΠΑ, Αγγλία, Ιαπωνία κλπ.).
Χωρίς εθνικό νόμισμα το ελληνικό κράτος για να πληρώνει τους δημοσίους υπαλλήλους, να χρηματοδοτεί τα ελλείμματα των ασφαλιστικών Ταμείων και των νοσοκομείων, να ασκεί κοινωνική πολιτική, να εξασφαλίζει την αμυντική θωράκιση της χώρας, να κάνει δημόσιες επενδύσεις και να πληρώνει τα τοκοχρεολύσια του Δημόσιου Χρέους πρέπει είτε να εισπράττει περισσότερους φόρους είτε να δανείζεται. Γι’ αυτό αυξάνονται συνεχώς οι άμεσοι και έμμεσοι φόροι ενώ παράλληλα μειώνονται οι δαπάνες (μισθοί, συντάξεις κλπ.) προκειμένου να απαιτείται μικρότερος δανεισμός. ‘Ολη η πρόσφατη φοροεπιδρομή του τρίτου Μνημονίου αποσκοπεί στην επίτευξη ενός πρωτογενούς πλεονάσματος (3,5% του ΑΕΠ, το 2018) με το οποίο θα πληρώνονται μόνο οι τόκοι του Δημόσιου Χρέους.