Σχόλιο GMR: Χρήσιμο το άρθρο του Α.Α., πιό πολύ για τις ψυχολογικές μεθόδους με τις οποίες μπορεί να επηρεάζεται η κοινωνία, η εργασία, η ιδεολογία, η σεξουαλικότητα, κλπ.

Αν είχε κάτι να μας πει ο πανεπιστημιακός κος Απόστολος Αποστόλου και για τις “πιο απλές” μεθόδους διαχείρισης πολιτών-κοινωνίας, όπως πχ αυτές της περιόδου 2010-2014 καλά θα ήταν. 

Μέχρι να μας πει, λέμε εμείς:

Δόλια παραπλάνηση, απειλές, προβοκάτσιες (εξ αριστερών και εκ δεξιών), εξαγορές, εκβιασμοί, αντίποινα, καταστολή.

Αυτό που μένει ως απορία μας είναι, πως (δηλαδή, με τις προαναφερόμενες ψυχολογικές μεθόδους ή με τις “πιο απλές”) ένας τόσο μορφωμένος και πανεπιστημιακός πολίτης, άλλα (σοβαρά και χρήσιμα) γράφει στο slpress και άλλα (‘ντ άλλων…) στο Documento:

1) “Ο ΣΥΡΙΖΑ διανύει μια κρίσιμη καμπή κι αυτό γιατί ο Τσίπρας είχε συγκριτικά πλεονεκτήματα που θα μπορούσαν να οδηγήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ σε ερμηνευτικές ανανεώσεις και αντιπροτάσεις ικανές να υπερασπιστούν τη «μεσαία τάξη».“

https://www.documentonews.gr/article/o-syriza-kai-o-anemos-tis-prosdokias/

2) “Ορθώς λοιπόν ένα τμήμα της Αριστεράς σήμερα ξαναπιάνει την έννοια της πατριωτικής Αριστεράς , (ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έχει αναφερθεί στην πατριωτική αριστερά και στο κοινωνικό ανθρωπιστικό πρόσημο της)..“.

https://www.documentonews.gr/article/h-aristera-s-ena-fasmatiko-kai-polypoikilo-kosmo/

_.

Απόστ. Αποστόλου 25 Οκτωβρίου 2024

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Ο Φρόϋντ θα αντικαταστήσει τον John Rawlings Rees ο  οποίος υπήρξε από τους πρώτους διευθυντές του Τάβιστοκ. Ο John Rawlings Rees είχε δείξει ενδιαφέρον για το έργο του Φρόϋντ δεδομένου ότι θεωρούσε πως ήταν εκείνος που είχε ανακαλύψει την επιστημονική βάση της λειτουργίας του ψυχικού μηχανισμού.

Μάλιστα στο βιβλίο του με τίτλο “Στρατηγικός σχεδιασμός για την ψυχική υγεία”, ο προκάτοχος του Φρόυντ έχει υπογραμμίσει τους σκοπούς του Τάβιστοκ. Επίσης, έχει τονίσει ότι «Επιδιώκουμε να ρυθμίσουμε τις ψυχικές δραστηριότητες και τα ανακλαστικά των συμπεριφορών. Ως εκ τούτου πρέπει να τολμήσουμε να διαχειριστούμε κάθε εκπαιδευτική δραστηριότητα στις κοινωνικές και πολιτικές εκφράσεις των μαζών. Η πρόσβασή μας σε διδακτικά επαγγέλματα, καθώς επίσης και στην εκκλησία κρίνεται αναγκαία».

Καθώς και «… ότι υπάρχει προς το παρόν μια σχετική δυσκολία αλλά φαίνεται να είναι αξεπέραστη και είναι η διείσδυση μας στην ιατρική επιστήμη. Η δημόσια ζωή, η πολιτική, η βιομηχανία, πρέπει να βρίσκονται μέσα στη σφαίρα μας. Εάν θέλουμε να διεισδύσουμε στις επαγγελματικές και κοινωνικές δραστηριότητες των ανθρώπων, πιστεύω – τόνιζε ο John Rawlings Rees – ότι πρέπει να μιμηθούμε τους Totalitarians και να λειτουργήσουμε ως Πέμπτη Φάλαγγα! Οι θέσεις μας για την ψυχική υγεία πρέπει να προχωρήσουν και να εξαπλωθούν… ». (Βλέπε MENTAL HEALTH, τόμος 1, αρ. 4, Οκτώβριος 1940).

………………….

Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.

Πηγή: slpress.gr

Σχόλιο GMR: Τέτοιος (τέτοιου είδους, ο αναγνώστης ας το προσδιορίσει,, περί αριστεράς ειδήμων αλλά και περί πολιτικής και ανθρωπιάς ευαίσθητος)  μας αποκαλύπτεται ο σοβαρός διανοούμενος και πανεπιστημιακός κος Απόστολος Αποστόλου: “Ορθώς λοιπόν ένα τμήμα της Αριστεράς σήμερα ξαναπιάνει την έννοια της πατριωτικής Αριστεράς, (ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έχει αναφερθεί στην πατριωτική αριστερά και στο κοινωνικό ανθρωπιστικό πρόσημο της)..“.

_.

Απόστ. Αποστόλου^(*) 19 Ιανουαρίου 2024

Ποια είναι η πορεία της Αριστεράς στη νέα εποχή; Ποια είναι τα αξιακά πλέγματα του προσανατολισμού της; Ποια είναι τα αναπτύγματα της δράσης της; Στα παραπάνω ερωτήματα ακούγονται από αριστερούς και όχι μόνο βραχύπνοες φλυαρίες, σαθρά επιχειρήματα, θεωρητικές ελαφρολογίες.

Η Αριστερά καιρό τώρα βρίσκεται στην ανα-χάραξη της εξέλιξης της. Αναζητά έναν καινούργιο χειραφετητικό ρόλο και μια νέα ιστορική ταυτότητα. Όμως οι αριστεροί υπομνηματιστές των μουμιοποιημένων γνώσεων αδυνατούν να συμβάλλουν την πορείας της, ενώ οι ex officio απολιτίκ αριστερο-δεξιοί κήνσορες και τιμητές της αράδας με τα αθρόα περιτρίμματα των φθόγγων τους, θεωρούν ότι η πορεία της Αριστεράς βρίσκεται σε φθίνουσα καμπή και είναι μάταιος κόπος να την επαναφέρουμε στις αρχικές αναφορές της.

Ας δούμε όμως κάποιες διακριτές διαφορές της Αριστεράς. Στην Αριστερά, η εξουσία ήταν πάντα σύμφυτη με την πολιτική ευθύνη και απαιτούσε τη συμμετοχή των πολλών στη διαχείριση της εξουσίας. Επένδυε στην κοινωνία των πολιτών, δηλαδή στην κοινωνία των προβληματισμών και όχι της άνεργης περιέργειας, επίσης ήταν υπέρ των πολιτκο-κοινωνικών ευαισθησιών και όχι των θυμικών προοδευτισμών, υπέρ των αρνήσεων και όχι των ρικνών συνειδήσεων, αλλά και υπέρ των αντιστάσεων και όχι των συναινέσεων.

Όμως οι βασικές της αρχές, όπως η ισότητα, η δικαιοσύνη, η ελευθερία, σε κάποιες στιγμές, άρχιζαν να χλωμιάζουν περιπίπτοντας σε αργά ρήματα και σε άπορες και αδιέξοδες συνθήκες. Οι παραπάνω αξίες χάθηκαν σαν το νερό μέσα στις αλλότριες αμμουδερές κοίτες. Και οι πολιτικοί εκπρόσωποι της Αριστεράς κάτω από τις αναπαυτικές ερμηνείες ενός πολιτικού ελεφαντισμού, αφομοιώθηκαν σε διαδικασίες και προϋποθέσεις ασύστατων εκλογικεύσεων.

(more…)