Του Κωνσταντίνου Βέργου (*), 16-12-2016

Οι δύο σημαντικότερες αιτίες κατάρρευσης των οικονομιών παγκοσμίως είναι η κρίση στο νόμισμα και η αύξηση επιτοκίων. Θωρακίζεται η Ελλάδα από τις δύο αυτές κρίσεις με την παραμονή στο ευρώ; Η Ελλάδα ενταγμένη στο ευρώ απέκτησε τη δυνατότητα να συναλλάσσεται με

χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε ένα ισχυρό νόμισμα. Όμως εκείνο το οποίο έχασε, σε βάθος χρόνου, είναι όχι μόνο την ανταγωνιστικότητά της αλλά και τη δυνατότητα να προσαρμόζεται στις συνθήκες της παγκόσμιας οικονομίας γρήγορα και τη δυνατότητα να προσαρμόζει τα επιτόκια στις ανάγκες της οικονομίας.

Όταν υπάρχει κρίση, οι χώρες υποτιμούν το νόμισμά τους ή το αφήνουν να διολισθήσει. Έτσι, με φυσικό τρόπο προσαρμόζεται η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας γρήγορα, και η χώρα αναπτύσσεται ξανά.Το 2008, οι ΗΠΑ και η Αγγλία άφησαν τα νομίσματά τους να διολισθήσουν και ανέκαμψαν ταχύτατα.

Αν η Ελλάδα είχε δραχμή με το ξεκίνημα της κρίσης, θα μπορούσε, όπως κάθε άλλη χώρα να υποτιμήσει πχ το νόμισμα της 30% ή 40%, όπως έκανε στην εποχή που είχε το δικό της νόμισμα, και στη συνέχεια η οικονομία θα επέστρεφε σε ανάπτυξη. Αυτό τώρα η Ελλάδα δεν μπορεί να το κάνει, διότι το νόμισμα ανήκει αλλού, στον κύριο Σόιμπλε και τον διορισμένο από αυτόν κύριο Ντράγκι.

Επιπλέον, με το νόμισμα ο κύριος Σόιμπλε μπορεί και εκβιάζει και θα συνεχίσει να εκβιάζει επ’ άπειρον όλες τις χώρες για την πλήρωση των παράλογων κριτηρίων «συνοχής», που δημιουργούν μακροχρόνια ύφεση για όλους, και συνεχή κέρδη για τις Γερμανικές εταιρίες που εκπροσωπεί ο κύριος Σόιμπλε. Το ευρώ έχει καταντήσει από εργαλείο ανάπτυξης, σε εργαλείο φτωχοποίησης και εκβιασμού των χωρών της ΕΕ, οι Γερμανοί αντιλαμβάνονται το νόμισμα ως ατομική βόμβα εκβιασμού. Αυτό δεν θα αλλάξει όσο η Γερμανία είναι στο ευρώ.

Το δεύτερο είναι η επιτοκιακή πολιτική. Όταν μια χώρα έχει το δικό της νόμισμα και υπάρχει ανάπτυξη, ανεβάζει τα επιτόκια για να «μαζέψει την υπερβάλλουσα ρευστότητα», ενώ όταν υπάρχει ύφεση ρίχνει τα επιτόκια για να διευκολύνει τις επενδύσεις. Αυτό το «εργαλείο» πλέον δεν υπάρχει. Τα επιτόκια στο ευρώ προσαρμόζονται στις ανάγκες της Γερμανίας, στο αν έχει κρίση ή ανάπτυξη η Γερμανία, για αυτό η Ελλάδα και άλλες χώρες έχουν οξύτερα προβλήματα μέσα στο ευρώ, λόγω εξωπραγματικών επιτοκίων, παρά έξω από αυτό!

Εν ολίγοις, από τότε που η Ελλάδα εντάχτηκε στο ευρώ, απέκτησε ένα ισχυρό νόμισμα αλλά έχασε την ευελιξία της νομισματικής ισοτιμίας / ανταγωνιστικότητας και επιτοκιακής πολιτικής. Τώρα, έφτασε στο χαμηλότερο σκαλοπάτι, οι Ελληνες να είναι σε ένα νόμισμα που δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν!

Οι επιχειρήσεις δεν μπορούν να λάβουν δανεισμό, οι πολίτες δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τις καταθέσεις τους, λόγω του εκβιασμού των Γερμανών στις τράπεζες! Όταν ο επιχειρηματίας στην Ελλάδα δεν δύναται να πάρει δάνειο, και είναι δεσμευμένες οι καταθέσεις του, είναι κωμικό να μιλάμε για ανάπτυξη. Είναι κωμικό να μιλάμε για ανάπτυξη στο ευρώ σήμερα.

Η δραχμή έχει τα δικά της μειονεκτήματα και ασφαλώς τίποτα δεν είναι τέλειο, ούτε θα λυθούν όλα τα προβλήματα της χώρας με το νόμισμα, όμως επί δραχμής οι επιχειρήσεις είχαν ρευστότητα, οι μισθοί αυξάνονταν και όταν υπήρχε κρίση προσαρμόζονταν μέσω της νομισματικής ισοτιμίας.

Οι προηγούμενες κυβερνήσεις όπως και η σημερινή δεν στάθηκαν έντιμες απέναντι στον Ελληνικό λαό. Ποτέ δεν ρώτησαν τον κόσμο τι νόμισμα επιθυμεί. Με SWAPS , επί εποχής Σημίτη, η Ελλάδα σύρθηκε στο ευρώ, ένα ακριβό νόμισμα, κοροϊδεύοντας τους Ελληνες, και τους ξένους, παρουσιάζοντας μεγέθη που δεν υπήρχαν.

Το θέμα δεν είναι όμως γιατί ο κύριος Σημίτης μας ήθελε στο ευρώ, αυτό θα το κρίνει η ιστορία. Όλοι έχουν δικαίωμα αυτοκριτικής και κανένας δεν είναι τέλειος. Το ζήτημα είναι το σήμερα. Οι Ελληνες πολίτες πρέπει να αποφασίσουν για το ποιο νόμισμα θέλουν. Δεν είναι ντροπή αν κάναμε λάθος στο νόμισμα, να το διορθώσουμε. Ντροπή είναι η όποια Ελληνική κυβέρνηση να επιμένει σε κάτι για λόγους εμμονής.

…………………………………………………….

(*) Ο κ. Κωνσταντίνος Βέργος είναι Καθηγητής Χρηματοοικονομικών, Πανεπιστήμιο Πόρτσμουθ, Αγγλία.