Σχόλιο G-M-R:

Ανοιχτή Επιστολή της G-M-R προς Αnalyst:

Ας μας πει ο συγγραφέας (ή και η ιστοσελίδα-ομάδα συντακτών analyst, εφ’ όσον υιοθετούν την ανάρτηση) του άρθρου, τι έχει πράξει από το 2010 μέχρι σήμερα, ώστε να μην συμπεριλαμβάνεται στους “αποχαυνωμένους Έλληνες του καναπέ”. Αναμένουμε τις απαντήσεις τις οποίες και θα αναρτήσουμε στην G-M-R, προκειμένου να εφαρμοστούν “μη αποχαυνωτικές” προτάσεις-πρακτικές.

του Ιάκ. Ιωάννου, 7–7-2018

Η Ελλάδα έχει στοχοποιηθεί και για το σκοπό αυτό έχει εξαγορασθεί το μεγαλύτερο μέρος της πολιτικής της ηγεσίας. Δεν πρόκειται ο Πρώσος να εγκαταλείψει το θήραμά του πριν αυτό ξεψυχήσει και θα πολεμήσει λυσσαλέα, αν προσπαθήσουν να του το πάρουν.

Επικαιρότητα

Στο άρθρο μας για την Πορτογαλία (πηγή), αναγνώστης έγραψε τα εξής: «Η Πορτογαλία ήταν θύμα της κρίσης του Νότου αλλά όχι στόχος της. Η Ελλάδα στοχοποιήθηκε από τις ΗΠΑ το 2009 για την επίθεση στο ευρώ, ενώ κατόπιν προσεφέρθη σαν δώρο στη Γερμανία (κάτι σαν κατοικίδιο ζωάκι σε ένα σαδιστικό παιδί) για να εξασφαλίσει τη συμμετοχή της στην κάλυψη των ευρύτερων συνεπειών της κρίσης.

Συνέπεια αυτού ήταν ότι η Ελλάδα πέρασε στα χέρια της Γερμανίας με σκοπό την ολοκληρωτική κατοχή της, την ληστεία περιουσιών και ορυκτού πλούτου, καθώς επίσης τον (πιθανό) ακρωτηριασμό της. Ήταν αδύνατο να αφεθεί η Ελλάδα από τη Γερμανία να παρεκκλίνει έστω και κατ’ ελάχιστο από το πρόγραμμα κατεδάφισης – σε αντίθεση με την Πορτογαλία που αφέθηκε να επιβιώσει ελεγχόμενα, με συντηρητικούς ρυθμούς βέβαια.

Αν συγκρίνει κανείς τη βαρβαρότητα και την σφοδρότητα των μέτρων λιτότητας που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα από την Τρόικα σε σχέση με αυτή της Πορτογαλίας η διαφορά είναι μεγάλη, εξ ου και η κάποια ανάκαμψη της δεύτερης.

Εάν η Πορτογαλία είχε βρεθεί στο στόχαστρο των Πρώσων για κατεδάφιση, τότε να είμαστε σίγουροι ότι θα ήταν στην ίδια και χειρότερη μοίρα με εμάς, ενώ θα είχαν βρεθεί και οι αντίστοιχοι ντόπιοι προδότες να την υλοποιήσουν. Εξ άλλου θα ήταν δύσκολο για τους Πρώσους να διεξάγουν κατακτητικό πόλεμο σε δύο μέτωπα ταυτόχρονα.

Επομένως η Ελλάδα για να ξεφύγει από τη Γερμανική μπότα, όπως προσπάθησε το 2015, θα έπρεπε να δώσει πραγματικά τιτάνιο αγώνα ανάμεσα σε εξωτερικούς και εσωτερικούς (δηλαδή εξαγορασμένους προδότες) εχθρούς. Όχι ότι η νίκη ήταν αδύνατη τότε, απλά απαιτούσε πολύ περισσότερη προετοιμασία και αποφασιστικότητα. Και αν στο μέλλον θελήσει (πριν πεθάνει) να προσπαθήσει ξανά, θα πρέπει ο λαός της να είναι αποφασισμένος για θυσίες με δάκρυα και κυρίως με αίμα.

Η χώρα έχει στοχοποιηθεί και για το σκοπό αυτό έχει εξαγορασθεί το μεγαλύτερο μέρος της πολιτικής της ηγεσίας. Δεν πρόκειται ο Πρώσος να εγκαταλείψει το θήραμά του πριν αυτό ξεψυχήσει και θα πολεμήσει λυσσαλέα, αν προσπαθήσουν να του το πάρουν. Οι μόνοι που δεν το καταλαβαίνουν αυτό είναι οι αποχαυνωμένοι Έλληνες του καναπέ, δυστυχώς«.

Εν προκειμένω, δύσκολα μπορεί κανείς να αντικρούσει τα παραπάνω, αν και είναι εξαιρετικά υποτιμητική η περιγραφή της Ελλάδας ως ένα κατοικίδιο ζωάκι που δόθηκε δώρο σε ένα σαδιστικό παιδί: στη Γερμανία δηλαδή που πράγματι διακρίνεται για το σαδισμό της, όσον αφορά το πρωσικό σκέλος της. Τα μέτρα λιτότητας που επιβλήθηκαν άλλωστε στην Ελλάδα, με τα τρία θηριώδη μνημόνια, ήταν μοναδικά στην παγκόσμια ιστορία – ενώ ανεξάρτητα από το εάν ο στόχος τους ήταν η κατεδάφιση της χώρας ή μη, αυτό ήταν το αποτέλεσμα.

Επομένως, κρίνοντας εκ του αποτελέσματος ως οφείλουμε, δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί πως είχε προγραμματισθεί κάτι άλλο, όπως η διάσωση της οικονομίας μας – ειδικά όταν έχει τεκμηριωθεί πως τα μνημόνια ήταν ένα έγκλημα εκ προμελέτης, από όλους τους οικονομολόγους του πλανήτη.

Εάν όμως οι Γερμανοί χαρακτηρίζονται ως σαδιστές, αφού επιβάλλουν αυτά τα μέτρα στην Ελλάδα, τότε οι Έλληνες που τα ανέχονται στωικά επί οκτώ συνεχή χρόνια, με χλιαρές, προσχηματικές μάλλον αντιδράσεις κατά διαστήματα, είναι μαζοχιστές – κάτι που δεν τους κάνει καλύτερους από τους βασανιστές τους. Πολύ περισσότερο όταν με αντάλλαγμα τη Μακεδονία έχουν την ανευθυνότητα να μεταφέρουν το χρέος στα παιδιά τους, μετατρέποντας τα και αυτά σε σκλάβους χρέους – ενώ τους έχουν στερήσει ήδη την εθνική κυριαρχία, τους αξιοπρεπείς μισθούς, το κοινωνικό κράτος, τις συντάξεις κοκ. Αξίζει αλήθεια ένα τέτοιο Έθνος να επιβιώσει; Δύσκολη η απάντηση, εάν θέλει να είναι κανείς ρεαλιστής, γνωρίζοντας πως πράγματι η Ελλάδα αποτελεί τη μεγάλη ντροπή της Ευρώπης.

Πηγή: Analyst.gr