Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος, 13 Απριλίου 2020

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Κάθε άνθρωπος έχει γεννηθεί σ’ ένα συγκεκριμένο πολιτιστικό περιβάλλον, μέσα στό οποίο άρχικά άναπτύσσεται καί διαμορφώνεται, προχωρώντας άπό τήν απλή ύπαρξη στή συνύπαρξη. Είναι φυσικό, λοιπόν, νά έπηρεάζεται άπό τις άρχές πού ισχύουν γιά τή συμβίωση καί τόν άλληλοσεβασμό μεταξύ τών ανθρώπων. Στή διάρκεια τον βίου του, καλείται νά αντλεί άπό τά ευφορότερα πνευματικά κοιτάσματα της θρησκευτικής του παραδόσεως εκείνες τίς άξίες, πού έμπνέουν τή ζωή γιά μιά αρμονική συνύπαρξη.

Ύστερα άπό τή μακροχρόνια ένασχόλησή μου μέ τήν Ιστορία τών Θρησκευμάτων, σπουδάζοντας καί συμβιώνοντας μέ ανθρώπους άλλων Θρησκευτικών πεποιθήσεων, μέ σεβασμό πρός τήν ποικιλία τών πνευματικών παραδόσεων τών διαφόρων λαών, έπισημαίνω λιτά τήν προσωπική μου πηγή έμπνεύσεως. ‘Οσα ζούμε στόν χώρο της χριστιανικής πίστεως όχι μόνο συμβάλλουν σταθερά στήν άρμονική συνύπαρξη, άλλά τήν άνυψώνουν καί τή μεταμορφώνουν σέ κάτι σημαντικότερο: σέ «κοινωνία προσώπων».

Πρόκειται γιά μία σταδιακή συνειδητοποίηση καί πορεία άπό τήν ύπαρξη στή συνύπαρξη, άπό τή συνύπαρξη στήν κοινωνία. ‘Η ύψίστη καί απόλυτη άρχή, ό όντως Ων, ό Τριαδικός Θεός, κατά τή χριστιανική πίστη, είναι κοινωνία άγάπης προσώπων, «ό μή άγαπών ούκ έγνω τόν Θεόν, ότι ό Θεός αγάπη έστιν» (Α” ‘Ιω. 4:8). Αύτό πού μεταμορφώνει τήν άπλή συνύπαρξη σέ κοινωνία είναι άκριβώς ή άγάπη. Αύτή μετασχηματίζει τό άνθρώπινο όν άπό άτομο σέ πρόσωπο. ‘Η χριστιανική παράδοση Θεμελιώνεται πάνω σέ αύτήν τή βεβαιότητα. Καί άναπτύσσεται με τόλμη στίς έπόμενες φάσεις. ‘Η σχέση του Θεού μέ τόν κόσμο, Ιδιαίτερα μέ τήν άνθρωπότητα, είναι μία σχέση αγάπης, πού τείνει στή δημιουργία «κοινωνίας».

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο, εδώ.

Πηγή: slpress.gr

Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος, 6 Απρ. 2019

Ἡ συνύπαρξη ὑπῆρξε βασικό συστατικό τοῦ βίου τῆς ἀνθρωπότητος ἀπό τή χαραυγή τες ἱστορίας της. Ἀρχικά σέ μικρές ὁμάδες –οἰκογένεια φυλές– ἀργότερα σέ μεγαλύτερα σύνολα –ἔθνη λαούς– καί σταδιακά σέ κράτη καί πολυεθνικές αὐτοκρατορίες ἤ ὁμόσπονδες πολιτεῖες σέ διάφορες ἠπείρους. Ἡ ἀναγκαιότητα τοῦ ἀνθρώπου να ἐπικοινωνεῖ, νά ἀντικρίζει τά ἄλλα ἀνθρώπινα πρόσωπα, νά ἔχει «σχέσεις» μέ τους συνανθρώπους του ὑπῆρξε πάντοτε ζωτική. Συγχρόνως ὅμως ἐξαιρετικό πλεονέκτημα, πού πολλαπλασιάζει τίς δυνατότητες τοῦ ἀτόμου, τες ὁμάδας καί τοῦ λαοῦ καί ὁδηγεῖ στή δημιουργική συμβίωσή τους.

Ἡ συνύπαρξη βεβαίως δέν εἶναι ἁπλή ὑπόθεση. Ὑπονομεύεται καί δηλητηριάζεται συχνά. Ἡ ἐξασθένησή της, ἡ διάλυσή της κατά κανόνα ὀφείλεται στον ἰό τοῦ ἐγωκεντρισμοῦ, ἀτομικοῦ ἤ ὁμαδικοῦ, πού ἐκδηλώνεται πολύτροπα. Γιά νά ἐπιτευχθεῖ ἡ εἰρηνική συνύπαρξη τῶν διαφόρων ἀνθρωπίνων συνόλων, χρειάστηκε να θεσμοθετηθοῦν κανόνες, νά θεσπιστοῦν ἀρχές καί νόμοι, νά προσδιοριστοῦν βασικές ἀξίες.

Παρά ταῦτα δέν ἔλειψαν σέ καμιά ἐποχή καί σέ κανέναν τόπο οἱ παραβιάσεις τους, με ἀποτέλεσμα να ὁδηγήσουν ἑκατομμύρια ἀνθρώπους σέ στερήσεις, ταλαιπωρίες, ἐξοντωτικούς πολέμους. Ἡ ἱστορία τοῦ ἀνθρώπινου γένους στενάζει ἀπό αἱματηρές συγκρούσεις ἀνάμεσα σέ ἄτομα καί λαούς. Οἱ ἀδικίες, ἡ διαφθορά καί ἡ φτώχεια δεν ἔπαψαν νά καταστρέφουν τήν ἁρμονική συμβίωση τῆς ἀνθρωπότητος. Τίς τελευταῖες μάλιστα δεκαετίες ἡ βία ἔχει πάρει νέες ἀνεξέλεγκτες μορφές, μέ ἀποκορύφωμα την πολύμορφη τρομοκρατία, πού ὑποδαυλίζεται ἀπό κίνητρα θρησκευτικά ἤ πολιτικά.

(more…)