Ιωάν. Φριτζαλάς, 13 Νοεμβρίου 2020

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Τον Οκτώβριο 2017, ο γράφων δημοσίευσε μία ανάλυση, βασικός στόχος της οποίας ήταν η ανάδειξη των πιθανών επιπτώσεων, μίας εκ των νομοθετικών πρωτοβουλιών της τότε κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Σ’ εκείνη την ανάλυση τεκμηριώθηκε ο ισχυρισμός ότι ο περιβόητος “Νόμος Κοντονή” (Ν. 4491/2017), άνοιγε εμμέσως τον δρόμο για την συν τω χρόνω υλοποίηση σαφώς προσδιορισμένων τακτικών επιδιώξεων της Τουρκίας στην Θράκη, οι οποίες βρίσκονται σε πλήρη ευθυγράμμιση με γενικότερες αναθεωρητικές μεθοδεύσεις, εξαιρετικά επισφαλείς για την εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας μας.

Είναι γεγονός πως η ερντογανική Τουρκία, στο πλαίσιο της μέγιστης δυνατής ικανοποίησης των δικών της μαξιμαλιστικών επιδιώξεων, λειτουργεί παράλληλα ως εκτελεστικός βραχίονας υπερεθνικών διεθνιστικών κέντρων, τα οποία εφαρμόζουν μεθοδικά και απροκάλυπτα μία παγκοσμιοποιητική ατζέντα, με αντικειμενικούς σκοπούς που εκτείνονται από την στοχευμένη ανάφλεξη περιφερειακών συγκρούσεων και την μετανάστευση ισλαμικών πληθυσμών, έως την χειραγώγηση της διεθνούς κοινής γνώμης, με αφορμή την πανδημία του Covid-19.

Στο στόχαστρο των συγκεκριμένων διεθνιστικών κέντρων μπήκαν, με την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, όλα τα μετα-σοβιετικά κράτη, ο “φιλελεύθερος εκδημοκρατισμός” των οποίων προωθήθηκε από τα “γεράκια” της αμερικανικής διπλωματίας (και του στρατιωτικο-βιομηχανικού συμπλέγματος το οποίο εκπροσωπούσαν), ως ζωτικής σημασίας προτεραιότητα για την επιτάχυνση των διαδικασιών κατακερματισμού και ελέγχου του ευρύτερου ρωσικού ευρασιατικού χώρου. Τρεις δεκαετίες μετά, ένα εκ των μετα-σοβιετικών κρατών βίωνε τον δικό του “έγχρωμο εκδημοκρατισμό”.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο, εδώ.

Πηγή: slpress.gr

Γιώρ. Μενεσιάν, 15 Νοεμβρίου 2020

Όπως είναι πλέον γνωστό, στις 9 Νοεμβρίου, η Αρμενία δέχτηκε να υπογράψει την συνθήκη τερματισμού του πολέμου στο Ναγκόρνο Καραμπάχ. Αυτή περιλαμβάνει βαρύτατους όρους για την αρμενική πλευρά καθώς οι Αρμένιοι ηττήθηκαν. Ο μόνος θετικός, για την Αρμενία, όρος είναι η εξασφάλιση «διαδρόμου» από την Αρμενία στην πρωτεύουσα του Αρτσάχ μέσω της περιοχής Λατσίν (Περτζόρ) ο οποίος θα συμβάλλει καθοριστικά στην βιωσιμότητα του αρμενικού θύλακος.

Όμως ποιοι είναι οι λόγοι που η Αρμενία συνθηκολόγησε; Η απάντηση δεν είναι προφανής. Σημασία δεν έχει μόνο η ήττα των αρμενικών δυνάμεων αλλά και οι λόγοι που οδήγησαν σε αυτήν και φυσικά η εσωτερική πολιτική κατάσταση στην Αρμενία η οποία συνέβαλε επίσης στην κατάρρευση του μετώπου.

Ας δούμε πρωτίστως το στρατιωτικό κομμάτι: όταν οι Αζέροι επιτέθηκαν, οι αρμενικές δυνάμεις στο Αρτσάχ δεν ήταν επαρκώς προετοιμασμένες. Οι δυνάμεις της de facto ανεξάρτητής Δημοκρατίας, οι δεκαοχτάρηδες, κατά κύριο λόγο, φαντάροι που είχαν σταλεί από την Αρμενία και όσοι εθελοντές είχαν φθάσει από την αρμενική διασπορά, ήταν ουσιαστικά ακέφαλοι. Στις 11 Νοεμβρίου, ο πρόεδρος του Αρτσάχ μίλησε ξεκάθαρα για την φυγή πολλών ανδρών-πολιτών του Αρτσάχ προς στην Αρμενία κατά την έναρξη των εχθροπραξιών. Τόνισε δε ότι ο βασικός λόγος της ήττας ήταν η έλλειψη, όχι μόνο σε πυρομαχικά, αλλά κυρίως σε μάχιμο ανθρώπινο δυναμικό.

(more…)