Σχόλιο GMR:   3ο^(*) θα λέγαμε μέρος σημαντικότατων αναλύσεων που δείχνουν τον ψυχισμό των ναρκισσιστοατόμων που ενίοτε βιάζονται να αρπαχτούν από τον αντιπροσωπευτικό κοινοβουλευτισμό πατώντας στον λαϊκό  πόνο.

(*)

— (Νο1) https://slpress.gr/koinonia/apo-tin-ithiki-tis-syllogikotitas-sto-neo-atomismo/

— (Νο2) https://slpress.gr/koinonia/i-deyteri-fasi-tis-neoterikotitas-ntropi-kai-narkissistiki-taytotita/

._

Σάββας Σαββόπουλος, 12 Μαρτίου 2020

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Κατά τη νεωτερική φάση η ψυχική οργάνωση του ατόμου εμφανίζει μια σχετική σταθερότητα, η οποία επέτρεπε έναν προγραμματισμό ζωής με μακροπρόθεσμη προοπτική. Αντίθετα στην σύγχρονη μετανεωτερική φάση διαμορφώνεται στην/στον πολίτη μια ψυχική οργάνωση με βραχυπρόθεσμη προοπτική.

Αυτή η κατάσταση είναι απόρροια της σύγχρονης κοινωνικής και οικονομικής οργάνωσης και ιδιαίτερα των χαρακτηριστικών της απασχόλησης, που προκαλούν μια στρεσογόνο συνθήκη, η οποία ενδέχεται να γίνει τραυματική:

• Πρώτον, από βραχυπρόθεσμες συμβάσεις εργασίας, δηλαδή αφορά στελέχη που δεν μένουν πλέον για μακρύ χρονικό διάστημα στην ίδια εταιρεία.
• Δεύτερον, την επιβολή εργασιακής ευελιξίας και απαίτηση για υψηλή απόδοση.
• Τρίτον, μία επαγγελματική ζωή που χαρακτηρίζεται από αβεβαιότητα. Ο εργαζόμενος μπορεί να απολυθεί χωρίς προειδοποίηση, χωρίς πρόδρομα σημάδια για μια τέτοια εξέλιξη. Η λογική της προαγωγής είναι επίσης απρόβλεπτη.
• Τέταρτον, η ίδια η εταιρεία μπορεί να σταματήσει τις εργασίες της – και όλοι οι εργαζόμενοι να βρεθούν άνεργοι- και να μεταφερθεί σε άλλη χώρα όπου το οικονομικό, επενδυτικό περιβάλλον είναι πιο ευνοϊκό για εκείνη.

Ένα τέτοιο ασταθές περιβάλλον είναι εύλογο να επιβαρύνει την ψυχική εργασία, η οποία είναι απαραίτητη ώστε το άτομο να προσαρμόζεται στην πραγματικότητα. Οι σύγχρονες αβεβαιότητες ενθαρρύνουν την τάση για ισχυρό ατομικισμό – η εργασία του σημερινού ανθρώπου μοιάζει περισσότερο με κάμπινγκ, γεγονός που συμβάλλει στην ύφανση αδύναμων δεσμών στον εργασιακό χώρο και στην έλλειψη ουσιαστικής αλληλεγγύης. Σύμφωνα με τον Sennet (1970), εγκαθίστανται εφήμερες ενώσεις, οι οποίες θεωρεί ότι είναι απόρροια της απουσίας κοινών στόχων των εργαζομένων.

Συνεχίστε την ανάγνωση εδώ.

Πηγή: slpress.gr