Μάκ. Ανδρονόπουλος, 4 Ιανουαρίου 2021

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Ο ορισμός της σύγχρονης ελληνικότητας, το εξ αρχής ανοιχτό Ταυτοτικό Ζήτημα δηλαδή, ενδέχεται  – έμμεσα ή άμεσα– να κυριαρχήσει στις επιστημονικές, ιδεολογικοπολιτικές και φιλοσοφικές ζυμώσεις που θα διεξαχθούν κατά τους πανηγυρικούς εορτασμούς για τα 200 χρόνια από την εθνική παλιγγενεσία. Το Ταυτοτικό διαπερνά τους δύο αιώνες ιστορίας της ελεύθερης Ελλάδας και κατά τις μεταπολιτευτικές δεκαετίες επανατέθηκε εκ των πραγμάτων, με διάφορες αφορμές…

Το τραύμα της προδοσίας της Κύπρου, η ένταξή μας στην ΕΕ και το περίφημο “ανήκομεν εις την Δύσιν”, η εισβολή των Αλβανών και των ευρωπαίων μεταναστών, το πέρασμα του οδοστρωτήρα της παγκοσμιοποίησης, οι λοιδορίες που υπέστη ο ελληνικός λαός κατά τη δεκαετία της χρεοκοπίας, οι αυξανόμενες γεωπολιτικές απειλές και τα κύματα των μεταναστών από την Ασία και την Αφρική κράτησαν το Ταυτοτικό Ζήτημα στην επικαιρότητα. Στα σαράντα εφτά αυτά χρόνια τόσο η επιστημονική έρευνα, όσο και οι αναζητήσεις στο χώρο των τεχνών, της λογοτεχνίας, των ιδεών και της θεωρίας, παρά τις αντιθέσεις, οδήγησαν στην διεύρυνση και στην εμβάθυνση της έννοιας της “ελληνικότητας”.

Στο κοινωνικό πεδίο, οι διεργασίες αυτές κατέβαιναν άλλοτε αδιάφορα, άλλοτε “αμάσητες” και κυρίως, αν όχι πάντα, ανακλαστικά με αφορμή διάφορα γεγονότα. Η πρόσληψη της ελληνικότητας στις μεταπολιτευτικές δεκαετίες, παρά τον ερευνητικό και θεωρητικό πληθωρισμό, συντελούνταν συγκινησιακά και συναισθηματικά μέσω της μουσικής κατά κύριο λόγο. Δεν έχει νόημα να αναλύσουμε εδώ όλες αυτές τις περίπλοκες διεργασίες, αυτό  –ελπίζουμε– θα το κάνουν άλλοι ειδικοί κατά τη διάρκεια του 2021. Εμείς απλώς θα τονίσουμε ότι το οντολογικό ερώτημα “αν γεννιέσαι Έλληνας ή γίνεσαι” παραμένει ουσιαστικά χωρίς τελεσίδικη απάντηση στο εθνικό φαντασιακό.

Συνεχίστε την ανάγνωση εδώ.

Πηγή: slpress.gr