ΑΙΣΧΡΟΝ ΕΣΤΙ ΣΙΓΑΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΠΑΣΗΣ ΑΔΙΚΟΥΜΕΝΗΣ.
ΜΗΤΡΟΣ ΤΕ ΚΑΙ ΠΑΤΡΟΣ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΤΙΜΙΩΤΕΡΟΝ ΕΣΤΙ Η ΠΑΤΡΙΣ.
Σχόλιο GMR: Ενδιαφέρον το άρθρο, αναμένουμε από τον κύριο Πέτρο Μηλιαράκη (στα πλαίσια του Κατακτημένου Νομικού Πολιτισμού) τις συνέχειές του με τίτλο “Το ζήτημα είναι και Νομικό”, “Το ζήτημα είναι και Αγωνιστικό” (εδώ το σχόλιο).
._
Π. Μηλιαράκης , 22 Ιουνίου 2020
Στον παρόντα χρόνο εγείρονται κρίσιμα ερωτήματα γύρω από τη λειτουργία των ελληνικών τραπεζών και ειδικότερα των λεγομένων «συστημικών τραπεζών» ως προς τα ζητήματα που αφορούν το εργαζόμενο προσωπικό, αλλά και τις καταχρηστικές ρήτρες που εμπεριέχονται σε σειρά συμβάσεων.
Το «πολιτικό σύστημα» κατά κανόνα προστατεύει τον τραπεζίτη απέναντι στον καταναλωτή, όπως επίσης προστατεύει τον τραπεζίτη απέναντι στον εργαζόμενο της κάθε τράπεζας. Για να διαπιστώσουμε δε τη σχέση του χρηματοπιστωτικού συστήματος με το εν γένει «πολιτικό σύστημα», χρήσιμα είναι τα παρακάτω:
Ασφαλώς μια δημοσιονομική κρίση ή μια κρίση στο χρηματοπιστωτικό σύστημα δημιουργεί άμεσα αντανακλάσεις τόσο στην οικονομία όσο και στην κοινωνία. Επειδή δε, το χρηματοπιστωτικό σύστημα προϋποθέτει τα Πιστωτικά Ιδρύματα να λειτουργούν στο πλαίσιο της αποστολής τους τόσο α) για την πίστη, όσο και β) για την ανάπτυξη της οικονομίας και συνεπώς της γ) κοινωνίας, το παρόν κείμενο επιδιώκει να συμβάλει στο δημόσιο λόγο με τα παρακάτω, αφού προταχθεί μια σύντομη ιστορική καταγραφή της αποστολής της τράπεζας ως κοινωνικοοικονομικού αλλά (δεν είναι υπερβολικός ο όρος) και «πολιτιστικού» φαινομένου.
Ρομπόλης Σάββας – Μπέτσης Βασίλης , 22 Ιουνίου 2020
αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής
Η πανδημία του κορονοϊού στην Ευρώπη και ο τρόπος αντιμετώπισης του (η υιοθέτηση της “ανοσίας της αγέλης”) από ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες, σε συνδυασμό με τις γεωπολιτικές-ενεργειακές προκλήσεις της Τουρκίας στην Μέση Ανατολή και την Ανατολική Μεσόγειο ανέδειξε και αναδεικνύει με τον πιo εύληπτο τρόπο την δυτική αλαζονεία.
Αλαζονεία που είχε αρχικά αναδειχτεί με την επιβολή των ασκούμενων μνημονιακών πολιτικών λιτότητας, κατά την διάρκεια της δεκαετίας του 2010, στις υπερχρεωμένες χώρες της ΕΕ από τους εκπροσώπους των δανειστών (την Τρόικα των διεθνών οργανισμών, ΕΚΤ, ΔΝΤ, ΕΕ). Και αυτό το χαρακτηριστικό παρατηρείται ιδιαίτερα στη συμπεριφορά των χωρών του ευρωπαϊκού διευθυντηρίου απέναντι σε ευρωπαϊκές χώρες και λαούς τους οποίους υποτιμούν, απομειώνοντας σε κάθε ευκαιρία τα οικονομικά συμφέροντα των λαών και τα θεμελιώδη δικαιώματα (γεωπολιτικά, κοινωνικά, εργασιακά).
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο, εδώ.
Πηγή: slpress.gr
Σχόλιο GMR: Ίσως πρέπει να επισημάνουμε, πώς το γράψιμο της ιστορίας θα πρέπει να μας απασχολήσει εντονότερα από το γράψιμο επί της ιστορίας.
Ή, για να το θέσουμε διαφορετικά, ποιόν εξυπηρετεί η επαναλαμβανόμενη ανάλυση και ακόμα πιο επαναλαμβανόμενη ρητορική καταδίκη, της πρόσφατα γραμμένης ιστορίας;
Οι “συγγραφείς” της “εκσυγχρονιστικής νεωτερικότητας” μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι (με τέτοια ολοκληρωτική συγγραφική επεξηγηματικότητα επί της γραμμένης ιστορίας).
._
Γ. Κοντογιώργης , 23 Ιουνίου 2020
αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής
Η αιτία της νεοελληνικής κακοδαιμονίας, τις συνέπειες της οποίας βιώνει για μια ακόμη φορά με επώδυνο τρόπο το ελληνικό έθνος, έχει βαθιές ρίζες στην ιδεολογία της εξάρτησης που έφερε μαζί του το νεοελληνικό κράτος και η οποία δεν είναι απλώς πολιτική. Το διακύβευμά της είναι άμεσα συνδεδεμένο με την ιστορική ανάδυση και τη νομιμοποίηση της ηγεμονίας του Δυτικού Κόσμου στη νεότερη εποχή. Αυτή διέρχεται ευθέως όχι από τη γενεαλογία της σχέσης του Ελληνισμού με το Νεότερο Κόσμο, αλλά από τη θέση που “όφειλε” να του αποδοθεί στην ταξινομία της κοσμοϊστορίας.
Στο πλαίσιο αυτό, το νεοελληνικό κρατικό μόρφωμα εκλήθη να αναλάβει έναν ρόλο αποδόμησης του μείζονος Ελληνισμού, απαξίωσης του ελληνικού παρόντος και αποκοπής του από τα ιστορικά του πεπραγμένα. Ο ρόλος αυτός, καθιστούσε απολύτως αναγκαία τη συγκρότηση μιας κρατικής διανόησης με βαθιά εγχαραγμένη την ιδεολογία μιας παραρτηματικής πρόσδεσης του ίδιου του Ελληνισμού στην Εσπερία. Ιδεολογία απόσχισης των μετα-ρωμαϊκών του πεπραγμένων (του Βυζαντίου και της τουρκοκρατίας) από την “αρχαιότητα”.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο, εδώ.
Πηγή: slpress.gr
Σχόλιο GMR: Συμφωνούμε απολύτως με τον κο ΜάρκοΤρούλη.
Η Στρατιωτική ισχύς, το Διεθνές δίκαιο, η Πολιτική επιλογή, πάνε μαζί.
Όπως και στην Αντιμνημονιακή απελευθερωτική-αναγεννητική αντίσταση: απαιτείται τριπλοσυνδυασμός (και μάλιστα δημοκρατικά οργανωμένος) αγωνιστικού-δικαιϊκού-πολιτικού.
Όπως και στον συνδικαλισμό: το συνδικαλιστικό-το νομικό-το πολιτικό, πάνε μαζί (όπως εύστοχα είχε διατυπώσει προ πολλών ετών και το κρατάμε από τότε, ενώπιον εργαζομένων επιχείρησης, σε επίσκεψη συμπαράστασης της Δημοκρατικής Συσπείρωσης(*) ο γνωστός και για τους κοινωνικούς του αγώνες νομικός, κύριος Κώστας Διάκος.
(*) — σχήμα υπό το ΚΚΕ γι αυτό και περιορισμένης θέλησης σε σχέση με τον τίτλο του, παρά την συμμετοχή του κου Κώστα Διάκου και άλλων εκτός ΚΚΕ επιστημόνων και ενεργών πολιτών και παρά τις τότε φιλότιμες και συγκεκριμένες προς την Δημοκρατική Συσπείρωση προσπάθειες του κυρίου Ορέστη Κολοζώφ ανώτατου στελέχους του ΚΚΕ, “να αξιοποιούμε όλα τα μετερίζια εντός του αστικού κράτους” .
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
._
Μάρκος Τρούλης , 21 Ιουνίου 2020
Τελικά η Ελλάδα είναι καταδικασμένη να αποδεχθεί ό,τι ζητήσει η «ισχυρότερη» Τουρκία;
Είναι νόμιμο σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο να γίνει τουρκικό έδαφος η Λευκάδα, η Καλαμάτα ή η Αθήνα; Αν συναινέσει η Ελληνική Δημοκρατία, ναι είναι. Όπως νόμιμο θα ήταν αντιστρόφως, αν συναινούσε η Τουρκία, να γίνει ελληνικό έδαφος η Πέργαμος, η Αττάλεια ή η Θεοδοσιούπολη. Τι σημαίνει αυτό; Ότι στις διεθνείς σχέσεις άπαξ και τα συμβαλλόμενα μέρη συμφωνούν, μπορούν να επιτύχουν οποιαδήποτε συμφωνία επιθυμούν.
Αντιστοίχως, στην εσωτερική έννομη τάξη, αν πάω σε ένα συμβολαιογράφο με ένα φίλο μου και υπογράψουμε ότι έχει τη συναίνεσή μου να με σκοτώσει, τότε θα διωχθεί κανονικά και η συμβολαιογραφική πράξη είναι άκυρη. Τι σημαίνει πάλι αυτό; Ότι η άναρχη διάρθρωση του διεθνούς συστήματος είναι κάτι το τελείως διαφορετικό σε σχέση με την ιεραρχία, τη λογοδοσία και το καθετοποιημένο σύστημα στο εσωτερικό του κράτους.
Οι διατάξεις του διεθνούς δικαίου συνιστούν το υπόβαθρο συζήτησης, αλλά τίθενται υπό την αίρεση της ισορροπίας ισχύος, της πολιτικής βούλησης των εμπλεκομένων μερών και προφανώς δεν είναι δεσμευτικές όσο διαθέτει κανείς την ισχύ να τις ανατρέπει. Ως Ελληνισμός, αυτό το έχουμε βιώσει στην περίπτωση της παράνομης εισβολής και κατοχής εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας, πράξη για την οποία υπάρχουν καταδικαστικές αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, αλλά δεν υπάρχει ο «πλανητικός αστυνόμος» για να επιβάλλει την εφαρμογή τους.
G-M-R , 19 Ιουνίου 2020
“Ανήκω στο 62% του «όχι» που ρισκάρισε πιστεύοντας στην αντίσταση απέναντι στην εισβολή και την κατοχή. Φοβούμαι ότι αυτοί που έπρεπε να το διαχειριστούν αυτό το «όχι” δεν πίστευαν στην αντίσταση αυτή. Όσον αφορά τις εξόδους, για κάθε έξοδο, αρχίζοντας από αυτήν του Μεσολογγίου, χρειάζεται καρδιά αλλά και μυαλό, φαντασία και ρεαλισμό και ακόμα πραγματική και όχι ρητορική προετοιμασία τόσο των αναγκαίων διεθνών και εσωτερικών συμμαχιών, όσο και του λαού.”
Ολόκληρη η συνέντευξη του συνημμένου link έχει διαχρονική αξία.
Σχόλιο GMR: Καλύτερη νομική υποστήριξη για τον Παναγιώτη, δεν θα μπορούσε να βρεθεί!!! Ο Παναγιώτης ανακηρύσσεται Αθώος, διότι απλά κορόϊδευε εαυτόν και την κοινωνία!!! (Συμπληρώνουμε και με το εδώ σχόλιο/πρόταση μας “Βρε Παναγιώτη…”, που ο Παναγιώτης αντιμετώπισε ως εξής: “καλά, δεν ξέρουμε ‘μεις που είμαστε χρόνια στο κουρμπέτι, ξέρετε σεις;”)
Η Εναργέστερη περιγραφή της αριστερής “αντιμνημονιακής” δηθενιάς.
Βέβαια το άρθρο προέρχεται από δημοσιογραφία εξυπνακίστικη μεν, βουτηγμένη δε, στον μνημονιακό βούρκο.
Εξ ‘ου και η ανάδειξη του ΚΚΕ σε κόμμα που (ΔΗΘΕΝ) έχει απαρνηθεί την Σταλινική πρακτική και επιδεικνύει ένα άλλο ήθος, αυτό δηλαδή, επεξηγούμε ως G-M-R, της από “κομμουνιστική” μεριά (στην ουσία δηθενιά), καθόλου αντιμνημονιακής (φταίει ο καπιταλισμός, λες και όλα είναι, όπως και πριν τα μνημόνια) και ταυτόχρονα ΑΚΡΑΤΗΤΗΣ και ΙΔΙΟΤΕΛΟΥΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ του “τι κι αν είναι Κατοχή” Αντιπροσωπευτικού Κοινοβουλευτισμού.
._
Γιάννης Σιδέρης , 19 Ιουνίου 2015
Είναι θεωρούμε από τα πιο σοκαριστικά όσων διέπραξε κατά την ατελείωτη «ωδή ασυνέπειας», η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Και ακόμη πιο σοκαριστικό ότι δεν ίδρωσε το αυτί όσων παρέμειναν εντός.
Την Τρίτη 23/6 ο πρώην υπουργός Παναγιώτης Λαφαζάνης , με άλλους τρεις, κάθεται για… πέμπτη φορά στο σκαμνί στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο στην σχολή Ευελπίδων, φορτωμένος με κατηγορίες του μισού Ποινικού Κώδικα! Εις βάρος του επικρέμανται κατηγορίες για χρήση βίας, εξύβριση, επικίνδυνες σωματικές βλάβες, κλπ. Και το πλέον σημαντικό είναι ότι όλα αυτά του αποδόθηκαν επί ΣΥΡΙΖΑ από το… Τμήμα για την Προστασία του Κράτους και του Δημοκρατικού Πολιτεύματος, της Γενικής Ασφάλειας Αθηνών!
Ποιο άθλιο σχέδιο επεξεργάζονταν οι σκοτεινοί συνωμότες, τι βυσσοδομούσαν εναντίον του Κράτους και της Δημοκρατίας, ώστε ηναγκάσθη να ενεργοποιηθεί το αρμόδιο τμήμα της Ασφάλειας, θυμίζοντας άλλες εποχές;
Απλώς βγήκαν στους δρόμους να διαμαρτυρηθούν κατά των πλειστηριασμών, που άρχισαν επί πρωθυπουργίας Αλέξη. Είχαν πιστέψει και αυτοί το σύνθημα «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη», μη έχοντας κατανοήσει ότι ήταν ένα από τα συνθήματα – εργαλεία που θα χρησιμοποιούσαν απλώς για να ανέλθουν στην εξουσία. Όντας αγνοί ιδεολόγοι θεωρούσαν ότι δεν ίσχυε για το κόμμα τους η φράση του Γκαλεάνο «Η εξουσία είναι σαν το βιολί: το πιάνεις με το αριστερό και το παίζεις με το δεξί»!
Ανδρεάδης Γιάγκος , 21 Ιουλίου 2015
Ο καθηγητής και σκηνοθέτης Γιάγκος Ανδρεάδης, μιλά για την παράσταση O Δον Κιχώτης των φαναριών
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στην Ιωάννα Κλεφτόγιαννη
Είναι δυνατό ο Τσε να ταυτιζόταν με τον Δον Κιχώτη; Η παράσταση του Γιάγκου Ανδρεάδη O Δον Κιχώτης των φαναριών: Μεταμορφώσεις του περιπλανώμενου από τον Θερβάντες στον Γκεβάρα, που πραγματοποιείται από το Κέντρο Κλασικού Δράματος από χτες μέχρι την Κυριακή στον Κινηματοθέατρο Τριανόν, μπορεί να μην απαντάει ακριβώς στο ερώτημα, ωστόσο είναι η αιτία εξαιτίας της οποίας μας αποκαλύπτεται η αδυναμία του Τσε για το αριστούργημα του Θερβάντες. Ο Δον Κιχώτης ήταν ένα από τα βιβλία που κουβαλούσε στο σακίδιό του και ένας σταθερό σημείο αναφοράς του.
Η αποκάλυψη αυτή είναι εξάλλου και η «μαγιά» της πραγματικά πρωτότυπης παράστασης που συνδυάζει εκτός από το κείμενο του Δον Κιχώτη, τα Ημερολόγια του Τσε, βιογραφίες του, βίντεο, το ισπανικό φλαμένκο και, τέλος, το Θεάτρο Σκιών δραματοποιώντας, όπως τονίζει ο εμπνευστής-σκηνοθέτης της και διευθύνων του Μεταπτυχειακού Προγράμματος Πολιτιστικής Διαχείρισης και του Κέντρου Κλασικού Δράματος και Θεάματος του Παντείου «από διαφορετικούς αλλά συγκλίνοντες δρόμους τα μεγάλα θέματα της περιπλάνησης, της Ουτοπίας και της εξέγερσης».
«Ανάμεσα στα τόσα εκατομμύρια των θαυμαστών του Δον Κιχώτη, της συγκλονιστικής δημιουργίας του Θερβάντες, συγκαταλέγεται και ο μεγαλύτερος επαναστάτης του 20ού αιώνα. Ο Τσε Γκεβάρα», προσθέτει ο καθηγητής και σκηνοθέτης. «Ο Τσε είχε πάντα ένα αντίτυπο του έργου στο πολεμικό σακίδιό του και ταυτιζόταν με τον “Ιππότη της ελεεινής μορφής” στα προσωπικά και τα πολιτικά κείμενά του».
Support ART Workers, 4 Μαίου 2020
Πρόκειται για μια κίνηση των εργαζόμενων των πολυάριθμων ειδικοτήτων που απασχολούνται στον ευρύτατο τομέα του Πολιτισμού οι οποίοι προσπαθούν να γνωστοποιήσουν στον κόσμο τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν αλλά και τις προτάσεις τους για την επιβίωση του κλάδου τους.
Με σημερινή τους ανάρτηση στη σελίδα τους στο Facebook καταγράφουν τα αιτήματά τους:
ΕΠΙΚΑΙΡΟΠΟΙΗΣΗ-ΚΩΔΙΚΟΠΟΙΗΣΗ
ΟΜΑΔΑ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ – ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ – ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ
ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ:
Έπειτα από τη συγκινητική διάδοση του κεντρικού μας μηνύματος #SupportArtWorkers σε κάθε γωνιά του διαδικτύου, δηλώνουμε αρχικά την αντίδρασή μας στην απαξίωση των εργαζομένων του Πολιτισμού και στην απουσία οποιουδήποτε κυβερνητικού σχεδίου για τους χιλιάδες ανθρώπων που απασχολούνται και προσφέρουν στον χώρο αυτό και προχωράμε άμεσα στην ανακοίνωση των αιτημάτων μας.
Αφού καταγράψαμε όλα τα αιτήματα και τις ανησυχίες που διατυπώθηκαν εντός της Πρωτοβουλίας των Εργαζομένων στις Τέχνες, κατόπιν νομικής επεξεργασίας, προσπαθήσαμε να τα οργανώσουμε. Κατά τη διαδικασία αυτή, διαπιστώθηκε ότι τα αιτήματα χωρίζονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες.
Πρώτον, σε αυτά που χρήζουν άμεσης αντιμετώπισης, δίχως καμία αναβολή, ακριβώς λόγω της παντελούς απουσίας κυβερνητικού σχεδίου. Αυτά δηλαδή που κρίνονται ως επιτακτική ανάγκη, καθώς αν δεν δοθεί λύση τώρα, μακροπρόθεσμα ο χώρος της Τέχνης και οι εργαζόμενοί του θα έχουν υποστεί ανεπανόρθωτο πλήγμα.
Δεύτερον, στα αιτήματα που αφορούν τη ριζική αναμόρφωση όλης της παθογένειας δεκαετιών στον Πολιτισμό και τους εργαζόμενούς του.
Δεδομένων όμως του τρόπου δημιουργίας και λειτουργίας αυτής της Πρωτοβουλίας, η οποία δεν αποτελεί θεσμικό όργανο, αποφασίσαμε, προς το παρόν, να διατυπώσουμε μόνο τα ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΑΜΕΣΗΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ αυτής της κρίσης, η οποία προβλέπεται, εκτός των άλλων εργασιακών κλάδων, να πλήξει βαριά και εκείνους των Τεχνών για τουλάχιστον ένα εξάμηνο. Για να γνωρίζουμε όλοι για τι παλεύουμε και να αφήσουμε τα συνολικότερα αιτήματα σε δεύτερο χρόνο, εάν και εφόσον η Πρωτοβουλία αυτή αποκτήσει και συντηρήσει μια δυναμική και είμαστε όλοι μαζί εδώ.
Σχόλιο GMR: Αυτά, Ενώνουν. Τα Άλλα, Εξυπηρετούν.
Κωνσταντίνος Χολέβας, 8 Ιουνίου 2020
Βλέπω ότι κάποιοι ενοχλούνται από τον Κωνσταντίνο Παπαρρηγόπουλο (1815-1891).
Ο εθνικός μας ιστορικός κατηγορείται ότι αποκατέστησε το Βυζάντιο και «ενέπλεξε την Ιστορία στα γρανάζια της εθνικής ιδεολογίας». Κι όμως, όποιος διαβάσει τα κείμενα των ανθρώπων που προετοίμασαν το 1821 και αυτών που πρωταγωνίστησαν στην Ελληνική Επανάσταση θα διαπιστώσει ότι το Βυζάντιο / Ρωμανία ήταν καταγεγραμμένο στην εθνική μνήμη όλων των Ελλήνων, λαϊκών και κληρικών, αγραμμάτων και λογίων, από το 1453 έως και το 1821, αλλά και αργότερα.
Οι γιαγιάδες και οι μανάδες που εμψύχωναν τα Ελληνόπουλα στη διάρκεια της Τουρκοκρατίας με τον θρύλο του Μαρμαρωμένου Βασιλιά είχαν επηρεασθεί από τον Κ. Παπαρρηγόπουλο; Χρονικώς αδύνατον! Απλώς εξέφραζαν τους μύχιους πόθους ενός λαού.
Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, όταν είπε στον Αγγλο πλοίαρχο Χάμιλτον ότι δεν δέχεται να συνθηκολογήσει με τους Τούρκους διότι «ο βασιλέας μας συνθήκη δεν έκαμε», μιλούσε ως συνεχιστής των αγώνων του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου. Είχε διαβάσει Παπαρρηγόπουλο; Όχι βέβαια. Αλλά έλεγε αυτό που υπήρχε μέσα στην καρδιά των αγωνιζομένων. Πίστευαν στη Μεγάλη Ιδέα, πίστευαν ότι είναι συνεχιστές του Βυζαντίου.
Ηλ. Φιλιππίδης, 6 Ιουνίου 2020
Οι κίνδυνοι για τον Ελληνισμό και οι τρεις στόχοι για μία σφαιρική στρατηγική εξόδου προς το μέλλον
1. Διαπιστώσεις
1.1. Η Ελλάδα είναι ένας πολυτραυματίας. Βρίσκεται σε κατάσταση προχωρημένης παρακμής. Έχει εισέλθει στο τελευταίο στάδιο, το εσχατολογικό. Αυτό σημαίνει, ότι ο Ελλαδικός Ελληνισμός αντιμετωπίζει τον ορατό κίνδυνο οριστικής εξαφανίσεως από το προσκήνιο της ιστορίας, έπειτα από μία ένδοξη πορεία τουλάχιστον 5.000 ετών.
1.2. Αντίθετα ο Ομογενειακός Ελληνισμός «ανθεί και φέρει κι’ άλλο». Όμως, εάν χάσουμε το ιστορικό μας κέντρο, το λίκνο, όπου γεννήθηκε ο πολιτισμός μας, όλος ο Ελληνισμός θα χάσει τον Τόπο της συλλογικής του αναφοράς, την ρίζα του. Θα φυλλορροήσει και θα απορροφηθεί μέσα στις κοινωνίες της αποδημίας του.
1.3. Οι μεγάλοι κίνδυνοι που αντιμετωπίζει ο Ελληνισμός είναι πρωτίστως εσωτερικοί και δευτερευόντως εξωτερικοί. Οι εξωτερικοί κίνδυνοι είναι δύο: