_.

Ρομπόλης Σάββας – Μπέτσης Βασίλης, 7 Μαρτίου 2023

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Ιστορικά, οι όποιες συντελούμενες εξελίξεις στο πεδίο αντιμετώπισης των ανισοτήτων σε διεθνές, ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο βασίσθηκαν, κατά βάση, σε τρείς θεμελιώδεις πυλώνες (Th. Piketty, Alternatives Economiques, 5/2/2022) στρατηγικής και πολιτικής: Στην σύσταση και ανάπτυξη του κοινωνικού κράτους, δηλαδή κοινωνικοποίηση ενός αυξανόμενου τμήματος του εθνικού εισοδήματος για την χρηματοδότηση της υγείας, της εκπαίδευσης, της κοινωνικής ασφάλισης, της πρόνοιας, των κοινωνικών υποδομών, στην προοδευτικότητα της φορολογίας και στην δημόσια ιδιοκτησία, διοίκηση και διαχείριση παραγωγής και διανομής δημόσιων αγαθών και υπηρεσιών (ενέργεια, υδάτινοι πόροι, μεταφορές, αναπτυξιακές υποδομές, δίκτυα, κλπ).

Όμως, μετά το 1990, οι ασκούμενες πολιτικές νεοκεϋνσιανής και νεοφιλελεύθερης έμπνευσης ανέτρεψαν και οδήγησαν, κατά βάση, τους προαναφερόμενους βασικούς πυλώνες στην κατεύθυνση:

• Της εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης της παραγωγής δημόσιων αγαθών, υπηρεσιών και δικτύων.
• Της διεύρυνσης των φορολογικών απαλλαγών στην κερδοφορία του κεφαλαίου.
• Της συρρίκνωσης του κοινωνικού κράτους με την μείωση των κοινωνικών δαπανών και την εμπορευματοποίηση φορέων άσκησης κοινωνικής πολιτικής.

Ακριβώς εξ’ αυτού του λόγου, κατά την περίοδο των τελευταίων τριών δεκαετιών, είμαστε μάρτυρες σε διεθνές, ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο της διεύρυνσης των ανισοτήτων και της φτωχοποίησης του πληθυσμού, της απομείωσης της εργασίας και της συρρίκνωσης των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων στις δύο πλευρές του Ατλαντικού. Είναι η περίοδος κατά την διάρκεια της οποίας συντελείται η αλλαγή του παραδείγματος στην οικονομία (ένταση της παγκοσμιοποίησης) και στην εργασία (ευελιξία σε αμοιβές, χρόνο εργασίας, μορφές απασχόλησης, συμβάσεων εργασίας, κλπ), με την εγκαθίδρυση του μοντέλου της απελευθέρωσης των αγορών κεφαλαίου, εργασίας και προϊόντων

Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.

Πηγή: slpress.gr

_.

Σ. Ρομπόλης-Β. Μπέτσης, 29 Ιανουαρίου 2023

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Η επιτάχυνση και η αναβάθμιση του καθεστώτος της παγκοσμιοποίησης, ιδιαίτερα κατά τις τρείς τελευταίες δεκαετίες, με κινητήρια δύναμη τη σύζευξη της παγκοσμιότητας της αγοράς, των νέων τεχνολογιών και της ανταγωνιστικότητας χαμηλού κόστους, λειτούργησε, όπως προκύπτει εκ του αποτελέσματος, ως εργαλείο της “άνισης ανταλλαγής” και ως εκ τούτου της ανισοκατανομής του πλούτου και των εισοδημάτων. Στις συνθήκες αυτές, οι οικονομικές πολιτικές νεοφιλελεύθερου χαρακτήρα, συνέβαλαν στην διεύρυνση της φτώχειας και των ανισοτήτων σε διεθνές και ευρωπαϊκό επίπεδο.

Έτσι το 2020 το 17% των Aμερικανών πολιτών και το 25% των ευρωπαίων πολιτών (Ελλάδα 28,9%) βρίσκονταν στο όριο της φτώχειας. Ταυτόχρονα το ίδιο έτος σε παγκόσμιο επίπεδο το πλουσιότερο 10% ιδιοποιήθηκε το 52% του εισοδήματος και κατείχε το 76% του πλούτου( ακίνητα, τραπεζικές καταθέσεις, χρηματοοικονομικά περιουσιακά στοιχεία), δηλαδή σημειώθηκε μία αύξηση του εισοδήματος και του πλούτου κατά 3,6 τρισ. δολάρια, ποσό που ισοδυναμεί με τις δαπάνες υγείας όλων των κρατών σε παγκόσμιο επίπεδο, ενώ το φτωχότερο 50% ιδιοποιήθηκε μόνο το 8,5% του εισοδήματος και κατείχε μόνο το 2% του πλούτου ( 2η Έκθεση Εργαστηρίου των παγκόσμιων ανισοτήτων).

Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.

Πηγή: slpress.gr

Ρομπόλης Σάββας – Μπέτσης Βασίλης, 23 Οκτ. 2021

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Η ασκούμενη, μέσω του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας 2021-2026, αναπτυξιακή και κοινωνικοοικονομική πολιτική, κατά τα επόμενα χρόνια στην Ελλάδα, με την επιδιωκόμενη εξωστρέφεια, ιδιαίτερα των μεγάλων επιχειρήσεων, θα συνυπάρχει (Γ. Ποταμιάνος-7/5/2021), μεταξύ άλλων, με τη συρρίκνωση της εγχώριας αγοράς, υπό το βάρος του χρέους (δημόσιο χρέος 340 δισ. ευρώ-206,7% του ΑΕΠ το 2021 και ιδιωτικό χρέος 243 δισ. ευρώ-147% του ΑΕΠ το 2020), της ανεργίας, των χαμηλών ονομαστικών και πραγματικών μισθών, της μείωσης της εγχώριας ζήτησης και των κόκκινων δανείων.

Στις συνθήκες αυτές, δημοσιεύτηκε πρόσφατα (19/10/2021) έκθεση του ΟΟΣΑ (Oργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης) για την μακροπρόθεσμη προοπτική του δημόσιου χρέους των χωρών που ανήκουν στον Οργανισμό. Η συγκεκριμένη έκθεση θεωρήθηκε από την χώρα μας ως πολύ θετική αφού, όπως αναφέρεται, η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που δεν παρουσιάζει επιβάρυνση στο χρέος της λόγω της αύξησης του προσδόκιμου ζωής, επειδή η όποια αύξηση στις δημόσιες δαπάνες για υγεία, αντισταθμίζονται από την μείωση των κρατικών δαπανών στο συνταξιοδοτικό σύστημα.

Το γεγονός αυτό υποστηρίχθηκε από κυβερνητικούς παράγοντες ότι οφείλεται στην κεφαλαιοποίηση της επικουρικής ασφάλισης. Όμως, μελετώντας προσεκτικά την συγκεκριμένη έκθεση και δίνοντας προσοχή στις υποθέσεις εργασίας με τις οποίες εκπονήθηκαν οι μελλοντικές προβολές μέχρι και το 2060, αντιλαμβάνεται κανείς ότι οι επιπτώσεις της κεφαλαιοποίησης της επικουρικής ασφάλισης στο δημόσιο χρέος δεν έχουν ληφθεί υπόψη σε αυτές τις οικονομικές εκτιμήσεις και προβολές.

Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.

Πηγή: slpress.gr

Σάβ. Ρομπόλης -Βασ. Μπέτσης, 24 Μαρτίου 2021

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Στο πλαίσιο της κυβερνητικής πρότασης για την εφαρμογή της κεφαλαιοποίησης στην επικουρική κοινωνική ασφάλιση, υποστηρίζεται, μεταξύ των άλλων, από κυβερνητικούς παράγοντες, ότι ο κίνδυνος των χρηματιστηριακών αγορών είναι μικρότερος από όσο θεωρείται από την σχετική έρευνα και την διεθνή και ευρωπαϊκή βιβλιογραφία. Κι’ αυτό γιατί, όπως λανθασμένα υποστηρίζεται, στον μακροχρόνιο ορίζοντα θα υπάρχει διαφοροποίηση του κινδύνου και επαγγελματική διαχείριση.

Όμως, πριν εξετασθεί πόσο μεγάλος είναι ο κίνδυνος των αγορών, θα πρέπει να σημειωθεί ότι ο ισχυρισμός της διαφοροποίησης του κινδύνου είναι αβάσιμος. Κι αυτό από την στιγμή που οι κυβερνητικοί παράγοντες ισχυρίζονται ότι, τα κεφάλαια που θα συσσωρεύονται από τις αποταμιεύσεις των εργαζομένων της νέας γενιάς θα επενδύονται στην χώρας μας, αυξάνοντας τις επενδύσεις, τις θέσεις εργασίας, την παραγωγικότητα της εργασίας και την αύξηση του ΑΕΠ.

Δηλαδή θα επενδύονται στην ελληνική χρηματιστηριακή αγορά. Αυτός ο συστηματικός κίνδυνος της αγοράς, δεν θα μπορεί να διαφοροποιηθεί, σύμφωνα με την σύγχρονη θεωρία χαρτοφυλακίου. Από την άποψη αυτή αξίζει να σημειωθεί ότι, οι βασικές διαφορές μεταξύ του υπάρχοντος οικονομικού συστήματος λειτουργίας της επικουρικής κοινωνικής ασφάλισης και του προτεινόμενου από την κυβέρνηση συστήματος είναι οι εξής: α) το υπάρχον σύστημα είναι διανεμητικό, ενώ το προτεινόμενο σύστημα είναι κεφαλαιοποιητικό και β) το ποσό της σύνταξης στο υπάρχον σύστημα προκύπτει από την συσσώρευση των εισφορών των ασφαλισμένων με ένα συντελεστή, ο οποίος προκύπτει από την ανάπτυξη της οικονομίας.

Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.

Πηγή: slpress.gr

Ρομπόλης Σάββας – Μπέτσης Βασίλης , 22 Ιουνίου 2020

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Η πανδημία του κορονοϊού στην Ευρώπη και ο τρόπος αντιμετώπισης του (η υιοθέτηση της “ανοσίας της αγέλης”) από ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες, σε συνδυασμό με τις γεωπολιτικές-ενεργειακές προκλήσεις της Τουρκίας στην Μέση Ανατολή και την Ανατολική Μεσόγειο ανέδειξε και αναδεικνύει με τον πιo εύληπτο τρόπο την δυτική αλαζονεία.

Αλαζονεία που είχε αρχικά αναδειχτεί με την επιβολή των ασκούμενων μνημονιακών πολιτικών λιτότητας, κατά την διάρκεια της δεκαετίας του 2010, στις υπερχρεωμένες χώρες της ΕΕ από τους εκπροσώπους των δανειστών (την Τρόικα των διεθνών οργανισμών, ΕΚΤ, ΔΝΤ, ΕΕ). Και αυτό το χαρακτηριστικό παρατηρείται ιδιαίτερα στη συμπεριφορά των χωρών του ευρωπαϊκού διευθυντηρίου απέναντι σε ευρωπαϊκές χώρες και λαούς τους οποίους υποτιμούν, απομειώνοντας σε κάθε ευκαιρία τα οικονομικά συμφέροντα των λαών και τα θεμελιώδη δικαιώματα (γεωπολιτικά, κοινωνικά, εργασιακά).

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο, εδώ.

Πηγή: slpress.gr

Σ. Ρομπόλης-Β. Μπέτσης, 5 Μαΐου 2020

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Μετά την δεκαετή (2009-2020) οικονομική κρίση-ύφεση και την όξυνση της κλιματικής αλλαγής, στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη τα συστήματα υγείας δοκιμάζονται από τους πρώτους μήνες του 2020 από τον κορονοϊό. Σύμφωνα με ειδικούς λοιμοξιολόγους αυτή την πανδημία «η ανθρωπότητα δεν την θα ξεχάσει ποτέ».

Κι αυτό γιατί κινδυνεύει η υγεία του πληθυσμού, η οποία σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ) «δεν συνιστά μόνο απουσία της ασθένειας αλλά αποτελεί τη πλήρη φυσική, ψυχική και κοινωνική ισορροπία του ανθρώπου» με το ευρύτερο οικογενειακό, φυσικό, εργασιακό και κοινωνικό περιβάλλον. Με άλλα λόγια, η εννοιολογική αυτή θεώρηση της υγείας από την πλευρά του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, προσδιορίζει, εκτός από το θεωρητικό περιεχόμενο της υγείας, τον ρόλο, τη θέση και τις σχέσεις της με την οικονομία και την αναπτυξιακή διαδικασία.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο, εδώ.

Πηγή: slpress.gr

Σχόλιο GMR: Βεβαίως! Τα ρομπότ να χαρακτηρισθούν ως ηλεκτρονικά πρόσωπα και ανώτερα στην ιεραρχία μέσα στην παραγωγική διαδικασία. Να αποκτήσουν δικαίωμα συνδικαλιστικής ψήφου (είτε με τα εργοδοτικά συνδικάτα αν είναι μεγαλοδιευθυντές και εκπροσωπούν τον εργοδότη, είτε με τα εργατικά συνδικάτα αν δεν εκπροσωπούν την εργοδοσία).

Για τα άλλα ρομπότ, αυτά τα ανθρώπινα ενοικιαζόμενα όντα (ενοικίαση εργαζομένων κατ’ ευφημισμόν “προσωρινή απασχόληση” βλέπετε εδώ την σχετική καταδικαστική απόφαση της ΕΕΔΑ επί αξέχαστης ΑΛΙΚΗΣ ΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ-ΜΑΡΑΓΚΟΠΟΥΛΟΥ, απόφαση περιφρονημένη από ΟΛΟΚΛΗΡΟ τον μνημονιακό και αντιμνημονιακό αντιπροσωπευτικό κοινοβουλευτισμό ακόμα και τον εξωκοινοβουλευτικό τοιούτον), το κατάπιαμε.

Τι κι αν ο ενοικιαζομένος εργαζόμενος είναι τόσο ελεύθερος να διαπραγματεύεται την εργατική του δύναμη, όσο ακριβώς οι δούλοι κάθε φορά που η δουλειά ήταν θεσμοθετημένη.

Τι κι αν πρόεδρος της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών (θα;) είναι ένας ενοικιαζομένος εργαζόμενος, τηλεχειριζόμενος απ’ ευθείας από το γραφείο ενοικίασης εργαζομένων. Τι κι αν δεν θα υπάρχουν εντός του συστήματος του αντιπροσωπευτικού κοινοβουλευτισμού (αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας, καλό έ!) εργαζόμενοι να ασκήσουν τον (έστω κι αυτόν) θεσμοθετημένο εργατικό κοινωνικό έλεγχο. (*)

Η κομματοκρατία να ‘ναι καλά, τι κι αν είναι η πιο μαύρη, ακόμα και μεσ’ την ψυχή, ΚΑΤΟΧΗ.

(*) — αφού ο τοις πράγμασι εργοδότης υποκαθίσταται από ΔΗΘΕΝ “εργοδότη”- ΓΡΑΦΕΙΟ καταβολής μεροκάματου (όπως του το δίνει ο τοις πράγμασι εργοδότης μαζί και με τις εργοδοτικές εντολές) και ΔΙΑΡΡΗΓΝΥΕΤΑΙ η απ’ αρχής βιομηχανικού πολιτισμού ΕΝΟΤΗΤΑ σχέσης-σύμβασης εργασίας.

Τοποθετούμε εδώ επεξήγηση για να γίνει αντιληπτό από τους μη ειδικούς. ΣΤΟΧΟΣ της ενοικίασης εργαζομένων είναι η από μέρος υπαλλήλων της εργοδοτικής πλευράς (γραφεία ενοικίασης με τα οποία η σύμβαση εργασίας ενώ η σχέση εργασίας με την επιχείρηση/εργοδότη όπου η εργασία) διαχείριση της εργατικής δύναμης ταυτόχρονο και η διαμόρφωση του προφίλ/χαρακτήρα του εργαζόμενου, άλλως υποβιβασμός ή ανεργία με μαύρη λίστα.

Ρομπόλης Σάββας – Μπέτσης Βασίλης, 31 Δεκεμβρίου 2019

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Οι νέες τεχνολογίες της ρομποτικής, των υπολογιστών και της τεχνητής νοημοσύνης, διευρύνουν την αυτοματοποίηση στην παραγωγική διαδικασία και αυξάνουν ως εκ τούτου το επίπεδο παραγωγικότητας των επιχειρήσεων. Αποτέλεσμα είναι η ίδια ποσότητα των προϊόντων, που εμπεριέχει και την βελτίωση της ποιότητας τους, να παράγεται με λιγότερους εργαζόμενους.

Έτσι, ο συνδυασμός της σημαντικής αύξησης (30%) του επιπέδου της παραγωγικότητας των επιχειρήσεων και της μείωσης του κόστους εργασίας (18%-33%) στην μεταποίηση οδήγησε –σύμφωνα με τα στοιχεία της Διεθνούς Ομοσπονδίας Ρομποτικής– στην αύξηση του συνολικού αριθμού των βιομηχανικών ρομπότ κατά 11% το 2015 (1,6 εκατομμύρια ρομπότ) σε σχέση με το 2014, με προοπτική μέχρι το τέλος του 2019 ο συνολικός αριθμός ρομπότ στην διεθνή οικονομία να φθάσει στα 2,6 εκατομμύρια.

Συνεχίστε την ανάγνωση εδώ.

Πηγή: slpress.gr

Σάβ. Ρομπόλης – Βασ. Μπέτσης , 2 Ιαν. 2019

Η αντιμετώπιση τόσο του εργασιακού και κοινωνικού αποκλεισμού, όσο και των κοινωνικών-εισοδηματικών ανισοτήτων αποτελεί ολοένα και περισσότερο κεντρικό αίτημα εκδηλώσεων κοινωνικής διαμαρτυρίας. Ανισότητες που πλήττουν ιδιαίτερα τα τελευταία 30 χρόνια τους πολίτες και των αναπτυγμένων χωρών, εξαιτίας των ασκούμενων νεοφιλελεύθερων πολιτικών, που φέρουν το εύηχο όνομα απελευθέρωση και η ευελιξία στην αγορά εργασίας.

Πράγματι, ιδιαίτερα κατά την δεκαετία του 2010, η διεθνής και ευρωπαϊκή πολιτική απήντησε και απαντά, μεταξύ άλλων, στην κρίση της παγκοσμιοποίησης και της ανεξέλεγκτης διεύρυνσης του χρηματο-πιστωτικού και τραπεζικού τομέα, με την επέκταση της απορρύθμισης της αγοράς εργασίας, την διεύρυνση της ευελιξίας της απασχόλησης, την αύξηση των κοινωνικών-εισοδηματικών ανισοτήτων και την φτωχοποίηση της μεγάλης πλειοψηφίας του πληθυσμού.

(more…)