_.

Νίκ. Ιγγλέσης, 3 Μαρτίου 2024

Το δημόσιο χρέος (Χρέος Κεντρικής Διοίκησης) ανήλθε στο τέλος του 2023 σε 406,5 δισεκατομμύρια ευρώ και είναι αυξημένο σε σχέση με τον προηγούμενο χρόνο κατά 6,2 δις, σύμφωνα με το τελευταίο Δελτίο του Οργανισμού Διαχείρισης Δημόσιου Χρέους (ΟΔΔΗΧ). Για το χρέος αυτό το Δημόσιο πλήρωσε το 2023 τόκους 6,5 δις ευρώ.

Η Κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι η οικονομία αναπτύσσεται με γρήγορο ρυθμό, ότι ο προϋπολογισμός έχει πλεόνασμα (εννοεί το πρωτογενές αποτέλεσμα που δεν είναι όμως πλεόνασμα), ότι το χρέος μειώνεται ως ποσοστό του ΑΕΠ και ότι έχουμε άφθονη χρηματοδότηση από το Ταμείο Ανάκαμψης της Ε.Ε. Τότε, τι συμβαίνει και το χρέος συνεχώς αυξάνεται; Μήπως δε μας λένε ότι ως κράτος επιβιώνουμε μόνο με δανεικά;

Η Ελλάδα, το 2023, δανείστηκε 9,5 δις από τις χρηματαγορές με την έκδοση νέων ομολόγων, 1,9 δις από επανεκδόσεις ομολόγων και 3,9 δις από το Ταμείο Ανάκαμψης. Συνολικά δανείστηκε 15,3 δις.  Παράλληλα πλήρωσε 6 δις για ομόλογα που έληξαν, 7 δις για αποπληρωμή  δανείων του Μηχανισμού Στήριξης (Μνημόνια) και 895 εκατ. για άλλα δάνεια (Τράπεζα της Ελλάδος, Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων κλπ). Συνολικά πλήρωσε 13,9 δις ευρώ. Τα υπόλοιπα 1,4 δις του δανεισμού πήγαν στην πληρωμή, μέρους μόνο, των τόκων του χρέους.

(more…)

Σχόλιο GMR: Από το άρθρο, υπ’ όψιν της Ελληνικής Δικαιοσύνης…, διότι σύμπασα (με μια σταθερή εξαίρεση, όσο μπορεί, ενάντια στην Χρεοκρατία και στην έξωθεν εξάρτηση τον κο Νικήτα Κακλαμάνη^[*]) η Ελληνική Βουλή, περί άλλων (ιδίων συμφερόντων τυρβάζει):

“Την ίδια ώρα η διάδοχος του στο αξίωμα, η κυρία Κατερίνα που ούτε ακούει, ούτε βλέπει όσα καταφανώς…αντιευρωπαικά συμβαίνουν στην χώρα, στη ετήσια δεξίωση προς τιμήν του διπλωματικού σώματος, είχε την έμπνευση να μην προσκαλέσει τον Ρώσο πρέσβη. Τον απέκλεισε επιδεικτικά λες και είμαστε σε εμπόλεμη κατάσταση με τη Μόσχα!

Προσέξτε: Κάλεσε μετά βαίων και κλάδων τον Τούρκο που μέρα παρά μέρα απειλεί να μας φιλοδωρήσει με έναν πύραυλο στην Αθήνα και δεν κάλεσε τον Ρώσο…

Λυπάμαι αλλά αν εννοούν έτσι το «Μένουμε Ευρώπη», είναι βέβαιον ότι έχουμε πάρει τη ζωή μας λάθος που λέει και το άσμα. Και αυτά σε πολιτικό-γεωστρατηγικό επίπεδο. Αμ’ στο οικονομικό; Όταν οι αγορές αποφάσισαν να στραγγαλίσουν την Ελλάδα και διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις δεν είχαν το θάρρος να μετακυλίσουν τον εκβιασμό στις ευρωπαικές τράπεζες, η ευρωπαική «αλληλεγγύη» εκφράστηκε μέσω της Γερμανίας με ένα νέο είδος αναγκαστικού δανείου.

Η Ελλάδα έμεινε…Ευρωζώνη(γιατί η αποπομπή της από την Ευρωπαική Ενωση δεν ετίθετο ως ζήτημα παρά μόνο στο πλαίσιο του προπαγανδιστικού παραμυθιού των συστημικών μέσων ενημέρωσης)και πλήρωσε ένα δυσθεώρητο τίμημα για να κρατηθεί με το ζόρι…στην τρίτη ταχύτητα. Λίγο πιο πάνω από την Ρουμανία που σύντομα θα μας ξεπεράσει.“

[*]— Πλήν όσων διαβάζουμε για τον Νικήτα Κακλαμάνη πατώντας στο πιο πάνω, υπό αστερίσκο σημειωμένο σύνδεσμο, να συμπληρώσουμε ότι στις αρχές των μνημονίων είχε δηλώσει σε τηλεοπτική εκπομπή, πως, “αν τεθεί θέμα στη βουλή για μηνύσεις εσχάτης προδοσίας εγώ θα ψηφίσω να τις εξετάσει η Δικαιοσύνη” (θέμα δεν τέθηκε ούτε τότε ούτε μετά, ούτε από Συνασπισμό, ούτε από ΚΚΕ, ούτε εξωκοινοβουλευτικά από ΑΝΤΑΡΣΥΑ, φυσικά ούτε από τον ΥΠΑΙΤΙΟ της εγκληματικής συμφωνίας 20/2/3015 Βαρουφάκη , αντίθετα απαξάπαντες οι αριστεροί λοιδόρησαν μετά βδελυγμίας τις σχετικές δικογραφίες που ο Εισαγγελέας Αρείου Πάγου διαβίβασε στη Βουλή, λέγοντας, “το θέμα δεν είναι νομικό το θέμα είναι πολιτικό” και “μα πιστεύετε στην ελληνική Δικαιοσύνη;”!!!) .

Επίσης να επισημειωθεί πως ο Ν.Κ. ενήργησε ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΑ ως ευρωβουλευτής της Πολιτικής Άνοιξης και εστάλη σπό Commission προειδοποιητική επιστολή κατά της Ελλάδας για παραβιάσεις του πλαισίου υγείας και ασφάλειας εργασίας, πράγμα που οι “αριστεροί” λοιδόρησαν επίσης και φυσικά δεν αξιοποίησαν, “δεν θα βάλουμε επιδιαιτητή την ΕΕ“, είπε το ΚΚΕ.

_.

Γιώργος Χαρβαλιάς, 5 Φεβρουαρίου 2023

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Την ώρα που η χώρα διολισθαίνει ολοταχώς στη ζώνη λυκόφωτος του …Παναμά κάποιοι επιμένουν να καυγαδίζουν γύρω από το ψευδεπίγραφο δίλημμα μένουμε/δεν μένουμε Ευρώπη. Με ερωτηματικό ή θαυμαστικό.

Κουβέντα δηλαδή για να περνάει η ώρα. Από μόνη της η διατύπωση του ερωτήματος, εξόχως αποπροσανατολιστική, αναιρεί την ουσία της επιλογής, όπως ακριβώς συνέβη και στο περιβόητο δημοψήφισμα του 2015.

Γιατί δεν τίθεται-παρά μόνο από ανόητους ή προβοκάτορες-ζήτημα παραμονής της Ελλάδας στην Ευρώπη. Η χώρα μας είναι αναπόσπαστο τμήμα της ευρωπαικής ηπείρου,  ιστορικά, γεωγραφικά και πολιτισμικά. Κανείς δεν μπορεί να την κουνήσει και να χτυπιέται κάτω.

Επομένως το να αμφισβητείται η ευρωπαική ταυτότητα της πατρίδας μας με άξονα αναφοράς και κριτήριο την συμμετοχή της σε σύγχρονες συλλογικές δομές (ΕΕ, ΝΑΤΟ κλπ) είναι τουλάχιστον παιδαριώδες.

• Από κει και πέρα τίθεται πράγματι ένα ερώτημα υπαρξιακού προσανατολισμού. Σε ποια ακριβώς Ευρώπη θέλουμε να ανήκουμε; Στην Ευρώπη του ελεύθερου πνεύματος, του διαφωτισμού, των ηθικών αξιών και της δημοκρατίας;

Στην Ευρώπη που αντιστάθηκε στον ολοκληρωτισμό όλων των αποχρώσεων, τσάκισε τον σκοταδισμό του Ναζισμού και γκρέμισε τα τείχη του διχασμού; Η μήπως στην Ευρώπη της νέας Pax Germanica, των μεγάλων υπερεθνικών συμφερόντων, των λόμπι, της βρώμικης συναλλαγής, των οικονομικών εκβιασμών, του «μεγάλου αδελφού» και της λαμογιάς;

(more…)

_.

Ν. Ιγγλέσης, 20 Ιανουαρίου 2023

Την περασμένη Τρίτη (17-1-23) το ελληνικό Δημόσιο δανείστηκε, από τις «αγορές», 3,5 δις ευρώ. Το κρατικό ομόλογο που εκδόθηκε είναι δεκαετούς διάρκειας με επιτόκιο 4,4%. Το Δημόσιο, δηλαδή, θα πληρώνει κάθε χρόνο για τους τόκους αυτού του ομολόγου 154 εκατ. Σε δέκα χρόνια θα έχει καταβάλλει συνολικά 1,54 δις ευρώ για τόκους και το 2033 θα αποπληρώσει τα 3,5 δις. Οι τόκοι, δηλαδή, θα ανέλθουν στο 44% του αρχικού κεφαλαίου.

Σημειώνουμε ότι πριν από περίπου ένα χρόνο (22-2-22) το ελληνικό Δημόσιο είχε εκδώσει επίσης ένα δεκαετές ομόλογο 3,7 δις αλλά με επιτόκιο 1,75%. Το νέο επιτόκιο είναι αυξημένο κατά 151% σε σχέση με αυτό πριν από ένα χρόνο. Ο υπουργός Οικονομικών Χ. Σταϊκούρας δήλωσε ότι η επιτυχής έκδοση του νέου ομολόγου αποδεικνύει ότι οι «αγορές» εμπιστεύονται την αναπτυξιακή πορεία της ελληνικής οικονομίας!

Τώρα τίθεται το ερώτημα: Τι θα κάνει τα 3,5 δις το Δημόσιο; Με αυτά θα πληρώσει ένα μέρος μόνο των υποχρεώσεων του. Μέσα στο 2023 πρέπει να πληρωθούν 4,5 δις για ένα ομόλογο που λήγει στο τέλος Ιανουαρίου, 2,6 δις από τα δάνεια GLF (1ο Μνημόνιο), 1,7 δις από τα δάνεια EFSF (2ο Μνημόνιο) και άλλα δάνεια 1 δις. Συνολικά 9,8 δις ευρώ. Στο ποσό αυτό δε συμπεριλαμβάνεται η αναχρηματοδότηση των Εντόκων Γραμματίων και των Repos  Τέλος πρέπει να πληρωθούν πάνω από 6 δις για τους τόκους του συνολικού δημόσιου χρέους των 395 δις ευρώ.

Θα ακολουθήσουν υποχρεωτικά και νέες εκδόσεις ομολόγων το 2023, μάλλον, με ακόμη πιο αυξημένα επιτόκια. Επίσης για τις πληρωμές θα χρησιμοποιηθεί μέρος των ταμειακών διαθεσίμων που επίσης προέρχονται από παλαιότερο δανεισμό.

Αυτό συμβαίνει γιατί η εξυπηρέτηση του χρέους (χρεολύσια και τόκοι) δεν μπορούν να  πληρωθούν από τους φόρους που εισπράττει το κράτος αφού ο προϋπολογισμός είναι συνεχώς ελλειμματικός. Το δημοσιονομικό έλλειμμα ανήλθε σε 16,6 δις το 2020, σε 13,5 δις το 2021 και σε 8,5 δις το 2022. Όλα αυτά τα ελλείμματα καλύφθηκαν από πρόσθετο δανεισμό με αποτέλεσμα το δημόσιο χρέος να αυξηθεί κατά περίπου 39 δις τα τρία τελευταία χρόνια.

Ο δανεισμός δεν είναι εκ προοιμίου θετικός ή αρνητικός, αλλά, εξαρτάται από το πώς θα χρησιμοποιηθούν τα δανεικά.  Θετικός θα ήταν ο δανεισμός αν τα 3,5 δις επενδύονταν π.χ. για την κατασκευή τριών ή τεσσάρων μεγάλων βιομηχανικών μονάδων οπότε αυτές, μέσα σε μια δεκαετία, με την παραγωγή τους, τα κέρδη τους και την πληρωμή ΦΠΑ και φόρων εισοδήματος (επιχειρήσεων και εργαζομένων) θα κάλυπταν το δανεισμό και τους τόκους του, ενώ θα υπήρχαν πρόσθετα οφέλη για τη συνολική οικονομία και την απασχόληση.

Αντίθετα, τα δάνεια που λαμβάνει το ελληνικό Δημόσιο χρησιμοποιούνται για την ανακύκλωση του χρέους, δηλαδή, νέα δάνεια για την πληρωμή των παλαιότερων και με καταβολή πρόσθετων τόκων. Επίσης, ένα μέρος των δανείων χρησιμοποιείται για επιδοτήσεις στην κατανάλωση οι οποίες, όσο αναγκαίες είναι για μια περίοδο, εξανεμίζονται εντός μηνών αφήνοντας χρέη που θα πρέπει να πληρωθούν μεσοπρόθεσμα. Αυτός είναι ένας φαύλος κύκλος που οδηγεί αναπόφευκτα στον προθάλαμο μιας νέας χρεοκοπίας και την επιβολή μνημονίων για να διατηρηθεί η παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη, όπως έγινε την περίοδο 2010-2018.

Το δημόσιο χρέος είναι στο σύνολό του σ’ ένα νόμισμα που δεν μπορεί να εκδώσει η Τράπεζα της Ελλάδος, δηλαδή, είναι συναλλαγματικό. Έτσι, η εκάστοτε κυβέρνηση για να πληρώνει τα ετήσια τοκοχρεολύσια, να καλύπτει το δημοσιονομικό έλλειμμα και να παρέχει τα αναγκαία επιδόματα μπορεί μόνο να δανείζεται. Δεν μπορεί να εκδώσει νέο χρήμα που να καλύπτει έστω ένα μέρος των χρηματοδοτικών αναγκών της χώρας.

Η κατάσταση είναι αδιέξοδη όσο κι αν η Κυβέρνηση, για προεκλογικούς λόγους, μιλάει για ισχυρή οικονομία και αναπτυξιακή προοπτική. Το χρέος συνθλίβει οποιαδήποτε αναπτυξιακή προοπτική γιατί όλοι οι πόροι της χώρας κατευθύνονται στην εξυπηρέτησή του.

Υ.Γ. Το άρθρο αυτό γράφτηκε ως απάντηση σ’ έναν φίλο που με ρώτησε προ ημερών: «Πώς αυξάνεται συνεχώς το δημόσιο χρέος, που πάνε τα λεφτά;».

Πηγή: ellinikiantistasi.gr

Σχόλιο GMR: Αντί να σχηματίσουν μια δεξαμενή σκέψης-δράσης (σχετική πρόταση θα βρείτε ανοίγοντας τον σύνδεσμο στο τέλος του σχολίου της ανάρτησης   Τί θα κάνουμε που οι πολιτικοί μας δεν έχουν “Κα”; – Λέτε να πιάσει ένα τάμα; ) κανονικοί (λέμε τώρα…) αριστεροί, που δεν θέλουν – πάει και τέλειωσε – να επιβεβαιώνουν εμπράκτως την αριστεροσύνη τους, θέλει και μπορεί ποιός παρακαλώ;;;

Το eteron (ΕΚΑΤΕΡΟΝ);

Ο Καθηγητής Σύγχρονης Ιστορίας και διευθυντής του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου στο Πανεπιστήμιο του Columbia στη Νέα Υόρκη Adam Tooze, τις προηγούμενες ημέρες βρέθηκε στους Δελφούς, ως προσκεκλημένος του Ινστιτούτου Κοινωνικών Ερευνών “Eteron” και συζήτησε με τον διευθυντή του Ινστιτούτου, Γαβριήλ Σακελλαρίδη στο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών.

…, Και από οικονομική άποψη, η ζημιά που προκλήθηκε στην Ελλάδα είναι τόσο κακή όσο οτιδήποτε άλλο συνέβη στην Ευρώπη από την Μεγάλη Ύφεση του 1929, … κλπ!!!

_.

Der Spiegel, 30 Δεκεμβρίου 2022

Με ένα πολύ ενδιαφέρον εξώφυλλο κυκλοφορεί το γερμανικό περιοδικό, το οποίο αποδομεί το καπιταλιστικό μοντέλο, αφού πλέον “δεν λειτουργεί”. Οι “πολυκρίσεις” του Adam Tooze και η κατάρρευση της παγκοσμιοποίησης.

Την αποδόμηση του καπιταλισμού με ένα αν μη τι άλλο ξεχωριστό εξώφυλλο επιχειρεί το Der Spiegel που κυκλοφορεί.

Με ένα ιδιαίτερο πορτρέτο του Καρλ Μαρξ να φιγουράρει, το γερμανικό περιοδικό αναρωτιέται αν τελικά “είχε δίκιο”, αφού όπως αναφέρει “ο κλασικός καπιταλισμός δεν λειτουργεί πια”.

Το Der Spiegel σημειώνει πως “καθοδηγούμενες από συνεχώς νέες παγκόσμιες κρίσεις και μια επικείμενη κλιματική κατάρρευση, αναδύονται συγκεκριμένες ιδέες μεταρρυθμίσεων: λιγότερη ανάπτυξη, περισσότεροι κυβερνητικοί στόχοι”, ενώ στη συνέχεια σχολιάζει τα λεγόμενα του Αμερικανού δισεκατομμυριούχου επενδυτή και διαχειριστή hedge fund, Ρέι Ντάλιο, αναφέροντας πως τον τελευταίο καιρό ο ίδιος φαίνεται ότι δεν διαβάζει πια τα πρωινά τη Wall Street Journal στη βίλα των 2.000 τ.μ, αλλά το “Κεφάλαιο του Μαρξ”.

“Πάρα πολλά πράγματα δεν λειτουργούν πλέον. Η παγκοσμιοποίηση πρόκειται να καταρρεύσει, παίρνοντας μαζί της το γερμανικό οικονομικό μοντέλο. Η διεθνής κοινότητα εγκλωβίζεται σε ανταγωνιστικά μπλοκ, ο πληθωρισμός διευρύνει περαιτέρω το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών και έχουμε χάσει σχεδόν όλους τους κλιματικούς στόχους μας”, σημειώνει το περιοδικό, ενώ επικαλείται και τον Βρετανό ιστορικό Adame Tooze, για να αναφερθεί στην εποχή των “πολυκρίσεων” και στο “αόρατο χέρι της αγοράς” , το οποίο “δεν εμφανίζεται πλέον ως θαυματουργή λύση” πριν περάσει στο ζήτημα της κλιματικής αλλαγής.

“Η κλιματική κρίση είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα των προβλημάτων που προκαλεί ο καπιταλισμός. Οι τρέχοντες περιβαλλοντικοί κίνδυνοι συνδέονται στενά με τις μαρξιστικές κριτικές του καπιταλισμού. Πριν από 150 και πλέον χρόνια, ο Καρλ Μαρξ είχε εντοπίσει τους κινδύνους αυτού του συστήματος για τον πλανήτη”.

Πηγή: news247.gr

Ρομπόλης Σάββας – Μπέτσης Βασίλης, 23 Οκτ. 2021

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Η ασκούμενη, μέσω του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας 2021-2026, αναπτυξιακή και κοινωνικοοικονομική πολιτική, κατά τα επόμενα χρόνια στην Ελλάδα, με την επιδιωκόμενη εξωστρέφεια, ιδιαίτερα των μεγάλων επιχειρήσεων, θα συνυπάρχει (Γ. Ποταμιάνος-7/5/2021), μεταξύ άλλων, με τη συρρίκνωση της εγχώριας αγοράς, υπό το βάρος του χρέους (δημόσιο χρέος 340 δισ. ευρώ-206,7% του ΑΕΠ το 2021 και ιδιωτικό χρέος 243 δισ. ευρώ-147% του ΑΕΠ το 2020), της ανεργίας, των χαμηλών ονομαστικών και πραγματικών μισθών, της μείωσης της εγχώριας ζήτησης και των κόκκινων δανείων.

Στις συνθήκες αυτές, δημοσιεύτηκε πρόσφατα (19/10/2021) έκθεση του ΟΟΣΑ (Oργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης) για την μακροπρόθεσμη προοπτική του δημόσιου χρέους των χωρών που ανήκουν στον Οργανισμό. Η συγκεκριμένη έκθεση θεωρήθηκε από την χώρα μας ως πολύ θετική αφού, όπως αναφέρεται, η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που δεν παρουσιάζει επιβάρυνση στο χρέος της λόγω της αύξησης του προσδόκιμου ζωής, επειδή η όποια αύξηση στις δημόσιες δαπάνες για υγεία, αντισταθμίζονται από την μείωση των κρατικών δαπανών στο συνταξιοδοτικό σύστημα.

Το γεγονός αυτό υποστηρίχθηκε από κυβερνητικούς παράγοντες ότι οφείλεται στην κεφαλαιοποίηση της επικουρικής ασφάλισης. Όμως, μελετώντας προσεκτικά την συγκεκριμένη έκθεση και δίνοντας προσοχή στις υποθέσεις εργασίας με τις οποίες εκπονήθηκαν οι μελλοντικές προβολές μέχρι και το 2060, αντιλαμβάνεται κανείς ότι οι επιπτώσεις της κεφαλαιοποίησης της επικουρικής ασφάλισης στο δημόσιο χρέος δεν έχουν ληφθεί υπόψη σε αυτές τις οικονομικές εκτιμήσεις και προβολές.

Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.

Πηγή: slpress.gr

Σχόλιο GMR:   Σεβαστέ κύριε Μηλιαράκη, εφ’ όσον όπως ώς έγκριτος νομικός ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΕΤΕ, πως “Προδήλως δε βέβαιον είναι ότι η Ελλάδα δεσμεύεται από τις «μνημονιακές τις υποχρεώσεις» και τελεί υπό το καθεστώς μιας αποικίας χρέους, της επιλεγόμενης και χρεωδουλοπαροικίας.“, και όπως πολύ σωστά αυτό το τεκμηριώνετε (ουσιαστικά τεκμηριώνετε την μνημονιακή εσχάτη προδοσία) και σε τούτο το άρθρο σας και σε προηγούμενη αρθρογραφία σας και σε τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές παρουσίες σας, καθίσταται απολύτως αναγκαία η αποτίναξη της χρεωδουλοπαροικίας.

Για να μπορέσει όμως να συμβεί αυτό, χρειάζεται ΝΑ ΕΜΦΑΝΙΣΤΕΙ ΜΙΑ ΙΚΑΝΗ (ποιοτικά κατ’ αρχήν και ποσοτικά στην συνέχεια) ΘΕΛΗΣΗ.

Αυτή η ΘΕΛΗΣΗ, οφείλει να ΚΑΤΑΣΤΕΙ σταδιακά ΙΚΑΝΗ, να καλύψει ΔΥΟ ΑΛΛΗΛΕΝΔΕΤΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ. Την ανάγκη που προείπαμε, δηλαδή την αποτίναξη της Χρεοδουλοπαροικίας και την ανάγκη να συζητηθεί με τον λαό, κάποιο ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ πολιτικό, δηλαδή βασικά οικονομικοδικαιϊκό, πρόγραμμα επιβίωσης και αναγέννησης της χώρας και του λαού, το οποίο και θα αποτελέσει αντικείμενο ΕΠΙΚΥΡΩΣΗΣ μέσω συντακτικής εθνοσυνέλευσης.

Τα περί “πολιτικού υποκειμένου”, νομίζουμε πως μεταθέτουν ΤΗΝ ΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΗ ΠΑΛΛΑΪΚΗ ΣΚΕΨΗ-ΘΕΛΗΣΗ, αντί δηλαδή ΥΠΕΡ του ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΔΙΚΑΙΪΚΟΥ (βασικά και αυτό αφορά και εσωτερική και εξωτερική πολιτική) ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΡΙΕΧΕΤΑΙ ΜΕΣΑ ΣΕ ΕΝΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟ, ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΡΕΩΔΟΥΛΟΠΑΡΟΙΚΙΑ, ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΟ ΣΧΕΔΙΟ, σε σκέψη-θέληση για “σωστούς ανθρώπους της πολιτικής – ο λαός να μάθει να ψηφίζει τους σωστούς ανθρώπους”, συνταγή κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του “τι κι αν ειναι Κατοχή Αντι-προσώπου Σου Κοινοβουλευτισμού”.

Δεν θα αποκλείαμε, αντίθετα θα βλέπαμε μια κοινοβουλευτική παρέμβαση, μόνο ΟΜΩΣ εκ μέρους ενός μεγαλειώδους παλλαϊκού ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΜΕ ΤΙΣ ΠΡΟΑΝΑΦΕΡΟΜΕΝΕΣ ΔΥΟ ΑΝΑΓΚΑΙΕΣ ΣΤΟΧΕΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΠΑΡΚΕΙΕΣ.

Ένα τέτοιο όμως ΒΑΘΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ, όχι μόνον δεν υπάρχει, άλλα η δημιουργία του υπονομεύτηκε εκ των έσω, υπέρ των “αντιμνημονιακών” αγαπητικών του “τι κι αν είναι Κατοχή Αντί-προσώπου Σου Κοινοβουλευτισμού”.

Παράδειγμα της αναγκαίας^(*) ΘΕΛΗΣΗΣ για προβληματισμό και προγραμματισμό στηριγμένο στο αρθρο 120, δίνει η G-M-R στην ανάρτηση της εδώ Επί του κειμένου της Γνωμάτευσης του σεβαστού Καθηγητή Γεωργίου Κασιμάτη.

(*) αναγκαίας πάντα με ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΝΕΠΕΙΑ, πρωτίστως δε, για την εξάλειψη της φτώχειας και της δυστυχίας και αμέσως μετά για «ουσιαστική ρήξη» με τη διαρκώς πλουτίζουσα «ολιγαρχική ελίτ» (ως G-M-R επισημειώνουμε πως η “ολιγαρχική ελίτ” μας έχει δεμένους χειροπόδαρα ως χρεωδουλοπαροικία μέσω ΕΕ-ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ και πολλών, γνωστών και μη, “λεσχών” και “δεξαμενών σκέψης”) υπέρ:

α) του πληττόμενου μεσαίου χώρου και

β) των κατώτερων εισοδηματικά στρωμάτων”.

_.

Πέτ. Μηλιαράκης, 18 Οκτ. 2021

Κανόνας της κοινής πείρας είναι πλέον ότι στο λεγόμενο «μεσαίο χώρο» θα κριθούν πολλά για τις πολιτικές εξελίξεις, ειδικότερα στις προσεχείς εκλογές για τις οποίες η ορθή εκτίμηση είναι ότι δεν θα βραδύνουν!

Λόγω του ρόλου του «μεσαίου χώρου» θα υποχρεωθούν τα κόμματα ιδίως του «δημοκρατικού τόξου» να επικεντρωθούν στο κατά πόσο θα γίνουν ελκυστικά στο εκλογικό σώμα που συνιστά εκείνες τις κοινωνικές δυνάμεις που με γενικούς και ασαφείς όρους καταγράφεται ως ο «μεσαίος χώρος».

Με αυτή την προδιάθεση και κύριο κριτήριο να προσδιοριστεί με όσο γίνεται μεγαλύτερη προσέγγιση σε «τι» αφορά στο «μεσαίο χώρο», χρήσιμα και ίσως κρίσιμα είναι να λεχθούν τα εξής:

• ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Η εμφανιζόμενη στην πολιτική ως «κεντροαριστερά» και ταυτοχρόνως ως «σοσιαλδημοκρατία», με αναφορά στον «ευρωπαϊκό μητροπολιτικό χώρο» , αποτελεί μύθο ότι πράγματι αφορά αντιμπεριαλιστική ή αντικαπιταλιστική εκδοχή στα πολιτικά πράγματα.

Και τούτο διότι οι Μητροπολιτικές χώρες του καπιταλισμού, όποτε εφάρμοσαν «σοσιαλδημοκρατία», ουδέποτε έθιξαν την εθνική αστική τάξη υπέρ των συμφερόντων της εθνικής εργατικής τάξης.

(more…)

Σχόλιο GMR: “Κανονικότητα”! 

_.

NewPost, 23 Σεπ. 2021

Το 71,6% των φτωχών νοικοκυριών αναφέρει μεγάλη δυσκολία στην αντιμετώπιση των συνήθων αναγκών του με το συνολικό μηνιαίο ή εβδομαδιαίο εισόδημά του.

Όχι μόνο στον φτωχό πληθυσμό, αλλά και μέρος του μη φτωχού πληθυσμού της χώρας αφορά η στέρηση βασικών αγαθών και υπηρεσιών (δυσκολία ανταπόκρισης στην πληρωμή έκτακτων οικονομικών αναγκών, αδυναμία κάλυψης εξόδων για διακοπές μίας εβδομάδας το χρόνο, αδυναμία διατροφής που να περιλαμβάνει κάθε δεύτερη ημέρα κοτόπουλο, κρέας ή ψάρι, αδυναμία πληρωμής για ικανοποιητική θέρμανση της κατοικίας, έλλειψη βασικών αγαθών, όπως πλυντήριο ρούχων, έγχρωμη τηλεόραση, τηλέφωνο, αυτοκίνητο, αδυναμία αποπληρωμής δανείων ή αγορών με δόσεις, δυσκολίες στην πληρωμή πάγιων λογαριασμών).

Και χαρακτηριστικό είναι ότι το 96,7% των φτωχών νοικοκυριών και το 40,8% των μη φτωχών δηλώνει οικονομική δυσκολία να καλύψει έκτακτες, αλλά αναγκαίες δαπάνες ύψους περίπου 395 ευρώ.

Αυτό προκύπτει από την έρευνα για την υλική στέρηση το 2020 της ΕΛΣΤΑΤ, σύμφωνα επίσης με την οποία:

Τα νοικοκυριά που αντιμετωπίζουν ελλείψεις βασικών ανέσεων στην κύρια κατοικία κατατάσσονται, κατά καθεστώς ιδιοκτησίας, ως εξής:

-το 6,2% των νοικοκυριών διαθέτει ιδιόκτητη κατοικία με οικονομικές υποχρεώσεις (δάνειο, υποθήκη, κ.λπ.),

-το 4,9% διαθέτει ιδιόκτητη κατοικία χωρίς οικονομικές υποχρεώσεις (δάνειο, υποθήκη, κ.λπ.),

-το 8,6% διαμένει σε ενοικιασμένη κατοικία,

-το 8,1% διαμένει σε δωρεάν παραχωρημένη κατοικία.

Το ποσοστό του πληθυσμού που διαβιεί σε κατοικία με στενότητα χώρου ανέρχεται σε 29% για το σύνολο του πληθυσμού, σε 25,8% για τον μη φτωχό πληθυσμό και σε 43,9% για τον φτωχό πληθυσμό. Το ποσοστό του πληθυσμού που διαβιεί σε κατοικία με στενότητα χώρου είναι μεγαλύτερο στην περίπτωση της ηλικιακής ομάδας έως και 17 ετών και ανέρχεται σε 43,2% για το σύνολο του πληθυσμού, σε 38,4% για τον μη φτωχό πληθυσμό και σε 61,2% για τον φτωχό πληθυσμό.

(more…)

Σχόλιο GMR: Η ανάρτηση απεστάλη μέσω email στους σεβαστούς επιστήμονες κ.κ. Θ. Μαργιόλη, Σ.Λαβδιώτη, Γ.Π.Τριανταφυλλόπουλο ως ακολούθως:

Σεβαστοί επιστήμονες κκ Θ. Μαργιόλη, Σ.Λαβδιώτη, Γ.Π.Τριανταφυλλόπουλο, σας αποστέλουμε την παρούσα ανάρτηση μας με την παρακληση να απαντήσετε ει δυνατόν κατόπιν μεταξύ σας συνεννοήσεως για από κοινού αντιμετώπιση, ενδεχόμενα συνεργαζόμενοι και με άλλους επιστήμονες, οικονομολόγους και νομικούς. Απο πλευράς G-M-R απλά συν-εισφέρουμε την ανάρτησή μας https://greek-market-research.com/clink/d-a-d-a-dimosias-antidebtocracy-pragmatognomosynis/.

newsbeast.gr, 8 Ιουνίου 2021

Στη δημοσιότητα έδωσε σήμερα το Ελληνικό Δημοσιονομικό Συμβούλιο την εκτίμησή του για τη διαχειρισιμότητα του χρέους, σημειώνοντας πως «παρά τη μεγάλη αύξηση του λόγου δημοσίου χρέους/ΑΕΠ, υπάρχουν σημαντικοί παράγοντες που καθιστούν το ελληνικό δημόσιο χρέος διαχειρίσιμο σε μεσο-μακροπρόθεσμο ορίζοντα».

Συμπεραίνει, μάλιστα, όπως μεταδίδει το ΑΜΠΕ, ότι «τα επόμενα έτη, καθοριστική αναμένεται να είναι η αναπτυξιακή επίδραση των “πόρων” που θα διοχετευτούν στην ελληνική οικονομία, κυρίως μέσω του πολυετούς δημοσιονομικού πλαισίου περιόδου 2021-2027, καθώς και του Μηχανισμού Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας της ΕΕ, οι οποίοι αναμένεται να συμβάλουν στην καθοδική πορεία του δημόσιου χρέους ως ποσοστό του ΑΕΠ μετά το 2021, λόγω των υψηλών ρυθμών μεγέθυνσης».

«Η σύνεση με την οποία διαχειρίστηκε το ελληνικό κράτος τα δημόσια οικονομικά της χώρας τα τελευταία χρόνια, σε συνδυασμό με τις θετικές πρωτοβουλίες της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, αποδίδουν καρπούς, καθιστώντας πλέον το ελληνικό δημόσιο χρέος διαχειρίσιμο σε μεσο-μακροπρόθεσμο ορίζοντα. Η εισροή των κεφαλαίων του Ταμείου Ανάκαμψης, η χρηστή αξιοποίηση τους και η επανεκκίνηση κρίσιμων κλάδων της Ελληνικής Οικονομίας, όπως ο τουρισμός και η εστίαση, θα βοηθήσουν στην μεγέθυνση του ΑΕΠ, συμβάλλοντας στην καθοδική πορεία του δημόσιου χρέους ως ποσοστό του ΑΕΠ μετά το 2021. Παραμένει απαραίτητη και αυτονόητη η διατήρηση της ορθολογικής διαχείρισης των δημοσίων πόρων και η πλήρης αξιοποίηση από το κράτος και τις επιχειρήσεις των κεφαλαίων που θα εισρεύσουν στην χώρα» δήλωσε, με αφορμή τη δημοσιοποίηση της εκτίμησης, ο Πρόεδρος του Ελληνικού Δημοσιονομικού Συμβουλίου Παναγιώτης Κορλίρας.

Ελληνικό Δημοσιονομικό Συμβούλιο: Αναλυτικά η εκτίμηση

«Πριν το ξέσπασμα της υγειονομικής κρίσης, οι θετικές μακροοικονομικές και δημοσιονομικές επιδόσεις που κατέγραψε η ελληνική οικονομία σε συνδυασμό με την ολοκλήρωση της εφαρμογής των βραχυπρόθεσμων και μεσοπρόθεσμων μέτρων ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους, δημιούργησαν ευνοϊκές συνθήκες διαχείρισής του.

(more…)

Οθων Κουμαρέλλας, 6 Απριλίου 2018

Από τον κώδικα του Χαμουραμπί μέχρι και το αγγλικό δίκαιο το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι παράνομο και καταχρηστικό και οφείλουμε να το διαγράψουμε άμεσα.

Πολλοί -και μόνο στο άκουσμα της φράσης περί μονομερούς διαγραφής του χρέους- εξανίστανται, αφού θεωρούν ότι με την άρνηση αναγνώρισης και παύσης της αποπληρωμής του χρέους από την πλευρά της Ελλάδας, θα προχωρήσουμε σε μια παράνομη και επί της ουσίας «ανήθικη» πράξη απέναντι σε αυτούς που μας δάνειζαν. «Μα θα γίνουμε μπαταχτσήδες;» είναι το σύνηθες -πλην αφελές- ερώτημα. Η άρνηση αναγνώρισης του χρέους θεωρείται ακόμη παράνομη κι ανήθικη πράξη άρνησης ανταπόκρισης στις υποχρεώσεις μας, που θα μας οδηγήσει στη διεθνή κατακραυγή, στην απομόνωση και τελικά σε μεγαλύτερα δεινά. Ακόμη κι όσοι αποδέχονται το «παιγνίδι» που παίχτηκε είναι σκεπτικιστές και διακρίνονται για τη λογική «αφού τα καταφέραμε έτσι, ας τα λουστούμε τώρα!»

Άλλοι, πάλι, θεωρούν μια τέτοια εξέλιξη, αναγκαία μεν, αλλά αδύνατη κάτω από τις διαμορφωμένες συνθήκες και των αντίστοιχων συσχετισμών. Θεωρούν -και δεν φείδονται να το προπαγανδίζουν- ότι όλα τελείωσαν το 2012 με το PSI του Βενιζέλου και τη «μεταφορά» του χρέους στο αγγλικό δίκαιο μαζί με την «απαγόρευση» τυχόν μετατροπής του σε εθνικό νόμισμα, αν οψέποτε η Ελλάδα αποφάσιζε να εγκαταλείψει την ευρωζώνη.

Όσοι βέβαια ισχυρίζονται κάτι τέτοιο, πέραν από τους κυβερνητικούς (και αυτούς της αντιπολίτευσης), που έχουν τους ιδιοτελείς λόγους τους, είτε δεν γνωρίζουν τα πράγματα και αντιδρούν αυθόρμητα, είτε παρασυρόμενοι από τον συρμό και την ασύστολη προπαγάνδα, αδυνατούν να κατανοήσουν τι πραγματικά συμβαίνει με το ελληνικό χρέος, αλλά και τις δυνατότητες που οι ίδιες οι μεθοδεύσεις των δανειστών έχουν δημιουργήσει για την ολοσχερή άρνηση και καταγγελία του.

Η συσκότιση των πάντων γύρω από τη δημιουργία του χρέους και του τρόπου που αυτό εξελίχθηκε έχει ακριβώς αυτό το σκοπό. Τη δημιουργία σύγχυσης και την απονεύρωση οποιασδήποτε αντίδρασης στις ακολουθούμενες πολιτικές. Πολύ περισσότερο που στο «παιγνίδι» του ελληνικού χρέους εμπλέκονται είτε άμεσα, είτε έμμεσα Έλληνες μεγαλοεπιχειρηματίες, τραπεζίτες και πολιτικοί.

Στη πράξη, όπως ανέφερε παλιότερα σε αντίστοιχο άρθρο του ο γνωστός νομικός Κώστας Κούστας «Οι Ελληνικές κυβερνήσεις διέπραξαν εσχάτη προδοσία με βάση το ευρωπαϊκό και το διεθνές Δίκαιο ενώ τα όργανα της ΕΕ (Εurogroup – EΚΤ – συμβούλια ηγετών ΕΕ) παρανομούν με την συγκρότηση της τρόικας και την επιβολή των μνημονίων παραβιάζοντας την ιδρυτική συνθήκη της ΕΕ και την Χάρτα ανθρωπίνων δικαιωμάτων του ΟΗΕ!

Τα μνημόνια των «ελληνικών κυβερνήσεων» με την Τρόικα, είναι όχι απλά παράνομα, αλλά επί της ουσίας αυτοδίκαια άκυρα! Αυτό πρέπει να έχει η (όποια) κυβέρνηση ως θέση συνεπικουρούμενη από το δικαίωμα αποζημίωσης για τη βλάβη που μας προκάλεσε η ΕΕ, η Τρόικα και οι υπάλληλοί τους».

Το χρέος, λοιπόν, είναι παράνομο και καταχρηστικό διότι:

Συνεχίστε την ανάγνωση, δείτε πίνακες, διαγράμματα της συγκεκριμένης ανάρτησης εδώ.

Πηγή: hereticalideas.gr

Ν. Ιγγλέσης, 4 Μαίου 2021

Συμπληρώνονται είκοσι χρόνια από την κατάργηση των εθνικών νομισμάτων και την αντικατάστασή τους από το ευρώ, στα κράτη – μέλη της Ευρωζώνης (Euro area). Δύο σημαντικές κρίσεις, η χρηματοπιστωτική του 2008 και αυτή της πανδημίας του 2020, ανέδειξαν το σαθρό υπόβαθρο μιας Νομισματικής Ένωσης που είναι ανίκανη, εκ κατασκευής, να αντιμετωπίσει οποιαδήποτε έκτακτη κατάσταση και δεν μπορεί να επιβιώνει παρά μόνο μέσω διαρκούς λιτότητας.

Το βασικό πρόβλημα οφείλεται στο ότι από τις Ευρωπαϊκές Συνθήκες απαγορεύεται στα κράτη – μέλη να εκδίδουν ευρώ και στο ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) απαγορεύεται να δανείζει τα κράτη, όπως κάνουν όλες οι Κεντρικές Τράπεζες στον κόσμο. Τα μέλη της Euro area για να χρηματοδοτούν τα δημοσιονομικά ελλείμματά τους και να αποπληρώνουν τα χρεολύσια του δημόσιου χρέους τους μπορούν μόνο να δανείζονται ή να αυξάνουν τους φόρους και να μειώνουν τις δαπάνες (μισθοί, συντάξεις, κοινωνικές παροχές κλπ). Η εναλλακτική λύση, δηλαδή, η έκδοση νέου χρήματος απαγορεύεται.

Η πανδημία του 2020 τίναξε στον αέρα την Euro area, όλες τις σαθρές θεωρίες και την προπαγάνδα των ευρωφετιχιστών. Το Μάαστριχτ με το όριο του 60% για το χρέος και του 3% για το δημοσιονομικό έλλειμμα, προκειμένου να μπορεί να υφίσταται το ευρώ, ανήκει στην ιστορία. Μπροστά στον οικονομικό Αρμαγεδδώνα που προκάλεσε ο Covid-19 η ΕΕ ενεργοποίησε, το Μάρτιο του 2020, τη γενική ρήτρα διαφυγής από το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης. Οι κυβερνήσεις μπορούν να δανείζονται αφειδώς για να καλύψουν τα μεγάλα δημοσιονομικά ελλείμματά τους με αποτέλεσμα το δημόσιο χρέος να εκτινάσσεται.

(more…)