Σχόλιο GMR: Αναρτούμε άρθρο του κ. Γιώργου Τριανταφυλλόπουλου με τίτλο ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΟ ΚΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΟ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ με ημερομηνία 22 Νοεμβρίου 2020,

Το μοναδικό σχόλιο μας είναι πως το άρθρο αποτελεί κραυγή συν-ανύψωσης.

._

Γιώργ. Τριανταφυλλόπουλος, 22 Νοεμβρίου 2020

  Είναι πολλοί αυτοί που θα συμφωνήσουν στη διαπίστωση πως είναι πολλές οι μεταβολές που παρατηρούμε κατά τις τελευταίες δεκαετίες στο οικονομικό, στο κοινωνικό και στο πολιτικό πεδίο. Στα παρακάτω θα προσπαθήσω να διερευνήσω εν συντομία που οδηγούν οι μεταβολές αυτές τόσο στην οικονομική βάση όσο και στο εποικοδόμημα.

ΜΕΡΟΣ 1ο

   Από τις αρχές της κατάκτησης της εξουσίας από το κεφάλαιο και την κυριαρχία του καπιταλισμού με τη δημιουργία των σύγχρονων συγκεντρωτικών κρατών το κεφάλαιο ήταν υποχρεωμένο να συνυπάρχει με τη δημόσια ιδιοκτησία σε μια σειρά τομέων. Στον κανόνα αυτόν υπάρχουν κάποιες εξαιρέσεις ιδιαίτερα στη Βρετανία και τις ΗΠΑ. Κατ’ αρχήν το κράτος που έστησε το κυρίαρχο κεφάλαιο έπρεπε να έχει εκείνους τους μηχανισμούς που με την δική του ισχύ θα επέβαλλαν και θα εδραίωναν την κυριαρχία του αλλά και την επέκτασή του. Οι μηχανισμοί αυτοί ήσαν ο στρατός, η αστυνομία και η δικαιοσύνη. Για να επιτελέσουν αποτελεσματικά αυτά το ρόλο τους ο ταξικός χαρακτήρα τους έπρεπε να «κρυφτεί» πίσω από τον εθνικό και κοινωφελή χαρακτήρα τους μια και, φυσικά, είχαν και τέτοιο. Τα παραπάνω επομένως έμειναν αποκλειστικό δικαίωμα του κράτους και βασικό τμήμα του μηχανισμού του.

   Πέρα από τα παραπάνω που αποτέλεσαν βασική συνιστώσα του αστικού κράτους το κράτος είχε και πολλές άλλες δραστηριότητες κι αρμοδιότητες που ξέφευγαν από τη βασική αυτή λειτουργία του και του έδιναν έναν δημόσιο χαρακτήρα σε αντιπαράθεση με το χαρακτήρα των ιδιωτικών κρατών του προηγούμενου συστήματος. Της αριστοκρατικής φεουδαρχίας. Μία από αυτές είναι πως το κράτος βρέθηκε να είναι ιδιοκτήτης τεράστιων εκτάσεων γης. Της δημόσιας γης. Αυτή ήταν μάλιστα και η πρώτη προσπάθεια στη Βρετανία για την κεφαλαιοκρατική κυριαρχία. Μέσω των περιφράξεων η δημόσια γη γινόταν ιδιωτική και περιουσιακό στοιχείο των οικονομικά ισχυρών και μια σειρά αριστοκρατών μετατρέπονται σε κεφαλαιοκράτες.  

 Η έννοια των περιφράξεων αποτέλεσε ένα από τα εργαλεία που χρησιμοποίησε ο Μαρξ στην προσπάθειά του να προσδιορίσει τους μετασχηματισμούς των κοινωνικών σχέσεων και των υλικών όρων της ύπαρξης των ανθρώπων, οι οποίοι συντελέστηκαν κατά τη μετάβαση από τη φεουδαρχία στον καπιταλισμό. Οι περιφράξεις αποτελούν θεμελιώδη διαδικασία του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής για δυο λόγους. Ο πρώτος είναι ότι υλοποιούν την πρωταρχική συσσώρευση, η οποία βρίσκεται στην αρχή της καπιταλιστικής παραγωγής. Και ο δεύτερος ότι εξαναγκάζουν τις ανθρώπινες κοινότητες να αποδεχθούν τον καπιταλιστικό τρόπο οργάνωσης των κοινωνικών σχέσεων, στερώντας τους κάθε εναλλακτική (μη καπιταλιστική) δυνατότητα εξασφάλισης της ύπαρξής τους.

   Μία λοιπόν από τις πρώτες διαδικασίες μετάβασης στον καπιταλισμό ήταν η υφάρπαξη της κοινοτικής ιδιοκτησίας και η βίαιη μετατροπή της σε ιδιωτική. Η βασική αρχή είναι πως η κοινοτική ιδιοκτησία δεν πρέπει να υπάρχει. Στη συνέχεια κι αφού το κεφάλαιο έπαιρνε την πολιτική εξουσία από χώρα σε χώρα πέρα από τη δημόσια γη το δημόσιο γινόταν δημιουργός και ιδιοκτήτης και πολλών άλλων περιουσιακών στοιχείων. Ουσιαστικά οι τομείς δραστηριοποίησης του δημοσίου αφορούσαν όλους εκείνους τους τομείς που από τη μια ήσαν απαραίτητοι για την οικονομική και διοικητική λειτουργία του κράτους κι από την άλλη δεν μπορούσε να αναπτύξει οικονομική δραστηριότητα το κεφάλαιο διότι απαιτούσαν μεγάλα κεφάλαια και η απόδοσή τους θα ήταν μετά από χρόνια. Αυτοί οι τομείς ήσαν αυτοί που γενικά αποκαλούμαι υποδομές. Σιδηρόδρομοι, δρόμοι, γέφυρες, λιμάνια, αεροδρόμια, ηλεκτροπαραγωγή και δίκτυα διανομής και τηλεπικοινωνίες. Ενώ όλα τα παραπάνω ήσαν απολύτως αναγκαία για τη λειτουργία του κεφαλαίου και του κράτους τους το υψηλό τους κόστος και η επισφάλειά τους έκαναν το κεφάλαιο να βάλει μπροστά το κράτος και οι δαπάνες δημιουργίας τους να περάσουν στο κοινωνικό σύνολο.

   Μετά το 2^ο παγκόσμιο πόλεμο οι ιδιαίτερες κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες – η μεγάλη ανάπτυξη των εργατικών αγώνων, των συνδικάτων και των κομμουνιστικών κομμάτων, η ύπαρξη της ΕΣΣΔ και η αίγλη της, τα εκατομμύρια των νεκρών που έφεραν στο προσκήνιο τις υποτελείς τάξεις – έκαναν αναγκαία και την επέκταση του κοινωνικού κράτους. Κυρίως με την παροχή ικανοποιητικών συντάξεων και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης μέσα από κρατικές δομές. Ο ρόλος επομένως του κράτους ενισχυόταν και πέρα απ’ όσα αρχικά προβλέπονταν. Κατά την ίδια περίοδο το δημόσιο χρήμα έμπαινε σε πτωχευμένες, υπερχρεωμένες ουσιαστικά, ιδιωτικές επιχειρήσεις με αποτέλεσμα την αύξηση της κρατικής περιουσίας. Στο παραπάνω ιστορικό πλαίσιο ακόμη κι ο  Hayek δεν είναι γενικά κατά του κράτους. Κάθε άλλο. Γράφει: : «το σημαντικό είναι μάλλον ο χαρακτήρας και όχι ο όγκος της κυβερνητικής δραστηριότητας. Μια λειτουργική οικονομία της αγοράς προϋποθέτει ορισμένες δραστηριότητες από πλευράς του κράτους η λειτουργία της μπορεί να υποβοηθηθεί από μερικές άλλες κρατικές δραστηριότητες και μπορεί να αντέξει πολλές περισσότερες, αρκεί αυτές να είναι συμβατές με μια λειτουργική αγορά»^..  Friedrich Hayek, Studies in Philosophy, Politics and Economics, Simon & Schuster, 1967, σελ. 177.

   Και φτάνουμε στη δεκαετία του 1970.  Οι συσσωρευμένες μεταβολές σε …………….

Συνεχίστε την ανάγνωση του εξαιρετικού άρθρου, δείτε το τεκμηριωτικό υλικό, τους συνδέσμους, τους σχετικούς πίνακες, τα διαγράμματα, είτε μέσα από τον υπερσύνδεσμο που ακολουθεί, είτε κατεβάζοντας στον υπολογιστής σας το αμέσως πιο κάτω αρχείο σε pdf format.

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΟ ΚΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΟ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΟ ΚΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΟ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ – αρχείο pdf

Πηγή: eparistera.blogspot.com