Σχόλιο GMR: “Αναρωτιόμασταν επίσης αν το δυστύχημα στα Τέμπη θα καθίστατο η τραγική αφορμή για να αφυπνιστούν οι υπνωτισμένες, παραιτημένες, εξοικειωμένες με το απαράδεκτο και το αποτρόπαιο, άνευρες συνειδήσεις των σύγχρονων νεοελλήνων.“

Όμως, πρέπει, έπρεπε καλύτερα από το 2010-2013 κιόλας με τις μνημονιακές αυτοκτονίες, με τις εκποιήσεις δημόσιων και ιδιωτικών περιουσιών και καταστροφές οικογενειών, που συνεχίζονται μέχρι σήμερα από την βίαιη υποτίμηση των αξιών εργασίας-ακίνητης περιουσίας, επιπλέον δημογραφικής υγείας, κλπ, να ορίσουμε τι σημαίνει το “να αφυπνιστούν οι υπνωτισμένες, κλπ…, συνειδήσεις των σύγχρονων νεοελλήνων“.

Μήπως αυτό σημαίνει να ψηφίζουν οι νεοέλληνες “φύγε ”σύ έλα ‘σύ”;

Μήπως αυτό σημαίνει να καταγγέλλουν όλοι οι νεοέλληνες μεγαλόστομα στις διάφορες ιστοσελίδες “το απαράδεκτο και το αποτρόπαιο” με σκοπό τα μεγαλόστομα να μετατραπούν σε μια βουλευτική βολή όπως συνέβη με “αντιμνημονιακούς” που εκεί βολεύτηκαν ή προσπάθησαν και ακόμα προσπαθούν να βολευτούν;

Μήπως αυτό σημαίνει μεγάλες διαδηλώσεις για το κάθε ένα και για το συνολικό “απαράδεκτο και αποτρόπαιο”;

Από τις μεγάλες διαδηλώσεις 2011-3013 για το κάθε ένα και για το συνολικό “απαράδεκτο και αποτρόπαιο”, για τα μνημόνια, θα έπρεπε να έχουμε βγάλει κάποια συμπεράσματα.

Όμως δεν “μάθαμε” απ’ αυτές, πως οι μεγάλες διαδηλώσεις πλήττονται από καταστολή, υπονόμευση από τα κόμματα του “δημοκρατικού τόξου” και από εκ των έσω υπονόμευση για ιδιοτελείς και εγωκεντρικούς λόγους (συμπεριλαμβανομένων απατεώνων ηγετίσκων που δεν είναι και λίγοι).

Για την ακρίβεια, πέσαμε στην παγίδα “ΗΓΕΣΙΑΣ” φυσικών προσώπων, προσώπων μικρών και εγωκεντρικών στην ψυχή, ιδιοτελών μεσ’ τον νου. Στην καλύτερη περίπτωση ανθρώπων^(*) που πρόσφεραν πολλά στην τεκμηρίωση των μνημονιακών εγκλημάτων αλλά “εγώ λέω τις αιτίες δεν λέω ποιοι είναι οι υπαίτιοι“, με αποτέλεσμα το τότε (έως σήμερα) αίτημα τιμωρίας των υπαιτίων για τα μνημόνια να μένει κουτσό.

Δεν μάθαμε από αυτές, πως οι εξεγέρσεις χρειάζονται ΗΓΕΣΙΑ, κανείς δεν θέλησε ν’ ακούσει τι σόϊ ηγεσία χρειαζόμαστε.

Ως και σήμερα κανείς (από τους διανοούμενους και επιστήμονες πρώτα πρώτα) δεν θέλησε να ακούσει προσεκτικά, πως Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ στην καταστολή, στην υπονόμευση από τα κόμματα του “δημοκρατικού τόξου” και στην εκ των έσω υπονόμευση,

μπορεί να είναι πρώτα και κύρια, το να ΗΓΕΙΤΑΙ η ΗΘΙΚΗ ΥΠΕΡΟΧΗ.

Αυτό όμως το “να ΗΓΕΙΤΑΙ η ΗΘΙΚΗ ΥΠΕΡΟΧΗ”, έχει και ένα ΠΛΑΙΣΙΟ ΗΘΙΚΗΣ ΥΠΕΡΟΧΗΣ.

Το πλαίσιο αυτό (πολιτικό πλαίσιο ως στάση ζωής), συναποτελείται από,

α) ΒΑΣΗ/ΑΡΧΕΣ = “δ.ά.δ.α.” δικαιοσύνης-ανιδιοτέλειας-δημοκρατίας-αλληλεγγύης (=η δοκιμασμένη επιτυχώς και κρίσιμη και “επί του πεδίου” επιβεβαίωση της “δ.ά.δ.α.”).

β) αναγνώριση και τεκμηρίωση (επί) των πιο σημαντικών ζητημάτων που συνιστούν το “απαράδεκτο και αποτρόπαιο”: ενδεικτικά Τα Ζητήματα μιας Ηθικής & Πολιτικής “Ανατροπής και Αναδόμησης των πραγμάτων”.

γ) εκπόνηση ενός προγράμματος εξόδου από την κρίση, συμβατού ιδεολογικά και “επί του πεδίου” με την “δ.ά.δ.α.”: ενδεικτικά, Μετωπικό πρόγραμμα διεξόδου από την κρίση, που για “να συζητηθεί” στις συνειδήσεις των νεοελλήνων χρειάζεται επικοινωνία, κυρίως των επωνύμων με τον “μη επώνυμο” λαό.

δ) ΤΡΙΠΛΟΣΥΝΔΥΑΣΜΟ “ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΕΔΙΟΥ”: τριπλοσυνδυασμένη αντίσταση αγωνιστικά-νομικά/επιστημονικά/πολιτικά (=ΗΘΙΚΗ ΥΠΕΡΟΧΗ ΩΣ ΣΤΑΣΗ ΖΩΗΣ), ενώπιος ενωπίω και “από το πεζοδρόμιο ως και διεθνώς” κατά των υπαιτίων, τρόπο αντιμετώπισης των μνημονιακών κυβερνήσεων.

Ένα παράδειγμα “τύπου Γκάντι” αντιστασιακής αποδόμησης (στο βάθος πολιτικής εξουδετέρωσης) των υπαιτίων: Λαφαζάνης: Έχουμε ενώπιον μας ένα καθεστώς Λατινοαμερικάνικης καθεστωτικής μπανανίας (το οποίο ο φίλος Παναγιώτης Λαφαζάνης, εκ των βασικών μαζί με τον Αλέκο Αλαβάνο “νονών” του ανεκδιήγητου Τσίπρα, αντιμετώπισε ως εξής: “δεν ξέρουμε εμείς που είμαστε χρόνια στο κουρμπέτι και ξέρετε εσείς;“.

————————————-

(*)— Ενδεικτικά ο Γεώργιος Κασιμάτης καθ’ όλα τέλειος στην καταγγελία των μνημονιακών συμβάσεων (πλην αντίθετος με το εθνικό νόμισμα, αδυναμία κρίσιμη για την υπόδειξη εναλλακτικής ενώπιον της Δικαιοσύνης έναντι του Βιβλίο – Ευρώ η θηλιά στο λαιμό της ελληνικής κοινωνίας). Ταυτόχρονα κάθετα αρνητικός ως εχθρικός για συζήτηση για έναν τριπλοσυνδυασμένο αγωνιστικά-νομικά/επιστημονικά/πολιτικά τρόπο αντιμετώπισης των μνημονιακών κυβερνήσεων, αρνούμενος επιθετικά να συζητήσει τρόπους προσβολής, του από όλα τα κόμματα θαψίματος και μάλιστα και με στέρηση φυσικού δικαστή δικογραφιών εσχάτης μνημονιακής προδοσίας, που ούτε που ανακοινώθηκαν στη βουλή το τι αφορούν.

Επιπροσθέτως ΟΛΑ τα κόμματα, ως (κυρίως) και η Ζωή Κωσταντοποϋλου ως ΠτΒ (πιο πριν κατ’ αυτήν ίσχυε Η Μαύρη Βίβλος της Ντροπής !), αρνήθηκαν (σε γραπτό αίτημα δίχως να απαντήσουν κιόλας) έστω και να τις διαβάσουν προς δόξα του Καταλύσαμε το Σύνταγμα για να το σώσουμε.

_.

Ευγ. Σαρηγιαννίδη, 25 Φεβρουαρίου 2025

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Μόλις λίγες μέρες μετά το σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη, σε σχετικό άρθρο μας αναρωτιόμασταν αν αυτό το δυστύχημα – έγκλημα που σόκαρε, θύμωσε και προκάλεσε την οργή της ελληνικής κοινωνίας – θα μπορούσε να αποτελέσει την σταγόνα που θα ξεχείλιζε το ποτήρι, ώστε να απειληθεί πραγματικά σύσσωμο το πολιτικό σύστημα και οι απολήξεις του μέσα στην κοινωνία.

Αναρωτιόμασταν επίσης, αν η ξεδιαντροπιά, το θράσος, η πολιτική και κοινωνική ανηθικότητα, η μαφιοποίηση του πολιτικού συστήματος, η εξόφθαλμη και επικίνδυνη ανευθυνότητα, η μετατροπή του πολιτικού κόσμου σε υπόκοσμο, η εγκληματική ασχετοσύνη των ιθυνόντων, μαζί με την απληστία των ιδίων και των παρατρεχάμενών τους, τα ρουσφέτια και το πελατειακό κράτος, θα έφταναν την κοινωνία στα όρια της ανοχής και αντοχής της.

Αναρωτιόμασταν επίσης αν το δυστύχημα στα Τέμπη θα καθίστατο η τραγική αφορμή για να αφυπνιστούν οι υπνωτισμένες, παραιτημένες, εξοικειωμένες με το απαράδεκτο και το αποτρόπαιο, άνευρες συνειδήσεις των σύγχρονων νεοελλήνων. Δύο χρόνια μετά, όλα όσα αναρωτιόμασταν τείνουν να πάρουν σάρκα και οστά.

Οι παθογένειες και οι ελίτ

Άλλωστε, το πολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα – έγκλημα στα Τέμπη ανέδειξε για πολλοστή φορά, αλλά με πολύ τραγικό και οριστικό τρόπο, τις γνωστές και χιλιοειπωμένες παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας σε κοινωνικό, πολιτικό, οικονομικό κλπ. επίπεδο. Μας θύμισε πως έχουν ξεπουληθεί οι πάντες και τα πάντα. Μας θύμισε πως τα μνημόνια όχι μόνο δεν έφυγαν, αλλά είναι πιο εδώ από ποτέ και τις συνέπειές τους πληρώνουμε και θα συνεχίσουμε να πληρώνουμε.

………………….

Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.

Πηγή: slpress.gr