Σχόλιο GMR: “Αναρωτιόμασταν επίσης αν το δυστύχημα στα Τέμπη θα καθίστατο η τραγική αφορμή για να αφυπνιστούν οι υπνωτισμένες, παραιτημένες, εξοικειωμένες με το απαράδεκτο και το αποτρόπαιο, άνευρες συνειδήσεις των σύγχρονων νεοελλήνων.“

Όμως, πρέπει, έπρεπε καλύτερα από το 2010-2013 κιόλας με τις μνημονιακές αυτοκτονίες, με τις εκποιήσεις δημόσιων και ιδιωτικών περιουσιών και καταστροφές οικογενειών, που συνεχίζονται μέχρι σήμερα από την βίαιη υποτίμηση των αξιών εργασίας-ακίνητης περιουσίας, επιπλέον δημογραφικής υγείας, κλπ, να ορίσουμε τι σημαίνει το “να αφυπνιστούν οι υπνωτισμένες, κλπ…, συνειδήσεις των σύγχρονων νεοελλήνων“.

Μήπως αυτό σημαίνει να ψηφίζουν οι νεοέλληνες “φύγε ”σύ έλα ‘σύ”;

Μήπως αυτό σημαίνει να καταγγέλλουν όλοι οι νεοέλληνες μεγαλόστομα στις διάφορες ιστοσελίδες “το απαράδεκτο και το αποτρόπαιο” με σκοπό τα μεγαλόστομα να μετατραπούν σε μια βουλευτική βολή όπως συνέβη με “αντιμνημονιακούς” που εκεί βολεύτηκαν ή προσπάθησαν και ακόμα προσπαθούν να βολευτούν;

Μήπως αυτό σημαίνει μεγάλες διαδηλώσεις για το κάθε ένα και για το συνολικό “απαράδεκτο και αποτρόπαιο”;

Από τις μεγάλες διαδηλώσεις 2011-3013 για το κάθε ένα και για το συνολικό “απαράδεκτο και αποτρόπαιο”, για τα μνημόνια, θα έπρεπε να έχουμε βγάλει κάποια συμπεράσματα.

Όμως δεν “μάθαμε” απ’ αυτές, πως οι μεγάλες διαδηλώσεις πλήττονται από καταστολή, υπονόμευση από τα κόμματα του “δημοκρατικού τόξου” και από εκ των έσω υπονόμευση για ιδιοτελείς και εγωκεντρικούς λόγους (συμπεριλαμβανομένων απατεώνων ηγετίσκων που δεν είναι και λίγοι).

Για την ακρίβεια, πέσαμε στην παγίδα “ΗΓΕΣΙΑΣ” φυσικών προσώπων, προσώπων μικρών και εγωκεντρικών στην ψυχή, ιδιοτελών μεσ’ τον νου. Στην καλύτερη περίπτωση ανθρώπων^(*) που πρόσφεραν πολλά στην τεκμηρίωση των μνημονιακών εγκλημάτων αλλά “εγώ λέω τις αιτίες δεν λέω ποιοι είναι οι υπαίτιοι“, με αποτέλεσμα το τότε (έως σήμερα) αίτημα τιμωρίας των υπαιτίων για τα μνημόνια να μένει κουτσό.

Δεν μάθαμε από αυτές, πως οι εξεγέρσεις χρειάζονται ΗΓΕΣΙΑ, κανείς δεν θέλησε ν’ ακούσει τι σόϊ ηγεσία χρειαζόμαστε.

Ως και σήμερα κανείς (από τους διανοούμενους και επιστήμονες πρώτα πρώτα) δεν θέλησε να ακούσει προσεκτικά, πως Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ στην καταστολή, στην υπονόμευση από τα κόμματα του “δημοκρατικού τόξου” και στην εκ των έσω υπονόμευση,

μπορεί να είναι πρώτα και κύρια, το να ΗΓΕΙΤΑΙ η ΗΘΙΚΗ ΥΠΕΡΟΧΗ.

Αυτό όμως το “να ΗΓΕΙΤΑΙ η ΗΘΙΚΗ ΥΠΕΡΟΧΗ”, έχει και ένα ΠΛΑΙΣΙΟ ΗΘΙΚΗΣ ΥΠΕΡΟΧΗΣ.

Το πλαίσιο αυτό (πολιτικό πλαίσιο ως στάση ζωής), συναποτελείται από,

α) ΒΑΣΗ/ΑΡΧΕΣ = “δ.ά.δ.α.” δικαιοσύνης-ανιδιοτέλειας-δημοκρατίας-αλληλεγγύης (=η δοκιμασμένη επιτυχώς και κρίσιμη και “επί του πεδίου” επιβεβαίωση της “δ.ά.δ.α.”).

β) αναγνώριση και τεκμηρίωση (επί) των πιο σημαντικών ζητημάτων που συνιστούν το “απαράδεκτο και αποτρόπαιο”: ενδεικτικά Τα Ζητήματα μιας Ηθικής & Πολιτικής “Ανατροπής και Αναδόμησης των πραγμάτων”.

γ) εκπόνηση ενός προγράμματος εξόδου από την κρίση, συμβατού ιδεολογικά και “επί του πεδίου” με την “δ.ά.δ.α.”: ενδεικτικά, Μετωπικό πρόγραμμα διεξόδου από την κρίση, που για “να συζητηθεί” στις συνειδήσεις των νεοελλήνων χρειάζεται επικοινωνία, κυρίως των επωνύμων με τον “μη επώνυμο” λαό.

δ) ΤΡΙΠΛΟΣΥΝΔΥΑΣΜΟ “ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΕΔΙΟΥ”: τριπλοσυνδυασμένη αντίσταση αγωνιστικά-νομικά/επιστημονικά/πολιτικά (=ΗΘΙΚΗ ΥΠΕΡΟΧΗ ΩΣ ΣΤΑΣΗ ΖΩΗΣ), ενώπιος ενωπίω και “από το πεζοδρόμιο ως και διεθνώς” κατά των υπαιτίων, τρόπο αντιμετώπισης των μνημονιακών κυβερνήσεων.

Ένα παράδειγμα “τύπου Γκάντι” αντιστασιακής αποδόμησης (στο βάθος πολιτικής εξουδετέρωσης) των υπαιτίων: Λαφαζάνης: Έχουμε ενώπιον μας ένα καθεστώς Λατινοαμερικάνικης καθεστωτικής μπανανίας (το οποίο ο φίλος Παναγιώτης Λαφαζάνης, εκ των βασικών μαζί με τον Αλέκο Αλαβάνο “νονών” του ανεκδιήγητου Τσίπρα, αντιμετώπισε ως εξής: “δεν ξέρουμε εμείς που είμαστε χρόνια στο κουρμπέτι και ξέρετε εσείς;“.

————————————-

(*)— Ενδεικτικά ο Γεώργιος Κασιμάτης καθ’ όλα τέλειος στην καταγγελία των μνημονιακών συμβάσεων (πλην αντίθετος με το εθνικό νόμισμα, αδυναμία κρίσιμη για την υπόδειξη εναλλακτικής ενώπιον της Δικαιοσύνης έναντι του Βιβλίο – Ευρώ η θηλιά στο λαιμό της ελληνικής κοινωνίας). Ταυτόχρονα κάθετα αρνητικός ως εχθρικός για συζήτηση για έναν τριπλοσυνδυασμένο αγωνιστικά-νομικά/επιστημονικά/πολιτικά τρόπο αντιμετώπισης των μνημονιακών κυβερνήσεων, αρνούμενος επιθετικά να συζητήσει τρόπους προσβολής, του από όλα τα κόμματα θαψίματος και μάλιστα και με στέρηση φυσικού δικαστή δικογραφιών εσχάτης μνημονιακής προδοσίας, που ούτε που ανακοινώθηκαν στη βουλή το τι αφορούν.

Επιπροσθέτως ΟΛΑ τα κόμματα, ως (κυρίως) και η Ζωή Κωσταντοποϋλου ως ΠτΒ (πιο πριν κατ’ αυτήν ίσχυε Η Μαύρη Βίβλος της Ντροπής !), αρνήθηκαν (σε γραπτό αίτημα δίχως να απαντήσουν κιόλας) έστω και να τις διαβάσουν προς δόξα του Καταλύσαμε το Σύνταγμα για να το σώσουμε.

_.

Ευγ. Σαρηγιαννίδη, 25 Φεβρουαρίου 2025

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Μόλις λίγες μέρες μετά το σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη, σε σχετικό άρθρο μας αναρωτιόμασταν αν αυτό το δυστύχημα – έγκλημα που σόκαρε, θύμωσε και προκάλεσε την οργή της ελληνικής κοινωνίας – θα μπορούσε να αποτελέσει την σταγόνα που θα ξεχείλιζε το ποτήρι, ώστε να απειληθεί πραγματικά σύσσωμο το πολιτικό σύστημα και οι απολήξεις του μέσα στην κοινωνία.

Αναρωτιόμασταν επίσης, αν η ξεδιαντροπιά, το θράσος, η πολιτική και κοινωνική ανηθικότητα, η μαφιοποίηση του πολιτικού συστήματος, η εξόφθαλμη και επικίνδυνη ανευθυνότητα, η μετατροπή του πολιτικού κόσμου σε υπόκοσμο, η εγκληματική ασχετοσύνη των ιθυνόντων, μαζί με την απληστία των ιδίων και των παρατρεχάμενών τους, τα ρουσφέτια και το πελατειακό κράτος, θα έφταναν την κοινωνία στα όρια της ανοχής και αντοχής της.

Αναρωτιόμασταν επίσης αν το δυστύχημα στα Τέμπη θα καθίστατο η τραγική αφορμή για να αφυπνιστούν οι υπνωτισμένες, παραιτημένες, εξοικειωμένες με το απαράδεκτο και το αποτρόπαιο, άνευρες συνειδήσεις των σύγχρονων νεοελλήνων. Δύο χρόνια μετά, όλα όσα αναρωτιόμασταν τείνουν να πάρουν σάρκα και οστά.

Οι παθογένειες και οι ελίτ

Άλλωστε, το πολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα – έγκλημα στα Τέμπη ανέδειξε για πολλοστή φορά, αλλά με πολύ τραγικό και οριστικό τρόπο, τις γνωστές και χιλιοειπωμένες παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας σε κοινωνικό, πολιτικό, οικονομικό κλπ. επίπεδο. Μας θύμισε πως έχουν ξεπουληθεί οι πάντες και τα πάντα. Μας θύμισε πως τα μνημόνια όχι μόνο δεν έφυγαν, αλλά είναι πιο εδώ από ποτέ και τις συνέπειές τους πληρώνουμε και θα συνεχίσουμε να πληρώνουμε.

………………….

Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.

Πηγή: slpress.gr

Σχόλιο GMR: Η πρόταση “Για να δοθεί λοιπόν μια αξιόπιστη προοπτική σύνθεσης και συμπόρευσης των κοινωνικών και πολιτικών αντιστάσεων που ευτυχώς ακόμα σε πείσμα της γενικευμένης κρίσης εξακολουθούν να υπάρχουν και σποραδικά να εκδηλώνονται, χρειάζεται σήμερα η οργάνωση ενός κινήματος δημοκρατικής εγρήγορσης, ενός κινήματος ικανού να επιβάλλει παντού, όπου είναι εφικτό, την ενιαιομετωπική ενότητα του πολυδιασπασμένου πατριωτικού χώρου.“, χρειάζεται:

1)- Στόχο. Αν υποθέσουμε πως στόχος είναι η παραπάνω πρόταση, αυτομάτως προκύπτει συνοδευτικός στόχος, που δεν μπορεί να είναι άλλος από την ιδεολογικοπολιτικοδικαιική αποδόμηση και εξουδετέρωση των υπαιτίων της “γενικευμένης κρίσης”.

2)- Ενα πλαίσιο αρχών (αν είναι διαθέσιμη και κάποια κοινωνικοιστορική σχετική εργασία ως Συνειδησιακή Βάση, προτείνουμε την πχ https://greek-market-research.com/clink/ethniki-taytotita-i-ethniki-syneidisi/ ).

3)- Προσδιορισμός-ανάλυση και ιεράρχηση των (για ποιά ζητήματα) επί μέρους αντιστάσεων και το Πως (τον Τρόπο) για την επίτευξη του Στόχου πχ μορφή οργάνωσης-επιχειρησιακό σχέδιο-τρόποι δράσης, αλλά και για το δέον γενέσθαι για κάθε ζήτημα.

Για τα παραπάνω βλέπετε και https://greek-market-research.com/article/perimenontas-ton-gkonto-irthe-i-kyria-karystianoy/ .

_.

Ευγενία Σαρηγιαννίδη, 2 Απριλίου 2024

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Παρατηρούμε καθημερινά πως ένας ιστορικός λαός μοιάζει σταδιακά να αποσυντίθεται. Όχι μόνο λόγω οικονομικής κρίσης, κατάρρευσης και φτώχειας, αλλά επίσης πολιτισμικά, ιδεολογικά, δημογραφικά, ενδεχομένως θα λέγαμε και ανθρωπολογικά, με την ευκαιρία λόγου χάρη της πρόσφατης υπερψήφισης του νομοσχεδίου για το γάμο ζευγαριών ιδίου φύλου – και κατά προέκταση, της πιθανότητας απόκτησης παιδιών.

Δεν θα αναλύσουμε βέβαια στο παρόν άρθρο τα ήδη χιλιογραμμένα περί των πολιτικών ευθυνών, των προμνημονιακών, μνημονιακών και μεταμνημονιακών κυβερνήσεων γι’ αυτή την πολύπλευρη κατάρρευση, ούτε για τη μαφιοποίηση της κοινωνικής και πολιτικής ζωής. Δεν θα επικεντρωθούμε στις συνταγματικές εκτροπές, ούτε στη θεσμική παρακμή της δικαιοσύνης, της εκπαίδευσης ή της ενημέρωσης των πολιτών από τα καθεστωτικά ΜΜΕ.

Δεν θα επισημάνουμε τους κινδύνους μιας γενικευμένης πτώχευσης, ούτε θα αναφερθούμε στη διαφθορά, στην καθημερινή εγκληματικότητα που διαρκώς επιδεινώνεται, στην ασυδοσία των ισχυρών και των κυβερνώντων ή στην ατιμωρησία των υπευθύνων για διαχρονικά εγκλήματα που άλλοτε θα είχαν οδηγήσει ίσως σε λαϊκούς ξεσηκωμούς (π.χ. Τέμπη, Μάνδρα, Μάτι).

Στον παρόν άρθρο θα επιχειρήσουμε να επικεντρωθούμε στο φαινόμενο της διάσπασης των κοινωνικών αντιστάσεων που τείνουν να εκφράζονται από τον λεγόμενο πατριωτικό χώρο, ο οποίος προσπαθεί να δηλώσει την αντίθεσή του στην πολιτική, πολιτισμική και οικονομική παγκοσμιοποίηση των απελευθερωμένων καπιταλιστικών αγορών καθώς και στις ανάλογες ιδεολογίες και χρηστοήθειες του κοσμοπολιτισμού.

Ο κυρ-Παντελής και αλλοτινές προσδοκίες

Ο μικρομεσαίος χώρος, ο χώρος δηλαδή που παραδοσιακά εξέφραζε τις λαϊκές προσδοκίες και ανησυχίες, με άλλα λόγια, τα λαϊκά κοινωνικά στρώματα, τείνουν προς εξαφάνιση. Ο άλλοτε μικρομεσαίος νοικοκύρης κλείνεται στο καβούκι του. Αηδιασμένος και φοβισμένος απέχει όλο και πιο συχνά από τις πολιτικές διαδικασίες, ακόμα και από τις εκλογές, κρίνοντας ότι το παιχνίδι έχει ήδη χαθεί. Επιστρέφει λοιπόν στη μοιρολατρία ή/και στον κυνισμό ενός ηττημένου, ενός δουλικά σκεπτόμενου υπηκόου, που παρά τα ιδεολογήματα της ατομικής του χειραφέτησης και του δικαιωματισμού στα οποία του έμαθαν επιφανειακά και προσχηματικά να πιστεύει.

Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.

Πηγή: slpress.gr

_.

Ευαγ. Σαρηγιαννίδη, 26 Μαρτίου 2023

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Με αφορμή την 25η Μαρτίου ας αναρωτηθούμε: τι είναι η πατρίδα μας από ψυχοκοινωνιολογική άποψη. Σήμερα, η έννοια της πατρίδας αγοράζεται και πωλείται στα κομματικά παζάρια όχι μόνο των πατριδολάγνων, όσων, όπως υποτίθεται την προασπίζονται, αλλά και των πατριδοκάπηλων, όσων, όπως υποτίθεται, την εχθρεύονται. Όμως πέραν από το εμπόριο στις διάφορες πολιτικές και εκλογικές εμποροπανηγύρεις, η έννοια της πατρίδας για τον κάθε άνθρωπο θα αποτελεί το έδαφος στο οποίο θα εδρεύει πάντα και θα οικοδομείται ο συλλογικός εαυτός για τους ιστορικούς και ο ατομικός εαυτός για τους ψυχολόγους.

Το φαντασιακό, το θυμικό, οι σκέψεις και τα όνειρα των ανθρώπων δανείζονται τα χρώματα, τις μυρωδιές, τις εικόνες, τους ήχους της γενέθλιας γης του καθενός. Κατά το πρώτο στάδιο της ζωής ενός ανθρώπου, το οποίο ξεκινά με τη γέννηση του βρέφους και ολοκληρώνεται περίπου με τη συμπλήρωση του δεύτερου ηλικιακού έτους, το μικρό παιδί γεύεται και δοκιμάζει τον κόσμο που το περιβάλλει με τις αισθήσεις του.

Στις παλιές αγροτικές κοινωνίες, αλλά και στις σύγχρονες, όταν, έστω και περιστασιακά, το νεαρό άτομο ξεφεύγει από την αστική συνθήκη ζωής, νιώθει τις αχτίδες του ήλιου να του χαϊδεύουν το πρόσωπο, ακούει τις μουσικές από τις χαρές και τις λύπες των ανθρώπων, οσφραίνεται τις μυρωδιές του τόπου του, το νοτισμένο χώμα, τα ανθισμένα αγριολούλουδα, τα χιόνια, τις ομίχλες, τα λαμπερά φεγγάρια, τα ποτάμια, τις λίμνες, τις θάλασσες.

Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.

Πηγή: slpress.gr

Σχόλιο GMR: Η συγγραφέας του άρθρου, καταλήγει:

“...αφετέρου “προστατεύει” τον εαυτό του από ένα ουσιαστικό πλησίασμα και μια πραγματική επικοινωνία με τους ευρισκόμενους πλησίον του, καθιστώντας την δημόσια εικόνα του ψευδαισθησιακά δημοφιλή, την στιγμή που το ίδιο αισθάνεται στην πραγματικότητα αμήχανο και απελπιστικά μόνο.“

Από τις ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ουσιαστικής ηλεκτρονικής επικοινωνίας και εν συνεχεία διαδραστικής και με ψυχή και με σώμα ΠΑΡΕΜΒΑΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΕΙΑΣ σε ολόκληρο το φάσμα των κοινωνικοπολιτικών εξελίξεων (λέμε τώρα,…, Χρεοκρατία και συναφή ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ), φαίνεται πως ο παραπάνω επίλογος κρίνεται ΒΟΛΙΚΟΤΕΡΟΣ.

Το πρόβλημα δεν έγκειται στην τεχνολογική εξέλιξη, το πρόβλημα έγκειται στο διαίρει και βασίλευε της ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑΣ ενός ΔΙΑΡΚΩΣ αυτόφωρου εγκλήματος, κι αυτά, αρκεί να’ ναι καλά η κάθε είδους “εκπροσώπηση”, πολιτική, εργατική, θρησκευτική, πνευματική.

Με άλλα λόγια, τα, “αγάπα τον πλησίον σου ως εαυτόν”,  “το μέρος δεν μπορεί να υπάρξει αν χαθεί το όλον”, η υπεράσπιση του ΚΟΙΝΟΥ (communis=κοινός) ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΣ, έχουν ΠΕΡΙΟΡΙΣΤΕΙ, στον ΚΥΚΛΟ του ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΣ των Αντί-Προσώπου Σου και της ΜΑΤΑΙΟΔΟΞΙΑΣ της ΕΙΔΗΜΟΣΥΝΗΣ (https://greek-market-research.com/clink/eidimosyni-kai-apeleytherosi-patridas-laoy/ , https://greek-market-research.com/clink/narkissismos/ , https://greek-market-research.com/clink/dianooymenoi-akoyte/ , https://greek-market-research.com/clink/tag-oi-dianooymenoi-kai-pote-xecheilizei-o-koyvas-tis-genikis-eleytherias/ ).

Από την πλευρά της G-M-R σκεφτόμαστε, πως η κοινωνία, ο κάθε ξεχωριστός πολίτης, ιδιαίτερα ο κάθε ΕΝΕΡΓΟΣ πολίτης, ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ κατά της παγκοσμιοποίησης και της αντικατάστασης αξιών με τις “αξίες” του “διαίρει και βασίλευε, την συνδρομή των ειδικών επιστημών, οικονομολόγων, νομικών, και ιδιαίτερα ΨΥΧΟΛΟΓΩΝ, ατομικής, βιομηχανικής, κοινωνικής, κλπ, ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ^(*) και μάλιστα την μαζί με τον πολίτη επεξεργασία των από τα ΣΥΣΤΗΜΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΜΕΝΩΝ ψυχολογικών μεθοδεύσεων, οι οποίες μεθοδεύσεις συνυπάρχουν με δόλια παραπλάνηση-εκβιασμούς-αντίποινα-εξαγορές-καταστολή (εισαγγελικοδικαστική-αστυνομική-νομοθετική).

Επομένως, θα περιμέναμε από επαγγελματίες ψυχολόγους, όπως η κυρία Ευγ.Σαρηγιαννίδη^(**), να δουν/προβάλλουν, ΟΛΟΚΛΗΡΟ το πλαίσιο της ΨΥΧΟΚΙΝΗΤΙΚΗΣ ΕΠΙΔΡΑΣΗΣ ΤΩΝ ΣΥΣΤΗΜΙΚΩΝ ΚΕΝΤΡΩΝ (και όχι μόνο το τεχνολογική επίδραση) στον μετανεωτερικό άνθρωπο, μαζί και την ψυχολογικά υποστηριγμένη ΔΙΕΞ-ΟΔΟ ΣΥΝ-ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ.

Όμως, επειδή ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΑΝΥΠΟΨΙΑΣΤΟΙ (ιδιαίτερα με δέκα χρόνια πολιτικάντικο δούλεμα), ψάξαμε και βρήκαμε.

Βρήκαμε, πως η ικανή ψυχολόγος (“ικανή” μόνο επί όσων πραγματεύεται εις το άρθρο της) των ψυχολογικών καταστάσεων, υπήρξε πολιτευόμενη με το “κόμμα των ψεκασμένων”^(***) οπότε υπάρχει τεράστια πρόοδος με τις έστω μονομερείς ψυχολογικές εκτιμήσεις της ως προς την “μοναχικότητα του διαδικτύου με βάρκα το κινητό μας”, “μοναχικότητα” που οδήγησε “αντιμνημονιακά” φρούτα του τύπου Δημήτρη Καμμένου και “olympia” (η γνωστή “αντιμνημονιακή” ιστοσελίδα), στις αγκάλες της ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ.

Ά, και παραλίγο να ξεχάσουμε να παραθέσουμε το πραγματικά ενδεικτικότατο δείγμα της καλής Ψυχολόγου: “Σήμερα, μετά από την ψυχοκοινωνικά τραυματική εμπειρία της πανδημίας, η ασώματη και εξ’ αποστάσεως “επαφή” του ατόμου με τον υπόλοιπο κόσμο μοιάζει να προτείνεται ως η μοναδική, ασφαλής, πάνω κάτω λύση. Για το σύγχρονο δυτικό άτομο η διαδικτυακή διαχείριση της μοναξιάς και της βαρεμάρας τείνει από πολλούς να θεωρείται “λύση σε κάποιο πρόβλημα”, παρά κομμάτι του. Με άλλα λόγια, το άτομο αναγκάζεται για να μην είναι μόνο να μείνει συνδεδεμένο…“

Αυτό το αξεπέραστης ψυχολογικής προσέγγισης της ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑΣ, απόσπασμα, αφορά ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ, τους αρθρογράφους της κατά τα λοιπά χρήσιμης ιστοσελίδας, slpress.

(*) wikipedia.org/wiki/Ψυχολογία

(**) https://slpress.gr/author/e-sarigiannidi/

(***) ΣΑΡΗΓΙΑΝΝΙΔΗ ΕΥΓΕΝΙΑ Υποψήφια ευρωβουλευτής των Ανεξαρτήτων Ελλήνων.

_.

Ευγ. Σαρηγιαννίδη, 12 Φεβρουαρίου 2021

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Την εποχή της πανδημίας του κορονοϊού, της κοινωνικής αποστασιοποίησης, του κοινωνικού απομονωτισμού, του εγκλεισμού και του “Μένουμε σπίτι”, μοιάζει να νομιμοποιείται η εξ’ αποστάσεως επικοινωνία περισσότερο από ποτέ. Ήδη οι νεότερες ηλικίες σε μεγάλο βαθμό διοχέτευαν μεγάλο μέρος της επιθυμίας τους για διασκέδαση, αλληλεπίδραση και κοινωνικοποίηση στο διαδίκτυο και στις διάφορες πλατφόρμες εξ’ αποστάσεως ψυχαγωγίας και επικοινωνίας.

Σήμερα, μετά από την ψυχοκοινωνικά τραυματική εμπειρία της πανδημίας, η ασώματη και εξ’ αποστάσεως “επαφή” του ατόμου με τον υπόλοιπο κόσμο μοιάζει να προτείνεται ως η μοναδική, ασφαλής, πάνω κάτω λύση. Για το σύγχρονο δυτικό άτομο η διαδικτυακή διαχείριση της μοναξιάς και της βαρεμάρας τείνει από πολλούς να θεωρείται “λύση σε κάποιο πρόβλημα”, παρά κομμάτι του. Με άλλα λόγια, το άτομο αναγκάζεται για να μην είναι μόνο να μείνει συνδεδεμένο…

Ανακαλώντας στιγμές του πρόσφατου προ-covid παρελθόντος παρατηρούσαμε συχνά το πώς η τεχνολογία και η χρήση του δικτύου είχε παρεισφρήσει στις καθημερινής ζωές των ανθρώπων και στις σχέσεις τους: Άνθρωποι είτε μόνοι μέσα στο πλήθος, είτε με τη φυσική παρουσία κάποιων φίλων ή οικείων, φτάνουν συχνά να αναζητούν συντροφιά στη συσκευή που βρίσκεται στην τσέπη ή στη τσάντα τους.

Συνεχίστε την ανάγνωση εδώ.

Πηγή: slpress.gr