ΑΙΣΧΡΟΝ ΕΣΤΙ ΣΙΓΑΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΠΑΣΗΣ ΑΔΙΚΟΥΜΕΝΗΣ.
ΜΗΤΡΟΣ ΤΕ ΚΑΙ ΠΑΤΡΟΣ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΤΙΜΙΩΤΕΡΟΝ ΕΣΤΙ Η ΠΑΤΡΙΣ.
Αθαν. Μπούταλης, 5 Απριλίου 2021
αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής
Σε προηγούμενο άρθρο αναφέρθηκα στο άρθρο-μανιφέστο της κας Σακελλαροπούλου εναντίον της “τυραννίας της πλειοψηφίας”, αλλά και στις αναφορές της στο “κράτος δικαίου”. Ανέλυσα τις ιδεολογικές βάσεις και τις ενδεχόμενες προεκτάσεις ενός τέτοιου “κράτους δικαίου”. Η ανάλυση πρέπει να συμπεριλάβει και τα ζητήματα του διαχωρισμού των εξουσιών, των νομιμοποιητικών αρχών των νόμων και των παράλληλων δικαστικών ιεραρχιών.
Στο Πνεύμα των Νόμων (1748) ο Μοντεσκιέ μίλησε για θεσμικά αντίβαρα ως μέσον αποφυγής κατάχρησης της εξουσίας. Προτείνει τις τρεις εξουσίες (νομοθετική, εκτελεστική, και δικαστική), θεωρώντας την τελευταία σαν το “στόμα του νόμου”: «οι δικαστές δεν είναι παρά το στόμα που προφέρει τα λόγια του νόμου, όντα που δεν μπορούν να μετριάσουν ούτε την δύναμη ούτε την αυστηρότητά του».
Το άρθρο 5 του ναπολεόντειου αστικού κώδικα είναι εξίσου περιοριστικό: «Απαγορεύεται στους δικαστές να εκφράζονται μέσω γενικής και κανονιστικής ρύθμισης επί των υποθέσεων που τους υποβάλλονται». Αυτή η πολύ περιοριστική οπτική της δικαστικής εξουσίας, προϊόν αντίδρασης απέναντι στις προεπαναστατικές δικαστικές αυθαιρεσίες, ίσως φαίνεται αντίθετη στο αίτημα του συνταγματικού ελέγχου. Θεωρώντας όμως το Σύνταγμα ως ισχυρότερο νόμο, ο δικαστής κάλλιστα μπορεί να εφαρμόσει το Σύνταγμα αντί ενός (λιγότερο ισχυρού) αντισυνταγματικού νόμου (άρθρο 93.4).
Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.
Πηγή: slpress.gr
Follow Us on Twitter
Follow Us on FaceBook
Subscribe to mail list
M | T | W | T | F | S | S |
---|---|---|---|---|---|---|
« Sep | ||||||
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | |
7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
28 | 29 | 30 | 31 |