Δημ. Καζάκη(*) , 20 Δεκ. 2018

Κοντά 36.000 χάθηκαν από τον πληθυσμό της Ελλάδας μόνο το 2017 λόγω της διαφοράς ανάμεσα στην εκτίναξη των θανάτων και της νέας ακόμη μεγαλύτερης πτώσης των γεννήσεων. Δηλαδή, μέσα στο 2017 χάθηκε μια μέση πόλη της Ελλάδας, π.χ. σαν την Τρίπολη.
Ούτε στον πόλεμο δεν είχαμε τέτοιου ύψους απώλειες. Κατά την διάρκεια του πολέμου εναντίον της Ιταλικής και κατόπιν της Γερμανικής επίθεσης το 1940-41, οι απώλειες της ελληνικής πλευράς κινήθηκαν κοντά στις 14.000.
Ο πίνακας που παραθέτουμε από την ΕΛΣΤΑΤ είναι χαρακτηριστικός της δημογραφικής κατάρρευσης στην οποία επίτηδες οδηγήθηκε η χώρα με την επιβολή της νέας κατοχής υπέρ των δανειστών. Από το 2011 και κατόπιν παρατηρούμε μια διαρκή φυσική μείωση του πληθυσμού. Το αποτέλεσμα είναι συγκλονιστικό. Την περίοδο 2011-2017 ο πληθυσμός της Ελλάδας μειώθηκε κατά 151.420 άτομα. Πρωτοφανές.

Κι αυτό συνέβη γιατί σκόπιμα, απολύτως επίτηδες και λόγω των πολιτικών κατοχής και εκποίησης της πατρίδας μας από τους δανειστές ο ελληνικός λαός οδηγήθηκε στον αφανισμό ακόμη και με φυσικούς όρους. Το διάγραμμα που παραθέτουμε είναι το επίσημο της ΕΛΣΤΑΤ και δείχνει το διογκούμενο έλλειμα ανάμεσα στους θανάτους και τις γεννήσεις στην Ελλάδα.

Κι όλα αυτά πριν προσμετρηθεί στην φυσική μείωση του πληθυσμού και η αναγκαστική μετανάστευση. Το αποτέλεσμα είναι ακόμη πιο τραγικό. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας η συνολική απόλυτη μείωση του πληθυσμού στην Ελλάδα για την περίοδο 2011-2017 ανέρχεται στις 360.920 Η μείωση αυτή του πληθυσμού στην Ελλάδα είναι η μεγαλύτερη στον πλανήτη, τουλάχιστον όσον αφορά χώρες που δεν βίωσαν πρόσφατα και δεν βιώνουν θερμό πόλεμο.

Η μείωση της συνολικής απασχόλησης στη χώρα μετρούμενη με τα δεδομένα του ΔΟΕ παρουσιάζει μείωση για την περίοδο 2011-2017 κατά 267.997 άτομα. Το να μιλά κανείς υπό τέτοιες συνθήκες συρρίκνωσης του δυναμικού της απασχόλησης και κυρίως του πληθυσμού, για την δήθεν επιτυχία της μείωσης του δείκτη της ανεργίας, δεν είναι τίποτε περισσότερο από μακάβριο αστείο.Κι από μακάβρια αστεία στη χώρα μας, άλλο τίποτε. Διότι στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας μπορεί να δούμε τα πάντα, από εκστρατείες διάσωσης των αδέσποτων, της μείωσης των θυμάτων από οδικά ατυχήματα, έως τις αγωνιώδες εκκλήσεις για την εξαφάνιση αναξιοπαθούντων ειδών του κόσμου των ζώων. Δεν θα δούμε όμως να γίνεται ούτε κουβέντα για την δημογραφική κατάρρευση που επέβαλλε το καθεστώς κατοχής και στη νομική γλώσσα όλου του κόσμου αποκαλείται γενοκτονία. Επαναλαμβάνω: Γενοκτονία!

Ο λόγος είναι απλός. Με το καθεστώς κατοχής της πατρίδας μας προς όφελος των δανειστών και μια εγχώριας δράκας δοτών χαραμοφάηδων της πολιτικής και της οικονομίας, η ζωή των Ελλήνων δεν αξίζει ούτε καν όσο η ζωή ενός αδέσποτου. Δεν αξίζει καν να συζητήσει κανείς στα σοβαρά την εξόντωση ενός ολόκληρου λαού. Ο μισανθρωπισμός στο απόγειό του.

Αν προεκτείνουμε τα στοιχεία αυτά της Παγκόσμιας Τράπεζας στο μέλλον θα διαπιστώσουμε ότι έως το 2060 – έτος κατά το οποίο υποτίθεται ότι θα λήξει η «ενισχυμένη εποπτεία» των δανειστών – ο πληθυσμός της Ελλάδας θα είχε υποστεί μια επιπλέον μείωση κατά 2.000.000 άτομα. Θα κινείται δηλαδή στα επίπεδα της δεκαετίας του 1960. Με μια πολύ σοβαρή ειδοποιό διαφορά: ο μέσος όρος ηλικίας του πληθυσμού θα ξεπερνά κατά πολύ τα 55.
Αυτή η κατάσταση τότε – όπως είναι φυσικό – θα είναι μη αναστρέψιμη. Τόσο δημογραφικά, όσο και κοινωνικά.

Είναι η πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία που συντελείται μια τέτοια γενοκτονία χωρίς ένοπλα ή στρατιωτικά μέσα. Είναι η πρώτη φορά μετά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο που ενεργοποιείται ένας ολόκληρος μηχανισμός μαζικής εξόντωσης εναντίον ενός ολόκληρου έθνους. Και είναι επίσης η πρώτη φορά στην ιστορία των Ελλήνων, από την εποχή της μεγάλης καθόδου στον βαλκανικό και ελλαδικό χώρο των βόρειων φυλών μετά τον 8ο αιώνα, που απειλούνται με εξαφάνιση.
Θα το επιτρέψουμε να συμβεί ως λαός; Θα εξακολουθούμε να δεχόμαστε ότι τίποτε δεν γίνεται και να θεωρούμε τη γενοκτονία μέσω της δημογραφικής κατάρρευσης ως ένα δευτερεύον δεδομένο ανάλογο με τη «γήρανση του πληθυσμού» σε άλλες χώρες; Θα επιτρέψουμε να ξεκληριστεί η γενιά μας και η γενικά των παιδιών μας; Ή θα πάρουμε επιτέλους την κατάσταση στα χέρια μας ανατρέποντας το καθεστώς κατοχής πριν είναι πολύ αργά;

(*) Ο Δημήτρης Καζάκης είναι Πρόεδρος του Ε.ΠΑ.Μ. 

Πηγή: seisaxthia-epam