του Σπ. Λαβδιώτη, 1/5/2018

Πώς οι Γερμανοί μας χρέωσαν τα εκατοντάδες δις ζημιές του ΕΥΡΩ-συστήματος ως δήθεν Ελληνικό δημόσιο χρέος

Σκοπός του αρχικού άρθρου επί του προβλήματος του Ελληνικού Δημοσίου Χρέους είναι να επιλυθεί ο γρίφος, πώς η ‘μικρή’ Ελλάδα με ένα δημόσιο χρέος ύψους €263 δις το 2008 [1] (109% ως προς το ΑΕΠ) υποχρεώθηκε να υπογράψει τρία Μνημόνια δανειακών συμβάσεων που ανέρχονται στο ιλιγγιώδες ποσό των €326 δις. Ως εκ τούτου, η χώρα τελεί σε καθεστώς μακροχρόνιας χρεοκοπίας και έχει μετατραπεί, δυστυχώς, με τη συνδρομή της πολιτικής ηγεσίας του τόπου σε «κλοτσοσκούφι» των δανειστών, της περιβόητης τρόικας (ΕΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ).

Η Θεία Κωμωδία

Ωστόσο, η χώρα, όπως ήδη είναι αισθητό και ορατό στα μάτια του κόσμου, υποφέρει επί οκτώ συνεχή χρόνια, άλλοι ως άνεργοι, άλλοι ως συνταξιούχοι με τις δραστικά μειωμένες αποδοχές, άλλοι ως επιχειρηματίες οι οποίοι λόγω της συρρίκνωσης της αγοραστικής δύναμης εξ ανάγκης έβαλαν λουκέτα, άλλοι πάλι έριξαν πέτρα πίσω τους παίρνοντας το δρόμο της ξενιτιάς κι άλλοι, δεν άντεξαν…

Αυτό το πρωτόγνωρο βασανιστήριο θυμίζει τη Θεία Κωμωδία του Dante, όπου οι δανειστές αλυσόδεσαν την Ελλάδα στο έβδομο πάτωμα της κόλασης, ως ένδειξη «αλληλεγγύης», “solidarity” την ονομάζουν. Την καταδίκασαν σε ισόβια κάθειρξη (για τους περισσοτέρους η λήξη των δανείων το 2060, αυτό ακριβώς σημαίνει) χρεώνοντας την με τρία Μνημόνια που υποτίθεται ότι τα €326 δις εισέρρευσαν στα ταμεία του κράτους. Η κατηγορία ότι αμάρτησε, ήταν το απολωλώς πρόβατο της Ευρωζώνης, «ζούσε πέραν των δυνατοτήτων της».

Ατυχώς, πολύς κόσμος στην Ελλάδα αλλά και ορισμένοι πολιτικοί μας έχουν δημόσια ομολογήσει ότι δεν «διάβασαν» τα Μνημόνια· ενώ οι υπόλοιποι πολιτικοί πιστεύει κανείς ότι τα έχουν διαβάσει; Εάν πράγματι τα είχαν διαβάσει και ενδιαφέρονταν για την ελληνική κοινωνία τότε θα έβλεπαν μπροστά τους τον προάγγελο των δεινών που θα επακολουθούσαν, τα οποία ξεδιπλώνονταν σταδιακά. Παρακολουθώντας την εξέλιξη του δημοσίου χρέους θα είχαν εύλογα διαπιστώσει ότι «κάποιο λάκκο έχει η φάβα». Φταίει ο λαός, που προγενέστερα τον είχαν εμποτίσει με το «μαζί τα φάγαμε», σ’ αυτή την θλιβερή ιστορία;

Εξάλλου ποτέ ο ελληνικός λαός δεν ενημερώθηκε περί των Μνημονίων. Το ίδιο ακριβώς έγινε με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ το καλοκαίρι του 1992, όταν όχι μόνο ο ελληνικός λαός δεν γνώριζε περί τίνος πρόκειται, αλλά ούτε οι ίδιοι οι βουλευτές γνώριζαν τι ψηφίζουν, αφού δεν τους δόθηκε το κείμενο της Συνθήκης. Εντούτοις, το Μάαστριχτ υπερψηφίστηκε με 286 ψήφους και παραδόθηκε η νομισματική κυριαρχία της χώρας. Έτσι και τα δύο Μνημόνια υπερψηφίστηκαν από την Ελληνική Βουλή, πλην του κομβικού Α’ Μνημονίου το οποίο κατά παράβαση του Συντάγματος δεν πέρασε καν από τη Βουλή!

Ο πραγματικός ρόλος των μνημονίων

Μολονότι η ελληνική κοινωνία διαισθάνθηκε ότι έρχονται «μαύρες» μέρες και άρχισε τις μαζικές διαδηλώσεις, δεν είχε ακόμη συνειδητοποιήσει τι σημαίνουν Μνημόνια. Οι Έλληνες πολιτικοί και ο διεθνής Τύπος διαλαλούσαν ότι τα χρήματα δίνονται για να σωθεί η Ελλάδα από τη δημοσιονομική κραιπάλη που ζούσε επί δεκαετίες. Αυτό όλοι το γνωρίζαμε και ο λαός συναίνεσε ότι εμείς δεν είμαστε «μπαταξήδες», πάνω απ’ όλα τα χρέη πρέπει να πληρώνονται.

Πλην όμως, δεν έγινε καθόλου αντιληπτό ποιανού χρέη θα πλήρωνε με τα Μνημόνια ο Έλληνας πολίτης. Ούτε ότι με την υπογραφή του Α’ Μνημονίου θα ξετυλίγονταν σταδιακά ένα ατελείωτο κουβάρι χρέους που ήταν άσχετο στο μεγαλύτερο μέρος του με την πολυδιαφημισμένη ασωτία του δημόσιου τομέα. Εντούτοις, οι ευρωπαϊκές αρχές με τοποτηρητή το ΔΝΤ, μεταβίβασαν τεράστιες ζημιές του ατελούς νομισματικού μηχανισμού του ευρώ στο ελληνικό δημόσιο, ήτοι στους φορολογούμενους, σε στάδια, και το πέτυχαν, αλλά στα «μουλωχτά».

Εξ ου και οι «αλληλέγγυοι» εταίροι μας άρχισαν την περιπλοκότητα με τα 88 ή 108 προαπαιτούμενα για να θολώσουν τα νερά, ιδίως να παίζουν με τις λέξεις, όπως στην εποχή του Σόλωνος όταν η αρχαία Αθήνα χρεοκόπησε. Ο σπουδαίος νομοθέτης, για να καταπραΰνει τα δεινά που μάστιζαν την πόλη ονόμασε τις φυλακές οικήματα, τις φρουρές προστασία και τις Ερινύες σεμνές θεές. Παρομοίως η τρόικα, το ιδιωτικό τραπεζικό χρέος το βάφτισε δημόσιο, τη δρακόντεια φορολογία δημοσιονομική προσαρμογή, και τα άκριτα μέτρα λιτότητας, που θα επέφεραν μια τεράστια διαφορά στις ζωές των πολιτών, μεταρρυθμίσεις.

Συμπέρασμα

Η εξέχουσα απορία είναι γιατί οι ευρωπαϊκές αρχές μαζί με το ΔΝΤ, παίξανε αυτό το δόλιο παιχνίδι σε βάρος ενός ολοκλήρου λαού; Γνώριζαν ότι στη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 το παγκόσμιο σύστημα κατέρρευσε και η διάσωση των τραπεζών αποτέλεσε την ύψιστη προτεραιότητα των κρατών. [2] Διατέθηκαν από τα κράτη, αρχής γενομένης από τις Ηνωμένες Πολιτείες, τρις ευρώ για τη διάσωση των τραπεζών που είναι ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός. Το εύλογο λοιπόν ερώτημα είναι γιατί στην περίπτωση της Ελλάδος παίχτηκε ένα παιχνίδι «προπετάσματος καπνού και καθρεπτών», αποκρύπτοντας το βαθύτερο αίτιο της επιβολής των Μνημονίων; Και το ΔΝΤ αθέτησε το μότο του “No more Argentinas”, παραβιάζοντας τους κανονισμούς του; [3] Η απάντηση θα έρθει πολύ αργότερα από την ΕΕ «η υλοποίηση των προγραμμάτων απέτρεψε την κατάρρευση του χρηματοπιστωτικού συστήματος».

Σπυρίδων Λαβδιώτης, Former Senior Financial Analyst at Bank of Canada

———————————————————–

Παραπομπές

1] Υπουργείο Οικονομικών, ΟΔΔΗΧ, Εκθέσεις Ελεγκτικού Συνεδρίου, Eurostat- Government statistics. Το 2008, στο πλαίσιο της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης εκτός από την Ελλάδα, διεθνή χρηματοδοτική συνδρομή ζήτησαν άλλες τέσσερις χώρες της ζώνης του ευρώ, η Ιρλανδία, Ισπανία, Πορτογαλία και η Κύπρος, και τρεις χώρες εκτός της ζώνης του ευρώ, η Λετονία, Ουγγαρία και η Ρουμανία (Ευρωπαϊκό Ελεγκτικό Συνέδριο, Παρέμβαση στην Ελληνική Χρηματοπιστωτική Κρίση, σελ. 13).

2] Adler Turner, Between Debt and the Devil, Princeton University Press, 2016, p. 74. Ο A. Turner, ήταν πρόεδρος της Βρετανικής Αρχής Χρηματοοικονομικών Υπηρεσιών όταν ξέσπασε η κρίση του 2008.

3] IMF Office Memorandum, May 9, 2010. Το «άκρως» εμπιστευτικό έγγραφο που διέρρευσε μέσω της Wall Street Journal, τρία χρόνια μετά το Α’ Μνημόνιο των € 110 δις, αναφέρει ότι η συνδρομή του Ταμείου ήταν € 30 δις. Ήτοι, 32 φορές την ποσόστωση (quota) της Ελλάδος, το μεγαλύτερο ποσό που ενέκρινε το Ταμείο στην ιστορία του! Ειδικά, το έγγραφο κάνει μνεία ότι αναγνωρίστηκαν οι υψηλοί κίνδυνοι βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους και τα μέλη, Αργεντινή, Βραζιλία, Ινδία, Ρωσία, και Ελβετία, πρότειναν να γίνει η αναδιάρθρωση του χρέους πριν την εφαρμογή του προγράμματος. Η πρόταση αποκλείστηκε από τις ελληνικές αρχές! Και οι Γάλλοι, Γερμανοί και Ολλανδοί, υπέδειξαν ότι «οι εμπορικές τους τράπεζες ήταν εκτεθειμένες στην Ελλάδα και διατηρούσαν τις θέσεις τους». * Ευρωπαϊκό Ελεγκτικό Συνέδριο , 2017, ό.π., Παράρτημα XI, Απαντήσεις της Ε. Επιτροπής, σελ. 141.