ΑΙΣΧΡΟΝ ΕΣΤΙ ΣΙΓΑΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΠΑΣΗΣ ΑΔΙΚΟΥΜΕΝΗΣ.
ΜΗΤΡΟΣ ΤΕ ΚΑΙ ΠΑΤΡΟΣ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΤΙΜΙΩΤΕΡΟΝ ΕΣΤΙ Η ΠΑΤΡΙΣ.
Σχόλιο G-M-R: Ως GMR, στο συγκεκριμένο (πιο κάτω Bold) σημείο θα γράφαμε,
” …επερχόμενο εθνι(κιστι)κό κίνδυνο…”, προκειμένου να συνδέσουμε την μνημονιακή εθελόδουλη εκχώρηση Εθνικής κυριαρχίας με το παντοιοτρόπως προδομένο (Κυπριακό, Ίμια, κλπ) πατριωτικό θυμικό, το οποίο καθόλου δεν αφήνει “να περάσει στο ντούκου” ο συναγωνιστής αρθρογράφος. Βέβαια δεν ξεχνάμε πως έχουμε να κάνουμε με προς τον ξένο παράγοντα μνημονιακές αντιλήψεις και πρακτικές του τύπου, “Ιδού ο στρατός σας” και με επ’ αόριστον εγκλωβισμό ολόκληρου του Λαού στον Μνημονιακό “Νέο Παρθενώνα”. Οπότε για όλους αυτούς τους μνημονιακούς που καπηλεύονται το πατριωτικό θυμικό τη στιγμή που προδίδουν την πατρίδα, “τι Λωζάνη τι Κοζάνη” (κατ’ αντίστροφη του ανεκδότου αξία), τι εθνικό τι εθνικιστικό”.
του Βασ. Σουλιώτη , 4-2-2018
Τα εθνικιστικά συλλαλητήρια και οι αντί-εθνικιστικές αντί-συγκεντρώσεις παίζουν στο γήπεδο που χαράσσει ο ευρωατλαντισμός και ο ιμπεριαλισμός. Με το εθνικιστικό συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης έγινε εμφανές ότι θα επιχειρηθεί να ανανεωθεί το ασθμαίνον πολιτικό προσωπικό με τη δημιουργία ενός νέου, δεξιού πόλου που θα μπορεί εν ευθέτω χρόνω να μεταμορφωθεί σε κόμμα για να στηρίξει τις ίδιες πολιτικές λιτότητας που εφαρμόσθηκαν επί ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ.
Και τώρα, μετά την επιτυχία της πρεμιέρας όλοι τρέχουν στο συλλαλητήριο της Αθήνας να πάρουν και αυτοί από λίγο. Εκκλησία, εθνικιστές, δεξιά, και τυχοδιώκτες της «αριστεράς». Τρέχουν να κεφαλαιοποιήσουν πολιτικά κέρδη από την συμμετοχή τους σε ένα εθνικιστικό συλλαλητήριο που μετατοπίζει το συλλογικό βλέμμα από την οικονομική κρίση και τις αντιλαϊκές πολιτικές, στον επερχόμενο «εθνικό κίνδυνο». Μαζί με όλους αυτούς και ένας κόσμος χωρίς πολιτική πυξίδα που ελπίζει ότι αυτή τη φορά θα μπορέσει, σε αντίθεση με την ψήφιση των μνημονίων, να καθορίσει με τη μαζική του παρουσία τις εξελίξεις, να παίξει τέλος πάντων κάποιο ρόλο εκτός από αυτόν του κομπάρσου.
Σε αυτή την ελεεινή εκμετάλλευση ενός ηττημένου κόσμου η οποία στοχεύει στο πατριωτικό του θυμικό, κάποιοι επιλέγουν να συμμετάσχουν σε αυτή την μετατόπιση του προβλήματος οργανώνοντας ανεύθυνες, τυχοδιωκτικές και επικίνδυνες αντί-συγκεντρώσεις που το μόνο που κάνουν είναι να ρίχνουν νερό στον ίδιο μύλο του αποπροσανατολισμού.
Follow Us on Twitter
Follow Us on FaceBook
Subscribe to mail list