Σχόλιο G-M-R:   Εκ των “ιδεοληψιών”, έχουμε να παρατηρήσουμε ότι σε επίπεδο ΑΡΧΩΝ και σύμφωνων προς τις αρχές πρακτικών (και όχι σε επίπεδο καταδικαστέων/απάνθρωπων και πολιτικάντικων, “χάριν του σκοπού”, πρακτικών), δεν πρέπει να συγχέουμε αντιανθρωπιστικές θεωρίες που συνδέονται εγγενώς με απάνθρωπες πράξεις (ναζισμός κλπ) με τον κομμουνισμό Αρχών: εκ του communis (= κοινός) και εκ του “από τον καθένα ανάλογα με τις ικανότητές του για τον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του“. Νομίζουμε αγαπητέ φίλε Κύριε Δημητράκη, πώς μπορούμε να ενώσουμε, να διεθνοποιήσουμε όπως πολύ σωστά λέτε, να κατεβάσουμε στο πεζοδρόμιο, ΟΛΑ τα καλά Ελληνικά στοιχεία, τεκμηριώσεις, καταγγελίες, αντιστάσεις, προκειμένου να απελευθερωθεί η πατρίδα (Δείτε εδώ το τελευταίο σχόλιο μας με αφορμή άρθρο του κου Κώστα Λάμπου που μας εστάλη και αναρτήσαμε και εδώ υπενθυμίζουμε την τελευταία πρόταση μας).

Γεώργ. Εμ. Δημητράκη , 30 Δεκ. 2018

ΕΛΕΥΘΕΡΟΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ

-η μοίρα δεν είναι εντός της Ελλάδος, αλλά εκτός-

Δεν είναι η πρώτη φορά που έχω αναφερθεί εις την σημασία της ισορροπίας των δύο αυτών συγγενικών εννοιών, δηλαδή της συνείδησης και της ελευθεροκυριαρχίας. Η συνείδηση είναι η υπέρτατη και θεμελιώδης αρχή όλων των εννοιών και αξιών, η πρωτοπόρος δύναμη για την δημιουργία, το έργο κάθε ανθρώπου να προσφέρει ελεύθερα εις το κοινωνικό του σύνολο. Η ελευθερία είναι έμφυτη και ζωτικό συστατικό στοιχείο της ανθρώπινης ύπαρξης και δραστηριότητας του κάθε ανθρώπου να αποφασίζει για τον ιστορικό και γεωγραφικό αυτοπροσδιορισμό του που δεν είναι τίποτε άλλο από την ελευθεροκυριαρχία του.

Δύσκολη αλλά ελεύθερη ήταν η εμφάνιση του ανθρώπου, ως ύπαρξη, εις το παγκόσμιο γίγνεσθαι. από την εποχή των παγετώνων, των σπηλαίων, του ανθρώπου συλλέκτη για την τότε επιβίωσή του. Δεν έχει σημασία να γνωρίζει κανείς πόσες χιλιετίες παρήλθαν ώστε να φθάσει ο άνθρωπος εις το σημείο της δημιουργίας των πρώτων κοινωνιών, δηλαδή της συνύπαρξης του με άλλους ανθρώπους, τώρα με κανόνες, νόμους, θεσμούς, ηγέτες, εν τέλει μίας συντεταγμένης λειτουργούσας κοινωνίας με τους πρώτους πολιτισμούς. Η οποία, ως απεδείχθη αργότερα, είχε και τις αρνητικές συνέπειες για την ελευθερία του ανθρώπου, με την υποταγή αυτού σε δυνάστες που ανεδείχθησαν και σε θεότητες, οι οποίες όμως είναι τα άναρχα, αιώνια, άυλα και απόντα από τα επίγεια δρώμενα.

(more…)

Σχόλιο G-M-R:   Αναρτούμε την δημοσίευση που μας έστειλε ο κος Δημητράκης, διότι διακρίνουμε ειλικρίνεια, πατριωτική διάθεση και συμφωνούμε πως πρέπει να ξεσηκωθεί ο λαός. Όμως διαφωνούμε με τις “πολλές” Δημοκρατίες.

Η Δημοκρατία είναι μία (βλέπετε σχετικά την ιστοσελίδα του καθηγητή κου Γ.Κοντογιώργη) ως, μία υπεραρκετή λέξη/ιδανικό/θεωρητική σύλληψη/πλαίσιο συνεχώς αναδιαμορφούμενο αναλόγως των ανά στιγμή επαληθευτικών η μη διαπιστώσεων.

Δημοκρατία είναι: το Κράτος του Δήμου.

Δεκτή και η αναλυτικότερη περιγραφή του αγαπητού αρθρογράφου στην αρχή του πονήματός του, (υπάρχουν και άλλες χρηστικές περιγραφές, σε σύνδεση με εξουσία, οικονομία, Δικαιοσύνη, πολιτισμό, κλπ) χωρίς ποτέ να έρχεται σε δεύτερη μοίρα το ΚΥΡΙΑΡΧΟ-ΠΡΩΤΑΡΧΙΚΟ, “Το Κράτος του Δήμου”.

Κάθε όμως προσθήκη επιθετικού η άλλου προσδιορισμού στην λέξη Δημοκρατία (άμεση, αντιπροσωπευτική, κλπ), μας απομακρύνει από το περιεχόμενο της λέξης καθαυτής και το χειρότερο θέτει σε αμφισβήτηση το νόημά της, της αποδίδεται αμφισημία, της καταλογίζεται πως δεν μπορεί ακόμα και πως δεν πρέπει να εφαρμοστεί, της καταλογίζεται αοριστία (ενίοτε και μάλιστα φίλοι δημοσιολογούντες λένε, “μα τι σημαίνει Δημοκρατία;”), κατηγορείται ως αίτημα λαϊκίστικο, ως αίτημα ανεπαρκές (ως προς άλλες ιδανικότερες κοινωνικοπολιτικές καταστάσεις όπως πχ “να κυβερνούν οι άριστοι, εκλεγόμενοι η δια της επιβολής”, να επιλέξουμε κομμουνισμό ως εάν κομμουνισμός και δημοκρατία αποτελούν διαφορετικές και ανισότιμες μορφές ελευθερίας των πολιτών, κλπ).

Ιδιαίτερα σήμερα, που η πατρίδα βρίσκεται σε Κατοχή, η λέξη Δημοκρατία μπορεί να βρεί την κοινωνικοπολιτική της πραγμάτωση, μόνο σε ένα “δημοκρατικά οργανωμένο αντιστασιακό-απελευθερωτικό μέτωπο”, ούτως ώστε να καταστεί δυνατή (να είναι δυνατή και για όσο θα είναι δυνατή…, αναλόγως της λαϊκής υποστήριξης, να είναι διασφαλισμένη ως δυνατότητα και για όσο θα μπορεί…, να είναι διασφαλισμένη ως δυνατότητα) η αντικατάσταση του “τι κι αν είναι Κατοχικός” Αντι-προσωπευτικού Κοινοβουλευτισμού, από ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ.

Με βάση τα παραπάνω, κάθε άμεση, έμμεση, ιδιοτελής, αφασιακή, υποστήριξη του Αντι-προσωπευτικού Κοινοβουλευτισμού (και δη Κατοχικού), αποτελεί μαχαιριά στην καρδιά της Δημοκρατίας.

Δεκτή κάθε παρατήρηση επ’αυτών.

Γεώργιος Εμ. Δημητράκης(*),  1 Δεκ. 2018

Ο Λαός δεν αντέχει πια άλλα ψέματα και εθνικές ταπεινώσεις

Η Δημοκρατία είναι το Πολίτευμα όπου η εξουσία πηγάζει από τον λαό, ασκείται από τον λαό και υπηρετεί τα συμφέροντα του λαού. Κεντρικό χαρακτηριστικό της Δημοκρατίας είναι η λήψη αποφάσεων με ψηφοφορία των πολιτών, εις την άμεση Δημοκρατία, ή κάποιων αντιπροσώπων τους εις την αντιπροσωπευτική Δημοκρατία.

Όμως εις την σύγχρονη εποχή η άσκηση της εξουσίας, εν ονόματι του Λαού, από Κυβέρνηση, Κόμματα και Πολιτικούς, ναι μεν προϋποθέτει την αποδοχή αυτών από τον λαό, από την άλλη πλευρά δεν στερεί από τον λαό το δικαίωμα της έμμεσης συμμετοχής των πολιτών εις τις πολιτικές διαδικασίες, τις διαδικασίες διακυβέρνησης και λήψης αποφάσεων. Για παράδειγμα, πέρα των εκλογών ανάδειξη των οργάνων της Πολιτείας. Η εξουσία οφείλει να υπηρετεί και να υπερασπίζεται τα συμφέροντα του λαού και αυτής της εθνικής οντότητας. Αυτό σημαίνει ότι τα όργανα της Πολιτείας που είναι φορείς εξουσίας (Κυβέρνηση, Βουλή, Κόμματα κ.ο.κ.) πρέπει να υπηρετούν και να προασπίζουν τα υπαρξιακά συμφέροντα του συνόλου της κοινωνίας, και όχι π.χ. κάποιων εκτός της κοινωνίας ή π.χ. κάποιων ιδεοληψιών και τμημάτων της. Αυτό σημαίνει ότι για τα υπαρξιακά συμφέροντα της κοινωνίας και των εθνικών συμφερόντων πρέπει να επιδιώκεται η ευρύτατη δυνατή συναίνεση, που εν τέλει και αυτονόητο είναι η άσκηση και του δικαιώματος ενός Δημοψηφίσματος. Επίσης σημαίνει ότι με την Αρχή της Πλειοψηφίας πρέπει να υπάρχουν μηχανισμοί που προασπίζουν τα συμφέροντα και της Μειοψηφίας.

(more…)

ΣΧΟΛΙΟ G-M-R:    Το κείμενο του κου Δημητράκη είναι ένα κείμενο που θίγει τον ιδιοτελή ατομικό και κομματικό αντιπροσωπευτικο-κοινοβουλευτικό συντεχνιασμό, όμως η G-M-R έχει άλλη άποψη για την οικονομική πολιτική (τι συμφέροντα εξυπηρετεί) και τον δημοκρατικό η μη χαρακτήρα του τρόπου διακυβέρνησης των χωρών που ελέγχουν την ΕΕ. Βέβαια συμφωνούμε πως υπό την επίβλεψη των αστικών τάξεων των χωρών αυτών τα πράγματα διαθέτουν οργάνωση, κανόνες, στρατηγική, ανεξάρτητα του πόσο αυτά (αλλά εξ αυτών) εξυπηρετούν ή (άλλα εξ αυτών) συγκρούονται με τις ανάγκες και τις προοπτικές επιβίωσης της ανθρωπότητας.

Το άρθρο όμως του κου Δημητράκη, διακατέχεται από βαθιά αγωνία και ΗΘΟΣ για το καλύτερο, αυτή την αγωνία και αυτό το ΗΘΟΣ τιμούμε, και γι αυτό το αναρτούμε.

Γεώργιος Δημητράκης (*), 1 Οκτ. 2018

Η Ελλάδα το τσιφλίκι του πολιτικού συστήματος και κατεστημένου

– οι υπαίτιοι για την εθνική καταστροφή –

    Η ανείπωτη εθνική τραγωδία που βιώνει ο Ελληνικός Λαός με τις πρόσφατες ολέθριες πυρκαγιές, θανάτους και καταστροφές, η μεγαλύτερη των τελευταίων δεκαετιών εις την ιστορία της χώρας μας, αλλά και τα θανατηφόρα μνημόνια με την απώλεια, εν καιρώ ειρήνης, μάλιστα και της εθνικής κυριαρχίας και ανεξαρτησίας οφείλεται εις το ότι μετά την δολοφονία του Καποδίστρια, ο οποίος ήδη τότε στόχευε την ίδρυση ενός σύγχρονου και διαχρονικού κράτους, η χώρα μας και οι πολίτες αυτής κατέστησαν έκτοτε ένα σύγχρονο τσιφλίκι των προσκυνημένων κοτζαμπάσηδων οι οποίοι πρότερο υπηρετούσαν την Οθωμανική Αυτοκρατορία.

    Με απλά λόγια, εάν διαβάσει κανείς την σύγχρονη ιστορία, η χώρα μας μετά τον θάνατο του, δεν ανέκτησε ποτέ την εθνική της ανεξαρτησία και κυριαρχία. Και εκ του λόγου αυτού δεν κατέστη ποτέ ένα σύγχρονο υγιές και λειτουργικό κυρίαρχο κράτος με Θεσμούς, Όργανα, Σύνταγμα, κόμματα, κυβερνήτες, κοινοβούλιο, δικαιοσύνη, δημόσια διοίκηση, αυτοδιοίκηση, ΜΜΕ κ.λπ. που να υπηρετούνε και να προστατεύουν πιστά και με ευθύνη τους πολίτες αυτής, τα εθνικά συμφέροντα και μια αυθύπαρκτη οντότητα της Πατρίδας. Ανεξαρτήτως του ότι επίπλαστα χρησιμοποιείται έκτοτε η έννοια της «δημοκρατικής διακυβέρνησης της χώρας» με τα δήθεν δημοκρατικά δικαιώματα και την ψήφο του ελληνικού λαού. Δυστυχώς έννοιες, αρχές και αξίες κενού όμως περιεχομένου, οι οποίες ουδέποτε έγιναν σεβαστές από εκείνους οι οποίοι καθόλη την πορεία της χώρας ενσαρκώνουν έκτοτε ένα πολιτικό σύστημα και κατεστημένο που καταδυναστεύει και καταστρέφει την Πατρίδα και τον Λαό μας. Ένα ολέθριο πολιτικό σύστημα με το κατεστημένο του, το οποίο ουδέποτε φρόντισε να εμφυτεύσει εις τους πολίτες την αίσθηση της σωστής διακυβέρνησης μίας χώρας, αλλά απεναντίας να εκμαυλίζει με τις δικές του παρανομίες και ατιμωρησίες τους πολίτες και τον λαό, να εκμεταλλεύεται δηλαδή την εμπιστοσύνη και την ψήφο αυτού, αλλά συνάμα να εξαπατά, να καταδυναστεύει και να τιμωρεί αυτόν. Ένα Λαό ο οποίος όμως θυσίασε και θυσιάζει τα πάντα σε όλους τους εθνικούς αγώνες, με στερήσεις και αυταπάρνηση, εκτελών αυτόκλητα το αέναο και ιστορικό καθήκον του απέναντι του Έθνους. Ένα Λαό καλοσυνάτο, ο οποίος παρόλες τις στερήσεις του, διατηρούσε την αυτάρκεια του με την εργατικότητα και τιμιότητα του, τις εθνικές παραδόσεις, τα ήθη και τα έθιμά του, και συνάμα πολύ υψηλά την υπερηφάνεια και την αλληλεγγύη του προς όλους ανεξαρτήτως.

(more…)