του Νίκου Ιγγλέση

Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε στο περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ στις 29-7-16

Την  επομένη του αποτυχημένου στρατιωτικού πραξικοπήματος, οκτώ τούρκοι στρατιωτικοί πέρασαν σε ελληνικό έδαφος και ζήτησαν πολιτικό άσυλο στη χώρα μας. Η Τουρκία, δια του προέδρου της, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, του πρωθυπουργού  και υπουργών της ζήτησε επιτακτικά, από την πρώτη στιγμή, την άμεση παράδοση των οκτώ πραξικοπηματιών – προδοτών, όπως τους χαρακτηρίζει.

Επειδή κανένας από τους οκτώ δεν είναι ανώτατος αξιωματικός, μάλιστα δύο είναι υπαξιωματικοί, είναι φανερό ότι οι Τούρκοι δεν επιδιώκουν να συλλάβουν τους  πρωτεργάτες του πραξικοπήματος αλλά να κάνουν επίδειξη πολιτικής πυγμής. «Κανένας προδότης δεν μπορεί να γλυτώσει από το “μακρύ χέρι” του τουρκικού κράτους» είναι το μήνυμα που θέλουν να στείλουν στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Το ίδιο μήνυμα αποστέλλεται και προς τις ΗΠΑ και αφορά τον ιμάμη Φετουλάχ Γκιουλέν, τον υποτιθέμενο εγκέφαλο του πραξικοπήματος.

Εγκλωβισμένη στην, εδώ και δύο δεκαετίες, επονομαζόμενη «ελληνο-τουρκική φιλία» η Αθήνα αιφνιδιάστηκε από την απρόσμενη εξέλιξη. Χωρίς εθνικό στρατηγικό δόγμα, η ελληνική κυβέρνηση, από την πρώτη στιγμή, δια της κυβερνητικής εκπροσώπου Όλγας  Γεροβασίλη και του αναπληρωτή υπουργού Άμυνας Δημήτρη Βίτσα, μίλησε για ισχυρά νομικά επιχειρήματα της τουρκικής πλευράς!

Στη συνέχεια η κυβέρνηση «κρύφτηκε» πίσω από την Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Επιτροπή Ασύλου, στις οποίες παρέπεμψε το θέμα, σαν να επρόκειτο για τυχαίους πρόσφυγες, απ’ αυτούς που καθημερινά περνούν, κατά εκατοντάδες, στα νησιά του Ανατολικού  Αιγαίου  και για τους οποίους κανένα κράτος δε ζητά την έκδοσή τους. Δε γνωρίζουμε προσώρας τις αποφάσεις των Επιτροπών Ασύλου, ούτε αν οι οκτώ τούρκοι ικέτες θα προσφύγουν στα ελληνικά δικαστήρια ή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Θεμελιωδών Ελευθεριών στο Στρασβούργο. Εκείνο που είναι βέβαιο είναι ότι το θέμα είναι πολιτικό και όχι νομικό. Η Ελλάδα πρέπει  να δράσει υπεύθυνα και αποφασιστικά  τώρα που υπάρχει ένα «παράθυρο ευκαιρίας» (opportunity window).

Η Ισλαμική Δημοκρατία

Μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα ο Ταγίπ Ερντογάν και το κόμμα του (ΑΚΡ – Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης)  μετατρέπουν, με ραγδαίους ρυθμούς, την Τουρκία σε Ισλαμική Δημοκρατία. Συλλαμβάνουν ή απολύουν από τον κρατικό μηχανισμό όχι μόνο στρατιωτικούς αλλά και ανώτερους δημοσίους υπαλλήλους, δικαστές, αστυνομικούς, δημοσιογράφους και εκπαιδευτικούς. Κλείνουν  15 πανεπιστήμια, 1043 εκπαιδευτικά ιδρύματα, 1229 ενώσεις και ιδρύματα, 19 συνδικάτα και ομοσπονδίες καθώς και 35 ιατρικά κέντρα. Συνολικά 50.000 άτομα, εκτός των στρατιωτικών και δικαστών, έχουν απομακρυνθεί από το τουρκικό Δημόσιο μέχρι στιγμής και άλλα 19.000 έχουν προφυλακιστεί.  Πρόκειται για πογκρόμ που στόχο έχει να αλλάξει το χαρακτήρα της Τουρκίας, να τη μετατρέψει σε νέο-οθωμανική αυτοκρατορία με συνεκτικό στοιχείο όχι το τουρκικό έθνος αλλά το σουνιτικό Ισλάμ. Ήδη οι οπαδοί του ΑΚΡ οργανώνονται σε τάγματα νεογενίτσαρων.

Η μετατροπή αυτή έχει όμως και αρνητικές συνέπειες. Σύμφωνα με την αμερικανική δεξαμενή σκέψης (think tank) Stratfor, οι «μετασεισμικές δονήσεις» του πραξικοπήματος μπορούν να παραλύσουν την Τουρκία για πολύ καιρό. Το Stratfor  αναφέρει ότι η επιχείρηση καταστολής, μετά το πραξικόπημα της 15^ης Ιουλίου,  υπονομεύει τις δυνατότητες του στρατού, διαβρώνει το ηθικό του και μειώνει τη μαχητική συνοχή του. Αυτό, σημειώνει το Stratfor, θα καταστήσει δύσκολη για την Άγκυρα τη χρήση του στρατού ως εργαλείου πολιτικής και εθνικής στρατηγικής (βλ. www.stratfor.com) . Θυμίζουμε ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις της γείτονος βρίσκονται σε διαρκή εμφύλιο πόλεμο με τους Κούρδους του ΡΚΚ στη Νοτιοανατολική Τουρκία, ενώ έχουν εμπλακεί στις συγκρούσεις στο Ιράκ και τη Συρία. Αυτό είναι το «παράθυρο ευκαιρίας» που παρουσιάζεται για τα συμφέροντα του Ελληνισμού (σε Ελλάδα και Κύπρο).

Η νέο-οθωμανική Τουρκία του Ταγίπ Ερντογάν βρίσκεται σε αντιπαράθεση με τις ΗΠΑ και την ΕΕ, όχι λόγω του πογκρόμ και της καταπάτησης των ελευθεριών και δικαιωμάτων των πολιτών της, αλλά λόγω της ανεξάρτητης ισλαμικής ατζέντας της, με την οποία θέλει να καταστεί ανεξάρτητος περιφερειακός πόλος. Ενώ συμβαίνουν αυτές οι γεωπολιτικές αναταράξεις, στο εσωτερικό της Ελλάδας, εμφανίστηκαν πάλι οι γνωστοί ετεροπροσδιορισμένοι τουρκολάγνοι να ζητούν την απέλαση των οκτώ στρατιωτικών, προκειμένου να μη διαταράξουμε την «ελληνο-τουρκική φιλία» και για να μη μας επιτεθεί η Τουρκία.

Θέλουν να επαναλάβουμε την αθλιότητα του 1999, όταν η κυβέρνηση Σημίτη και ο «μεγάλος τραγουδιστής» παρέδωσαν τον ηγέτη του ΡΚΚ Αμντουλάχ Οτσαλάν στους Τούρκους. Τα πολιτικά αυτά «γιουσουφάκια» λένε ότι οι οκτώ είναι πραξικοπηματίες κατά του δημοκρατικού πολιτεύματος (sic) και θέλανε να ανατρέψουν τη συνταγματική τάξη της γείτονος. Όπως έλεγαν για τον Οτσαλάν ότι είναι τρομοκράτης που επιδιώκει το διαμελισμό της Τουρκίας.  Δε νομίζουμε ότι, σ’ ολόκληρη την ανθρώπινη ιστορία, υπάρχει πολιτικός πρόσφυγας που να μην έχει κατηγορηθεί απ’ τη χώρα του ότι ήθελε ή επεδίωκε ή προσπάθησε να ανατρέψει τη συνταγματική τάξη, το καθεστώς  και την υπάρχουσα κυβέρνηση.

Η τουρκική απειλή

Η ελληνική κυβέρνηση οφείλει, στην αξιοπρέπεια του ελληνικού λαού, να δώσει άσυλο στους οκτώ τούρκους ικέτες και να μην εγκλωβιστεί στην ουτοπία της «ελληνο-τουρκικής φιλίας», που σημαίνει τη φιλική παράδοση Ελλάδας και Κύπρου στα γεωπολιτικά συμφέροντα της Τουρκίας.

Θυμίζουμε, για όσους θέλουν να ξεχνούν, ότι η αναθεωρητική Τουρκία είτε υπό κεμαλική είτε υπό ισλαμική κυβέρνηση ακολουθεί πάγια πολιτική και:

1. Απειλεί την Ελλάδα με πόλεμο (casusbelli) αν τολμήσει η χώρα μας, όπως έχει δικαίωμα από το Διεθνές Δίκαιο, να επεκτείνει τα χωρικά ύδατά της στα 12 ναυτικά μίλια (από 6 σήμερα).
2. Παραβιάζει, σε καθημερινή σχεδόν βάση, τον ελληνικό εναέριο χώρο την έκταση του οποίου στα 10 ναυτικά μίλια δεν αναγνωρίζει. Παράλληλα τα τουρκικά μαχητικά υπερίπτανται ακόμα και πάνω από κατοικημένα ελληνικά νησιά.
3. Αμφισβητεί την ελληνικότητα νησιών και νησίδων του Ανατολικού Αιγαίου που θεωρεί ότι κατέχονται παράνομα, δημιουργώντας έτσι τις λεγόμενες «γκρίζες ζώνες».
4. Δεν αναγνωρίζει Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) για τα νησιά του Αιγαίου και το σύμπλεγμα του Καστελόριζου, μπλοκάροντας ουσιαστικά τις έρευνες, στην περιοχή αυτή, για εξόρυξη υδρογονανθράκων.
5. Επιδιώκει, σε πρώτη φάση, συγκυριαρχία στην ελληνική Θράκη χρησιμοποιώντας τη μουσουλμανική μειονότητα που θεωρεί στο σύνολό της τουρκική. Ορισμένοι μουσουλμάνοι υποκινούμενοι από το Προξενείο της Κομοτηνής πήγαν στο δικαστήριο της Αλεξανδρούπολης να αποδοκιμάσουν και να απειλήσουν τους οκτώ στρατιωτικούς.
6. Κατέχει από το 1974 το 37,5% της Κυπριακής Δημοκρατίας, την οποία δεν αναγνωρίζει, τη θεωρεί «εκλιπούσα» και εισβάλει στην οριοθετημένη, με Ισραήλ και Αίγυπτο, ΑΟΖ της. Επίσης προχώρησε στον εποικισμό της κατεχόμενης περιοχής και σήμερα οι έποικοι στη Βόρεια Κύπρο είναι περισσότεροι από τους Τουρκοκύπριους.

Αυτά και πολλά άλλα καθιστούν την Τουρκία, όχι μια φιλική χώρα αλλά τη μεγαλύτερη απειλή για το ελληνικό έθνος. Η ελληνική κυβέρνηση πρέπει επί τέλους να πάψει να καλλιεργεί ψευδαισθήσεις και να ζητήσει από την ΕΕ την άμεση διακοπή των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Τουρκία, εφόσον σ’ αυτές δε συμπεριληφθούν, τουλάχιστον, τα παραπάνω έξι σημεία. Αποτελεί πολιτική ηλιθιότητα οι Ευρωπαίοι να εξαρτούν την πορεία των διαπραγματεύσεων από την ελευθερία του Τύπου ή τα ανθρώπινα δικαιώματα ή την επαναφορά της θανατικής ποινής και εμείς, επί δεκαέξι χρόνια,  να μη θέτουμε τα ζωτικά εθνικά συμφέροντά μας ως προϋπόθεση της ευρωπαϊκής πορείας της γείτονος. Επίσης η Ελλάδα πρέπει να εκμεταλλευτεί το «παράθυρο ευκαιρίας» και να ανακηρύξει την ελληνική ΑΟΖ αποστέλλοντας τα σχετικά έγγραφα στον ΟΗΕ. Στη συνέχεια η χώρα μας θα οριοθετήσει την ΑΟΖ της με όσες χώρες είναι πρόθυμες να προχωρήσουν σε συμφωνία. Η μικρή και αδύναμη Κύπρος το κατάφερε αυτό. Γιατί δεν τολμά η Ελλάδα;

Η εξημέρωση του τουρκικού «θηρίου» έχει αποτύχει. Ας μη θυσιάσουμε σ’ αυτό και τους οκτώ στρατιωτικούς. Η Ελλάδα είναι μικρή χώρα και δεν πρέπει να διαπράξει μια τέτοια μεγάλη ατιμία, που θα επιβεβαιώσει ότι είναι «καρπαζοεισπράκτορας» του νέου «σουλτάνου» της Άγκυρας.

Υστερόγραφο: Οι οκτώ τούρκοι στρατιωτικοί που εισήλθαν στο ελληνικό έδαφος καταδικάστηκαν από δικαστήριο της Αλεξανδρούπολης, σε δύο μήνες φυλάκιση με τριετή αναστολή, για παράνομη είσοδο στη χώρα. Άρα μάθαμε ότι η παράνομη είσοδος αποτελεί ποινικό αδίκημα.  Γιατί όμως παραπέμφθηκαν μόνο οι οκτώ, όταν καθημερινά εισέρχονται παράνομα εκατοντάδες άνθρωποι στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου;