Σχόλιο GMR: Η ανάλυση επί του τίτλου του άρθρου μπορεί να παρουσιάζει ενδιαφέροντα σημεία.

Όμως, σε σχέση με την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, η περιγραφή μιας κατάστασης, πρέπει να λαμβάνει υπ’ όψιν το ρητό, “μπορείς να με πεις και τσουκάλι, όχι όμως και να με βάλεις στη φωτιά“.

Κατά την γνώμη της G-M-R, αυτό που (μας) συμβαίνει είναι, “φωτιά στα μπατζάκια μας”.  Το “μας”, αφορά το σύνολο των “εργαζομένων και εκμεταλλευομένων” σε Εθνικό και Διεθνικό-Υπερεθνικό επίπεδο.

Η μειοψηφική αλλά ΑΡΤΙΑ οργανωμένη σε Εθνικό-Διεθνικό/Υπερεθνικό επίπεδο Δύναμη Εκμετάλλευσης των λαών, επιβάλλει τα “θέλω” της, εις βάρος του τρίπτυχου “Εργασία-Δικαιοσύνη-Δημοκρατία”.

Αναζητούνται οι δυνατότητες άρτιας οργάνωσης-ενότητας της ΑΔΥΝΑΜΗΣ (λόγω αδυναμίας θέλησης ενότητας-οργάνωσης) πλευράς, σε εθνικό-διεθνικό/υπερεθνικό επίπεδο.

Επειδή στα ΜΜΕ, ακόμα και της κάθε “ανεξάρτητης δημοσιογραφίας”, βρίθουν τα “δεν γίνεται” ή τα επί μέρους προτεινόμενα χωρίς τον βασικό στόχο-ολιστική αντιμετώπιση της πραγματικότητας, ή τα “δείχνουμε τον στόχο (αλλά δεν δείχνουνε το τρόπο)”^(*), ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΜΑΤΑ, παραθέτουμε την πιο πρόσφατη (από τις πολλές), παρέμβασή μας επί της ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ.

(*) «Μη μας δείχνετε το στόχο

αν δεν μας πείτε τον τρόπο.

Γιατί οι στόχοι και οι τρόποι

συγχέονται τόσο σ΄αυτή τη γη,

που αν αλλάξεις τον τρόπο

αλλάζεις το στόχο

και στόχο άλλο δείχνουνε

τα νέα μονοπάτια».

ΦΕΡΔΙΝΑΝΔΟΣ ΛΑΣΑΛ

._

Κώσ. Μελάς, 13 Σεπ. 2020

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Σ’ όλες τις διεθνείς κρίσεις της τελευταίας περιόδου η απουσία της ΕΕ ήταν κραυγαλέα, καταδεικνύοντας για ακόμη μια φορά την ουσιαστική αδυναμία της να έχει ουσιαστικλη διεθνή παρέμβαση. Οι λόγοι που συνήθως αναφέρονται γι’ αυτή την αδυναμία της ΕΕ είναι η μη καταλληλότητα των μηχανισμών απόφασης που ακόμη βασίζονται στην ομοφωνία, η απουσία μιας αξιόπιστης αμυντικής δύναμης και η έλλειψη ηγετικών πολιτικών μορφών με διεθνή αναγνώριση και κύρος.

Παρότι μπορούμε να συμμεριστούμε τους παραπάνω λόγους, θεωρούμε ότι τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η ΕΕ ως προς την διεθνή της παρουσία στον καταμερισμό ισχύος προέρχονται από τον ίδιο τον τρόπο δόμησής της. Οι υπέρμαχοι της ευρωπαϊκής ενοποίησης τα τελευταία χρόνια αναφέρονται στην ΕΕ ως το κυριότερο επίτευγμα του μετανεωτερικού κόσμου. Σύμφωνα με τις αντιλήψεις αυτές η Ένωση διαφοροποιείται τόσο από τα συμβατικά κράτη του νεωτερικού κόσμου όσο και από τον προνεωτερικό κόσμο, δηλαδή το χάος που προηγήθηκε του κράτους και έπεται των αυτοκρατοριών.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο, εδώ.

Πηγή: slpress.gr