Γεώργ. Κασιμάτης 27-5-2018

Οδύσσεια της Γνώσης: Μακεδονία – Ιστορία προς Εξαφάνιση! 27/5/18 (Μέρος 2ο)

Η ομιλία του καθ. Γεωργίου Κασιμάτη στο συνέδριο που οργάνωσε ο Μουσικοσυνθέτης Αλέξανδρος Χάχαλης στην Θεσσαλονίκη.

Στο video που ακολουθεί, από το 2H:29min:00

///////////////////////////////////////////////////////////////////

Ακολουθεί η ομιλία του απομαγνητοφωνημένη.

///////////////////////////////////////////////////////////////////

ΑΝΑΓΓΕΛΙΑ: Καλεσμένος μας, κοντεύοντας την ολοκλήρωση της πραγματικά Οδύσσειας της γνώσεως, ο Γεώργιος Κασιμάτης, νομικός, πολιτιολόγος και πανεπιστημιακός, καθηγητής συνταγματικού δικαίου, τέως πρόεδρος νομικής σχολής Αθηνών, γνωστός τοις πάσοι, πρωτοπόρος στον αγώνα του για την ελευθερία της Ελλάδος από τα τυραννικά καθεστώτα που ταλανίζουν τη ζωή μας και έχουν εξαθλιώσει τον τόπο, υποβαθμίζουν την ποιότητα της ζωής, διώχνουν τους Έλληνες από τη χώρα τους, τους αντικαθιστούν  με κάποιους άλλους και μας αποκαλούν ετερόκλητο όχλο και ξεχνούν ότι μας έχουνε φέρει βαρβαρόκλητο όχλο.

ΘΕΜΑ: Η μεταπολεμική Οδύσσεια της Μακεδονίας. Από τον πόλεμο μέχρι σήμερα ως μέσον συρρίκνωσης της Εθνικής Κυριαρχίας της Ελλάδος.

Ο λόγος σε σας.

Γ.Κ.

Ευχαριστώ πολύ για την τιμητική πρόσκληση, λυπάμαι που δεν είμαι ο ίδιος στη Θεσσαλονίκη να απολαύσω την ωραία πόλη   και τους Θεσσαλονικείς από κοντά, και επίσης ευχαριστώ γιατί το θέμα είναι πάρα πολύ κρίσιμο και επιδιώκεται ποταπώς από πολλές πηγές  να αλλοιωθεί η σημασία του ή να αφανιστεί η σημασία του.

Το όνομα «Μακεδονία» είναι εννοιολογικό στοιχείο, ένα συστατικό στοιχείο θα έλεγα της Εθνικής Κυριαρχίας της χώρας, με όλες τις βάσεις της επιστήμης. Δεν είναι απλώς, μία συναισθηματική θέση αλλά είναι επιστημονική θέση. Μη ξεχνάμε ότι η  Μακεδονία, πάγια θέση της επιστήμης που ασχολείται με την εθνικότητα των λαών λέει ότι η εθνικότητα στηρίζεται στη συνείδηση κοινής ιστορίας και κοινού πολιτισμού. Αυτό και μόνο θα αρκούσε. Εδώ, στο θέμα της Μακεδονίας έχουμε ακόμη και κάτι περισσότερο. Ότι ανέκαθεν έχει αναγνωριστεί η Ελληνικότητα των Μακεδόνων και της Μακεδονίας. Επιστημονικά, είχαν πάντοτε ως γλώσσα την Ελληνική, είχαν πάντοτε την θρησκεία των αρχαίων Ελλήνων, που αποτελούν ουσιώδη συστατικά στοιχεία της Εθνικότητας. Και το σημαντικότερο, το πολιτικό, είναι ότι  η Μακεδονία είναι αυτή η οποία αποτέλεσε τη βάση συνένωσης όλων των Ελληνικών πόλεων σε ενιαία πολιτεία. Από τον Φίλιππο τον Β΄ και συνεχίστηκε  και κατά τη διάρκεια της βραχύβιας ζωής του Μ. Αλεξάνδρου. Επομένως ανέκαθεν υπήρξε συστατικό στοιχείο της Κυριαρχίας της χώρας. Ουδέποτε υπήρξε σχέση ιστορική ή Εθνικότητας των λαών που έχουν εποικήσει τον χώρο των Σκοπίων και διεκδικούν σήμερα το όνομα Μακεδονία. Είναι θλιβερό να ακούγεται ότι έχουν δικαίωμα ιστορικό επειδή λεγόταν Μακεδονία και δεν σκέπτονται ότι η Μακεδονία είχε σταματήσει να έχει πολιτειακή οντότητα  πολλούς αιώνες πριν εποικήσουν ως επήλυδες (σημ. ξενόφερτοι) οι εθνότητες οι οποίες σήμερα συνθέτουν τον Λαό των Σκοπίων. Αντίθετα μάλιστα στις περιοχές αυτές και όλων των Βαλκανίων έμειναν μέχρι την απελευθέρωση μας  από την Οθωμανική Αυτοκρατορία κυρίως παροικίες Ελλήνων, κυρίως πόλεις και οικισμοί Ελλήνων και επομένως επήλυδες ήταν αυτοί και απορώ πως σήμερα μιλάμε για αλυτρωτισμό αυτών που έρχονται και κατακτούν ξένα εδάφη. Και επιβάλλονται σε αυτόχθονες οι οποίοι οι περισσότεροι είναι Έλληνες  και διατήρησαν τον Ελληνικό πολιτισμό και την Ελληνική συνείδηση μέχρι την απελευθέρωση μας και την ενσωμάτωση τους με το Ελληνικό κράτος και με το ελληνικό Έθνος. Και θα έλεγα ότι το άλμα αυτό το ιστορικό, το τεράστιο, το κενό δηλαδή που χωρίζει την ύπαρξη της Ελληνικής Μακεδονικής πολιτείας είναι ένα άλμα το οποίο δεν δίνει κανένα απολύτως δικαίωμα κατά το διεθνές δίκαιο και κατά την ιστορία, χρησιμοποιήσεως αυτού του ξένου ονόματος. Είναι σαν να λέγαμε εμείς ότι θέλω να λέγομαι Βρετανία ή θέλω να λέγομαι Τουρκία. Όπως είπα επίσης ότι κανονικά αν ήταν έτσι θα έπρεπε και η Τουρκία να λέγεται Ιωνία, που δεν υπήρχε ιστορικό άλμα αλλά εθνοτικό άλμα. Και όμως, επειδή ο Τουρκικός Λαός ήξερε καλύτερα ότι τους συμφέρει να έχουν δικό τους όνομα όπως και τους Βουλγάρους όπως και τους Σέρβους και όλους τους Βαλκανικούς Λαούς που ήτανε κάποτε Βυζαντινή αυτοκρατορία με κυρίαρχο στοιχείο το ελληνικό και τον Ελληνικό πολιτισμό, έρχονται οι Σκοπιανοί σήμερα να διεκδικούν ένα όνομα το οποίο δεν τους ανήκει.

Γιατί είναι αυτό; Αυτή ακριβώς η αξίωση, αυτό το δικαίωμα το οποίο διεκδικούν οι Σκοπιανοί –  «δικαίωμα» σε εισαγωγικά βέβαια – στηρίζεται σε άλλου είδους πολιτική, σε κατακτητική πολιτική ολόκληρης της Μακεδονίας. Και αυτό δεν είναι απλώς υποψία ούτε μια διπλωματική, ένα διπλωματικό ας το πούμε επεισόδιο, ή μια πρόσκαιρη επιθυμία κάποιου χώρου. Η ιστορία ολόκληρη του Μακεδονικού  ήτανε γεωπολιτική, δηλαδή αν μείνουμε μόνο από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο μέχρι σήμερα θα δούμε ότι η Μακεδονία χρησιμοποιήθηκε από τον Τίτο ακριβώς για τη μεγάλη ιδέα του Τίτο να καταλάβει τα βαλκάνια και να βγει στη θάλασσα του Αιγαίου. Να καταλάβει δηλαδή ολόκληρη την Μακεδονία. Και για αυτό ακριβώς  ίδρυσε την εποχή της μεγάλης ισχύος της Γιουγκοσλαβίας το ομόσπονδο αυτό κρατίδιο, όχι για να ανεξαρτητοποιήσει την Μακεδονία των Σκοπίων, αλλά για να το έχει ως εφαλτήριο, ως ομόσπονδο κρατίδιο  να το χρησιμοποιήσει ως βάση για τις επεκτατικές του ιδέες προς το Αιγαίο. Αυτό επομένως είναι η ιστορία της Μακεδονίας σήμερα που διεκδικούν για δική τους ταυτότητα. Το ίδιο είναι σήμερα η Αμερικανική πολιτική. Η Αμερικανική πολιτική θέλει να δημιουργήσει το τόξο ελέγχου εναντίον της Ευρώπης στην περιοχή των Βαλκανίων και θέλει το τόξο αυτό να είναι καθαρό. Και για αυτό τους κάνει το χατίρι στους Μακεδόνες (επισημαίνουμε το σφάλμα που έκανε εδώ ο κ. καθηγητής εν τη ρύμη του λόγου,  που δεν έγινε αντιληπτό και κανείς δεν το διόρθωσε) να τους χαρίσει το όνομα  που ανήκει στην κυριαρχία της Ελλάδος χωρίς να μας ρωτάει. Επομένως, το ζήτημα το Μακεδονικό, αν πάμε και παραπίσω, πριν από τον  Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, θα δούμε πάντοτε ότι υπήρξε πάντοτε η πολιτική επιβουλής της κυριαρχίας της Ελλάδος σε ολόκληρη την Μακεδονία. Για αυτό είναι έγκλημα σήμερα από την πολιτική μας ηγεσία, έγκλημα πραγματικό, βαρύτατο, να μη πω το όνομα του,  είναι έγκλημα να παραδίδεται ένα τέτοιο όνομα, όταν άλλες μεγάλες δυνάμεις όπως η μεγάλη Βρετανία αποκατέστησε μετά από ένα ή δυο αιώνες που το χρησιμοποιούσε , την εθνική της ταυτότητα και το ονόμασε Ηνωμένο βασίλειο, γιατί δεν ήτανε Βρετανοί ούτε οι Σκωτσέζοι, ούτε οι Ιρλανδοί  ούτε οι Ουαλοί. Ήταν Κέλτες. Για αυτό λοιπόν και η Βρετάνη, η Βρετανία ανήκε σε Γερμανικό φύλλο του Βασιλείου των Φράγκων που μετά περιήλθε στους Γάλλους. Για αυτό λοιπόν ενώ οι άλλοι αποκαθιστούν πολλές φορές ψευδή ονόματα, εμείς θέλουμε να χαρίσουμε, να χαρίσουμε στοιχείο της ιστορίας μας και του πολιτισμού μας που αποτελούν στοιχεία της εθνικής Κυριαρχίας. Για αυτό ακριβώς είναι απειλή αυτή η αξίωση. Είναι αστείο να σκεπτόμαστε ότι το ΝΑΤΟ  στηρίζει την ισχύ του στην απόκτηση της ψήφου και του λαού των Σκοπίων. Είναι πολύ αστείο, αλλά εξυπηρετεί κάποια πολιτική. Κάποια πολιτική προσβολής της κυριαρχίας της Ελλάδας στον ευρύτερο χώρο της Μακεδονίας. Αυτός είναι ο λόγος, δεν είναι ο λόγος ότι κινδυνεύει το ΝΑΤΟ επειδή δεν έχει μέλλον στα Σκόπια. Δυστυχώς υπάρχει πολύ βαριά ευθύνη  των πολιτικών κομμάτων που αποδέχτηκαν την παραχώρηση του συνόλου της Εθνικής Κυριαρχίας με τις δανειακές συμβάσεις. Και αποτελεί σοβαρή παραβίαση του συντάγματος και του διεθνούς Δικαίου εις βάρος της χώρας μας και του λαού μας. Και διερωτώμαι πως σήμερα – βεβαίως αναγνωρίζω ότι η εμφάνιση από τον χώρο της αντιπολίτευσης της σημερινής, πολιτικών ενεργών υπέρ των απόψεων του να μη δοθεί το όνομα Μακεδονία στο κράτος αυτό, συμβάλει ασφαλώς στην εθνική μας υπόσταση. Αλλά δεν μπορώ να ξεχάσω ότι αυτές οι δυνάμεις οι πολιτικές της χώρας μας που είναι στη Βουλή σήμερα έχουν αποδεχθεί την υπογραφή της παραίτησης των δικαιωμάτων ολόκληρης της κυριαρχίας της Ελλάδος και μάλιστα με τον όρο «οριστικώς και αμετακλήτως». Και έρχονται τώρα, με ποια ειλικρίνεια θέλουν να πιστέψει ο Ελληνικός Λαός ότι πράγματι θέλουν την ακεραιότητα της κυριαρχίας της χώρας μας.  Με αυτά τα λίγα θα ήθελα να προσθέσω επίσης και μία φράση για να ολοκληρώσω. Αποτελεί βαρύτατη συκοφαντία των πολιτικών εκείνων κομμάτων και της κυβέρνησης βέβαια πρώτα από όλα, βαρύτατη συκοφαντία του ελληνικού λαού, βαρύτατη προσβολή  της Εθνικής, της Ελληνικής συνείδησης του Ελληνικού λαού, όταν λένε ότι η πανελλήνια εκδήλωση αντίδρασης με τα πανελλήνια συλλαλητήρια που έγιναν και τις συγκεντρώσεις και ότι αυτοί που αγωνίστηκαν για αυτά  είναι συνεργάτες της ιδέας ακροδεξιών και φασιστικών πολιτικών.  Προσβάλουν τον Ελληνικό λαό γιατί δεν μπορούν να υποστηρίξουν ακόμη και αν φασιστικές μειοψηφίες υποστηρίζουν σήμερα το ΟΧΙ Μακεδονία στους  Σκοπιανούς, αυτό δεν σημαίνει ότι μπορεί να αρνούνται και να συκοφαντούν ολόκληρο τον Πανελλαδικό ξεσηκωμό και να τους λένε φασιστικό.  Με αυτή λοιπόν την πρόταση, με αυτή την θέση νομίζω ότι το συνέδριο σας προσφέρει πάρα πολλά στον αγώνα αυτόν και ο αγώνας αυτός πρέπει να συνεχιστεί. Γιατί πράγματι, όπως λέει και ο υπέρτιτλος της θεματικής σας, αποτελεί απειλή της κυριαρχίας της Ελλάδας, δεν είναι απλώς μία παρωνυχίδα, μία διπλωματική πολιτική παρωνυχίδα και δεν έχει το δικαίωμα κανένα πολιτικό κόμμα να συζητάει με άλλα κράτη και κυρίως με τον εκπρόσωπο των Ηνωμένων Εθνών. Το ζήτημα των κυριαρχικών δικαιωμάτων δεν συζητείται  σε διεθνείς συνθήκες. Και ξέρουμε τι σημαίνει αυτό εμείς οι νομικοί τι είναι, τι έγκλημα είναι. Με αυτό θα σας ευχαριστήσω για την επικοινωνία που είχα μαζί σας και εύχομαι κάθε επιτυχία στο συνέδριο σας.

Α. Χ.

Χειμαρρώδης ο λόγος σας κύριε καθηγητά, σας χρειαζόμαστε, εγώ σας παρακολουθώ χρόνια, από τότε που ξεκίνησαν τα μνημόνια και όταν ήρθαμε πριν 2 μήνες στο σπίτι σας με τον συνεργάτη μου τον κ. Ζησόπουλο για το ντοκιμαντέρ που ετοιμάζουμε, αισθανόμουνα ότι σας γνωρίζω , ότι σας είχα για πατέρα μου, πνευματικό μου πατέρα, η φωνή σας είναι καταγεγραμμένη βαθειά μέσα μου και το λέω συνέχεια, ο καθηγητής μας, ο συνταγματολόγος μας, μας λέει ότι είμαστε σε τυραννικό καθεστώς  υπό την ψευδεπίγραφη προσωπίδα της δημοκρατίας. Το άρθρο 120 του Συντάγματος, η στήριξη του, είναι καθήκον των Ελλήνων, η τήρηση του Συντάγματος,.. πως είναι ακριβώς; … επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων.

Γ.Κ.

Αυτό θα ήθελα να το τονίσω άλλη μια φορά, έχουν υποχρέωση, καθήκον να εφαρμόσουν το 120 και δεν παρανομούν, αλλά είναι υποχρέωση, υποχρέωση συνταγματική σε όλα τα κράτη τα ελεύθερα, όταν οι κυβερνήσεις δεν μπορούν να προστατέψουν τα δικαιώματα των πολιτών τους, τα ανθρώπινα δικαιώματα, και τα δικαιώματα της Εθνικής κυριαρχίας της πολιτείας τους, τότε περιέρχεται  η ευθύνη στον λαό, γενικώς.  Και υπάρχουν πάρα πολλά μέσα, και όταν λέμε αντίσταση του άρθρου 120 δεν εννοούμε ούτε όπλα ούτε αιματηρά γεγονότα. Μη ξεχνάμε ότι ο Γκάντι γονάτισε μια ολόκληρη κοσμοκρατορία με απλώς παθητική αντίσταση. Και εμείς δεν κάνουμε τίποτε, παρά εξακολουθούμε να λέμε εμείς φταίμε και φταίνε οι παλιές κυβερνήσεις. Τώρα ποιος φταίει και κρατάμε τις κυβερνήσεις αυτές στην εξουσία; Σας ευχαριστώ άλλη μια φορά για την ευκαιρία που μου δώσατε.

Α. Χ.

Ναι αλλά δεν γλυτώνετε έτσι. Η ερώτηση που μου είχατε πει στο διαμέρισμα σας στο Φάληρο, που σας είπα, ένα μέσον αντίστασης και είχατε πει αποχή από τις φορολογικές δηλώσεις, σωστά; Πείτε το να το έχουμε καταγεγραμμένο στο συνέδριο, αν ακόμα είναι αυτή η άποψη σας. Τουλάχιστο ένα τρόπο,, πείτε μας δυο τρόπους, χρειαζόμαστε από σας, από την γερουσία, από την σοφή γερουσία που είναι από αρχαιοτάτων χρόνων οι οδηγοί των νεοτέρων.

Γ.Κ.

Κοιτάξτε να δείτε, αυτό ακριβώς είναι ένα παθολογικό σημείο της εποχής μας, ότι ρωτάμε τι είναι αντίσταση. Και ενώ δεν θα΄πρεπε να ρωτάμε ούτε ρωτούσαν στην κατοχή αυτοί που ανέβαιναν στο βουνό τι είναι αντίσταση και τι θα κάνουν ή τι θα πάθουν. Γιατί θα πρέπει ένας ο οποίος θα κάνει αντίσταση, θα έχει κάποιες συνέπειες. Σήμερα δεν θα΄χει  ούτε συλλήψεις, ή μπορεί να έχει σε ορισμένες περιπτώσεις και συλλήψεις αλλά δεν θα έχει κίνδυνο της ζωής του. Επομένως υπάρχουνε αντιστάσεις οι οποίες είναι της καθημερινής ζωής μας. Να αντισταθούμε π.χ. , αλλά συλλογικά, χρειάζεται συλλογική οργάνωση, να αντισταθούμε σε κάθε τι το οποίο είναι αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής του δανεισμού μας, της απάνθρωπης λιτότητας, της απάνθρωπης διάλυσης της μεσαίας τάξης, του απάνθρωπου ξεπουλήματος της εθνικής περιουσίας. Όλα αυτά έχουνε ένα σωρό δυνατότητες πράξης οι οποίες θα ταρακούνηζαν πραγματικά όχι μόνο τις εδώ δυνάμεις αλλά κυρίως τις έξω.  Ακόμη και η ψήφος που δίνουμε σε αυτά τα κόμματα, γιατί να μην γίνει στέρηση, και αυτό είναι μία αντίσταση. Γιατί να ψηφίζομε το ένα ότι είναι καλύτερο από το άλλο αφού στα θέματα της εθνικής κυριαρχίας δεν υπάρχει διαφορά, καμία. Και το έχουνε δείξει τα 8 χρόνια που περάσαμε. Και όταν όλοι δέχονται να παίρνουν άδεια για οποιαδήποτε επένδυση, για οποιαδήποτε πράξη γίνεται για το καλό της πατρίδας μας από τις Βρυξέλλες, αυτό και μόνο είναι η αιτία να αντισταθεί ο ελληνικός λαός. Και λέω συγκεκριμένα παραδείγματα. Παραδείγματος χάριν, ασφαλώς μπορεί να υπάρξουν συνέπειες αλλά όταν είναι μεγάλη η συλλογικότητα όπως είχε εμφανιστεί εκείνο που δεν είχε πάρα πολύ βάση, και όμως και αυτό ταρακούνησε τις δυνάμεις, το «δεν πληρώνω», αλλά υπάρχουν ένα σωρό άλλα ζητήματα για τα οποία θα μπορούσε να επέμβει η συλλογικότητα, και για τις περικοπές των συντάξεων και για την πληρωμή άδικων φόρων, ή μάλλον για την μη πληρωμή φόρων από τους φοροφυγάδες τους πραγματικούς, και όχι η φορολόγηση των φτωχών μισθοσυντηρήτων. Θα μπορούσαν να υπάρξουν χίλια-δυο πράγματα οργανωτικά τα οποία απαιτούν μόνο τη θέληση. Μόνο τη θέληση. Και πολλοί ρωτάνε τι θα πάθω; Εε, άν ρωτάνε τι θα πάθω είναι καλύτερα να μείνουν στο καναπέ τους και να βλέπουν τηλεόραση. Ασφαλώς κάποιες συνέπειες θα έχουν. Υπάρχουν ένα σωρό άνθρωποι συνάδελφοί μου, συνάδελφοί μου, και ξεκινάω από αυτούς, πάντοτε, οι οποίοι φοβούνται μη χάσουν κάποιο συμφέρον και δεν μιλάνε. Ολόκληρη η Ακαδημία Αθηνών, όλοι οι συνάδελφοί μου από το πανεπιστήμιο. Αυτό δεν είναι πολιτικό ζήτημα, γιατί λένε κάποιοι θεσμοί όπως η Ακαδημία και άλλοι στα πανεπιστήμια, αα, δεν θέλουμε να ανακατευτούμε στην πολιτική. Αυτό δεν είναι πολιτική, αυτό που δεν πρέπει να ανακατεύονται είναι στην κομματική πολιτική. Αλλά η πολιτική υπόστασις ενός λαού, του ανθρώπου και μιας πολιτείας είναι υπόθεση όλων, δεν είναι πολιτικό. Και κυρίως των μεγάλων κοινωνικών θεσμών. Και όμως όλοι φοβούνται, ήτανε τώρα δήλωση αυτή που έκανε η ακαδημία Αθηνών για το Μακεδονικό; Είναι λυπηρό αυτό το πράγμα. Θλιβερό.

Επομένως έχουμε τρόπους και λόγους και δεν χρειάζεται να το πούμε έτσι εδώ και πρόχειρα να αντιστεκόμαστε κάθε μέρα. Αρκεί να υπάρξει συλλογική θέληση, γιατί πολλοί έχουνε επιχειρήσει. Ο Μίκης Θεοδωράκης έδωσε το μεγάλο παράδειγμα, όχι μόνο τώρα για το Μακεδονικό, για τον αγώνα κατά των μνημονίων. Για τον αγώνα κατά της υποδούλωσης μας με τις δανειακές συμβάσεις. Μεγάλον αγώνα και τον ξέρουμε όλοι  όσοι είμαστε κοντά του και με τις «Σπίθες» και με άλλες εκδηλώσεις. Αλλά ο κάθε ένας στις «Σπίθες» ήθελε την εξουσία, γιατί εσύ και όχι εγώ. Δεν είναι έτσι τα πράγματα, θα πρέπει να υπάρξει συλλογικό πνεύμα, να μην κοιτάζουμε ποιος είσαι εσύ και ποιος είμαι εγώ αλλά να κοιτάζουμε μόνο το σκοπό, τον σκοπό της απελευθέρωσης της Ελλάδας από το καθεστώς το οποίο έχουμε σήμερα και είμαστε δούλοι.

Ερώτηση από ακροάτρια και απάντηση από Γ.Κ. – απουσιάζει από το κείμενο χάριν διευκόλυνσης μας.

Ακολουθεί άλλη ερώτηση όπου ερωτάται η γνώμη του Γ.Κ σε ότι αφορά μια «δική μας» κυβέρνηση (κατ΄αναλογία με άλλες κυβερνήσεις όταν η πατρίδα ήταν σε κατοχή) με πρωτοστάτες και θεματοφύλακες ανθρώπους κύρους κλπ, μια κυβέρνηση προσωπικοτήτων, ή ιερατείο πολιτισμού όπως το ονόμασε ο ερωτών. Και τελειώνει την ερώτηση λέγοντας : Εσείς πως βλέπετε μια τέτοια πρόταση; Θα συμμετείχατε, θα μπορούσατε να γίνετε – όπως και είστε άλλωστε –  ένας φάρος Ελληνικής παρακαταθήκης;

Γ.Κ.

Κοιτάξτε, η άποψη μου η πάγια  είναι ότι θα πρέπει να αποφύγουμε το θέμα κυβέρνησης, δεν έχουμε ιστορικά δεδομένα ότι με θεσμικά μέσα ή με κυβέρνηση, ακόμα και τότε το μεγάλο όραμα τότε της ΠΕΕΑ  δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί. Διότι και οι δύο σήμερα όπου μπορούν να επέμβουν ακόμη και με βάση τις αρχές του ΟΗΕ για διακυβέρνηση τέτοια η οποία θα θεωρηθεί ολιγαρχική και αριστοκρατική και ας έχει καλές προθέσεις, ασφαλώς οι προθέσεις θα είναι καλές, αλλά εκείνο το οποίο γίνεται και μπορεί να γίνει είναι μόνο εκ των κάτω, δηλαδή οργάνωση συλλογική και σε αυτό πρέπει να στηρίξουμε όλες μας τις προσπάθειες κυρίως η διανόηση και αυτοί που έχουν την γνώση και την θέληση των πραγμάτων για ένα τέτοιο αγώνα. Δυστυχώς όμως σήμερα η κοινωνία δεν είναι ίδια όπως ήτανε την εποχή της κατοχής και μετά, και προηγουμένως ακόμα. Γιατί έχει εντελώς διασπασθεί η συνοχή της, εντελώς διαφθαρεί από την πλύση εγκεφάλου των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Στην Κατοχή δεν υπήρχε καθόλου ενημέρωση και ήταν πολύ πιο καλά ενημερωμένοι οι Έλληνες από σήμερα που έχουμε από το πρωί μέχρι το βράδυ εμφύτευση του ψεύδους και της εικονικής δήθεν πραγματικότητας στο κεφάλι μας. Δεν είχαμε ποτέ αυτόν τον ραγιαδισμό τον οποίο έχουμε σήμερα και να λέμε Αα δεν μπορεί να γίνει αυτό, Αα εγώ δεν μπορώ να ανακατευτώ γιατί σκέπτονται μέσα τους όλοι αυτοί οι οποίοι δεν θέλησαν  και έχω παραδείγματα συγκεκριμένων προσώπων και από τον χώρο τον δικό μας, των συναδέλφων που δεν θέλουν, γιατί δεν θέλουν να τα βάλουν με το σύστημα, διότι προσβλέπουν κάποτε απλώς και μόνον να χρησιμοποιούν ενδεχομένως τον λόγο αυτό, τον  αγωνιστικό λόγο μόνο για προβολή τους, και όχι για πράξη, δεν είναι έτοιμοι, δυστυχώς.

Σήμερα βλέπετε ότι και τα πολιτικά κόμματα τσακώνονται στη βουλή για το Μακεδονικό πχ ενώ είναι όλοι σύμφωνοι με την παράδοση της Εθνικής Κυριαρχίας. Βρίσκονται σήμερα και ανάμεσα μας αγωνιστές για το Μακεδονικό αλλά ψηφίζουν αυτά τα κόμματα. Αυτό είναι το θέμα, το θέμα είναι λοιπόν για να είναι κανείς ανεξάρτητος, πρέπει να είναι αυτό που είπε ο Καζατζάκης ότι δεν θέλει τίποτα και δεν φοβάται τίποτα. Μόνο έτσι μπορεί να λειτουργήσει. Αν αρχίσει κανείς να σκέπτεται μήπως χάσω χρήματα από δω , μήπως χάσω δόξα από κει, μήπως χάσω το ένα και έχω χάσω το άλλο, η διασύνδεση από εκεί, δεν μπορεί να κάνει τίποτα, ακόμα και όταν έρχεται πολλές φορές μαζί μας μετά φεύγει. Αυτό το έχουμε ζήσει 8 χρόνια τώρα. Έχουμε την εμπειρία αυτή΄νε των 8 ετών και με το Μίκη Θεοδωράκη, έρχονται πολλοί οι οποίοι έχουν καλή θέληση αλλά άμα τους πεις πράξεις σηκώνονται και φεύγουνε. Και  ο λαός σήμερα θέλει ηγέτη, θέλει ηγετική μορφή και έχετε δίκιο σε αυτό ότι χρειάζεται ηγετική μορφή. Όχι όμως με τη μορφή της διακυβέρνησης διότι δεν θα σ΄αφήσουνε, εκεί θα σε συλλάβουνε και με ξένες δυνάμεις ακόμα, διότι παραβιάζεις θα σου πούνε τη λαϊκή κυριαρχία, εκεί θα το πάνε. Αλλά χρειάζεται από κάτω, ηγέτες να κάνουνε κίνημα, χρειάζεται Μέτωπο, όχι να στηριζόμαστε αν θα πρέπει να επιβάλουμε αριστερή ιδεολογία ή δεξιά ιδεολογία ή συντηρητική ή μη συντηρητική. Θα πρέπει, αυτή τη στιγμή ένα είναι το αίτημα, η απελευθέρωση του Ελληνικού λαού και όταν ελευθερωθεί ο ελληνικός λαός, τότε ας έρθει να κάνει το σύνταγμα του και να κανονίσει και τη μορφή του πολιτεύματος του. Αλλά σήμερα δεν είναι ελεύθερος για να αποφασίσει αυτό το πράγμα. Επομένως θα πρέπει, αν επιχειρήσετε εκεί στο συνέδριο αυτή τη στιγμή, όπως το είπα και προ ημερών σε συναδέλφους μου σε ανάλογη ομιλία, και επεχείρησαν, λέω δεν θα έρθει να υπογράψει κανείς ότι αύριο θα ρθείτε για να συζητήσουμε θέματα αντίστασης. Κανένας δεν θα΄ρθει. Γιατί είμαστε, η καταναλωτική κοινωνία και η πλύση εγκεφάλου έχει διαφθείρει τόσο πολύ  την προσωπικότητα μας ως πολίτες που δύσκολα, θέλει πολλά χρόνια, θέλει πολύ αγώνα για να μπορέσουμε, και αυτό τον αγώνα πρέπει να τον κάνουμε, δεν είναι ότι δεν γίνεται, γίνεται. Αλλά πρέπει τουλάχιστον μερικοί να έχουν το θάρρος να μαζευτούν και να πάνε συλλογικά χωρίς να υποβλέπει ο ένας τον άλλον  και να κοιτάζει πως θα δοξαστεί ο ένας και όχι οι άλλοι περισσότερο. Αυτό.

Α.Χ.

Μαζί σας κύριε καθηγητά, εγώ σε προσωπικό επίπεδο κάνω επικά, επαναστατικά, πατριωτικά έργα, θέλω να κάνω και μια ορχήστρα, …… Είναι ο κ. Βαβούρας εδώ, εγώ έχω τελειώσει μαζί σας, το πλήθος το εκλεκτό που έχουμε εδώ, … είναι λέει ο κ. Βαβούρας, έχει μιλήσει μαζί σας μιάμιση ώρα και έχει μια τελευταία ερώτηση θα κάνουμε, για το 120 του Συντάγματος και ακριβώς όπως το εκφράζει, κ. Βαβούρα, ..

κ. Βαβούρας

Καλησπέρα, υπήρξα το 2^ο ή το 3^ο μέλος της πρώτης «Σπίθας» Θεσσαλονίκης προ 7 ετών, έχουμε συναντηθεί στη Θεσσαλονίκη σε εκδήλωση της «Σπίθα» προ 6 ετών με Καλεάδη, Μαριά κλπ. Θέλω να ρωτήσω το εξής. Η 4^η παράγραφος του 120Σ (* 4. H τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Eλλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.»)  λέει, το σύνταγμα μας, η τήρηση του οφείλεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων ο οποίος Έλληνας δικαιούται και υποχρεούται να το υπερασπίζεται με κάθε μέσον. Το κατεξοχήν νομικό έγγραφο του κράτους δεν λέει νόμιμο, με κάθε μέσον. Αν λοιπόν εγώ χρησιμοποιήσω το κάθε πρόσφορο μέσον  για να σώσω την πατρίδα μου, διότι έχουμε δεκάδες παραδείγματα οι οποίες είναι πράξεις προδοτικές, τα έχετε τονίσει και εσείς, ας πούμε η αθέτησης της αποφάσεως μας στο δημοψήφισμα προ 2 ετών. Πως μπορώ εγώ ή μια αμάδα πολιτών να επιχειρηματολογήσουμε νομικώς ή συνταγματικώς ώστε να αντισταθούμε στην λαίλαπα αυτή η οποία είναι στη χώρα μας φέτος. Είχαμε συζητήσει περίπου τρία τέταρτα – μία ώρα  για το θέμα αυτό και μου είπατε να φτιαχτεί ένα έγγραφο νομικό το οποίο δεν μπορεί να περάσει στην Ελλάδα αλλά πρέπει  να συνοδευτεί από 1 εκ. υπογραφές και να πάει κάπου στο εξωτερικό, ας πούμε στα Ηνωμένα Έθνη. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή για μένα και για εκατοντάδες χιλιάδες άλλων Ελλήνων οι οποίοι κινδυνεύουμε από το καθεστώς; Σας ευχαριστώ.

Γ.Κ.

Βεβαίως, εκείνο το οποίο μπορεί να κάνει κανείς σήμερα με βάση το 120, γιατί ο κάθε κανόνας συντάγματος και του νόμου θα πρέπει πάντοτε να ερμηνεύεται με βάση τα πραγματικά δεδομένα και τα ιστορικά δεδομένα του παρόντος. Σήμερα λοιπόν δε μπορεί να θεωρηθεί ότι το κάθε μέσον θα είναι αποτελεσματικό όπως το εννοούσαν παλιότερα. Παραδείγματος χάριν σήμερα δεν θα είναι αποτελεσματικό μία ας το πούμε μία παράνομη επανάσταση αιματηρή με όπλα κ.τ.λ. Πρώτον δεν θα έχει κανένα αποτέλεσμα, και όταν άλλες εποχές ήτανε σωστή, σήμερα δεν θα έχει κανένα αποτέλεσμα διότι σε ελάχιστα δευτερόλεπτα θα σε ανακαλύπτουν ακόμα και αν είσαι στη κορυφή του Ολύμπου. Ένα αυτό, δεύτερον, .. αλλά δεν είναι εκεί το πρόβλημα, το πρόβλημα σήμερα όπως βλέπετε ότι η κατοχή σήμερα άλλαξε και αυτή μανδύα. Οι γερμανοί τότε είχαν έρθει με τη μπότα και με τα τανκς και με τις εκτελέσεις τις καθημερινές. Σήμερα ήλθαν με τα σημερινά μέσα τα οικονομικά, με την πολιτική υποτίθεται, την παράνομη πολιτική αλλά ήρθαν με οικονομικά μέσα και μας κατέλαβαν. Όπως και το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα.

Επομένως και εμείς πρέπει να δούμε πιο όπλο τους φοβίζει. Και αυτό που τους φοβίζει είναι η επίκληση αυτή τη στιγμή της Διεθνούς νομιμότητας, δηλαδή σήμερα ξέρουνε πολύ καλά όλοι ότι ο καπιταλισμός τρώει τις σάρκες του και οι μεγάλες δυνάμεις επίσης που θέλουν να γίνουν πλανητάρχες, και αυτοί είναι σε άμεσο κίνδυνο. Διότι δεν τηρούνται πλέον οι αρχές του ίδιου του καθεστώτος μας. Του ίδιου της αστικής δημοκρατίας, αυτό δηλαδή που δημιούργησε ο ΟΗΕ με τις εμπειρίες του Εθνικοσοσιαλισμού και του 2^ου Παγκοσμίου πολέμου, τα ανθρώπινα δικαιώματα και η νομιμοποίηση της δημοκρατίας ως μόνου πολιτεύματος, αυτό το πράγμα σήμερα το παραβιάζουν καθημερινώς. Και δεν επιτρέπουν παραδείγματος χάριν εις τις διαπραγματεύσεις των μικρών κρατών όπως της Ελλάδας να θέσουν θέμα νομιμότητας. Και το δέχονται σαν υπόδουλα σκουλήκια οι κυβερνήσεις μας. Ούτε καν δεν ρωτάνε, επειδή τους απαγορεύουνε  οι μεγάλες δυνάμεις να θέσουν θέμα νομιμότητας για όποια μέτρα μας διατάσουν να πάρουν, δεν θέτουν το ερώτημα, να θέσουμε ένα ερώτημα επίσημο εις τις νομικές υπηρεσίας του ΟΗΕ ή του Συμβουλίου της Ευρώπης ή και της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο Λουξεμβούργο, στο δικαστήριο το Ευρωπαϊκό; διότι επίσημα δεν τολμούν να το πουν επειδή ισχύουν αυτά. Ισχύουν γιατί είναι το σύστημα, είναι, … στηρίζουν και το σύστημα το οικονομικό αυτές οι αρχές. Εκεί στηριχτήκανε, αυτό λοιπόν το όπλο το φοβούνται, για αυτό και το κόβουνε από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης (ΜΜΕ). Αυτό το οποίο λέω δεν μου το επιτρέπουν να το πω σε ΜΜΕ, όσο φίλοι μου και να είναι, αυτό είναι κομμένο. Και αν πάω, με κόβουν, να το πω. Επομένως αυτό το όπλο φοβούνται. Και αυτό θα έπρεπε να κάνουμε οι σωστοί εκπρόσωποι της διανόησης, – προσπαθώ από το 2010 μέχρι σήμερα, να συγκροτηθεί μία ομάδα, να κάνουμε αυτό που έκανε η αντίσταση η Ευρωπαϊκή τότε εναντίον της Χούντας, να δώσεις στο συμβούλιο της Ευρώπης τον μαύρο φάκελο των δεδομένων της καταπίεσης, της παραβίασης των δικαιωμάτων του ανθρώπου. Και να προχωρήσουμε αυτές τις διακηρύξεις και αυτόν τον φάκελο να τον στείλουμε σε όλους του οργανισμούς τους Διεθνείς. Δεν το ξέρουν, διότι  κινούνται ακριβώς εκτός συζήτησης της νομιμότητας, δεν επιτρέπουνε ούτε στα Ευρωπαϊκά ΜΜΕ να πάω να μιλήσω, σε αυτό το θέμα. Κανένα πουθενά, το ίδιο έχει και στο καταστατικό του το ΔΝΤ, απαγορεύει στα μέλη του διοικητικού συμβουλίου να θέσουν όταν πρόκειται να δανείσει κράτος όπως δάνεισαν εμάς και την Γουατεμάλα και άλλα κράτη της Ν. Αμερικής, με την ίδια συνταγή,  απαγορεύουν να θέσουν θέμα νομιμότητας. Και ο ΟΗΕ το ξέρει αυτό και έχει καταδικαστεί αυτό από διεθνή δικαστήρια. Και αυτό το έχουν εκμεταλλευτεί άλλες χώρες.  Και η Ελλάδα πρώτη επί Μεταξά που αρνήθηκε να πληρώσει το δάνειο, και η Αργεντινή μετά τα 2/3 που δεν τα πλήρωσε και η Ρωσία επί Γέλτσιν που γλύτωσε τα περισσότερα δάνεια της προς το εξωτερικό και η ίδια η Γερμανία. Επομένως αυτό το πράγμα που θα μπορούσε να το κάνει αυτές οι προσωπικότητες τις οποίες λέτε ότι θα πρέπει να κάνουμε κυβέρνηση, δεν χρειάζεται  να κάνουμε κυβέρνηση γιατί αν κάνουμε κυβέρνηση έχουν λόγο να μας καταργήσουν. Να δουλέψουμε έτσι. Γράψτε μου μία αμάδα από 10-15 επιστήμονες οι οποίοι να είναι ικανοί και να θέλουν να δουλέψουν και να βάλουν τους συνεργάτες τους και εγώ είμαι μαζί σας.

Α.Χ.

Την έχουμε, έχουμε πολύ περισσότερους, είχαμε γύρω στους 40-45 διανοητές αυτό το τετραήμερο κ. καθηγητά και φυλάξαμε εσάς για την κορωνίδα.

Γ.Κ.

Κορωνίδα δεν είμαι, απλώς πρέπει να αισθανόμαστε ότι είμαστε ελεύθεροι. Δεν φοβόμαστε τίποτα, αυτό πρέπει να το καταλάβουμε. Αυτό είπα και στους ομότιμους, είπα και στην διάλεξη προς τους ομότιμους καθηγητές. Τι φοβόσαστε; Να χάσετε τη δουλειά σας; Ή να μη βρείτε δουλειά; Τι φοβόσαστε;

Α.Χ.

Αυτό φοβούνται, η διαφορά τώρα με το ’40 και σήμερα κ. καθηγητά, εμένα ο πατέρας μου έφαγε χειροβομβίδα στη Πίνδο και έζησε, άλλοι πέθαναν και έτσι υπάρχω και εγώ. Είχαμε ένα δικτάτορα, τον Μεταξά, ο οποίος περπατούσε στην Αθήνα με τα χέρια στις τσέπες και πήγαινε στα σχολεία και χάϊδευε τα παιδάκια και δεν τον πείραζε κανείς και έχουμε τους δημοκράτες σήμερα, κλειδαμπαρωμένους στην Ηρώδου του Αττικού με τα ΜΑΤ, και πηγαίνει στη Λέσβο, σε ένα ιστορικό  νησί χιλιάδων ετών πολιτισμού και μιλάει,… αυτό ήτανε προσβολή, προσβολή προς τον Ελληνικό λαό. Και έλεγε ο Παλαμάς και τον έχω μελοποιήσει εγώ,

Κι από σας κανείς δεν την ορίζει,
κι από σας κανείς δεν την κρατεί
την ακέρια Δικιοσύνη
και την ακοµµάτιαστη Αρετή·
Γιατί σέρνουν όργητες και µίση
πάντα, εσάς δεξά κι εσάς ζερβά,
και µαζί ένας τόπος εδώ κάτου
δε σας παίρνει, κι αν σας δίνανε τ’ απέραντα,
θα τα γύρευε ο καθένας σας δικά του.

Να μη σας κουράσουμε άλλο, θα μείνουμε σε επαφή, θα μαζέψω τη λίστα κ. καθηγητά και θα έρθουμε σπίτι σας. Νυν υπέρ πάντων ο αγών. Και αυτό που λέω τώρα, γιατί σχεδόν κλείνουμε, έχουμε λίγο γιορτούλα τώρα, ότι ο Μέγας Αλέξανδρος, γεννημένος στην Μακεδονία, εμποτισμένος με τον Ελληνικό πολιτισμό, έκανε την Μακεδονία και την Ελλάδα διάσημη στα πέρατα του κόσμου και εκπολίτισε τους βαρβάρους.  Οι οποίοι έτρωγαν τους νεκρούς γονείς τους και παντρευόντουσαν τις μητέρες τους, τα γράφει όλα ο Πλούταρχος, και άλλα πολλά. Εμείς τώρα έχουμε καθήκον να φέρουμε τη Μακεδονία πίσω, στο παγκόσμιο χάρτη την έχουνε βγάλει απέξω από την Ελλάδα χωρίς να μιλάνε ελληνική γλώσσα.

Γ.Κ.

Έτσι, έτσι, έχετε δίκιο.

Α.Χ.

Σας ευχαριστούμε πολύ κ. καθηγητά.