Σπύρος Στάλιας, Οικονομολόγος PhD, 3 Δεκ. 2016

Θα έχετε δει αυτόματους πωλητές προϊόντων. Είναι ένα μεγάλο καλοχρωματισμένο κουτί, έντονα φωτισμένο, τοποθετημένο σε “περατζάδα” και μέσα έχει σάντουιτς, γλυκά, νερά, σοκολάτες, καφέδες, αναψυκτικά κα.

Στο πλάι δεξιά ή αριστερά, υπάρχει μια εισδοχή και εκεί εισάγετε τα χρήματα που απαιτούνται για να αγοράσετε αυτό που επιθυμείτε. Ρίχνετε τα αναγκαία κέρματα, επιλέγετε αυτό που θέλετε, πατώντας ένα κουμπί, και σε μια καταπακτή κατεβαίνει η ’όρεξη’ σας και όλα είναι μια χαρά. Εσείς πήρατε αυτό που θέλετε και το μηχάνημα σας το έδωσε, αφού πρώτα δαπανήσατε.

Αν υποθέσουμε ότι για αρκετές μέρες κάνεις δεν αγοράζει τίποτα, δεν δαπανά κανείς, τότε ό,τι υπάρχει μέσα στο μηχάνημα θα χαλάσει. Αν κανείς δεν δαπανήσει, κατ ανάγκη αυτοί που παράγουν, για να γεμίσει με εμπορεύματα το μηχάνημα, θα σταματήσουν να παράγουν. Δηλαδή η δαπάνη προηγείται της παραγωγής.

Κάπως έτσι, και χωρίς να κάνουμε μεγάλο λάθος, είναι και η πραγματική οικονομία. Φανταστείτε την οικονομία σαν αυτό το μεγάλο κουτί που πριν περιέγραψα. Μέσα υπάρχουν εργαζόμενοι και υλικοί πόροι. Κάποιος λοιπόν θα πρέπει να ρίξει σε αυτό το κουτί χρήμα για να αγοράσει την εργατική τους δύναμη και τους πόρους που υπάρχουν, και να τους “καταναλώσει” στην παραγωγική διαδικασία. Αν κανείς αυτό δεν το κάνει τότε θα έχουμε ανέργους, ανενεργούς πόρους, δυστυχισμένη χώρα, έτοιμη για κοινωνική αναταραχή. Όπως είμαστε ακριβώς τώρα.

Το ερώτημα είναι, γιατί δεν ρίχνει κάνεις λεφτά στο κουτί;

Αφήνοντας κατά μέρος τις θεωρητικές αναλύσεις για την φύση του ευρώ, που ως νόμισμα αποκτά και διατηρεί την αξία του ως μέσο αποθησαυρισμού, παρά από το να θέτει σε κυκλοφορία την παραγωγική διαδικασία, κανείς λοιπόν δεν δαπανά γιατί δεν έχουμε ευρώ. Δεν έχουμε δε ευρώ, επειδή το ευρώ, ως ξένο νόμισμα, το αποκτάς είτε από εξαγωγές, που δεν μπορούμε να κάνουμε, είτε από δανεισμό, που δεν μπορούμε να δανειστούμε.

Και έτσι το κουτί της Οικονομίας παραμένει αδρανές, η Χώρα φτωχαίνει όλο και πιο πολύ κάθε μέρα, και τώρα λόγω μείωσης της δαπάνης των εξοπλισμών τον Ενόπλων Δυνάμεων, φαίνεται να μπαίνει σε κάποια δοκιμασία επικίνδυνη.

Με αλλά λόγια, λόγω ευρώ έχουμε βρεθεί σε φτώχεια και ανασφάλεια.

Καιρός είναι λοιπόν να δαπανήσουμε και αυτό μπορούμε να το κάνουμε με την επιστροφή μας στο Εθνικό Νόμισμα. Σας διαβεβαιώ, δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Προϋπόθεση της ανάπτυξης είναι η δαπάνη και όχι η λιτότητα των τραπεζιτών και των πολιτικών τους.

Insert Coin, Eισάγετε Nόμισμα, Ελληνικό Νομισμα για να κινήσουμε την Οικονομία μας, να ξεφύγουμε από την δυστυχία του ευρώ.

spyridonstalias@hotmail.com

Το site στην τελευταία παράγραφο θα προσέθετε:

“το φόβο που μας κρατάει μέσα στο από την ΕΕ χειραγωγούμενο ευρώ” διότι δεν πρέπει να φοβούμαστε να πούμε ολόκληρη την αλήθεια δηλαδή την θεσμική οικονομικοδικαιϊκή ευρωπαϊκή πραγματικότητα.

=======================================================

Σπύρος Στάλιας, Οικονομολόγος PhD

29/11/2016

Όταν η Χώρα μας προσχώρησε στο ευρώ, πέραν των άλλων συμφώνησε ότι:

1) οποιαδήποτε οικονομική δυσπραγία ή κρίση, θεραπεύεται πάντα με την μείωση των μισθών, των συντάξεων, την μείωση των κρατικών δαπανών και την σχετική διάλυση του κράτους. Υποτίθεται ότι η άσκηση αυτής και μόνον της πολιτικής από την Κυβέρνηση, θα κάνει το Έθνος, μακροχρονίως πιο αποτελεσματικό. Η συμφωνία αυτή ονομάζεται εισοδηματική πολιτική προς τα κάτω ή πιο χαριτωμένα, ευέλικτη πολιτική μισθών και τιμών. Είναι δε η μόνη πολιτική για την οποία που ως θα ψηφίζουμε. Με άλλα λόγια ψηφίζουμε με βάση ποιός θα κάνει την χώρα πιο ‘ανταγωνιστική’, κόβοντας μισθούς και ξεπουλώντας το Κράτος. Δεν νομίζω ότι κάποιος πολιτικός, μας είχε ενημερώσει ποτέ ότι μόνο για αυτό υπάρχουν οι εκλογές στην ευρωζώνη. Απόδειξη αυτού είναι ότι:

2) Η Χώρα επίσης συμφώνησε ότι οι άλλες τέσσερες πολιτικές, που ασκεί κάθε επικυρίαρχη χώρα, δηλαδή η νομισματική πολιτική, η δημοσιονομική πολιτική, η συναλλαγματική πολιτική, και η εμπορική πολιτική θα ασκούνται από την ΕΚΤ και την γραφειοκρατία των Βρυξελλών, που από την νομοθεσία της ΕΕ, δεν θα έχουν καμία μα καμία ευθύνη για τα αποτελέσματα και τις συνέπειες των πολιτικών που ασκούν. Ούτε για αυτό μας είχαν ενημερώσει δηλαδή ότι είχαμε παραιτηθεί απο κάθε πολιτική που αποτελεί όπλο για κάθε σύγχρονο κράτος για να αντιμετωπίζει το αβέβαιο του οικονομικό γίγνεσθαι, εσωτερικό και εξωτερικό.

Αντίθετα πάσα αλλαγή από τις αρχές αυτές μας λένε, και έντονα τον τελευταίο καιρό, συνιστά χυδαίο ‘λαϊκισμό’.

Από τα παραπάνω λοιπόν προκύπτει ότι η εφαρμογή των μνημονίων αποσκοπεί μόνον στην προστασία της αξίας του ευρώ, που άρα βασίζεται στην λιτότητα, στην ύφεση και στην διαρκή ανεργία, και κερδισμένοι είναι οι Τραπεζίτες, οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών και οι διορισμένοι πολιτικοί στις Χώρες της ευρωζώνης.

Είναι νομίζω καιρός, από αυτό τον άθλιο μεσαιωνικό καθεστωτικό σκοταδισμό, να απαλλαγούμε και να πάρουμε την τύχη στα χέρια μας, επιστρέφοντας στο Εθνικό μας Νόμισμα.

Κάθε μέρα που περνά και δεν κατανικούμε το φόβο που μας κρατάει μέσα στο ευρώ, κάθε μέρα που παραμένουμε παθητικοί, τόσο πιο πολύ πλησιάζει και η ημέρα που δεν θα μας ανήκει τίποτα σαν Λαός και θα μας πάρουν και τα σπίτια οι Τράπεζες που εμείς τις σώσαμε!

Αξίζουμε κάτι καλύτερο από αυτή την ξεφτίλα!
spyridonstalias@hotmail.com

Ευρώ ή Δραχμή – Π.Γεννηματάς & Σπ.Στάλιας στο KONTRA στις 22 Νοε 2016

 Η Ελλάδα στη συμμαχία των ηττημένων της παγκοσμιοποίησης

Του Νίκου Ιγγλέση

Ο απερχόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα, δύο μήνες πριν παραδώσει τα κλειδιά του Λευκού Οίκου στο μεγάλο νικητή των αμερικανικών εκλογών της 8^ης Νοεμβρίου, Ντόλαλντ Τραμπ, επισκέφθηκε για πρώτη φορά την Ελλάδα.

Κατά την άφιξή του στην Αθήνα, ο αμερικανός πρόεδρος δήλωσε ότι η επίσκεψή του στη χώρα μας ήταν μια πολύ παλιά επιθυμία του, αλλά φαίνεται ότι επί οκτώ χρόνια δεν είχε καταφέρει να την ικανοποιήσει!

Αντίθετα, στην πρώτη περιοδεία του εκτός αμερικανικού εδάφους, τον Απρίλιο του 2009, είχε ευτυχήσει να επισκεφθεί τη γειτονική Τουρκία. Θυμίζουμε ότι σ’ εκείνη την επίσκεψή του ο Μπαράκ Ομπάμα είχε αποκαλέσει την Τουρκία «ευρωπαϊκή χώρα», προκειμένου να ωθήσει τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις της με την Ευρωπαϊκή ‘Ενωση. Μιλώντας δε στην τουρκική Εθνοσυνέλευση χαρακτήρισε τη Μικρασιατική Εκστρατεία ως προσπάθεια κάποιων (σ.σ. των Ελλήνων) να αναστήσουν μια αρχαία αυτοκρατορία! Φαίνεται ότι κανείς από τους ανιστόρητους συμβούλους του δεν του είχε εξηγήσει ότι οι Έλληνες πολέμησαν στη Μικρά Ασία για να υπερασπιστούν τους ομοεθνείς τους και τους άλλους χριστιανικούς πληθυσμούς από την εθνοκάθαρση που εφάρμοζε ο στρατός του Μουσταφά Κεμάλ και οι άτακτοι Τσέτες του. Μια εθνοκάθαρση που είχε αρχίσει πριν αποβιβαστεί ο ελληνικός στρατός στη Σμύρνη με εντολή των συμμάχων – νικητών (συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ) του Α΄Παγκοσμίου Πολέμου.

(more…)

του Όθωνα Κουμαρέλλα, 19 Νοε. 2016

(μέρος δεύτερο) (εδώ το πρώτο μέρος)

Στη συνέχεια της προσπάθειας του «analyst.gr» να μας ενημερώσει για το δέον γενέσθαι στη χώρα μας, επανήλθε με νεότερο άρθρο όπου συγκρίνοντας τα ασύγκριτα μας πληροφορεί για το πόσο «κοντά» είναι η Αμερική κάνοντας μια αναδρομή της προεδρίας Ομπάμα και των αποτυχιών της, προσπαθώντας να ερμηνεύσει την πρόσφατη ψήφο των Αμερικανών υπέρ του κ. Τράμπ, για να καταλήξει στα καθ΄ ημάς.

Η εκδοχή της ΤΙΝΑ (There Is Not Alternative)

Τα οποία «καθ’ ημάς» δεν είναι τίποτε άλλο από το γεγονός, ότι κατά τον αρθρογράφο «οι Έλληνες δεν επέλεξαν την αριστερή πολιτική, αφού θεωρούν πως είναι αδύνατον να υιοθετηθεί από μία και μοναδική χώρα στον πλανήτη» και ότι η εμπέδωση του καθεστώτος κατοχής αποτελεί απλά μια «οικτρή αποτυχία» του Τσίπρα να τηρήσει τις υποσχέσεις του, κατ΄ αναλογία με τον Ομπάμα.

Είδατε τι ωραία μας τα σερβίρει η προπαγάνδα; Αφού εκεί που απέτυχε ο Ομπάμα, πως θα ήταν δυνατόν να πετύχει ο κ. Τσίπρας; Ο κατά τα άλλα συγκρινόμενος με τον κ. Ομπάμα εξ ίσου (ή και…

περισσότερο) νέος, άφθαρτος και συμπαθής ελληνόφωνος πρωθυπουργός. Μάλιστα το ότι οι Έλληνες στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 δεν επέλεξαν «αριστερή» πολιτική, αποδεικνύεται από τον «εξοβελισμό» της αριστερής πλατφόρμας από τη Βουλή στις δεύτερες εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015 μετά την ψήφιση του 3ου μνημονίου! Νάτη πάλι αυτή η έμμεση ενοχοποίηση των Ελλήνων πολιτών για τις επιλογές τους… -Μα αφού οι Έλληνες δια της ψήφου τους δεν επέλεξαν «αριστερή» πολιτική, τι να σου κάνει ο… άνθρωπος; Η εκδοχή της ΤΙΝΑ, δηλαδή ότι τα πάντα είναι μονόδρομος και δεν υπάρχει εναλλακτική, ως συνειδητή επιλογή του ελληνικού λαού

Ενοχοποίηση, αλλά και αποενοχοποίηση συνάμα, αφού τα πάντα αποτελούν μονόδρομο, πως είναι δυνατό να υιοθετηθεί μια διαφορετική πολιτική από μια και μοναδική χώρα στον πλανήτη; Βεβαίως για να γίνει πειστικό το επιχείρημα τίθεται και το κατάλληλο «αριστερό» πρόσημο στην πολιτική που εκφεύγει της ΤΙΝΑ (δεν υπάρχει εναλλακτική).

Και ακολουθεί το γνωστό «ξεκάρφωμα»: «το πολίτευμα που προσελκύει τους περισσότερους Έλληνες είναι επίσης ο δημοκρατικός σοσιαλισμός -η ελεύθερη, μικτή οικονομία δηλαδή, με κοινωνικό πρόσωπο». Δεν έχουμε παρά να συμφωνήσουμε, αλλά είναι αυτό που επέλεξε από ιδεολογική συμπάθεια ο ελληνικός λαός στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015; Ή μήπως ήταν μια απέλπιδα προσπάθειά του για ριζικές αλλαγές και απαλλαγή του από το κατοχικό καθεστώς; Και ήταν μια επιλογή που του παρουσιάζονταν -κάτω από τις συνθήκες που είχαν διαμορφωθεί τότε- ως η μόνη δυνατή για να ξεφύγει από τη μέγγενη της κατοχής. Μια προσπάθεια και μια επιλογή που προδόθηκε μέσα από την υφαρπαγή της ψήφου του!

Αθώος λοιπόν ο κ. Τσίπρας, επειδή απλά δεν μπόρεσε κι απέτυχε, ως κάτι που συνέβη νομοτελειακά, ειδάλλως γιατί αυτή η σύγκριση με τις αποτυχίες του πάντα… συμπαθούς Ομπάμα;

Τι νόημα έχει άραγε αυτή η μακροσκελής εισαγωγή με τις συγκρίσεις μεταξύ ΗΠΑ και Ελλάδας, μεταξύ Ομπάμα και Τσίπρα για να καταλήξουμε τελικά στο απόλυτα κοινότυπο και πανθομολογούμενο, δηλαδή την ανάγκη αλλαγής, που αν δεχθούμε ως ισχύοντα τα συμπεράσματα αυτή της μακροσκελούς εισαγωγής, απέχει μακράν από το να είναι εφικτή;

Ανάγκη αλλαγής

Ας δούμε όμως, ποια θα πρέπει να είναι αυτή η αλλαγή κατά τον αρθρογράφο.

(more…)

(κατά τη δήλωση του νέου υπουργού Οικονομίας )

Της Κας Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη 09.11.2016

Αυτή την παραπάνω, όντως, εκπληκτική  δήλωση  έκανε  ο πρόεδρος του Ινστιτούτου Levy και πανεπιστημιακός κ. Δημήτρης Παπαδημητρίου, μόλις ανέλαβε τα υπουργικά του καθήκοντα. Η εμφανής δικαιολογία αυτής της δήλωσης ήταν, βέβαια, η ανάγκη αποστασιοποίησης του κ. Υπουργού από προηγούμενες θέσεις του υπέρ της εισαγωγής διπλού νομίσματος στην Ελλάδα.  Θέσεις, άκρως,  ασυμβίβαστες με τις επιλογές  του ΣΥΡΙΖΑ, αφότου ήρθε στην εξουσία, και ακολουθεί κατά γράμμα τις διαταγές των δανειστών[1].

Ακούγοντας αυτήν την υπουργική δήλωση αναρωτήθηκα, και υποθέτω όχι μόνον εγώ, για το ποιά  είναι, τελικά τα επιστημονικά “πιστεύω” ενός οικονομολόγου:

-Είναι οι θέσεις του  που απορρέουν από τις μακρόχρονες μελέτες του, που διατυπώνονται στα πορίσματα των ερευνών του, που προσδιορίζουν τις επιλογές των κοσμοθεωριών του, και που πάνω από όλα  έχουν σμιλεύσει την επιστημονική του συνείδηση;

                                             Ή, αντιθέτως,

-Πρόκειται για επιστημονικές επιλογές, που μεταβάλλονται, και μάλιστα με τόσο ακραίο τρόπο, όπως η ημέρα με τη νύκτα, έτσι που να  συμπορεύονται   με τις τυχάρπαστες   πολιτικές φυσιογνωμίες των εκάστοτε κυβερνήσεων;

(more…)

6 Νοε. 2016

Σπύρος Στάλιας, Οικονομολόγος Ph.D

Ας υποθέσουμε ότι κυκλοφορεί και ένα παράλληλο νόμισμα στη χώρα.

Το ένα, το ευρώ, μας λέει ότι για να έχει ανάπτυξη η χώρα, θα πρέπει να μειωθεί το μοναδιαίο κόστος εργασίας.

Το μοναδιαίο κόστος εργασίας μας δίνει ο τύπος (δεδομένο το ευρώ) = Μ/ΠΕ, , όπου Μ μισθοί και ΠΕ η παραγωγικότητα της εργασίας.

Πάμε τώρα στην πρακτική αριθμητική. Αν ο ρυθμός αύξησης των μισθών είναι μεγαλύτερος από την παραγωγικότητα της εργασίας (ΠΕ) το μοναδιαίο κόστος εργασίας θα αυξηθεί και αντιθέτως.

Συνεπώς με βάση τα μνημόνια, η μείωση του μοναδιαίου κόστους εργασίας, για να γίνει το έθνος εξαγωγικό, πρέπει να κοπούν δραστικά οι μισθοί, με την υπόθεση ότι ο παρανομαστής, παραγωγικότητα της εργασίας, είναι σταθερός.

Αυτό είναι το υπόδειγμα Τρόικας, ΕΚΤ, ΕΕ, Σύριζα, ΚΚΕ, ΧΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ ασχέτως της ρητορικής τους.

Το άσχημο με αυτούς είναι ότι η παραγωγικότητα της εργασίας δεν είναι σταθερή και έτσι η λιτότητα δεν έχει επιτυχία και δεν θα έχει ΠΟΤΕ.

Τώρα, σε αυτή την χώρα που έχει το ευρώ ως εθνικό νόμισμα, υποδεικνύουν μερικοί, να θέσουμε σε κυκλοφορία και ένα δεύτερο νόμισμα με ιδιότητες που ποικίλουν από σενάριο σε σενάριο.

Όταν αυτά δεν διευκρινίζονται πάμε σε ξεκάθαρες μορφές για να κατανοήσουμε τα πράγματα στην ουσία τους.

Η βάση είναι ότι θα έχουμε ένα Νέο Νόμισμα, εφεξής ΝΝ, μαζί με το ευρώ, το όποιο θα διακυμαίνεται σε σχέση με το ευρώ. Στην περίπτωση αυτή ξεκινάμε αλλιώς.

Πραγματική Συναλλαγματική Ισοτιμία ΠΣΙ=ε*Τε/Τ, όπου ε η ονομαστική συναλλαγματική ισοτιμία (ΟΣΙ) μεταξύ ΝΝ και ευρώ, Τε το ελληνικό επίπεδο τιμών αποτιμημένο σε ευρώ, Τ το ελληνικό επίπεδο τιμών αποτιμημένο σε Ν.

Άρα η πραγματική συναλλαγματική ισοτιμία ΠΣΙ θα είναι ο λόγος των τιμών των προϊόντων ευρώ (για τα οποία δηλαδή χρειάζεται να δαπανήσουμε ευρώ) που μετράται σε ΝΝ (ε*Τε) προς τις τιμές των προϊόντων που μετρώνται με το ΝΝ (για τα οποία δηλαδή χρειάζεται ή αρκεί να δαπανήσουμε ΝΝ).

Προσοχή, όλα αυτά συμβαίνουν στην Ελλάδα. Πάμε λοιπόν τώρα ξανά στην πρακτική αριθμητική με λίγη προσοχή.

Ας υποθέσουμε ότι Τ=10ΝΝ, και Τε=8 ευρώ και ε=1, 60 (δηλαδή με 1,60ΝΝ αγοράζεις 1 ευρώ). Σε αυτή την περίπτωση η ΠΣΙ =(1,60×8)/10=1.28.

Άρα τα 8 ευρώ μεταφράζονται σε 12,80 ΝΝ και τα ευρώ προϊόντα, δηλαδή τα προϊόντα αυτά που μέσα στην Ελλάδα θα παράγονται με ευρώ, θα είναι ακριβότερα από εκείνα που θα παράγονται με ΝΝ κατά 28%.

Θαυμάσια!!

Πάμε λίγο πιο κάτω.

Μια αύξηση του ΠΣΙ μπορεί να επέλθει είτε από μείωση του ε, (ΟΣΙ), είτε να αυξηθεί ο όρος Τε σε σχέση με το Τ.  Σε αυτή την περίπτωση αυξάνονται οι εξαγωγές μας και μειώνονται οι εισαγωγές μας.

Ένα τελευταίο.

Αυτοί που θα παράγουν με ευρώ για να ανταγωνιστούν αυτούς που θα παράγουν με το ΝΝ, θα πρέπει να βλέπουν μόνο τον λόγο Τε/Τ, με άλλα λόγια να μειώνουν τους μισθούς, ενώ αυτοί που παράγουν με ΝΝ έχουν όπλο το ε.

Εδώ τέλειωσα.

Πάμε για καταστροφή της χώρας.

Η ψύχραιμη παρατήρηση, με εφόδιο τα υψηλά μαθηματικά της πρακτικής αριθμητικής, μας επιτρέπει να πούμε ότι είναι ανόητοι αυτοί οι εισηγητές του διπλού νομίσματος, να πούμε στους ευρωλιγούρηδες ότι είναι τυφλοί και αμετανόητοι μετά από 7 χρόνια μνημονίων και ότι η χώρα θα πρέπει να οδηγηθεί άμεσα στο Εθνικό της Νόμισμα αλλιώς καταστρεφόμαστε καθημερινά.

spyridonstalia@hotmail.com

2 Νοε. 2016

Σπύρος Στάλιας, Οικονομολόγος Ph.D

Είναι Σαββατόβραδο, με ντύσιμο και στυλ Σών Κόννερυ (ο δεύτερος καλύτερος James Bond είναι πολύ πίσω απ’ αυτόν), πηγαίνετε σε ένα κλασσικό Καζίνο. Κατευθύνεστε στο κεντρικό ταμείο, ‘πετάτε’ χίλια ευρώ, και η ευγενής και πανέμορφη υπάλληλος με χαμόγελο σας μετρά μάρκες αξίας 1 ευρώ, 5 ευρώ, 10 ευρώ, 50 ευρώ και 100 ευρώ που όλες μαζί έχουν αξία 1000 ευρώ. Οι μάρκες που κρατάτε στα χέρια σας είναι το χρήμα που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε στο Καζίνο. Με αυτές θα παίξετε, με αυτές μπορείτε να πιείτε ποτό και με αυτές, οτιδήποτε αγοράζετε μέσα στο Καζίνο, μπορείτε να ψωνίσετε. Όλοι οι θαμώνες του Καζίνου αυτή την σαββατιάτικη βραδιά έχουν κάνει  ότι και εσείς για να αποκτήσουν τις μάρκες που επιθυμούν για να διασκεδάσουν.

Αν τα ευρώ στο κεντρικό ταμείο του Καζίνου τα ονομάσουμε ‘αποθεματικά’, τότε οι κυκλοφορούσες μάρκες σε αξία στο Καζίνο, μπορεί να είναι πολλά εκατομμύρια, αλλά όσα ακριβώς είναι στο κεντρικό ταμείο τα αποθεματικά, το πραγματικό χρήμα. Ούτε ένα ευρώ περισσότερες δεν είναι οι μάρκες, ούτε ένα ευρώ λιγότερες. Και καθώς τελειώνει η βραδιά ο καθένας με περισσότερες ή λιγότερες μάρκες επιστρέφει στο κεντρικό ταμείο και εξαγοράζει σε πραγματικό χρήμα ότι οι μάρκες του αθροίζουν. Τελευταίος έρχεται ο ταμίας της αίθουσας με τις δικές του μάρκες, και παίρνει τις εισπράξεις της βραδιάς του Καζίνου. Στο κεντρικό ταμείο δεν υπάρχει ούτε ένα ευρώ. αλλά είναι γεμάτο με τις μάρκες που χρησιμοποιήθηκαν αυτή τη βραδιά. Η προσφορά και η ζήτηση σε μάρκες και χρήμα συνέπεσε στο σετ.

(more…)

Δημοσιεύθηκε στο Hellenic Nexus τ.111, Οκτώβριος 2016…

Ο Ζόλταν Πογκάτσα (Zoltán Pogátsa) είναι ένας Ούγγρος λέκτορας Πολιτικής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο της Δυτικής Ουγγαρίας. Ο εν λόγω καθηγητής, αφού μελέτησε επί τουλάχιστον έναν χρόνο την ελληνική κρίση, εξέδωσε ένα σχετικό βιβλίο το 2014, όπου διαλύει όλους τους πολιτισμικούς και οικονομικούς μύθους που έχουν καλλιεργηθεί στην Δύση σχετικά με τα αίτια της αλλά και για τους ίδιους τους Έλληνες ως λαό.

Το βιβλίο του είναι σχεδόν άγνωστο στην Ελλάδα, όπως και ο ίδιος, και καμμία αναφορά σ’ αυτόν και το έργο του δεν γίνεται επί δύο χρόνια, τόσο από το ακαδημαϊκό όσο και από το δημοσιογραφικό κατεστημένο του μνημονιακού Ελλαδιστάν. Πέραν κάποιων ειδικών που ασχολούνται βαθύτερα και γνωρίζουν, κανείς άλλος δεν έχει ακούσει το όνομά του ούτε τον έχουν προσκαλέσει να αναπτύξει το πώς και το γιατί της φιλελληνικής του έρευνας σε κανένα κανάλι της χώρας μας.

Διαβάστε όλο το άρθρο: εδώ.

Σημείωση Ιστολογίου:

Η σκυτάλη, που εδώ οδηγεί ο Στάθης, μπορεί να οδηγηθεί από κάθε πατριωτικό χέρι…, από το συλλογικό χέρι… 

(Πεμ. 3/11/16 – 09:30)  

Του ΣΤΑΘΗ*  

Ποιος είναι ο Ντάισελμπλουμ; Παλιά στα καφενεία αρειμάνιοι θαμώνες στερούμενοι πολιτικής ορθότητος θα κάγχαζαν «ποιος τον γαμάει τον Ντάισελμπλουμ;». Δυστυχώς,

αρειμάνιοι πρόγονοι, συμβαίνει το αντίθετο: ο Ντάισελμπλουμ είναι που κακοποιεί την Ελλάδα άνευ διακοπής, ουδέ ελέους. Και τούτο όχι διότι οι απόγονοί σας είναι πολιτικώς ορθοί και υφίστανται τα πάνδεινα χωρίς να λένε κακές κουβέντες, αλλά διότι

εκείνοι που κοκορεύονταν με λεονταρισμούς εναντίον της τυραννίας απεδείχθησαν κότες.

Αφού οδήγησαν τη χώρα στο μαρμαρένιο αλώνι της σύγκρουσης, διαπίστωσαν ότι η σύγκρουση μπορεί να πονέσει και την έκαναν δειλά-δειλά, αφήνοντας την Ελλάδα έρμαιο στα χέρια των τυράννων να τη βιάζουν, να την ξεσχίζουν, να τη φτύνουν, να την ξεφτιλίζουν και να την εκδίδουν. Ποιος είναι ο Ντάισελμπλουμ; ένας φιόγκος που ο Γιωργάκης, ο κ. Σαμαράς και ο Τσίπρας του έδωσαν το δικαίωμα να το παίζει ψευτόμαγκας, που όπλισαν το χέρι να το παίζει μαχαλόμαγκας και να χαρακώνει σαν νταβατζής με τον σουγιά τα μάγουλα της Ελλάδας για να βρίσκουν αυλάκι τα δάκρυα να τρέχουν.

(more…)