ΑΙΣΧΡΟΝ ΕΣΤΙ ΣΙΓΑΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΠΑΣΗΣ ΑΔΙΚΟΥΜΕΝΗΣ.
ΜΗΤΡΟΣ ΤΕ ΚΑΙ ΠΑΤΡΟΣ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΤΙΜΙΩΤΕΡΟΝ ΕΣΤΙ Η ΠΑΤΡΙΣ.
Κ. Γρίβας, 9 Ιουλίου 2020
αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής
Μια σειρά από εξελίξεις στις διεθνείς γεωστρατηγικές ισορροπίες, που με τη σειρά τους επιφέρουν δραστικές αλλαγές στην τέχνη, την επιστήμη και την τεχνολογία του πολέμου αναμένεται να επιδράσουν δραστικά και στις ισορροπίες στο ελληνοτουρκικό μέτωπο και στον ρόλο του Ελληνικού Στρατού. Ορισμένες από αυτές τις αλλαγές στον χώρο της στρατιωτικής ισχύος που έχουν προκύψει τα τελευταία χρόνια είναι οι ακόλουθες:
Πρώτον: Η επαναφορά στους κλασικούς γεωστρατηγικούς ανταγωνισμούς, με την αναγόρευση της Κίνας και Ρωσίας σε “αναθεωρητικές” δυνάμεις και ανταγωνιστές των ΗΠΑ. Αυτό αναγράφεται στο τελευταίο κείμενο της Στρατηγικής Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ, που δόθηκε στη δημοσιότητα τον Δεκέμβριο του 2017. Το γεγονός αυτό φέρνει εκ νέου στο προσκήνιο τις στρατιωτικές ικανότητες αντιμετώπισης ομόλογων αντιπάλων (peer opponents).
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο, εδώ.
Πηγή: slpress.gr
Π. Μηλιαράκης, 3 Ιουλίου 2020
Οι εξελίξεις στο χώρο της Ανατολικής Μεσογείου, και τα διπλωματικά γεωπολιτικά και γεωοικονομικά ζητήματα που προκύπτουν και μάλιστα σε επίπεδο κρίσης (με επικίνδυνες για την παγκόσμια σταθερότητα και ειρήνη προεκτάσεις), καθιστούν αναγκαία την ενημέρωση της κοινής γνώμης για τα νομικά δεδομένα που αφορούν στα επίμαχα ζητήματα του Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου, κατά το μέρος που κωδικοποιούν το Δίκαιο της Θάλασσας.
Με τούτα τα δεδομένα, εγείρονται κρίσιμα ερωτήματα με το νέο Θεσμό, αναφορικώς με την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) σε σχέση με τα εθνικά ελληνικά ζητήματα. Και τούτο διότι η ΑΟΖ εκλαμβάνεται ως πλουτοπαραγωγική πηγή. Επεξηγείται όμως ότι ως πλουτοπαραγωγική πηγή δεν νοείται η ΑΟΖ μόνο υπό την εκδοχή της «εξόρυξης», για την οποία οι υπάρχουσες προμελέτες αφορούν απροσδιόριστα και ασαφή δεδομένα ως προς το εύρος της «αξιοποίησης», αλλά νοείται και υπό την εκδοχή, όπως η σύγχρονη τεχνολογία επιτρέπει, με δυνατότητες αξιοποίησης, μέσω τεχνητών νήσων για την παραγωγή αιολικής ενέργειας, που σε τελευταία ανάλυση, η εκδοχή αυτή αφορά στο διηνεκές, προστατεύει το περιβάλλον από επικίνδυνες καταστάσεις και αξιοποιεί το σύγχρονο περιβαλλοντικό πολιτισμό και τη σύγχρονη οικονομία.
Τα ειδικότερα δε ζητήματα, για τα οποία πρέπει να ενημερωθεί η κοινή γνώμη, και όσο το παρόν περίγραμμα επιτρέπει, εστιάζουν στα εξής:
- η ισχύουσα κωδικοποίηση του Δικαίου της Θάλασσας
Με τη Συνθήκη του Montego-Bay της Ιαμαϊκής κωδικοποιήθηκε το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας σε νέο συμβατικό κείμενο υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών. Αποτελείται δε από 320 άρθρα και 9 παραρτήματα. Δηλαδή αναφέρομαι σε μακροσκελέστατο κείμενο.
Σχόλιο GMR: Ο Στάθης, αφ’ ότου μεταπήδησε στον “τι κι αν είναι κατοχή” βαρουφάκειο αντιπροσωπευτικό κοινοβουλευτισμό, ξέχασε τις εδώ θέσεις του και διαφημίζει “συμφωνία κομμάτων” για την σωτηρία της πατρίδας.
Κάποια απορία;
._
“Στάθης”, 8 Ιουλίου 2020
«Σάπιο πολιτικό εκκρεμές»… από την λίστα Πέτσα, έως τις ηχογραφήσεις της ΕΥΠ και την υπόθεση Καλογρίτσα
Ο αρθογράφος Στάθης , αναφερόμενος στο τοξικό κλίμα σκανδαλολογίας που αμφίπλευρα από τους δύο πόλους του μονοκομματισμού επικρατεί στην Ελλάδα, από την λίστα Πέτσα, έως τις ηχογραφήσεις της ΕΥΠ και την υπόθεση Καλογρίτσα, μίλησε για ένα σάπιο πολιτικό εκκρεμές, που έχει φέρει στην επιφάνεια τον απόπατο του, την ώρα που η χώρα εσωτερικά αλλά και εξωτερικά στα εθνικά θέματα, ετοιμάζεται να βιώσει δύσκολες καταστάσεις.
Την ώρα που η Ελλάδα, συνεπεία της ύφεσης και της έλλειψης παραγωγικής ανασυγκρότησης , υφίσταται ελέω κορωνοϊού και το πλήγμα στα έσοδα του τουρισμού, με το φάσμα και της διατροφικής κρίσης μπροστά της ή με τον διαρκώς εντεινόμενο κίνδυνο από την Τουρκία, η πολιτική της ελίτ, η θεσμική κρίση σε εκτελεστική, νομοθετική και δικαστική εξουσία αλλά και η διαπλοκή των μεγάλων ΜΜΕ, οδηγεί την Ελλάδα σε νέες περιπέτειες.
Είναι τουλάχιστον , είπε, απρεπές ο Τσίπρας να μιλάει για «βρώμικο 89» , μη αντιλαμβανόμενος ότι αν το 1989 η κάθαρση που έλεγε η Αριστερά, είχε προχωρήσει ουσιαστικά, ίσως να μην φτάναμε εδώ που φτάσαμε σήμερα. Δυστυχώς , επεσήμανε, οδηγούμαστε σε λογικές καλυπτόμενοι από την αμηχανία που προκαλούν οι αποκαλύψεις, να οδηγούμαστε σε αμυντικές στάσεις για την επιβίωση του πολιτικού συστήματος τύπου «Je souis Παππάς» , αντί η χώρα με πολιτική συμφωνία των κομμάτων να έχει επιδοθεί στην χάραξη μίας εθνικής στρατηγικής με προτάσεις για παραγωγική ανασυγκρότηση και εθνική ενότητα , για την αποτροπή των απειλών στα εθνικά μας θέματα.
Πηγή: neakriti.gr
Σχόλιο GMR: Εξαιρετικά χρήσιμο το άρθρο αλλά έχουμε μια σοβαρή παρατήρηση. Οι Γερμανοί δεν φέρνουν μόνο χάντρες στους ιθαγενείς, αλλά δεσμά παγκοσμιοποίησης (αντίθετα με το Σύνταγμα της Ελλάδας, εδώ σχετική καταγγελία σε Άρειο Πάγο)-χρεοκρατίας.
Απέναντι σε αυτές τις χάντρες-δεσμά, δεν αρκεί η επιλεκτική, όσο κι αν είναι καλή, αρθρογραφία.
Γ. Ρακκάς, 8 Ιουλίου 2020
αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής
Το Ελληνογερμανικό Ίδρυμα Νεολαίας αφορά ένα πρόγραμμα του γερμανικού κράτους το οποίο “σέρνεται” από το 2014. Οι διαδοχικές κυβερνήσεις που πέρασαν από τότε το έχουν υποστηρίξει, ενώ η συμφωνία για την ίδρυσή του υπεγράφη επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ, το 2017, και μονογραφήθηκε το 2018.
Τώρα, είναι η σειρά της κυβέρνησης Μητσοτάκη να προωθήσει στην υλοποίησή του, και σε συνεργασία με τον Δήμο Θεσσαλονίκης –ως διαχρονικός αρωγός του– βρέθηκε η έδρα του ιδρύματος. Είναι το πανέμορφο νεοκλασικό “Βίλα Πετρίδη”, που ανήκει και ανακαινίστηκε την τελευταία δεκαετία από τον Δήμο Θεσσαλονίκης.
Το ίδρυμα ιδρύθηκε με σκοπό την «βελτίωση της αλληλοκατανόησης των νέων μεταξύ Ελλάδας και Γερμανίας». Προωθεί επίσης τις αξίες της ομοσπονδιακής Ευρώπης, και ενθαρρύνει την κινητικότητα των εργαζομένων. Δραστηριοποιείται ακόμα, με κοινά πρότζεκτ και σε ζητήματα ευαίσθητα στις σχέσεις μεταξύ των δυο χωρών, όπως τα πεπραγμένα της Γερμανίας στην Ελλάδα κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο, εδώ.
Πηγή: slpress.gr
G-M-R, 7 Ιουλίου 2020
…διαβάζουμε στο παρακάτω απόσπασμα από την ταυτότητα αυτής της μη κερδοσκοπικής οργάνωσης, πώς σκοπός της κατ’ αρχήν/ως η σειρά παρουσίασης , είναι η ταύτιση εθνικών συμφερόντων και “ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης”. Ας μας πουν πώς (βάσει ποιών ευνοϊκών για πατρίδα-λαό παραμέτρων) καθορίζεται και από ποιούς (βάσει ποιων συσχετισμών δυνάμεων/ψηφοφοριών εκπροσώπων κρατών αλλά και εκπροσώπων ιδιωτικών οικονομικών συμφερόντων), καθορίζεται η “ευρωπαϊκή ολοκλήρωση”. Εν συνεχεία, ας μας πουν επί ποίων Αρχών-Βάσεων, αρθρώνονται ο δημόσιος λόγος και η συμβουλευτική συμβολή του ΕΛΙΣΜΕ στην εκπλήρωση των εκάστοτε Εθνικών Συμφερόντων .
Για να βοηθήσουμε, τελείως ενδεικτικά, οι αρχές -βάσεις, της G-M-R και οι ειδικότερες στάσεις, για μικρά και μεγάλα ζητήματα, εθνικά και διεθνικά, ακολουθούν την δ.ά.δ.α. Δημοκρατίας-Αλληλεγγύης-Δικαιοσύνης-Ανιδιοτέλειας. Οι απορίες μας έχουν σχέση με την ανάγκη να γνωρίζουν οι πολίτες, σε τι είδους ΒΑΣΕΙΣ (συγκυριακές έως ευκαιριακές ή διαχρονικά επιβεβαιωμένες ως ΑΞΙΕΣ) στηρίζονται οι ενασχολήσεις με τόσο σοβαρά θέματα.
Αναμένουμε απαντήσεις.
“Σκοπός του Ινστιτούτου είναι:
•Η αδέσμευτη και αξιόπιστη άρθρωση δημοσίου λόγου -με γνώμονα τη συμβουλευτική συμβολή στην εκπλήρωση των εκάστοτε Εθνικών Συμφερόντων και της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης- επί:
– θεμάτων γεωπολιτικής (γεωστρατηγική, γεωοικονομία),
– εξωτερικών και εσωτερικών θεμάτων εθνικού ενδιαφέροντος,
– διεθνών θεμάτων, με έμφαση σε θέματα ευρωπαϊκού ενδιαφέροντος, …”
G-M-R, 5 Ιουλίου 2020
Δύο σχετικες αναφορές :
– Από το ΒΙΠΕΡ614/ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΠΥΡΟΣ 1976 «Ανθρώπινος λόγος» (του ΡΟΖΕ ΓΚΑΡΩΝΤΥ 31 Δεκεμβρίου 1974):
Αλλά η αυτοδιαχείριση, δηλαδή η διαχείριση από τη βάση δεν περιορίζεται μόνο σ΄ ένα σύστημα συνεταιρισμών: είναι μιά έννοια για την κοινωνία γενικά, στην οποία κάθε άτομο γίνεται κέντρο πρωτοβουλίας, δημιουργίας και ευθύνης σε όλους τους τομείς: της οικονομίας, της πολιτικής, της κουλτούρας. Η έννοια αυτή δεν είναι ούτε ατομικιστική, ούτε ολοκληρωτική, αλλά βασίζεται, για όλες τις κοινωνικές δραστηριότητες, στις κοινότητες της βάσης.
Στον πολιτικό τομέα η Κομμούνα του Παρισιού έδωσε ένα τέτοιο παράδειγμα δημιουργώντας μιά κυβέρνηση «γ ι ά τον λαό και από τον λ α ό », χωρίς τη μεσολάβηση, την αντιπροσώπευση της εξουσίας, την αλλοτρίωση, από ένα κοινοβούλιο ή ένα κόμμα. Όλα τα μέτρα της εμπνέονται από τρείς βασικές αρχές:
1. – Άμεση δημοκρατία, δηλαδή όχι μεταφορά της εξουσίας στο όνομα μιας δήθεν αντιπροσωπευτικής εξουσίας ή παροχής πληρεξουσιότητας «εν λευκώ» από τη βάση, αλλά πραγματικής κατανομής της εξουσίας στη βάση.
2. – Οικονομική αυτοδιαχείριση, δηλαδή ίδρυση οργανισμών που να μην είναι ούτε ιδιωτικοί ούτε κρατικοί, αλλά να τους διαχειρίζονται ακριβώς εκείνοι που τους χρησιμοποιούν συγκεντρωμένοι σε κοινότητες βάσης.
3. – Πολιτική ομοσπονδία που τείνει να υποκαταστήσει τον γιγαντισμό των συγκεντρωτικών εθνικών κρατών με ενότητες σε ανθρώπινη κλίμακα.
Αυτή την Κομμούνα του Παρισιού ο Μάρξ και αργότερα ο Λένιν τη θεωρούσαν σαν την πρώτη «σοσιαλιστική δημοκρατία», ενώ η «δικτατορία του προλεταριάτου» είναι η μορφή που παίρνει αναγκαστικά η σοσιαλιστική δημοκρατία, όταν αντιμετωπίζει αντεπαναστατική επίθεση τόσο από το εξωτερικό όσο και από το εσωτερικό. …
… Η αυτοδιαχείριση δεν πρέπει να συγχέεται με τον συνεργατισμό του Προυντόν, πρώτα – πρώτα γιατί δεν είναι μόνο μιά καινούργια μορφή οργάνωσης και διεύθυνσης της επιχείρησης. Γιατί η δ ι α χ ε ί ρ ι σ η , είτε είναι α υ τ ο διαχείριση από τους ίδιους τους εργαζόμενους, είτε ε τ ε ρ ο διαχείριση (από έναν εργοδότη, ή από μια γενική καπιταλιστική διεύθυνση, ή από μιά συγκεντρωτική κρατική διεύθυνση, όπως γίνεται στο σοβιετικό πρότυπο) δεν αφορά παρά μόνο τα μ έ σ α.
Η α υ τ ο δ ι α χ ε ί ρ ι σ η τ ω ν μ έ σ ω ν όμως δεν έχει πλήρες νόημα παρά μόνο σε μιά κοινωνία βασιζόμενη στον α υ τ ο κ α θ ο ρ ι σ μ ό τ ω ν σ κ ο π ώ ν .
Το βασικό πρόβλημα είναι να γίνεται η εκλογή των σκοπών από την κοινωνία συνολικά ξ ε κ ι ν ώ ν τ α ς α π ό τ η β ά σ η, και όχι να γίνεται «από πάνω», στο όνομα μιας απόλυτης γνώσης που ισχυρίζεται ότι έχει για βάση της είτε μιά θρησκευτική αποκάλυψη, είτε έναν αιώνιο ορθό λόγο, είτε μιάν «επιστήμη» προσκομιζόμενη στη βάση «από έξω».
- Το ζήτημα της δημοκρατίας στα επαναστατικά κόμματα περιλαμβάνει την αντανάκλαση της κοινωνικής κάθε φορά δημοκρατίας εντός των επαναστατικών κομμάτων, δηλαδή, κατά πόσον οι δημοκρατικά αναπτυσσόμενες και πραγματοποιούμενες κοινωνικές θεματολογίες και πρώτα πρώτα οι θεματολογίες των χώρων εργασίας, βρίσκουν ισόρροπη και προωθητική βέβαια δημοκρατική μεταχείριση εντός των κομμάτων.
Αξίζουν οι απόψεις του Γκράμσι στο βιβλίο του «τα εργοστασιακά συμβούλια και το κράτος της εργατικής τάξης» εκδόσεις ΣΤΟΧΑΣΤΗΣ Αντονιο Γκράμσι Τόμος Δ, για τα εργοστασιακά συμβούλια (ουσιαστική-σε βάθος ανάληψη αυτοδιαχειριζόμενων εργατικών πρωτοβουλιών στον οικονομικό τομέα): σελ. 91-92 «Ξεκινώντας τώρα από αυτό το κύτταρο, δηλαδή από το εργοστάσιο που το βλέπει σαν ενότητα, σαν πράξη δημιουργίας ενός ορισμένου προϊόντος, φτάνει ο εργάτης στην κατανόηση μιας ολοένα και πιο πλατειάς ενότητας, μέχρι το έθνος, που είναι στο σύνολό του ένας γιγαντιαίος μηχανισμός παραγωγής που χαρακτηρίζεται από τις εξαγωγές και τις εισαγωγές του, δηλαδή από το σύνολο του πλούτου που ανταλλάσσει με ένα ισοδύναμο σύνολο πλούτου που προέρχεται από όλα τα μέρη του κόσμου, από τους πολυάριθμους άλλους γιγαντιαίους μηχανισμούς παραγωγής στους οποίους είναι διαιρεμένος ο κόσμος. Άρα ο εργάτης είναι παραγωγός, επειδή απόχτησε συνείδηση της λειτουργίας του μέσα στην παραγωγική διαδικασία και σε όλους τους αναβαθμούς της: από το εργοστάσιο ως το έθνος και ως τον κόσμο.».
ΚΛΕΙΔΙ ΜΕΤΑΒΑΣΗΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ Η ΠΛΗΡΗΣ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ:
Από οικονομικοδικαιϊκής άποψης με βάση τα σημερινά παγκόσμια δεδομένα (διότι τα προβλήματα κοινωνίας και φύσης δεν έχουν τέλος), ο ασφαλέστερος τρόπος πλησιάσματος της Δημοκρατίας, είναι η προώθηση της ιδέας (ως πολιτική άποψη) της εφαρμογής της ΠΛΗΡΟΥΣ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ.
Χωρίς αυτό το προ-απαιτούμενο, οποιαδήποτε αναφορά σε Δημοκρατία, εξυπηρετεί (αντικειμενικά) την ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΤΗΡΙΞΗ, της διαιώνισης της “εγγενούς ανισότητας των μερών”(*).
Ταυτόχρονα, η πολιτική συμμαχία υπέρ της ΠΛΗΡΟΥΣ απασχόλησης (που πρέπει να λαμβάνει υπ’ όψιν πως “Η ΑΠΕΙΛΗ ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ, ως εκβιαστικό εργοδοτικοκυβερνητικό όπλο κατά του αντιμνημονιακού λαού, που κατηγορείται από διανοούμενους για “καναπέ”), ΕΙΝΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ”, άρα, ας οργανωθούν οι διανοούμενοι για να ακολουθήσει και ο λαός που επανειλημμένα ΜΟΝΑΧΟΣ ξεσηκώθηκε, 2011-2014 + δημοψήφισμα 2015 και ΕΛΛΕΙΨΕΙ οργάνωσης ηττήθηκε), μεταφέρει σε ΠΡΩΤΟ ΠΛΑΝΟ, την διαμάχη για τα “επέκεινα”(**), εξουδετερώνοντας και τις νεοφιλελεύθερες, μετανεωτερικές, “πατριωτικές” (με πρόσδεση στο άρμα των εγχώριων και εξωχώριων ισχυρών/όχι λαών και στο αντιπροσωπευτικοκοινοβουλευτικό τους εποικοδόμημα), “κομμουνιστικές ” (με πρόσδεση στον αντιπροσωπευτικό κοινοβουλευτισμό) δηθενιές.
Η ΜΟΝΗ ΜΕΧΡΙ ΣΤΙΓΜΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗ ΠΟΥ ΟΔΗΓΕΙ ΜΕ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΗ ΛΑΪΚΗ ΑΠΟΔΟΧΗ ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΣΤΟΧΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΤΩΠΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΙΕΞΟΔΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ.
(*) βλέπετε σχόλια επί διακινούμενων απόψεων:
https://greek-market-research.com/article/i-aristera-os-therapainida-tis-diethnoys-ton-agoron/
(**) τις πέραν του άμεσου προβλήματος “ιδεολογικές” διαφορές, διαφορές που τρέφουν ποικιλοτρόπως σε βαρος, των μη απασχολούμενων, των υποαπασχολούμενων, των απασχολούμενων και εκμεταλλευομένων, ΟΛΟΥΣ τους ατομικούς, κομματικούς, εν πάσει περιπτώσει, αντιπροσωποκοινοβουλευτικούς (εγγενώς αντι-δημοκρατικούς) εγωισμούς.
Σχόλιο GMR: “Οι εξεγέρσεις και τα κινήματα των τελευταίων τριάντα ετών δεν είχαν ούτε ξεκάθαρο σκοπό και κυρίως ούτε οργανωτική ηγεσία.“
Ο Ναρκισσισμός (εδώ) που κατά την γνώμη της G-M-R οφείλεται, ίσως προσωρινά και αυτό χρήζει παρακολούθησης και παρέμβασης, στην (εκ της λόγω τεχνολογικής προόδου και μεταρρυθμιστικής “προόδου” εξατομίκευση της εργασίας και αποσύνδεσης σχέσης από σύμβαση εργασίας, όπως ενοικίαση εργαζομένων και λοιπές καταπατήσεις επί των επί του Εργατικού δικαίου ΟΡΙΖΟΜΕΝΩΝ επί της ανισότητας των μερών και επί της εργοδοτικής Διεύθυνσης – Ευθύνης, κλπ…) ψευδαίσθηση της εξαιρετικότητας του εαυτού σε σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο, την φύση, τις άλλες απόψεις-πράξεις κλπ, αρκείται στην ερμηνεία του κόσμου, όσο χρειάζεται για “να μην βραχούν τα ποδάρια μας”. Ως εκ τούτου (δηλαδή αποφεύγοντας την εμπλοκή μέσα στα επικίνδυνα για την ναρκισσιστική Ασφάλεια νερά), αναζητείται Ηγεσία (Ηγεσία πολιτική, δημοσιογραφική, πνευματική που αυτοπροτείνεται: “και ‘μεις εδώ είμαστε για να συνδράμουμε”) (για Ηγέτες όλοι είναι πρόθυμοι, για συν-αγωνιστές, ας κοιταχτούμε στα μάτια…), προσπερνάμε το αίτημα των καιρών για Δημοκρατία (που ο Κινέζος απλός πολίτης δεν το προσπέρασε και στήθηκε μπροστά στο τανκ) και ανακυκλώνουμε φιλολογία επαναφοράς των “κάθε καρυδιάς καρύδι” υποψηφίων σωτήρων της κοινωνίας και της φύσης.
Σχετικά με τις αναφερόμενες καταπατήσεις του Εργατικού Δικαίου, ιδιαίτερα όσον αφορά την αποσύνδεση σχέσης από σύμβαση εργασίας, βλέπετε στο ταγκ ΕΡΓΑΣΙΑ-ΔΙΚΑΙΟ. Ας επισημειώσουμε, πώς πλέον υφίσταται αποσύνδεση σχέσης απο συμβαση εργαζομένων στο ανώτατο επίπεδο, αυτό της σχέσης των εργαζομένων Πολιτών, με την ΣΥΜΒΑΣΗ ΤΟΥΣ, με την εκάστοτε από το 2010 (κανονικά από το 2000, με την είσοδο στο ευρώ) Κυβέρνηση/ΠτΔ/ΠτΒ/ΗΓΕΣΙΑ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ, με το Σύνταγμα της Ελλάδας, ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΤΑΚΤΗΜΕΝΟ ΝΟΜΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ.
Τα εξ επαγγέλματος ΜΜΕ, εγγενώς και ιδιοτελώς ναρκισσιστικά, βοηθούν καθοριστικά στην διατήρηση του ναρκισσιστικού status.
._
Μάκης Ανδρονόπουλος, 2 Ιουλίου 2020
αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής
Το Time επανέφερε πρόσφατα στο προσκήνιο έναν “τρελό” καθηγητή, τον Πίτερ Τούρτσιν που σήμερα διδάσκει πολιτιστική εξέλιξη στο Πανεπιστήμιο του Κονέκτικατ και ο οποίος το 2010 είχε κάνει την εκτίμηση πως εκτεταμένες αναταραχές θα σαρώνουν τις ΗΠΑ το 2020, στηριζόμενος στην ανάλυση ιστορικών κύκλων αστάθειας της χώρας από το 1780 έως το 2010.
Είχε φτιάξει ένα μοντέλο με οικονομικές τάσεις, όπως η μείωση των μισθών, η ανισότητα του πλούτου, η έκρηξη του εθνικού χρέους και άλλες κοινωνικές πιέσεις που επηρεάζουν την εθνική σταθερότητα. Ο Τούρτσιν δικαιώθηκε. Πριν λίγες μέρες, σε μια ιστορική ψηφοφορία στη Βουλή των Αντιπροσώπων –όπου την πλειοψηφία έχουν οι Δημοκρατικοί– με 232 ψήφους υπέρ έναντι 180 κατά, η Ουάσινγκτον, που ανήκει στην Περιφέρεια της Κολούμπια, έκανε το πρώτο βήμα για να γίνει η 51η Πολιτεία των ΗΠΑ! Στη Γερουσία που ελέγχουν οι Ρεπουμπλικάνοι, δεν θα εξετάσουν καν την πρόταση.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο, εδώ.
Πηγή: slpress.gr
Σχόλιο GMR: Το “παρεάκι” ήταν πάντα ΠΑΡΕΑΚΙ της αρχηγικής φράξιας, ένα παρεάκι, έτσι χωρίς πρόγραμμα. Αυτό θα το διαπιστώσετε αν δείτε τις προτάσεις για την έξοδο από τα μνημόνια, όλων των συνασπισμικων μέχρι τις εκλογές του 2015. Μετά; Ακόμα χειρότερος εμπαιγμός, ασχέτως διασπάσεων.
._
ProtagonTeam, 2 Ιουλίου 2020
Διηγήσεων συνέχεια για το «σύστημα Τσίπρα» από τον πρώην πρόεδρο του Συνασπισμού. «Ο βασιλιάς μπορούσε να κάνει υπουργό ακόμα και τον κηπουρό του» έτσι και εγώ «έκανα υπουργό τον γείτονά μου», η ατάκα για την υπουργοποίηση Παπαγγελόπουλου στην κυβέρνηση της «πρώτης φοράς Αριστερά» Πηγή: Protagon.gr
Προ ημερών ο Νίκος Κωνσταντόπουλος εξαπέλυσε δριμύ κατηγορώ κατά του Αλέξη Τσίπρα στη σκιά των αποκαλύψεων για τα «μαγαζιά» και τα «παραμάγαζα» που είχαν στηθεί επί διακυβέρνησής του, φθάνοντας μάλιστα στο σημείο να τον αποκαλέσει «υβριστή των αγώνων της Αριστεράς» (περισσότερα εδώ).
«Οταν το κόμμα γίνεται ανώνυμη εταιρεία εξυπηρέτησης συμφερόντων, τότε αυτό δεν έχει την παραμικρή σχέση με τις αριστερές αξίες», ήταν η χαρακτηριστική παρατήρησή του σε δηλώσεις στον τηλεοπτικό σταθμό Action 24.
Μεταξύ όσων είπε για τον Αλέξη Τσίπρα ο κ. Κωνσταντόπουλος, ξεχώρισε επίσης η κατηγορία ότι έβαλε «από το παράθυρο» στην Αριστερά ανθρώπους «με κουλτούρα παρακολουθήσεων» (σ.σ. «φωτογραφίζοντας» έτσι τον πρώην αναπληρωτή υπουργό Δικαιοσύνης επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, Δημήτρη Παπαγγελόπουλο), οι οποίοι, όπως χαρακτηριστικά ανέφερε, «έβγαιναν τα βράδια για ποτό και σχολίαζαν όσα άκουγαν στις καταγεγραμμένες συνομιλίες».
Ο «Βηματοδότης» δίνει συνέχεια στο θέμα μεταφέροντας τη διήγηση του κ. Κωνσταντόπουλου για το πώς πήραν καρέκλα υπουργού στην κυβέρνηση της «πρώτης φοράς Αριστερά», τόσο ο κ. Παπαγγελόπουλος, όσο και ο τέως συγκυβερνήτης, Πάνος Καμμένος.
«Την πρώτη φορά που διαμαρτυρήθηκα στον Αλέξη Τσίπρα ήταν όταν έβαλε τον Πάνο Καμμένο στην κυβέρνηση. Μόνος του αποφάσισε την υπουργοποίηση του Καμμένου, χωρίς να ρωτήσει κανέναν, χωρίς να συμβουλευτεί ή να ενημερώσει κάποιο κομματικό όργανο. Το αποφάσισε μέσα σε μια μέρα μαζί με τη γνωστή παρέα του (δηλαδή Παππά, Φλαμπουράρη και λοιπούς). Ρώτησα τότε τον Τσίπρα εάν γνωρίζει ότι ο Καμμένος έγραψε ένα βιβλίο που κατηγορούσε μέλη του ΣΥΡΙΖΑ και μένα προσωπικά ότι είμαστε ενταγμένοι σ΄ένα δίκτυο παραπληροφόρησης της Σοβιετικής Ενωσης και ότι μας αντιμετώπιζε ως τρομοκράτες. Ο κ. Τσίπρας δεν μου απάντησε», περιγράφει ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΝ, ενώ ο δεύτερος καβγάς ήταν για τον Δημήτρη Παπαγγελόπουλο:
«Η δεύτερη φορά που διαμαρτυρήθηκα έντονα στον κ. Τσίπρα ήταν όταν έμαθα πως θα έβαζε στην κυβέρνηση τον Δ. Παπαγγελόπουλο, που είχε υπηρετήσει στην ΕΥΠ επί Καραμανλή και ήταν εισαγγελέας. Ρώτησα τον κ. Τσίπρα: “Πού τον βρήκατε αυτόν;”. Για να μου απαντήσει: “Είναι γείτονάς μου”. Στα φοιτητικά μας χρόνια λέγαμε ότι ο βασιλιάς μπορούσε να κάνει υπουργό ακόμα και τον κηπουρό του, στον 21ο αιώνα κάνει κάποιος υπουργό τον γείτονά του», εμφανίζεται να του λέει ο πρώην πρωθυπουργός σύμφωνα πάντα με τη διήγησή του.
«Η τρίτη φορά που διαμαρτυρήθηκα στον κ. Τσίπρα ήταν όταν αποφάσισε δημοψήφισμα», υποστηρίζει ο κ. Κωνσταντόπουλος και τότε, συμπληρώνει, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ τον φώναξε και του είπε: «Βιαστήκαμε να κυβερνήσουμε, δεν προετοιμαστήκαμε σωστά, πελαγώσαμε που μπήκαμε στην κυβέρνηση, δεν διαπραγματευτήκαμε όπως έπρεπε, με αποτέλεσμα να μας φοβερίζουν ότι θα μας διώξουν από το ευρώ». «Δική σου ευθύνη είναι ότι δεν προετοιμαστήκατε καλά, δεν μπορείς τώρα να διαπραγματευτείς», του απάντησε εκείνος, για να ακολουθήσει η απειλή «θα τα βροντήξω όλα και θα φύγω» από τον πρώην πρωθυπουργό.
«“Οχι”, του απάντησα, “μην τα βροντήξεις, καλύτερα να παραιτηθείς και να κάνεις εκλογές”. Αλλά αυτός αντί απαντήσεως μου είπε: “Θα κάνω κάτι πιο έξυπνο από εκλογές, θα κάνω δημοψήφισμα”. Του είπα, “δεν μπορεί η Αριστερά να παίζει με το συνταγματικό δημοψήφισμα που είναι στο πολιτικό DNA της”», καταλήγει η περιγραφή του κ. Κωνσταντόπουλου για τις κρίσιμες και ταραγμένες εκείνες ημέρες το καλοκαίρι του 2015.
Πηγή: protagon.gr
Σχόλιο GMR: Θέτουμε το εξής ζήτημα.
Η Ηγεσία του Αρείου Πάγου, είναι αμέτοχη απέναντι στο ΟΛΟΝ πρόβλημα που εγείρει η Εισαγγελέας κυρία Τουλουπάκη;
Η G-M-R διαθέτει στοιχεία, που αποδεικνύουν πως στο παρελθόν, ο Άρειος Πάγος, κάλυψε μεν παρανομίες, φρόντισε δε ΕΓΓΡΑΦΩΣ, να προστατεύσει τους καταγγέλλοντας αυτές τις παρανομίες (κάτι ήταν και αυτό, κάτι σημαντικό, διότι οι παρανομίες αφορούσαν μεγαλοεργοδοτικά ποινικά αδικήματα σε βάρος εργαζομένων/εργασίας και η αριστερή κομματοσυνδικαλιστική ιδιοτέλεια/ “να τα ‘χουμε καλά με το σύστημα”, άφηνε τους καταγγέλλοντες στα δόντια των εργοδοτών).
ΣΗΜΕΡΑ, ποιοι θα σταθούν στο πλευρό της Εισαγγελέως κύριας Τουλουπάκη, εφ’ όσον πράττει σύμφωνα με τον νόμο; ‘Η, εν πάσει περιπτώσει, θα ασχοληθούν με κάτι άλλο (παράνομο) ΣΤΑ ΣΟΒΑΡΑ, εκτός από τα χαχανοχαμόγελα όταν φωτογραφίζονται με υπαίτιους και συνυπαίτιους της εθελοεκχώρησης Εθνικής κυριαρχίας ( βλέπετε φώτο με κα Καtina Σακελλαροπούλου, στην Προεδρία της Δημοκρατίας και λοιπές “δημοκρατικές επαφές” όπως ενδεικτικά “Το τσογλάνι, βασικά ένοχο εσχάτης προδοσίας”)
._
Ελ. Τουλουπάκη, 24 Ιουνίου 2020
Για κύμα ανθρωποφαγίας εισαγγελικών λειτουργών, χωρίς προηγούμενο, κάνει λόγο η επικεφαλής της Εισαγγελίας κατά της Διαφθοράς, Ελένη Τουλουπάκη με αφορμή τη δήλωση του Άδωνι Γεωργιάδη ότι «η Τουλουπάκη πρέπει να μπει φυλακή γιατί παραβίασε το Σύνταγμα» για την δίωξη κατά του Ανδρέα Λοβέρδου.
«Έχω θεσμική υποχρέωση να σταθώ όρθια σε αυτό το χωρίς προηγούμενο κύμα ανθρωποφαγίας εισαγγελικών λειτουργών» αναφέρει σε δήλωση της η κ. Τουλουπάκη εκφράζοντας παράλληλα την άποψη ότι πλέον «η καταπάτηση κάθε δικονομικού κανόνα, των βασικών δικαιωμάτων και αρχών της ΕΣΔΑ έχει ξεπεράσει κάθε όριο».
«Το ζήτημα είναι θεσμικό και αφορά στα θεμέλια του κράτους δικαίου και της δημοκρατίας αυτής καθαυτής. Θεωρώ ότι είναι αναγκαίο να ενημερωθούν επίσημα πια όλοι οι αρμόδιοι θεσμοί τόσο σε εθνικό όσο και ευρωπαϊκό επίπεδο για το τι συμβαίνει στη χώρα μας» υπογραμμίζει, μεταξύ άλλων, η εισαγγελική λειτουργός η οποία σημειώνει πως «με τις σημερινές δηλώσεις του υπουργού κ. Άδωνι Γεωργιάδη (περί φυλάκισης μου κλπ.) αποδεικνύεται ότι αγνοείται προκλητικά η νομοθεσία της χώρας ,οι θεμελιώδεις αρχές του κράτους δικαίου καθώς και η πάγια νομολογία του ΕΔΔΑ, αρχές ωστόσο που η Εισαγγελία Διαφθοράς σέβεται και τηρεί ως κόρην οφθαλμού για κάθε πρόσωπο που τυχόν ερευνάται μεταξύ των οποίων και ο κ. Υπουργός».
Ολόκληρη η δήλωση έχει ως εξής:
Με το νόμο 4596/2019 που ενσωμάτωσε την ευρωπαϊκή οδηγία 2016/343/ ΕΕ και σε συμμόρφωση προς πλήθος αποφάσεων του ΕΔΔΑ (ενδεικτικά Αllenet de Ribemont κατά Γαλλίας 1995, CASE OF G.C.P. v. ROMANIA ) θεσμοθετείται πλέον η απαγόρευση οποιασδήποτε δημόσιας αναφοράς δημόσιου λειτουργού η κυβερνητικού αξιωματούχου σε εκκρεμή ποινική διαδικασία και τούτο γιατί προσβάλλεται κατάφωρα το τεκμήριο αθωότητας. Με τις σημερινές δηλώσεις του υπουργού κ. Άδωνι Γεωργιάδη (περί φυλάκισης μου κλπ) αποδεικνύεται οτι αγνοείται προκλητικά η νομοθεσία της χώρας ,οι θεμελιώδεις αρχές του κράτους δικαίου καθώς και η πάγια νομολογία του ΕΔΔΑ, αρχές ωστόσο που η Εισαγγελία Διαφθοράς σέβεται και τηρεί ως κόρην οφθαλμού για κάθε πρόσωπο που τυχόν ερευνάται μεταξύ των οποίων και ο κ. Υπουργός. Η καταπάτηση κάθε δικονομικού κανόνα, των βασικών δικαιωμάτων και αρχών της ΕΣΔΑ έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Το ζήτημα είναι θεσμικό και αφορά στα θεμέλια του κράτους δικαίου και της δημοκρατίας αυτής καθαυτής. Θεωρώ ότι είναι αναγκαίο να ενημερωθούν επίσημα πια όλοι οι αρμόδιοι θεσμοί τόσο σε εθνικό όσο και ευρωπαϊκό επίπεδο για το τι συμβαίνει στη χώρα μας. Έχω θεσμική υποχρέωση να σταθώ όρθια σε αυτό το χωρίς προηγούμενο κύμα ανθρωποφαγίας εισαγγελικών λειτουργών.
Πηγή: newsbeast.gr