Σχόλιο GMR: Εδώ από Βικιπαίδεια η διαφωνία του Μπακούνιν με τον Μαρξ.

Εδώ από το σχόλιο μας φαίνονται τα κοινά σημεία της μαρξιστικής αντίληψης για το κράτος με την αντίληψη του Μπακούνιν.

Συνήθως η ΣΥΝΘΕΣΗ των απόψεων (εφ όσον στοχεύουν στον ίδιον ανώτερο σκοπό) πραγματοποιείται βήμα το βήμα, και προσπαθώντας να αναδείξουμε, να “βγάλουμε”, τον καλύτερο εαυτό, τα καλύτερα στοιχεία “του άλλου” (θεωρίας-πράξης) έχοντας το όψιν τα ρητά, “Κάθε γενίκευση είναι λανθασμένη.   Σ’ αυτό συμπεριλαμβάνεται και αυτό που μόλις είπα”  και   “Μπορείς να με πεις και τσουκάλι, μα μην με βάλεις στη φωτιά“.

._

Λ. Αξελός, 21 Σεπτεμβρίου 2020

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Η ευημερία του κράτους είναι η αθλιότητα του πραγματικού Έθνους, του λαού. Το μεγαλείο και η ισχύς του Κράτους είναι η σκλαβιά του Λαού. Ο Λαός είναι ο φυσικός και νόμιμος εχθρός του Κράτους. Ακόμα και αν ο Λαός υποκύπτει –πολύ συχνά αλίμονο– στις αρχές, κάθε αρχή του είναι μισητή. Το Κράτος δεν είναι η Πατρίδα. Είναι η αφαίρεση, ο μεταφυσικός, μυστικιστικός, πολιτικός, νομικός μύθος της πατρίδας.

Οι λαϊκές μάζες όλων των χωρών αγαπούν βαθιά την Πατρίδα τους. Αλλά αυτό είναι μια φυσική, πραγματική αγάπη. Ο πατριωτισμός του λαού δεν είναι ιδέα αλλά γεγονός, και ο πολιτικός πατριωτισμός, η αγάπη του Κράτους δεν είναι η ακριβής έκφραση αυτού του γεγονότος αλλά μια εκφυλισμένη έκφραση μέσω μιας απατηλής αφαίρεσης, και πάντα προς όφελος μιας εκμεταλλεύτριας μειοψηφίας.

Η Πατρίδα, η εθνικότητα όπως και η ατομικότητα, είναι ταυτόχρονα ένα γεγονός φυσικό και κοινωνικό, ψυχολογικό και ιστορικό. Δεν είναι μία θεωρητική αρχή. Μπορούμε να ονομάσουμε ανθρώπινη αρχή μόνο ό,τι είναι καθολικό, κοινό σε όλους τους ανθρώπους. Η εθνικότητα τους χωρίζει. Δεν είναι λοιπόν αρχή. Αλλά αυτό που είναι αρχή, είναι ο σεβασμός που ο καθένας πρέπει να έχει για τα φυσικά, πραγματικά ή κοινωνικά γεγονότα.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο, εδώ.

Πηγή: slpress.gr