Λουκάς Αξελός, 2 Οκτωβρίου 2022

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Φιλοδοξία του παρόντος κειμένου είναι να θίξει δύο σημαντικά ζητήματα που μας απασχόλησαν έντονα στο παρελθόν, αλλά δεν βλέπω γιατί, με ένα διαφορετικό, φυσικά, τρόπο και ρόλο, δεν θα μας απασχολήσουν στο παρόν και το μέλλον. Τα ζητήματα αυτά είναι πρώτον ο ρόλος του στρατιωτικού παράγοντα στις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα και δεύτερον τα όρια ύπαρξης, παρουσίας και δράσης του φασισμού στην Ελλάδα του Μεσοπολέμου.

Βασικό όχημα στην όλη μου έρευνα ήταν η ανάλυση που κάνει ο Σεραφείμ Μάξιμος στο εμβληματικό έργο του “Κοινοβούλιο ή Δικτατορία;” το οποίο πρόσφατα κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις “Στοχαστής”, με μια κριτική εισαγωγή μου (σελ. 13-150). Θα σταθώ, λοιπόν, κατ’ αρχήν στο πρώτο μέρος που αφορά τον στρατιωτικό παράγοντα, δηλαδή πως ο στρατιωτικός παράγοντας μεταλλάχθηκε από όργανο άσκησης και επιβολής της λαϊκής κυριαρχίας σε όργανο άσκησης και επιβολής δικτατορικής εξουσίας.

Η μελέτη των άτακτων σχηματισμών (κλεφτών και αρματωλών) των προεπαναστατικών χρόνων ως και των πρωτοδιαμορφωνόμενων σχηματισμών των χρόνων της Επανάστασης, αλλά και μετά αυτήν, μιλά από μόνη της για τον ρόλο του στρατιωτικού παράγοντα στην διαμόρφωση της σύνολης εικόνας του ανάπηρου νεοελληνικού κράτους. Αυτό μας βοηθάει στο να αντιληφθούμε το αφενός και το αφετέρου της πρακτικής του στρατιωτικού παράγοντα με όρους κοινωνικούς και ιστορικούς.

Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.

Πηγή: slpress.gr

_.

G-M-R, 29 Μαίου 2022

Η G-M-R θέτει τα προτεινόμενα από τον Λουκά Αξελό ΚΡΙΤΗΡΙΑ (αντιμετώπισης του κάθε μεταμορφισμού), όμως αν οι ίδιοι οι διανοούμενοι λένε τα σωστά αλλά δεν αναλαμβάνουν να τα υπερασπιστούν μαζί με τον λαό “στο πεδίο της μάχης”, μάλλον πρέπει ο “μη διανοούμενος” λαός, δηλαδή οι εργαζόμενοι όλων των κατηγοριών και υφιστάμενοι εκμετάλλευση από το πολιτικό σύστημα και από το πολιτικό προσωπικό, να μεταχειριστεί, ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΝΤΑΞΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ εξέλιξη (ΑΠΕΜΠΛΟΚΗ ΑΠΟ ΜΝΗΜΟΝΙΑ-ΕΞΩΘΕΝ ΕΞΑΡΤΗΣΗ κλπ), την καλή γλώσσα των επιστημόνων και διανοουμένων και τις δικές του δυνατότητες (ενότητας-οργάνωσης-παρέμβασης).

Επί της αξίας του κειμένου του Λουκά Αξελού:

Η τελευταία παράγραφος επισημαίνει τι μας “καθιστά αδύναμους να αντιμετωπίσουμε…), και αυτό το “τι”, είναι “η έλλειψη κριτηρίων και αντιλόγου”.

Η G-M-R θέτει απέναντι στον αριστερό μεταμορφισμό και στις αριστερές αλλοιώσεις και πλαστογραφίες, όπως πολύ σωστά υποδεικνύει ο Λουκάς Αξελός, “κριτήρια και αντίλογο” αλλά και ΣΤΑΣΗ ΜΕ ΠΡΑΞΕΙΣ (ημών και συναγωνιστών ως κατά καιρούς έχουν περιγραφεί-αναδειχθεί στις αναρτήσεις μας), μέσα από ένα πλαίσιο αρχών, παραπέρα αναλυτικά επεξεργασμένων και τεκμηριωμένων, το [Η G-M-R διαρκώς προτείνει, την σύσταση και λειτουργία, με την μέθοδο “δεν θέλει κόπο θέλει τρόπο”, μιας διαδικτυακής “Δεξαμενής Σκέψης & Δράσης για ΕΙΡΗΝΗ-ΟΧΙ ΠΟΛΕΜΟΣ, για “δ.ά.δ.α.” Δικαιοσύνης-Ανιδιοτέλειας-Δημοκρατίας-Αλληλεγγύης μεταξύ πολιτών και λαών. Συντόμως: “δ.ά.δ.α.” Ειρήνης-Προκοπής”].

Ο πιό σχετικός πρόσφατος σύνδεσμος-επιστολή προς επιστήμονες-διανοουμένους της G-M-R είναι ο https://greek-market-research.com/clink/loykas-axelos-xanadiavazontas-ton-gkramsi-ekdoseis-stochastis/, ο οποίος (όπως πολλά tag-Τίτλοι στην στήλη Σχετικές Ιστοσελίδες της G-M-R), ενδέχεται να συμπληρώνονται εκ των υστέρων αφού εξυπηρετούν ΚΥΡΙΩΣ πολλαπλής στόχευσης, (Πολιτική-Φιλοσοφία-Δικαιοσύνη), σκοπούς ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑΣ και ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗΣ.

Δεν θα ήταν καθόλου περιττό να επισημάνουμε, πως “κριτήρια και αντίλογος” απαιτούνται και απέναντι στον πατριωτικό μεταμορφισμό, απέναντι και στις πατριωτικές αλλοιώσεις και πλαστογραφίες, που πρόσφατα οργανώνονται στα πλαίσια της υποστηρικτικής του δίπολου Χρεοκρατία-Εξωθεν Εξάρτηση, “ΕΣΩΤΕΡΙΚΗΣ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ” ( https://greek-market-research.com/clink/natoiko-kyvernitiko-sygchoro-sygcharitiriocharti-se-tagma-azof-chrysaygitiko-kai-loipo-akrodexio-quot-patriotismo-quot/ ).

Λουκάς Αξελός, 30 Δεκ. 2020

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Ο “Γατόπαρδος” ολοκληρώθηκε το 1956. Σχολιάζοντας την δράση αλλά και την στάση του νεαρού αριστοκράτη (“δεξιού” υπό μίαν έννοια) Τανκρέντι, ο Τζουζέπε Λαμπεντούζα παρατηρούσε πως: «Είχε στρατευθεί στην  επικερδέστατη απόχρωση της “άκρας αριστεράς της άκρας δεξιάς”, εξαίρετο εφαλτήριο που θα του επέτρεπε στη συνέχεια να επιχειρήσει αξιοθαύμαστες και ζηλεμένες ακροβασίες».

Η διαπίστωση αυτή του Λαμπεντούζα θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι αφορά την μεμονωμένη περίπτωση ενός αριστοκράτη του 19ου αιώνα, στα χρόνια του Risorgimento, που σχοινοβατεί ανάμεσα στο παλιό καθεστώς και την νέα κατάσταση, με στόχο την δική του επιβίωση ή και της τάξης του, με τέτοιο τρόπο ώστε “όλα να αλλάξουν για να μην αλλάξει τίποτα”.

To 1966 δέκα χρόνια μετά τον “Γατόπαρδο”, ο Θωμάς Γκόρπας, που πιθανόν αγνοούσε παντελώς τον Λαμπεντούζα και το έργο του, έγραψε ένα ποίημα όπου ο συνομήλικος, περίπου, του Τανκρέντι, ο “Γιος του πρώην”, ασκείται σε ένα πεδίο αντίστοιχων αξιοθαύμαστων και ζηλεμένων ακροβασιών, μόνο που ο νέος, όπως –άλλωστε– και ο πατέρας του δεν είναι δεξιοί καραμπινιέροι, αλλά –τουναντίον– καραμπινάτοι αριστεροί.

Ας δούμε  όμως το ποίημα του Γκόρπα “Ο γιος του πρώην”:

«Ο μπαμπάς του υπήρξε ιδεολόγος

Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.

Πηγή: slpress.gr

Λ. Αξελός, 4 Απριλίου 2021

Επετειακά

1η Απριλίου 1955, έναρξη του αντιαποικιακού-εθνικοαπευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ για αυτοδιάθεση-ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.

Το εξώφυλλο και η ύλη από ένα παλιότερο τεύχος του περιοδικού Τετράδια (53ο/2007), όπου ξεχωρίζει ο πίνακας μαθητών σε σχολείο της Λευκωσίας που είχε επισκεφθεί ο Μανώλης Γλέζος εκείνη την χρονιά, μιλώντας για την Αντίσταση ως μέσου και οδηγού στην αναζήτηση της Ελευθερίας, Ανεξαρτησίας και Αυτοδιάθεσης των Ελλήνων, ως ενιαίου διαρκούς εθνικο-απελευθερωτικού αγώνα.

Από τα κείμενα, είναι ιδιαίτερο εκείνο του Βία Λειβαδά, «Όταν ο ΙΡΑ συνάντησε την ΕΟΚΑ». Κείμενο ταυτόχρονα βιωματικό και αναλυτικό-πολιτικό, με επίκεντρο τη συνάντηση στις αγγλικές φυλακές Ελλήνων και Ιρλανδών αγωνιστών.

Ο αγώνας των Κυπρίων για ελευθερία και αυτοδιάθεση-ένωση, συναντήθηκε με τους εθνικο-απελευθερωτικούς αγώνες των Ιρλανδών, όπως αναφέρει στο κείμενό του ο Βίας Λειβαδάς, των Αλγερινών όπως επισημαίνει ο Μιχάλης Ράπτης-Πάμπλο σε μια συνέντευξή του στον δημοσιογράφο Άρη Σκιαδόπουλο που έφυγε πρόσφατα, των Κουβανών όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Γκεβάρα στην παρέμβασή του «Υπέρ Κύπρου» στη Γ.Σ. του ΟΗΕ το 1964 (Τετράδια, τχ 72-73/2019). Υπάρχει άλλωστε το άγαλμα του Μακαρίου στην Αβάνα.

Γράφει  μεταξύ άλλων η σύνταξη των Τετραδίων (τχ 53/2007), με αφορμή την επίσκεψη του Μανώλη Γλέζου στην Κύπρο : «Το ερώτημα που σε εμάς τίθεται και κατ’ επέκτασιν στους Έλληνες πολίτες, είναι το εξής : Πώς μπορεί οι απλοί μαθητές ενός λυκείου στη Λευκωσία της Κύπρου να εκλαμβάνουν την Τουρκοκρατία ως Τουρκοκρατία, την Γερμανοκρατία ως Γερμανοκρατία και την Αγγλοκρατία ως Αγγλοκρατία, αλλά και να τις συνδέουν στο πλαίσιο του ενιαίου της ιστορίας μας και οι μικροευρωπαίοι επαρχιώτες, ιππότες του μεταμοντέρνου αριστεροδεξιού εκσυγχρονισμού να αδυνατούν να το συλλάβουν ; Είναι, άραγε, απλά και μόνο θέμα πρόσληψης της ιστορίας, είναι άραγε, απλά και μόνον άλλο ένα χεγγελιανό παράδοξο;»

Στο τεύχος των Τετραδίων που κυκλοφορεί (76-78/2021) με το αφιέρωμα για τα 200 χρόνια από την έναρξη της Εθνικοαπελευθερωτικής Επανάστασης του 1821, περιλαμβάνεται και η υποδειγματική επιστημονικά συμβολή του Πέτρου Παπαπολυβίου για την πρόσληψη του 1821 στον αγώνα της ΕΟΚΑ με τίτλο Στα βουνά για ένα νέο Εικοσιένα. Απόηχοι και προσλήψεις της Επανάστασης του 1821 στον αγώνα της ΕΟΚΑ

Πηγή: iskra.gr

Σχόλιο GMR: Ξεχωρίσουμε από το part-c to “Πρέπει να γίνει ανατροπή και αναδόμηση των πραγμάτων ”

_.

Λ. Αξελός, 10 Απριλίου 2021

Kαλεσμένος για 2η φορά στην εκπομπή “Η Νήσος των Αζορών“, ο Διδάκτωρ Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, συγγραφέας και εκδότης, Λουκάς Αξελός.

Η Μεγάλη ιδέα – Η αφετηρία και το ιστορικό της πλαίσιο, η παιδεία στον κατακτημένο χώρο, οι Φαναριώτες ως φαινόμενο 2 όψεων, η σχέση του φιλελληνισμού με τον πατριωτικό διεθνισμό καθώς και η σύνδεσή του με τον Γκαριμπαλντισμό, είναι κάποια από τα ενδιαφέροντα ζητήματα της συνέντευξής μας με τον Λουκά Αξελό.

https://www.athensjazzradio.com/loukas-axelos-part-b

Το λινκ δεν ανοίγει προσωρινά , βρήκαμε την πιο κάτω ανακοίνωση

Η ιστοσελίδα Athens Jazz Radio είναι κλειστή λόγω ανακατασκευής.

Σύντομα θα είναι πάλι κοντά σας!

Ευχαριστούμε για την κατανόηση

================================================

Μετά από καιρό βρήκαμε  εν τέλει την συνέντευξη εδώ.

Λουκάς Αξελός “Με αφορμή το 21”. Συνέντευξη στον Νίκο Ζάππα, Μέρος Β – YouTube

Πηγή: iskra.gr

Λουκάς Αξελός, 25 Ιανουαρίου 2021

Αγαπητές φίλες και φίλοι,

Όταν στα τέλη του 2018 κάναμε τις πρώτες συζητήσεις στην Σ.Ε. των «Τετραδίων» για την προετοιμασία του τεύχους με αφορμή τα 200 χρόνια από την Επανάσταση, αυτό που δέσποζε στην σκέψη μας ήταν ότι θα έπρεπε να καταβάλουμε όλες τις δυνατές προσπάθειες για την έκδοση ενός αφιερώματος που θα στεκόταν με προσήλωση και σεβασμό στο μέγα γεγονός, ένα αφιέρωμα στο οποίο δεν θα είχαν θέση η ιδεολογική χρήση της ιστορίας και η παρουσίαση ενός 1821 στα μέτρα της σύνολης σημερινής μας παρακμής.

Δύο και πλέον χρόνια κράτησε η περιπέτεια αυτή και τολμώ να πω, με όλο τον κίνδυνο να σας προκαταλάβω, ότι για τα μέλη της τριμελούς γραμματείας (τους Δημήτρη Δεληολάνη, Βασίλη Ασημακόπουλο και εμένα στον ρόλο και του γενικού συντονιστή), η Ιθάκη δεν μας έδωσε μόνον το ωραίο ταξίδι, αλλά και το συμπέρασμα ότι δεν την βρήκαμε διόλου φτωχική.

(more…)

Σχόλιο GMR: Γι’ αυτό και η ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ του Γεωργίου Σκλαβουνου περιλαμβάνεται ως βασικό στήριγμα των προτάσεων μας, ενδεικτικά ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΟ, “ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΟ” και το ΚΡΑΤΟΣ του ΚΡΑΤΟΥΣ στο 1) γ.

Αναμένεται όμως ΚΑΙ, η μετουσίωση των κειμένων σε πράξη: Επιστολή – Η μετουσίωση κειμένων σε πράξη, αναγκαία όσο ποτέ. – Πρόταση υλοποίησης

._

Λ. Αξελός, 22 Νοεμβρίου 2020

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Η έννοια της πατρίδας αποκτά ένα βαθύτερο πυρηνικό περιεχόμενο, που έχει να κάνει με τον αρχέτυπο-πρωτογενή τρόπο που συνδεόμαστε με την φύση, την γη, το περιβάλλον, τους ανθρώπους, τα ζώα, την γλώσσα, τα ήθη και έθιμα, την μουσική. Με δύο λόγια μ’ αυτό που συγκροτεί την ύπαρξη και δράση μας, σε συγκεκριμένο τόπο και χρόνο.

Αυτό αποτελεί μιαν ανεπανάληπτη-μοναδική, αφετηριακή και συνάμα σταθερή σχέση, βαθιά ενσωματωμένη στο εσώτατο είναι μας, που επιδρά καθοριστικά στην διαμόρφωση του ψυχισμού μας. Είναι όπως τα παιδικά μας χρόνια, που τα κουβαλάμε όλη μας την ζωή. Σταθερό-οργανικό στοιχείο, λοιπόν, του εσωτερικού μας είναι, που με την βοήθεια της γλώσσας, του λειτουργικότερου ίσως μηχανισμού στο να κατανοήσουμε τον κόσμο και τον εαυτό μας, διαμορφώνει όλη αυτή την ξεχωριστή σχέση, όπως αποτυπώνεται στο νόστο του κάθε ανθρώπου σε σχέση με την δική του πατρίδα. Όπως, εξακολουθητικά έχω τονίσει:

«Αν η βαθιά αγάπη των ανθρώπων για τον τόπο τους, αν η συνείδηση ότι το χώμα που σκεπάζει τα κόκαλα των προγόνων τους και αποτελεί διαχρονικό στίγμα της ύπαρξής τους (Αυτό το χώμα είναι δικό τους και δικό μας), αν η επίγνωση ότι η κοινή ιστορία τους ως παρελθόν και παρόν καθορίζει –σε  μεγάλο βαθμό– και το πεπρωμένο τους ως μέλλον, αν η εμμονή τους στα κοινά ήθη και έθιμα, αν η διαπίστωση ότι μόνο η μητρική τους γλώσσα μπορεί να δώσει και να εκφράσει ό,τι πιο άθλιο και μεγαλειώδες περικλείει ο ψυχικός τους κόσμος, είναι στοιχεία φανταστικά ή αρνητικά, αν η φράση του πολύγνωμου Οδυσσέα “εἰπέ μοι εἰ ἐτεόν γε φίλην ἐς πατρίδ’ ἱκάνω”, δεν είναι εντελώς ίδια με αυτήν που είπε, λέει και θα πει κάθε πρόσφυγας, ξενιτεμένος ή ξεριζωμένος μετανάστης, κάθε Ιρακινός, Παλαιστίνιος, Κούρδος ή Ελληνοκύπριος μόλις ξαναντικρίσει την γη των πατέρων του, τότε πραγματικά έχουμε να κάνουμε με μια γιγαντιαία υπέρ του πατριωτισμού απάτη, που μας ταλαιπωρεί από τότε που η ανθρωπότητα πέρασε από την προϊστορία στην ιστορία».

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο, εδώ.

Πηγή: slpress.gr

Σχόλιο GMR: Εδώ από Βικιπαίδεια η διαφωνία του Μπακούνιν με τον Μαρξ.

Εδώ από το σχόλιο μας φαίνονται τα κοινά σημεία της μαρξιστικής αντίληψης για το κράτος με την αντίληψη του Μπακούνιν.

Συνήθως η ΣΥΝΘΕΣΗ των απόψεων (εφ όσον στοχεύουν στον ίδιον ανώτερο σκοπό) πραγματοποιείται βήμα το βήμα, και προσπαθώντας να αναδείξουμε, να “βγάλουμε”, τον καλύτερο εαυτό, τα καλύτερα στοιχεία “του άλλου” (θεωρίας-πράξης) έχοντας το όψιν τα ρητά, “Κάθε γενίκευση είναι λανθασμένη.   Σ’ αυτό συμπεριλαμβάνεται και αυτό που μόλις είπα”  και   “Μπορείς να με πεις και τσουκάλι, μα μην με βάλεις στη φωτιά“.

._

Λ. Αξελός, 21 Σεπτεμβρίου 2020

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Η ευημερία του κράτους είναι η αθλιότητα του πραγματικού Έθνους, του λαού. Το μεγαλείο και η ισχύς του Κράτους είναι η σκλαβιά του Λαού. Ο Λαός είναι ο φυσικός και νόμιμος εχθρός του Κράτους. Ακόμα και αν ο Λαός υποκύπτει –πολύ συχνά αλίμονο– στις αρχές, κάθε αρχή του είναι μισητή. Το Κράτος δεν είναι η Πατρίδα. Είναι η αφαίρεση, ο μεταφυσικός, μυστικιστικός, πολιτικός, νομικός μύθος της πατρίδας.

Οι λαϊκές μάζες όλων των χωρών αγαπούν βαθιά την Πατρίδα τους. Αλλά αυτό είναι μια φυσική, πραγματική αγάπη. Ο πατριωτισμός του λαού δεν είναι ιδέα αλλά γεγονός, και ο πολιτικός πατριωτισμός, η αγάπη του Κράτους δεν είναι η ακριβής έκφραση αυτού του γεγονότος αλλά μια εκφυλισμένη έκφραση μέσω μιας απατηλής αφαίρεσης, και πάντα προς όφελος μιας εκμεταλλεύτριας μειοψηφίας.

Η Πατρίδα, η εθνικότητα όπως και η ατομικότητα, είναι ταυτόχρονα ένα γεγονός φυσικό και κοινωνικό, ψυχολογικό και ιστορικό. Δεν είναι μία θεωρητική αρχή. Μπορούμε να ονομάσουμε ανθρώπινη αρχή μόνο ό,τι είναι καθολικό, κοινό σε όλους τους ανθρώπους. Η εθνικότητα τους χωρίζει. Δεν είναι λοιπόν αρχή. Αλλά αυτό που είναι αρχή, είναι ο σεβασμός που ο καθένας πρέπει να έχει για τα φυσικά, πραγματικά ή κοινωνικά γεγονότα.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο, εδώ.

Πηγή: slpress.gr

Σχόλιο GMR: (1) — (από Βικιλεξικό) — χειραγώγηση θηλυκό

• η ενέργεια του χειραγωγώ, η συνειδητή ειδική προσπάθεια κάποιου να επηρεάσει ή να διαχειριστεί έξυπνα ή ύπουλα το συνάνθρωπό του με επιδέξιο τρόπο
  • η χειραγώγηση των καταναλωτών μέσω της διαφήμισης
  • είναι σύνηθες φαινόμενο η τάση πολιτικών να εξηγούν τις επιπτώσεις των δικών τους παραλείψεων στη βάση των εξωοικονομικών παραγόντων χειραγώγησης των αγορών

(2) — Από το εν λόγω άρθρο:

Χειραγώγηση: Με βάση τον παραπάνω εννοιολογικό προσδιορισμό, το (ελάχιστο αν δεν συντρεχουν εξαγορά, εκβιασμός, αντίποινα, καταστολή, κλπ) ποινικό παράπτωμα συνίσταται στην ΔΟΛΙΑ ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΣΗ/ ΑΠΑΤΗ^(*).

      α) πολιτική:Στην πολιτική, η χειραγώγηση σημαίνει ΠΑΡΑΒΙΑΣΗ του ΟΡΚΟΥ ΚΑΘΗΚΟΝΤΟΣ, με όλες τις συνακόλουθες ποινικές επιπτώσεις για τις σχετικές πολιτικές/κυβερνητικές/κλπ ΠΑΡΑΒΙΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΙΣΧΥΟΝΤΟΣ ΔΙΚΑΙΟΥ (αστικού, ποινικού, συνταγματικού, διεθνούς), ιδιαίτερα αυτές που συνδυάζονται με τα παραπάνω αδικήματα και αυτά του σχολίου της ανάρτησης του κ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΥ (εδώ), που φανερώνουν “αν φταίει ο λαός” ή οι Ταγοί  (νομοθετούντες-κυβερνώντες και πνευματική ηγεσία).

      β) μαζική: πολιτική-χρηματιστηριακή κλπ (σωτηρία του ανεξέλεγκτου των ελληνικών και ξένων τραπεζών σε βάρος του ελληνικού λαού) χειραγώγηση μεγάλης έκτασης και βάθους που στην Ελληνική “περίπτωση” 2010-σημερα, συνιστά “Γενοκτονία σε εξέλιξη” (βλέπετε και εδώ Σταυριανίδης).

Ψέμα: = ΔΟΛΙΑ ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΣΗ

(*) — ΑΡΘΡΟ 386 Π.Κ.

1. Όποιος με την εν γνώσει παράσταση ψευδών γεγονότων σαν αληθινών ή την αθέμιτη απόκρυψη ή παρασιώπηση αληθινών γεγονότων βλάπτει ξένη περιουσία πείθοντας κάποιον σε πράξη, παράλειψη ή ανοχή με σκοπό από τη βλάβη αυτής της περιουσίας να αποκομίσει ο ίδιος ή άλλος παράνομο περιουσιακό όφελος τιμωρείται με φυλάκιση και χρηματική ποινή. Αν η ζημία που προκλήθηκε υπερβαίνει συνολικά το ποσό των 120.000 ευρώ επιβάλλεται κάθειρξη έως δέκα έτη και χρηματική ποινή.

2. Αν η απάτη στρέφεται άμεσα κατά του νομικού προσώπου του ελληνικού δημοσίου, των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου ή των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης και η ζημιά που προκλήθηκε υπερβαίνει συνολικά το ποσό των 120.000 ευρώ επιβάλλεται κάθειρξη τουλάχιστον δέκα ετών και χρηματική ποινή έως χίλιες ημερήσιες μονάδες. Η πράξη αυτή παραγράφεται μετά είκοσι έτη.

Σημείωση G-M-R: Συνακόλουθα είναι και τα άρθρα 389-390 εδώ ολόκληρος ο Π.Κ. (Νόμος 4619/2019 – ΦΕΚ 95/Α/11-6-2019 – Κύρωση του Ποινικού Κώδικα.(Ποινικός Κώδικας Κωδικοποιημένος) – ΚΩΔΙΚΕΣ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑΣ)

Τοποθέτηση της G-M-R:

Ευχαριστούμε τον Λουκά Αξελό για την σταθερή παροχή υποστηρικτικού υλικού της, για πολλοστή φορά απελευθερωτική μας (εδώ θα θέλαμε…) προσπάθειας.

._

Λ. Αξελός , 27 Ιουλίου 2020

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Τη σύγχρονη πολιτική τη χαρακτηρίζουν σαν χειραγώγηση των μαζών. Αυτή η χειραγώγηση προωθείται σε ατμόσφαιρα φόβου και υστερίας. Η πολιτική χειραγώγηση, σαν φαινόμενο τεχνικής ορθολογικότητας στις σχέσεις ανάμεσα στους ανθρώπους, είναι βασισμένη στην τεχνητά δημιουργημένη ατμόσφαιρα της ανορθολογικότητας: Η τεχνική της χειραγώγησης προϋποθέτει και απαιτεί μόνιμη υστερία, φόβο και ελπίδα.

Η πολιτική, σαν μαζική χειραγώγηση, είναι δυνατή μόνο στο σύστημα της γενικής χειραγωγημότητας. Για να μπορέσει η πολιτική να γίνει μαζική χειραγώγηση, για να μετατραπούν οι άνθρωποι σε μάζα, την οποία είναι δυνατόν να κυβερνήσεις, είναι αναγκαίο πριν απ’ όλα να προωθηθεί μια ιστορική αντικατάσταση που ανάγει τον κόσμο σε διάλυση, τη φύση σε πηγή πρώτων υλών και ενέργειας, την αλήθεια σε ακρίβεια, τον άνθρωπο σε υποκείμενο συνδεμένο με το αντίστοιχο αντικείμενο.

Μόνο στη βάση αυτής της ιστορικής αντικατάστασης μπορεί να εμφανιστεί το σύστημα της γενικής χειραγώγησης, στο οποίο είναι δυνατό να φέρεται κανείς με τους ανθρώπους και τη φύση, με τους ζωντανούς και νεκρούς, με τις σκέψεις και τις αισθήσεις σαν σε αντικείμενο χειραγώγησης. Στο σύστημα της γενικής χειραγώγησης η αλήθεια είναι διαποτισμένη απ’ το ψέμα, το καλό απ’ το κακό και αυτή η ταύτιση, η μη διάκριση και η αποβλάκωση την κυρίαρχη ατμόσφαιρα της καθημερινής ζωής.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο, εδώ.

Πηγή: slpress.gr

Λουκάς Αξελός, 30 Μαίου 2020

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Μισώ τους αδιάφορους: Πιστεύω όπως ο Φεντερίκο Χέμπελ πως «να ζεις σημαίνει να συμμετέχεις στα κοινά». Δεν μπορούν να υπάρχουν οι μονάχα άνθρωποι, οι ξένοι στην πόλη. Όποιος ζει πραγματικά δεν μπορεί να μην είναι πολίτης και να μη συμμετέχει στα κοινά. Η αδιαφορία είναι αβουλία, είναι παρασιτισμός, είναι δειλία, δεν είναι ζωή. Γι’ αυτό μισώ τους αδιάφορους.

Η αδιαφορία είναι το νεκρό βάρος της ιστορίας. Είναι η μολυβένια σφαίρα για τον νεωτεριστή, είναι η αδρανής ύλη, μέσα στην οποία πνίγονται οι πιο θαυμάσιοι ενθουσιασμοί, είναι ο βάλτος που περιβάλλει την παλιά πόλη και την προστατεύει καλύτερα ακόμα και από τα πιο γερά τείχη, καλύτερα ακόμα και από τα στήθη των πολεμιστών της, γιατί καταβροχθίζει στις δίνες της τους επιτιθέμενους και τους αποδεκατίζει, τους αποθαρρύνει και καμιά φορά τους κάνει να παραιτηθούν από το ηρωικό εγχείρημα.

Η αδιαφορία επενεργεί δυναμικά στην ιστορία. ……………….. Αυτό που συμβαίνει, το κακό που πέφτει επάνω σε όλους, το πιθανό καλό που μια ηρωική πράξη (καθολικής αξίας) μπορεί να γεννήσει, δεν οφείλεται τόσο στην πρωτοβουλία των λίγων που ενεργούν, όσο στην αδιαφορία, στην απουσία των πολλών.

Αυτό που συμβαίνει, δεν συμβαίνει τόσο γιατί μερικοί θέλουν να συμβεί, όσο γιατί η μάζα των ανθρώπων παραιτείται από την θέλησή της, αδιαφορεί, αφήνει να μαζεύονται οι κόμποι που έπειτα μόνο το σπαθί θα μπορέσει να κόψει, αφήνει να θεσμοθετούνται οι νόμοι που έπειτα μόνο η εξέγερση θα καταλύσει, αφήνει να ανέβουν στην εξουσία άνθρωποι που έπειτα μόνο μια εξέγερση θα μπορέσει να τους ανατρέψει.

τα κάτω Bold από την GMR

Διαβάστε ολόκληρο το σπουδαίο άρθρο, εδώ.

Πηγή: slpress.gr