Σχόλιο GMR:    Όσοι γνώριζαν και τα ‘λεγαν, για πρόσωπα και πράγματα (αποφυγή, ΚΑΤΑ ΠΑΡΑΒΑΣΗ ΚΑΘΗΚΟΝΤΟΣ, ρήξεων με το Ελληνικό και Ευρωπαϊκό Σύστημα, δηλαδή πολιτική εξουσία-κρατικό μηχανισμό-δικαστική εξουσία και αποφυγή συνεργειών με την εργατική βάση), τόσο σε ταξικά ζητήματα, όσο και σε ζητήματα εθελοεκχώρησης εθνικής κυριαρχίας, απλά επιβεβαιώνονται στα μάτια των “μη γνωριζόντων”.

Στην κλίκα της “ΜΗ ΡΗΞΗΣ” περιλαμβάνονται ΕΠΙ ΣΕΙΡΑ ΕΥΡΩΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΤΙΚΩΝ ΕΤΩΝ, (βέβαια για να πούμε την μαύρη αλήθεια, ο φίλος Γιάννης Τόλιος έβγαζε αρκετά στο μέτρο του από τον Τσίπρα επιτρεπτού, αντιευρωπαϊκά “κιχ”, αλλά όμως και αυτό το παρακάτω είναι ΣΤΕΝΑΧΩΡΟ να το παθαίνεις από φίλο, την κρίσιμη στιγμή Σεπτέμβριος/2016/ΜΑΧΟΜΕ ο Γιάννης Τόλιος αναποδογύρισε την καρδάρα με το γάλα της συσπείρωσης οικονομολόγων και νομικών υπέρ του Εθνικού νομίσματος), ως “συμπαίκτες” και οι φίλοι της ΛΑ.Ε., που στήριξαν ολόκληρη τη ζωή τους στην υποστήριξη, της δια του κομματικού μηχανισμού κατάληψης της εξουσίας (γράψτε λάθος, κατάληψη προνομιακών εδρών σε βουλή/ευρω-συνδικαλισμό-τοπική αυτοδιοίκηση-επιστημονικά σωματεία-και πάει λέγοντας).

Η αποχώρηση της ΛΑ.Ε. από τον ΣΥΡΙΖΑ, ήταν η ΜΟΝΗ ΔΙΕΞΟΔΟΣ αποφυγής της πολιτικής εξαέρωσης της μέσα στον κλίβανο του συριζοπασόκ (ομοίως της Ζωής Κωνσταντοπούλου αλλά αυτή η περίπτωση είναι ιδιαζόντως Sui generis).

Και για να ολοκληρώσουμε τον κύκλο της πέραν του ΚΚΕ αριστερής δηθενιάς, υπογραμμίζουμε την ηρωοποίηση του επίσης φίλου Παναγιώτη Λαφαζάνη από επίσης φίλο (Ν.Π.) μέλος της βιβλιοσυνδικαλιστικής ανταρσύα(ς) και ορκισμένο αντίΕΕ (αλλά ΝΑΙ στην συμμετοχή στην ευρωβουλή), επειδή αυτός αρνήθηκε αξιώματα (κατ’ εμάς την εξαέρωση του).

Μύλος η αριστεροδηθενιά. ΝΑ ΣΗΜΕΙΩΘΕΙ, πώς έχουμε στηρίξει ΑΠΑΝΤΕΣ τους προαναφερόμενους και θα συνεχίσουμε να τους στηρίζουμε, πάντα όμως με βάση αρχές ταξικής και πατριωτικής στόχευσης και ποτέ με βάση κομματικοπροωθητικούς συμψηφισμούς.

._

Γιάννης Σιδεράτος, 31 Μαίου 2020

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

“Επίκαιρο, αφιερωμένο στους πάσης φύσεως ρατσιστές: Ο Ιησούς Χριστός γεννήθηκε σε φάτνη, από γονείς πρόσφυγες, που έφυγαν για να κρυφτούν από τους Ρωμαίους κατακτητές και περιστοιχισμένος, από Άραβες και Εβραίους. Χρόνια πολλά, με υγεία, δύναμη και ανθρωπιά, σε όλες και όλους!” Αυτό είχε αναρτήσει στο twitter στις 23 Δεκεμβρίου 2018 ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρης Παπαδημούλης.

Την ίδια χρονιά που έγινε η συγκεκριμένη ανάρτηση, κάποιους μήνες πριν, ο ίδιος αγοράζει οκτώ ακίνητα σε υποβαθμισμένες περιοχές των Αθηνών με τιμή σχεδόν στο μισό των αντικειμενικών αξιών. Νοικιάζει μέρος αυτών, στην περίφημη ΜΚΟ του Τζορτζ Σόρος Solidarity Now για την εγκατάσταση μεταναστών που είναι συμβεβλημένη με το πρόγραμμα ESTIA.

Δηλαδή εν μέσω πλήρους οικονομικής κατάρρευσης και απαξίωσης των περιουσιακών στοιχείων των Ελλήνων διαφαίνονται επιχειρηματικές ευκαιρίες, από ανθρώπους που ασκούν πολιτική και γνωρίζουν πρώτοι τις ευρωπαϊκές κατευθύνσεις. Το θέμα μπορεί να πήρε διαστάσεις αλλά προβλήθηκε και για κομματική εκμετάλλευση. Ο ίδιος ο κ. Παπαδημούλης δήλωσε προ ημερών σε ραδιοφωνική του συνέντευξη στο “Κόκκινο” ότι τέτοιου είδους μισθώσεις «συνεχίζονται και με την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας».

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο, εδώ.

Πηγή: slpress.gr

=========================

Δείτε επίσης τα δημοσιεύματα

14 Ιουνίου 2020 – Δυσαρέσκεια Τσίπρα για Παπαδημούλη – Τι θα του ζητήσει να κάνει με τον μισθό του

Γιάννης Σιδεράτος , 3 Μαΐου 2020

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Σε μία μακροχρόνια σχέση είναι δύσκολο να αντιληφθείς τον κατήφορο, έστω και αν τίποτα δεν πηγαίνει σωστά σε αυτήν. Ο χρόνος λειτουργεί εις βάρος της σχέσης όταν τίποτα δεν βαδίζει κατ’ ευχήν. Όμως, εξαιτίας του εθισμού στη μιζέρια, δεν γίνεται άμεσα αντιληπτό το μέγεθος του κατήφορου. Αν δηλαδή τίποτα δεν πάει καλά και δεν υπάρχει η βούληση για προσπάθεια ριζικής αλλαγής, τότε το πρόβλημα γίνεται σιγά σιγά αποδεκτό, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Το μεταναστευτικό φυσικά δεν μπορεί να συγκριθεί με μία διαπροσωπική σχέση. Το σίγουρο όμως είναι ότι τα νησιά της πρώτης γραμμής, στα ελληνοτουρκικά σύνορα, έχουν δημιουργήσει μία σχέση σχεδόν παντρειάς με το μεταναστευτικό, ευρισκόμενα εντός ενός καθοδικού σπιράλ, στο οποίο το μέλλον τους φαίνεται να είναι προαποφασισμένο, για την ακρίβεια υποθηκευμένο.

Πηγαίνοντας πίσω, τρία χρόνια πριν, την 20η Μαρτίου 2017, δύο ημέρες μετά την Κοινή Δήλωση ΕΕ-Τουρκίας για το μεταναστευτικό (18 Μαρτίου 2016), οι ΜΚΟ πρότειναν κάτι “καινοτόμο”, επειδή από τότε φαινόταν ότι η συμφωνία δεν τραβούσε. «Η πρόταση που έχει υποβληθεί στην ελληνική κυβέρνηση από μεγάλη ευρωπαϊκή μη κυβερνητική οργάνωση που είχε την πατρότητα της συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας είναι να δημιουργηθεί ένα κέντρο υποδοχής στη Χίο –το νησί με το μεγαλύτερο πρόβλημα– το οποίο θα λειτουργεί σαν “πιλότος” και θα ολοκληρώνει τις απαντήσεις στα αιτήματα των αφικνουμένων για τη χορήγηση πολιτικού ασύλου εντός τεσσάρων εβδομάδων. Το κέντρο αυτό θα πληρώνεται από τη Γερμανία και θα απασχολεί υπαλλήλους από τις Κάτω Χώρες».

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο, εδώ.

Πηγή: slpress.gr