Λαοκράτης Βάσσης, 2 Μαρ. 2019

 

 

Παρ’ ότι δεν ανήκω στους μελετητές του Ρήγα, βοηθούμενος απ’ τα παλιά (καλά) διαβάσματά μου, με οδηγό τον Βρανούση, μπορώ να μαρτυρήσω πως ο Λουκάς Αξελός δικαιούται «δια να ομιλεί» για τον «μέγα εθναπόστολο και εθνομάρτυρά» μας, τον οποίο προσφυώς αποκαλεί πατέρα της ελληνικής ανεξαρτησίας.

Και δικαιούται, χάρη σε δυο αλληλοσυμπληρούμενες ιδιότητές του: Αφενός εκείνη του ιστορικού, που έχει αφιερώσει, με όλους τους όρους της επιστημονικής εγκυρότητας, κάποιες δεκαετίες γόνιμης ερευνητικής μελέτης όλων των διαστάσεων και πτυχών της ζωής και του έργου του, όπως αυτή αποτυπώθηκε στο εξαίρετο σύγγραμμά του: Ρήγας Βελεστινλής. Σταθμοί και όρια στη διαμόρφωση της εθνικής και κοινωνικής συνείδησης στην Ελλάδα, εκδ. Στοχαστής, Αθήνα 2003.

Αφετέρου εκείνη του πολιτικού διανοούμενου, του αδογμάτιστου αριστερού διανοούμενου, που, αξιοποιώντας υποδειγματικά το σύνολο των γνωστικών δεδομένων, προβαίνει σε ερμηνευτικές αναγωγές της ίδιας της βαθύτερης λογικής του Ρήγα, μακράν προσαρμοστικών παραναγνώσεων και σκόπιμων ιδεολογικοποιήσεων. Συνεισφέροντας πολλά στη σωστή συνολική του «ανάγνωση», στον δρόμο που χάραξαν οι πατέρες των μελετών του, Βρανούσης και Δασκαλάκης.

(more…)