Η κρίση της Ευρωζώνης και της ΕΕ και το νέο «αφήγημα» των κυρίαρχων ελίτ για τη σωτηρία τους (*)

Γιάννης Τόλιος, διδάκτωρ Οικονομικών, 2 Οκτ. 2017

Την τελευταία δεκαετία, η βαθιά κρίση του καπιταλιστικού συστήματος ήταν ταυτόχρονο και κρίση της νεοφιλελεύθερης «παγκοσμιοποίησης» και ιδιαίτερα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Παράλληλα η δράση του νόμου της ανισόμετρης οικονομικής ανάπτυξης, μεταξύ χωρών και περιοχών, επέφερε σημαντικές ανακατατάξεις οικονομικής δύναμης και πολιτικής ισχύος, τόσο μεταξύ των ισχυρών καπιταλιστικών κέντρων (ΗΠΑ-ΕΕ-Ιαπωνίας), όσο και των αναδυόμενων οικονομιών (Κίνας-Ρωσίας-Ινδίας, κά).

1. Η κρίση της Ευρωζώνης και η διεύρυνση των ανισοτήτων

Ειδικότερα η κρίση της ευρωπαϊκής ενοποίησης, με την αυξανόμενη απόκλιση αντί τη σύγκλισης οικονομιών, την διεύρυνση των εισοδηματικών και περιφερειακών ανισοτήτων, την υψηλή ανεργία, τη διόγκωση του δημόσιου και ιδιωτικού χρέους, τις ακραίες πολιτικές λιτότητας και το αυξανόμενο «έλλειμμα» δημοκρατικής νομιμοποίησης των επιλογών, έχουν οδηγήσει σε αυξανόμενη φτωχοποίηση τα λαϊκά στρώματα και σε ουσιαστική συρρίκνωση της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας (ιδιαίτερα στις αδύναμες χώρες όπως η Ελλάδα), θέτοντας γενικότερο ζήτημα βιωσιμότητας της Ευρωζώνης και της ΕΕ. Από την άλλη η απόφαση αποχώρησης της Βρετανίας από την ΕΕ αποδυναμώνει αντικειμενικά τη θέση της ΕΕ στο διεθνή χώρο, ενώ οι αντιθέσεις με τη προεδρεία Τραμπ (η συμφωνία ΤΤΙΡ, εμπορικό πλεόνασμα Γερμανίας, δαπάνες ΝΑΤΟ, κά), οι «τριβές» μεταξύ χωρών της ΕΕ στο «μεταναστευτικό» και οι γεωπολιτικές εντάσεις (Ουκρανία, Μ.Ανατολή), σε συνδυασμό με τη μηδενική ή πολύ ασθενική ανάπτυξη συνολικά της ΕΕ και ιδιαίτερα της ευρωζώνης, εντείνουν τα κρισιακά φαινόμενα του «ευρωπαϊκού οικοδομήματος».

Διάγραμμα: Κατά κεφαλήν ΑΕΠ σε χώρες της Ευρωζώνης (ως % του Γερμανικού κατά κεφαλήν ΑΕΠ)

Στην Ελλάδα το κατά κεφαλή εισόδημα έπεσε κάτω και από τα επίπεδα πριν από την ένταξη στη «ζώνη του Ευρώ»

*Προσωρινά στοιχεία

Πηγή: AMECO. Επεξεργασία Στοιχείων

2. Η απάντηση των κυρίαρχων ελίτ στην κρίση της ΟΝΕ και ΕΕ

Οι κυρίαρχες ελίτ των Βρυξελλών, κυρίως Βερολίνου και Παρισίων, μέσω των τελευταίων προτάσεων της Κομισιόν, επιχειρούν μια εφ’ όλης της ύλης απάντηση στην κρίση της ΟΝΕ και της ΕΕ. Ειδικότερα η «Έκθεση των πέντε προέδρων» (Συνόδου Κορυφής, Κομισιόν, Ευρωκοινοβουλίου, ΕΚΤ, Eurogroup) και η «Λευκή Βίβλος για το μέλλον της Ευρώπης» με πέντε εξειδικευμένα κείμενα («τιθάσευση παγκοσμιοποίησης», «εμβάθυνση ΟΝΕ», «κοινωνική διάσταση Ευρώπης», «ευρωπαϊκή άμυνα» και «ίδιοι πόροι»), προσπαθούν να δώσουν ένα «νέο αφήγημα» για την προοπτική της Ευρωζώνης και της ΕΕ. Ωστόσο οι λύσεις που προτείνουν αναπαράγουν τους ανισότιμους όρους συμμετοχής, χωρών και λαών, στην διαδικασία της «ευρωπαϊκής ενοποίησης» (καπιταλιστικής ολοκλήρωσης), ενώ στηρίζονται στις ίδιες αρχές και ίδια «υλικά» που οικοδομήθηκε ως τώρα η ΟΝΕ και η ΕΕ. Στην ουσία οι προτάσεις των 5 προέδρων και η «Λευκή Βίβλος για το μέλλον της Ευρώπης» έχουν ως βάση το «Ευαγγέλιο του νεοφιλελευθερισμού», υπό την ηγεμονία του ευρωπαϊκού χρηματιστικού κεφαλαίου, κυρίως του γερμανικού και γαλλικού.

(more…)

Γιάννης Τόλιος, μέλος ΠΓ της «Λαϊκής Ενότητας», 30.6.17

Ορισμένα γεγονότα στην πολιτική ζωή, συμπυκνώνουν με ιδιαίτερο τρόπο την ταξική φύση του αστικού συστήματος κυριαρχίας, αποκαλύπτοντας ότι τα περί «δημοκρατίας», «ανθρωπίνων δικαιωμάτων», «λαϊκής βούλησης», «συνταγματικής τάξης» κά, είναι νεκρές έννοιες, ενός πολιτικού συστήματος που βρίσκεται σε βαθειά κρίση και ιστορική παρακμή.

Οι τρεις εξουσίες

Στην πολιτική επιστήμη υπάρχει η διάκριση των εξουσιών, σε «νομοθετική», «εκτελεστική» και «δικαστική», έχοντας ευρύτερο πλαίσιο λειτουργίας το Σύνταγμα και τους νόμους. Δυστυχώς στην ελληνική κοινωνία, κυρίως από το 2010 μέχρι σήμερα, με την εφαρμογή των Μνημονίων, βιώνουμε όχι απλά τη στρέβλωση του ρόλου των τριών εξουσιών σε βάρος της λαϊκής βούλησης, αλλά και την υποταγή τους στα υπερεθνικά κέντρα επικυριαρχίας (EE-ΔNT–EKT–EMS), με κορυφαίο το άτυπο όργανο Eurogroup, που αναιρεί κάθε έννοια εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας.

Η «νομοθετική εξουσία» με τις πρακτικές του «κατεπείγοντος» και των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου (ΠΝΠ), έχει πλήρως ευτελιστεί, με ουσιαστική υποβάθμιση του ρόλου της Βουλής και των βουλευτών (ψηφίζουν κατά κανόνα χωρίς καν να έχουν δει τα πολυσέλιδα κείμενα) και την ουσιαστική υποταγή της στην «εκτελεστική εξουσία» (κυβέρνηση), η οποία με τη σειρά της είναι πλήρως υποταγμένη στις Μνημονιακές δεσμεύσεις και στα κελεύσματα των υπερεθνικών αφεντικών, παράγοντας νομοθετικά «τερατουργήματα», όπως ο πρόσφατος νόμος για τα προαπαιτούμενα της β’ αξιολόγησης με ορίζοντα το ….2060.!! Η τρίτη εξουσία, η «δικαστική», που θεωρείται θεματοφύλακας του Συντάγματος και των νόμων, με πυλώνες τα τρία ανώτατα δικαστήρια (Συμβούλιο Επικρατείας, «Άρειο Πάγο και «Ελεγκτικό Συνέδριο»), είναι κι αυτά πλήρως υποταγμένα στις επιλογές της εκτελεστικής εξουσίας.

(more…)

Του Γιάννη Τόλιου, 18.2.17

Αποδόμηση «αιχμών» κινδυνολογίας για το Εθνικό Νόμισμα

Εισαγωγή

Η συζήτηση για τη μετάβαση στο «Εθνικό Νόμισμα» (ΕΘΝΟ), βρίσκεται και πάλι στο προσκήνιο, κάτω από το βάρος της κρίσης του οικοδομήματος της ΟΝΕ (ευρωζώνης) και πολύ περισσότερο από τα τεράστια προβλήματα που έχουν σωρεύσει τα Μνημόνια στην οικονομία και τον ελληνικό λαό. Παρά τα ογκούμενα αδιέξοδα από τη συμμετοχή στο ευρώ, οι κυρίαρχες δυνάμεις του εγχώριου αστικού συστήματος επιμένουν στην «πάση θυσία» παραμονή στην ευρωζώνη», έχοντας πολύτιμο στήριγμα τους ιδεολογικούς «ταγούς» του δημοσιογραφικού και πανεπιστημιακού κατεστημένου. Χαρακτηριστική περίπτωση πρόσφατα άρθρα του αντιπρύτανη Ε.Κ.Π.Α., Ν.Μαραβέγια, όπως και του δημοσιογράφου Γ.Πολίτη, στη Real News (12.2.17) οι οποίοι θεωρούν «καταστροφική» τη μετάβαση στο εθνικό νόμισμα.

Τι συνήθως κρύβουν και τι διαστρεβλώνουν

Οι απολογητές του ευρώ, πάγια αποσιωπούν τα εκρηκτικά προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί από την παραμονή στη «φυλακή» της ευρωζώνης και όταν γίνεται αναφορά σ’ αυτά, ισχυρίζονται ότι θα βρεθούμε σε χειρότερη θέση εάν περάσουμε στο εθνικό νόμισμα. Συγκεκριμένα ισχυρίζονται ότι μετάβαση στο «ΕΘΝΟ» συνεπάγεται μεγάλη υποτίμηση, με αποτέλεσμα τη μεγάλη αύξηση των δαπανών εξυπηρέτησης του χρέους, αύξηση της φορολογίας, ακριβότερες εισαγωγές, αύξηση πληθωρισμού, επανάληψη φαύλου-κύκλου υποτίμησης και πληθωρισμού, εξαέρωση καταθέσεων, μείωση μισθών και συντάξεων, αύξηση ανεργίας και τελικά χρεοκοπία.

(more…)

(Σάβ. 23 Σεπ 16 )

Του ΓΙΑΝΝΗ ΤΟΛΙΟΥ*

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Η μεγάλη ανάπτυξη της διεθνούς ανταλλαγής εμπορευμάτων και υπηρεσιών και εξαγωγής «επενδυτικών» και «δανειακών» κεφαλαίων, μεταξύ μεγάλων επιχειρήσεων, πολυεθνικών ομίλων και μεταξύ κρατών, αποτελούν ένα από τα κυριότερα χαρακτηριστικά του σύγχρονου καπιταλισμού. Τις τελευταίες δεκαετίες με την υιοθέτηση του νεοφιλελεύθερου «υποδείγματος» διαχείρισης της καπιταλιστικής οικονομίας, την προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων και της απορρύθμισης των εθνικών οικονομιών, τη συρρίκνωση του «κράτους πρόνοιας» και ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων, τις εκτεταμένες διασυνοριακές εξαγορές-συγχωνεύσεις, την αυξανόμενη ισχύ των πολυκλαδικών-πολυεθνικών ομίλων, την ένταση της εξαγωγής κεφαλαίων μεταξύ χωρών και ενίσχυσης των περιφερειακών ολοκληρώσεων, επιταχύνθηκαν οι διαδικασίες παγκοσμιοποίησης των οικονομιών.

Συνεχίστε την ανάγνωση εδώ..

(Σαβ. 17/9/16 – 12:40) 

Του ΓΙΑΝΝΗ ΤΟΛΙΟΥ*

Το σκάνδαλο της «ανακεφαλαιοποίησης» («κεφαλαιακής ενίσχυσης») των 4 συστημικών τραπεζών (Εθνικής, Πειραιώς, Alpha, Eurobank), έχει πολλές όψεις, αλλά ένα δραματικό αποτέλεσμα.! Την τεράστια ζημιά πάνω από 40 € δις του ελληνικού δημοσίου, 1,5-2 δις των ασφαλιστικών ταμείων και εκατομμύρια αποταμιεύσεις χιλιάδων μικρομετόχων, σε όφελος εγχώριων και ξένων κεφαλαιούχων-«επενδυτών», καθώς και την απώλεια του μετοχικού ελέγχου των τραπεζών από το δημόσιο, μέσω Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ). Η ΛΑΕ ως γνωστόν, για το σκάνδαλο της «ανακεφαλαιοποίησης» έχει καταθέσει μήνυση (6.6.16) στον εισαγγελέα Πρωτοδικών (Ποινικής Δίωξης), η οποία τελεί υπό δικαστική διερεύνηση.

(more…)