Σχόλιο G-M-R:    Πώς ξέφυγε αυτό το άρθρο από τη λογοκρισία της Ισκρα!

Πολύ σωστός, αλλά και ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ ο επίλογος του άρθρου. Σήμερα ο εξαιρετικά ευάριθμος δωσιλογισμός βρίσκει θαλπωρή στις πλουσιοπάροχες αγκάλες (*) του “τι κι αν είναι Κατοχικός” Αντι-προσωπευτικού Κοινοβουλευτισμού (ούτως η άλλως εγγενώς Αντι-δημοκρατικού μαζί με τον Ευρω-τοιούτον).

(*) πλουσιοπάροχες και για τους δωσίλογους και για τους πολιτευόμενους εν καιρώ Κατοχής κληρονόμους-μόνιμους επικαρπωτές ψήφων της άλλης, πάλαι ποτέ αντιστασιακής, πλευράς.

Δημ. Κουσούρης, 14 Οκτ. 2018

Ο Δημήτρης Κουσουρής, επίκουρος Καθηγητής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης και συγγραφέας του βιβλίου «Δίκες των δωσιλόγων 1944 – 1949. Δικαιοσύνη, συνέχεια του κράτους και εθνική μνήμη» μιλάει στη Μαρία Ρηγούτσου για την αντιμετώπιση που είχαν μετά την Κατοχή όσοι συνεργάστηκαν με τους Ναζί.

Η λέξη δωσίλογος διαφοροποιείται από τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές γλώσσες, οι οποίες χρησιμοποιούν τον όρο “συνεργάτης”. Στα ελληνικά ο όρος προϋπήρχε και σημαίνει αυτόν που οφείλει να λογοδοτήσει για τις πράξεις του. Και υπήρξαν χιλιάδες Έλληνες που συνεργάστηκαν με τις ιταλικές και τις γερμανικές δυνάμεις κατοχής την περίοδο του Β´ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι μορφές συνεργασίας, σύμφωνα με τον ιστορικό, διακρίνονταν σε πολιτικό, οικονομικό, στρατιωτικό επίπεδο και ο δωσιλογισμός ήταν «πρακτικά κάθε μορφή συνδιαλλαγής κατά την οποία οι εμπλεκόμενοι αποκόμιζαν όφελος οι ίδιοι με τον α ή β τρόπο και ζημίωναν την Ελλάδα ή τον εθνικό αγώνα με βάση τους τότε νόμους».

Για τον Δημήτρη Κουσουρή το φαινόμενο του δωσιλογισμού «ήταν μεν μειοψηφικό, είχε ωστόσο μαζικά χαρακτηριστικά…Οι μηχανισμοί του παλαιού καθεστώτος, του προκατοχικού κράτους συγκροτήθηκαν ούτως ώστε να αποφύγουν την ολοκλήρωση μιας διαδικασίας κοινωνικής επανάστασης και την κατάληψη της εξουσίας από τους κομμουνιστές, όταν θα έφευγαν οι δυνάμεις κατοχής».

(more…)