Σχόλιο G-M-R της 5 Φεβ. 2019 :    Για τον λόγο ότι μετά την παραίτηση του κ. Ν. Σακελλαρίου επικρατεί η άποψη και μάλιστα ακόμα χειρότερα η πεποίθησις ότι ο τέως Πρόεδρος του ΣτΕ ήταν μνημονιακός επειδή υπερψήφισε το 1ο μνημόνιο, παρακαλούμε τους αναγνώστες να διαβάσουν εδώ (το κείμενο του “εδώ” έχει τοποθετηθεί και ως συνέχεια της ανάρτησης με θέμα “Δολοφονία χαρακτήρα” στον Σακελλαρίου που παραιτήθηκε από πρόεδρος του ΣτΕ – Τι είχε πει ο Συνταγματολόγος Γιώργος Κασσιμάτης ), όπου αναφέρεται σαφώς ότι τα ανωτέρω είναι διαστρέβλωση της αλήθειας καθόσον ο τέως Πρόεδρος του ΣτΕ ως Αντιπρόεδρος του ΣτΕ την εποχή εκείνη είχε αντιδράσει μαζί με τους κ.κ. Σ. Ρίζο ως αντιπρόεδρο και Ευδ. Γαλανού, Γ. Παπαμεντζελοπούλου, Γ. Παπαγεωργίου, Γ. Ποταμιά και Β. Καλαντζή και Μ. Καραμανώφ και Ι. Γράβαρη μειοψήφισαν στην απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας. 

Την αποχώρησή του από την προεδρία του ΣτΕ ανακοίνωσε σε έκτακτη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε ο κ. Νίκος Σακελλαρίου.

Ο κ. Σακελλαρίου ανέφερε πως παραιτείται λόγω των διαρροών των διασκέψεων για τον ασφαλιστικό νόμο Κατρούγκαλου και εξαπέλυσε επίθεση εναντίον όσων δεν τηρούν το δικαστικό απόρρητο κάτι που, όπως είπε, έχει επιφέρει πλήγμα στο ΣτΕ.

Οπως ανέφερε χαρακτηριστικά «στην απόφαση μου αυτή κατέληξα μετά την πρόσφατη παραβίαση του απορρήτου της διασκέψεως του δικαστηρίου σχετικά με το νέο ασφαλιστικό σύστημα και την εύλογη αναταραχή που προκάλεσε σε ολόκληρη την ελληνική κοινωνία. Η αδιανόητη όσο και απαράδεκτη αυτή παραβίαση του δικαστικού απορρήτου την οποία αδυνατώ να ελέγξω επέφερε καίριο πλήγμα στο κύρος του ΣτΕ και δεν μου επιτρέπει πλέον να ασκώ τα δικαστικά μου καθήκοντα με την δέουσα ηρεμία και νηφαλιότητα. Η σημερινή μου απόφαση έστω κι αν απέχει λίγες μόνο ημέρες από την υποχρεωτική αποχώρησή μου δεν παύει όσο επιβεβλημένη και αν είναι να αποτελεί μια επώδυνη απόφαση για μένα που διανύω το 42ο έτος της δικαστικής μου σταδιοδρομίας». 

«Εχω τη συνείδησή μου ήσυχη καθώς δεν αποχωρώ αμαχητί αφού όλα αυτά τα χρόνια αγωνίστηκα με τη βοήθεια του Θεού τον αγώνα τον καλό. Η σκέψη μου τώρα στρέφεται στους απλούς πολίτες που είναι τα θύματα των μνημονίων. Οι αντοχές τους συνεχώς δοκιμάζονται από τα αλλεπάλληλα μέτρα που λαμβάνονται με την επίκληση του δημοσιονομικού συμφέροντος. Ηδη από την εποχή του πρώτου μνημονίου ορισμένοι συνάδελφοι μου, μεταξύ των οποίων και εγώ, είχαμε επισημάνει τη μη συμβατότητα των ρυθμίσεων του μνημονίου με το Σύνταγμα και είχαμε εγκαίρως προειδοποιήσει χωρίς να εισακουστούμε για την πλήρη επικυριαρχία του οικονομικού επί του θεσμικού που σηματοδότησε τη συνακόλουθη υποχώρηση του κράτους δικαίου και του κοινωνικού κράτους. Τα χρόνια που ακολούθησαν οι αντοχές όλων μας δοκιμάστηκαν ακόμη περισσότερο από τα νεότερα μνημόνια που επέβαλαν και άλλα οικονομικά μέτρα που συνοδεύτηκαν από μειώσεις μισθών και συντάξεων», πρόσθεσε ο κ. Σακελλαρίου.

Το πλήρες κείμενο της παραίτησης Σακελλαρίου

«Στην απόφασή μου αυτή κατέληξα μετά την πρόσφατη παραβίαση του απορρήτου της διασκέψεως του Δικαστηρίου σχετικά με το νέο ασφαλιστικό σύστημα και την εύλογη αναταραχή που προκάλεσε σε ολόκληρη την ελληνική κοινωνία.

Η αδιανόητη όσο και απαράδεκτη αυτή παραβίαση του δικαστικού απορρήτου, την οποία αντικειμενικά αδυνατώ να ελέγξω, επέφερε καίριο πλήγμα στην αξιοπιστία και το κύρος του θεσμού του Συμβουλίου της Επικρατείας και δεν μου επιτρέπει, πλέον, να εξακολουθήσω να ασκώ τα δικαστικά μου καθήκοντα με την δέουσα ηρεμία και νηφαλιότητα.

Η σημερινή απόφασίς μου – έστω και αν απέχει λίγες μόνον ημέρες από την υποχρεωτική αποχώρησή μου από την υπηρεσία δεν παύει – όσο επιβεβλημένη και αν είναι – να αποτελεί μία πολύ επώδυνη απόφαση, για μένα που διανύω το 42ο έτος της δικαστικής μου σταδιοδρομίας, έχοντας αφιερώσει τα περισσότερα χρόνια της ζωής μου στην υπηρεσία του Συμβουλίου της Επικρατείας, έναν θεσμό, τον οποίο αγαπώ και θα συνεχίσω να αγαπώ μέχρι το τέλος της ζωής μου.

Έχω τη συνείδησή μου ήσυχη, διότι δεν αποχωρώ αμαχητί, αφού όλα αυτά τα χρόνια αγωνίσθηκα, με τη βοήθεια του Θεού, τον αγώνα τον καλό.

Τη στιγμή, όμως, αυτή η σκέψις μου στρέφεται στους απλούς πολίτες, που είναι τα θύματα των μνημονίων και της κλιμακούμενης επικυριαρχίας του οικονομικού παράγοντος επί του θεσμικού, οι αντοχές των οποίων συνεχώς δοκιμάζονται από τα αλλεπάλληλα οικονομικά μέτρα, που λαμβάνονται με την επίκληση του λεγομένου δημοσιονομικού συμφέροντος και που συνεπάγονται υπέρογκες γι αυτούς επιβαρύνσεις, λόγω του σωρευτικού τους χαρακτήρος.

Ήδη, από την εποχή του πρώτου μνημονίου, ορισμένοι συνάδελφοί μου μεταξύ των οποίων και εγώ, είχαμε, με τις μειοψηφίες μας επισημάνει, τη μή συμβατότητα των ρυθμίσεων του μνημονίου με το Σύνταγμα και είχαμε, εγκαίρως, προειδοποιήσει, χωρίς δυστυχώς να εισακουστούμε, για την επερχόμενη πλήρη επικυριαρχία του οικονομικού επί του θεσμικού, που επηρέασε, καίρια, το σύνολο σχεδόν της κρατικής δράσεως και σηματοδότησε την συνακόλουθη υποχώρηση του Κράτους Δικαίου και του Κοινωνικού Κράτους.

Τα χρόνια που ακολούθησαν, οι αντοχές όλων μας δοκιμάσθηκαν ακόμη περισσότερο από τα νεώτερα μνημόνια που επέβαλαν τη λήψη και νέων επώδυνων οικονομικών μέτρων, που συνοδεύθηκαν από τις συνεχείς μειώσεις μισθών και συντάξεων.

Οι καταστάσεις αυτές, οδήγησαν το Δικαστήριο στην έκδοση σειράς αποφάσεων της Ολομελείας του σχετικά με την μή περαιτέρω μείωση των συντάξεων και την θεσμική θωράκιση των προσώπων, που είναι επιφορτισμένα με βασικές αποστολές του Κράτους, όπως η εθνική άμυνα, η ασφάλεια, η υγεία, η παιδεία και η δικαιοσύνη.

Φρονούμε, ότι τα δικαστικά αυτά προηγούμενα και οι εγγυήσεις που ετέθησαν με αυτά, δέν μπορούν, χωρίς να παραβιάζεται το Σύνταγμα, να αγνοηθούν ούτε, πολύ περισσότερο, να παρακαμφθούν από το νομοθέτη, με το πρόσχημα της καταρτίσεως ενός νέου ασφαλιστικού συστήματος μέσω του επανυπολογισμού όλων, των μέχρι σήμερα, απονεμηθεισών συντάξεων – πράγμα που θέτει τους ήδη συνταξιούχους σε καθεστώς πλήρους ανασφαλείας, κατά παράβαση της αρχής της εμπιστοσύνης – και μέσω της εισαγωγής, σε συνάρτηση, πάντοτε, με τον επανυπολογισμό, ενός νέου τρόπου υπολογισμού των εφεξής απονεμομένων συντάξεων, μέτρα που οδηγούν, με μαθηματική ακρίβεια, σε περαιτέρω μείωση του ύψους των συντάξεων, το οποίο, όμως, έχει ήδη διαμορφωθεί, μετά τις αλλεπάλληλες περικοπές τους, σε ιδιαίτερα χαμηλό επίπεδο.

Σε αντίθετη περίπτωση, εκτιμούμε, ότι είναι πλέον ή ορατός ο κίνδυνος περαιτέρω μειώσεως του ύψους των απονεμομένων συντάξεων, με τελικό αποτέλεσμα την πλήρη εξαθλίωση όλων των συνταξιούχων.

Αναμφιβόλως, ευρισκόμεθα προ μιας πολύ δυσχερούς καταστάσεως, η οποία, όμως, ευελπιστούμε ότι θα αντιμετωπισθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, για μία ακόμη φορά, από την ανεξάρτητο ελληνική Δικαιοσύνη, στην οποία μετακυλίεται, παγίως, από την εκάστοτε πολιτική εξουσία, η επίλυσις των πιο σημαντικών προβλημάτων της Χώρας.

Εκφράζουμε, τέλος, τη βεβαιότητα ότι « έχουν γνώσιν οι φύλακες» και ότι οι δικαστικοί λειτουργοί του Συμβουλίου της Επικρατείας θα αρθούν στο ύψος των περιστάσεων, ανταποκρινόμενοι στην ιστορική παράδοση του Σώματος.

Επομένως, πρέπει όλοι να εξακολουθήσουμε να εμπιστευόμεθα την Δικαιοσύνη και τους λειτουργούς της, τελούντες πάντοτε εν πλήρη επιγνώσει του γεγονότος, ότι «Υπάρχουν ακόμη δικασταί εις τας Αθήνας».

/////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

“Δολοφονία χαρακτήρα” στον Σακελλαρίου που παραιτήθηκε από πρόεδρος του ΣτΕ – Τι είχε πει ο Συνταγματολόγος Γιώργος Κασσιμάτης

17 Μαίου 2018

Έχει γίνει συνήθεια. Όποιος ασκεί κριτική, εφόσον τα επιχειρήματα που προβάλλει δε μπορούν να απαντηθούν τότε πρέπει ο χαρακτήρας του να φθαρεί τόσο πολύ ώστε ο λόγος του να χάσει την ουσία του.

Έτσι γίνεται από χθες και με τον πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας κ. Νίκο Σακελλαρίδη που παραιτήθηκε.

Και αυτή τη φορά την επίθεση εξαπολύουν όχι μόνοι οι “αριστεροί” της κυβέρνησης αλλά και “φιλελεύθεροι” δημοσιογράφοι που βρίσκονται κοντά στη Νέα Δημοκρατία.

Τι τους ενόχλησε; Μα ο λόγος του περί μνημονίου και λιτότητας.

Είπε ο κ. Σακελλαρίου:

“Ήδη, από την εποχή του πρώτου μνημονίου, ορισμένοι συνάδελφοί μου μεταξύ των οποίων και εγώ, είχαμε, με τις μειοψηφίες μας επισημάνει, τη μή συμβατότητα των ρυθμίσεων του μνημονίου με το Σύνταγμα και είχαμε, εγκαίρως, προειδοποιήσει, χωρίς δυστυχώς να εισακουστούμε, για την επερχόμενη πλήρη επικυριαρχία του οικονομικού επί του θεσμικού, που επηρέασε, καίρια, το σύνολο σχεδόν της κρατικής δράσεως και σηματοδότησε την συνακόλουθη υποχώρηση του Κράτους Δικαίου και του Κοινωνικού Κράτους.”

Για να καταλήξει:

“Αναμφιβόλως, ευρισκόμεθα προ μιας πολύ δυσχερούς καταστάσεως, η οποία, όμως, ευελπιστούμε ότι θα αντιμετωπισθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, για μία ακόμη φορά, από την ανεξάρτητο ελληνική Δικαιοσύνη, στην οποία μετακυλίεται, παγίως, από την εκάστοτε πολιτική εξουσία, η επίλυσις των πιο σημαντικών προβλημάτων της Χώρας.

Εκφράζουμε, τέλος, τη βεβαιότητα ότι « έχουν γνώσιν οι φύλακες» και ότι οι δικαστικοί λειτουργοί του Συμβουλίου της Επικρατείας θα αρθούν στο ύψος των περιστάσεων, ανταποκρινόμενοι στην ιστορική παράδοση του Σώματος.

Επομένως, πρέπει όλοι να εξακολουθήσουμε να εμπιστευόμεθα την Δικαιοσύνη και τους λειτουργούς της, τελούντες πάντοτε εν πλήρη επιγνώσει του γεγονότος, ότι «Υπάρχουν ακόμη δικασταί εις τας Αθήνας».”

Είπαν αριστεροί και δεξιοί, όλοι, ότι ο κ. Σακελλαρίου δεν παραιτήθηκε τόσο καιρό παρά τώρα, ενάμιση μήνα πριν βγει στη Σύνταξη και υπενθύμισαν ότι το Συμβούλιο της Επικρατείας έκρινε Συνταγματικό το μνημόνιο το 2012 και αναρωτήθηκαν γιατί ο κ. Σακελλαρίου δεν αντέδρασε τότε.

Όμως ο κ. Σακελλαρίου είχε αντιδράσει. Ο κ. Σακελλαρίου, ως Αντιπρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας μαζί με τον Αντιπρόεδρο Σ. Ρίζο και τους Συμβούλους  Συμβούλου Ευδ. Γαλανού, Γ. Παπαμεντζελοπούλου, Γ. Παπαγεωργίου, Γ. Ποταμιά και Β. Καλαντζή και Μ. Καραμανώφ και Ι. Γράβαρη μειοψήφισαν στην απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας προβάλλοντας κατά τον γνωστό Συνταγματολόγο Γιώργο Κασσιμάτη:

γνώμες ορθές, εμπεριστατωμένες και άριστα διατυπωμένες, που δείχνουν την εδραιωμένη γνώση και του διεθνούς δικαίου και του αντικειμένου της απόφασης, για γνώμες που ανταποκρίνονται πλήρως στο κύρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου”.

Σύμφωνα με τον Συνταγματολόγο, βασικές θέσεις της μειοψηφίας που προκύπτουν σαφώς από το συνδυασμό των εν λόγω γνωμών είναι: (α) ότι η «Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης» και το «Μνημόνιο Συνεννόησης» με τα προσαρτημένα σ’ αυτό τρία επιμέρους «Μνημόνια» αποτελούν διεθνείς συμβάσεις κατά το διεθνές δίκαιο και κατά το Σύνταγμα (άρθρα 36 § 2 και 28 § 2), (β) ότι οι εν λόγω διεθνείς συμβάσεις λόγω του ότι δεν εκυρώθησαν από τη Βουλή, σύμφωνα με τα προαναφερθέντα άρθρα 36 § 2 και 28 § 2 Σ (θα πρόσθετα: και βάσει του διεθνούς δικαίου), δεν ισχύουν, ούτε οι προβλεπόμενες σ’ αυτά δεσμεύσεις δεσμεύουν την Ελληνική Δημοκρατία και (γ) ότι οι εν λόγω συμβάσεις, αναγνωρίζοντας συνταγματικές αρμοδιότητας σε όργανα διεθνών οργανισμών, θα έπρεπε να κυρωθούν με την αυξημένη πλειοψηφία των 3/5 του όλου αριθμού των βουλευτών και, ως εκ τούτου, είναι ανυπόστατες.

Για να καταλήξει ότι στην στάση της μειοψηφίας στην οποία άνηκε ο κ. Σακελλαρίου:

“με ορθή και εμπεριστατωμένη θεμελίωση, κρίνεται ανίσχυρη η διεθνής σύμβαση «Μνημόνιο Συνεννόησης» ως μη κυρωθείσα σύμφωνα με τα άρθρα 36 § 2 και 28 § 2 Σ, καθώς και ο ν. 3845/2010 ως εκτελεστικός της εν λόγω σύμβασης νόμος. Κατά την πρόσθετη δε αιτιολογία του Συμβούλου Ι. Ζόμπολα, ο εν λόγω νόμος είναι ανίσχυρος και λόγω παράβασης του άρθρου 28 § 3 Σ.

…Η υψηλή στάθμη των θέσεων της αποκλίνουσας Μειοψηφίας παρέχει, ευτυχώς, ισχυρή προστασία στο κύρος του Δικαστηρίου και της Δικαιοσύνης, δείχνοντας το δρόμο σύντομης αναθεώρησης των εσφαλμένων θέσεων της Πλειοψηφίας.”

Το πρόβλημα λοιπόν δεν ήταν η στάση του κ. Σακελλαρίου η οποία ήταν ηθική και σύμφωνη με το νόμο και το Σύνταγμα της χώρας.

Αυτό που ενόχλησε τους πρώην αντιμνημονιακούς αγωνιστές και τους νεοφιλελεύθερους επίδοξους συνεχιστές του έργου τους είναι ο φλογερός αντιμνημονιακός λόγος, ο λόγος του κ. Σακελλαρίου υπέρ των δικαιωμάτων των πολιτών και υπέρ της υπεράσπισης του Συντάγματος το οποίο οι κυβερνήσεις των τελευταίων ετών το έχουν μετατρέψει σε κουρελόπανο.

Αλλά για αυτό, ούτε ίχνος αυτοκριτικής.

Σκέφθηκαν: “Καλύτερα, ας δολοφονήσουμε ένα δικαστή που παραιτήθηκε. Γιατί εμείς, ποτέ δεν πρόκειται να παραιτηθούμε”.