Ηλ. Φιλιππίδης, 7 Ιουνίου 2021

Ο ομότιμος καθηγητής Πολιτικής ιστορίας του Τμήματος Πολιτικής επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Θάνος Βερέμης (φωτο) συμφωνεί με τον περιβόητο αυστρο-βαυαρό ρατσιστή και εμπαθή προπαγανδιστή του ανθελληνισμού Φαλμεράγιερ. 

Το χειρότερο ακόμη είναι, ότι διαγράφει τα σοβαρά επιστημονικά επιχειρήματα της απαντήσεως του Κων. Παπαρρηγόπουλου και τον παρουσιάζει, ότι συμφωνεί με τον Φαλμεράγιερ!

Ο Φαλμεράγιερ στην εργασία του «Ιστορία της Χερσονήσου του Μωρέα κατά τον Μεσαίωνα»(1830) γράφει, ότι «Το γένος των Ελλήνων έχει εξαφανισθεί από την Ευρώπη, γιατί στις φλέβες του χριστιανικού πληθυσμού της Ελλάδας δεν ρέει ούτε μία σταγόνα γνήσιου και καθαρού αίματος Ελλήνων» καταλήγοντας, ότι οι σημερινοί Έλληνες είναι απόγονοι Σλάβων και Αλβανών!… 

Ο Φαλμεράγιερ είναι περισσότερο πολιτικός παρά επιστήμονας. Ο ίδιος ομολογεί, ότι ο εφιάλτης της Ευρώπης είναι η επικράτηση των Σλάβων. Ακολουθώντας λοιπόν την πολιτική του Μέτερνιχ θέλει να προειδοποιήσει τους Γερμανούς και Αυστριακούς αλλά και γενικότερα τους Ευρωπαίους, ότι θα πάθουν και αυτοί, ό,τι έπαθαν οι Έλληνες από τους Σλάβους και ότι ο Φιλελληνισμός είναι ένας Δούρειος ίππος, διότι ενισχύει τον φιλορωσσισμό των Ελλήνων, ο οποίος εξηγείται από το σλαβικό αίμα που ρέει στις φλέβες τους!

Ο Φαλμεράγιερ καταλήγει στο «επιστημονικό» συμπέρασμα, ότι μόνο ο βαυαρός βασιλιάς Όθων είναι αυτός, τον οποίο έστειλε η Θεία Πρόνοια να κάνει τους Έλληνες πάλι Έλληνες αλλά και Ευρωπαίους, χωρίς τον κίνδυνο να πέσουν στα νύχια των Ρώσων! 

Στην συνέντευξή του στην εκπομπή «Γιατί το 21; 12 ερωτήματα» ΕΡΤ-2, 9-5-21, ο κ. Βερέμης συμφωνεί με τον Φαλμεράγιερ. Η δήλωσή του λέξη προς λέξη: «Κάτι περιοχές με τοπωνύμια, Στεμνίτσα, Βοστίτσα, σε -ίτσα. Το -ίτσα στα σλαβικά σημαίνει το μικρό π.χ. καρφίτσα είναι το μικρό καρφί. Πάει λοιπόν η γλώσσα, εξαφανίστηκε, λέει ο Φαλμεράγιερ. Αλλά μετά, λέει ο Φαλμεράγιερ, ήλθαν οι Αλβανοί. Έτσι λοιπόν, τί είναι οι Έλληνες; Μία στρώση Σλάβων, όπως ο μουσακάς και μετά μία άλλη στρώση Αρβανιτών».

Ο Βερέμης συνεχίζει ακάθεκτος: «Και ναι μεν όλοι οι Έλληνες έπαθαν αμόκ και έβριζαν τον Φαλμεράγιερ: τί λέει αυτός ο άθλιος, εμείς είμαστε απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων!

Βγήκε όμως ο Παπαρρηγόπουλος και είπε την αλήθεια. Είπε ο Παπαρρηγόπουλος: Έ και, τί έγινε! Βεβαίως είμαστε, όπως τα λέει ο Φαλμεράγιερ. Όμως σημασία έχει τί βγαίνει, τί έμεινε από όλα αυτά. Σήμερα είμαστε ένας δικός μας πολιτισμός, που μας προσδιορίζει ως Έλληνες, Νεοέλληνες για την ακρίβεια. Αυτό είμαστε, λέει ο Παπαρρηγόπουλος και χρησιμοποίησε παραδείγματα απ’ όλο τον κόσμο, μηδέ της Αμερικής εξαιρουμένης και ας είναι Ιταλοί, Γερμανοί, Κινέζοι, τα πάντα και όμως είναι ένα έθνος, λέει ο Παπαρρηγόπουλος, διότι έχουν ένα κοινό πολιτισμό, μία κοινή γλώσσα».

Είναι απίστευτο, ότι ο Βερέμης διαστρεβλώνει 100% την απάντηση του Παπαρρηγόπουλου και καταργεί την ιστορική συνέχεια του ελληνικού έθνους, εξομοιώνοντας το με το σύγχρονο, άρριζο και μεταναστευτικό αμερικανικό πολιτικό έθνος. Προφανώς ο κ Βερέμης βιάζεται να τον αξιώσει ο Θεός να δει την Ελλάδα να μετατρέπεται σε ένα πιστό αντίγραφο της αμερικανικής κοινωνίας, έστω με μουσουλμάνους μετανάστες! 

Όμως ο Παπαρρηγόπουλος είναι αυτός που πρόβαλε ως επιστημονικό δεδομένο την πολιτισμική διαχρονικότητα του Ελληνικού έθνους από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Πρέπει να διασαφηνίσουμε, ότι από κοινωνιολογικής απόψεως η πολιτισμική συνέχεια ενός έθνους δεν είναι μετέωρη αλλά προϋποθέτει την ύπαρξη ενός κοινωνικού υπόβαθρου, που παραμένει ανθεκτικό και απορροφά τις οποιεσδήποτε εξωτερικές επιδράσεις. 

Στην ειδική και έντυπη απάντησή του ο Παπαρρηγόπουλος αποδεικνύει διεξοδικώς, ότι: 

Α. Είναι παραλογισμός να μιλάει ο Φαλμεράγιερ για πλήρη εξαφάνιση του Ελληνισμού, όταν η έρευνά του αφορούσε μόνο την Πελοπόννησο. Τον παραλογισμό αυτόν εντοπίζει και ο Βρετανός ιστορικός Ρ. Μπίτον, ο οποίος δεν φημίζεται για τον φιλελληνισμό του.

Β. Οι όποιες εξεγέρσεις Σλαβικών φύλων στην Πελοπόννησο είτε έγιναν τον 6ο είτε τον 8ο αιώνα, ακόμη και η πολιορκία της Πάτρας σε συνεργασία με Αβάρους ή Σαρακινούς και η κατάπνιξή τους από τα βυζαντινά στρατεύματα υποδηλώνουν, ότι υπήρξε εγκατάσταση σλαβικών φύλων ως κτηνοτρόφων σε ορεινές περιοχές της Πελοποννήσου, χωρίς όμως ποτέ να μπορέσουν να καταλύσουν την κυριαρχία των Βυζαντινών. Δεν επαναστατούν οι κυρίαρχοι αλλά οι υπόδουλοι και μάλιστα όταν καταπιέζονται.

Γ. Οι Σλάβοι δεν μπόρεσαν να δημιουργήσουν δικό τους πολιτισμό στην Πελοπόννησο, δεν έκτισαν ούτε μία πέτρα. Πέρα από μερικά τοπωνύμια, τα οποία υιοθέτησαν οι Έλληνες, οι Σλάβοι όχι μόνο δεν μπόρεσαν να επιβάλουν την γλώσσα τους αλλά την έχασαν πλήρως, έχασαν ακόμη και τα ονόματα και τα επώνυμά τους. Οι Σλάβοι απορροφήθηκαν πλήρως, εξαφανίσθηκαν. Δεν υπάρχουν ούτε κάποιες προφορικές παραδόσεις ή θρύλοι της παρουσίας τους.

Ως προς τους Αρβανίτες μπορούμε να προσθέσουμε ότι: 

Α. Είχαν δεχθεί την αλβανική γλώσσα αλλά δεν χρειάσθηκε καν να ενσωματωθούν στον εθνικό κορμό, διότι ακόμη και όσοι δεν ήταν Βορειο-ηπειρώτες, αισθάνονταν ήδη Ρωμιοί, ως υπήκοοι του βυζαντινού πριγκιπάτου του 13ου αιώνα, «Άρβανον», στο κέντρο της σημερινής Αλβανίας. Β. Οι Αρβανίτες διατήρησαν την αλβανική γλώσσα, διότι εγκαταστάθηκαν σε ελλαδικές περιοχές, που είχαν ήδη ερημωθεί. Αυτή η διαφορά με τους Σλάβους αποδεικνύει περίτρανα, ότι οι Σλάβοι έχασαν την γλώσσα τους, επειδή δεν βρήκαν ακατοίκητες περιοχές στην Πελοπόννησο.

Επομένως ισχύει και για τον κ. Βερέμη η καταγγελία του Παπαρρηγόπουλου, την οποία απευθύνει προς τον Φαλμεράγιερ. Παπαρρηγόπουλος: « Με τα στοιχεία που έθεσα υπόψιν του αναγνώστη, μπορεί αυτός να κρίνει «πόση εμπιστοσύνη αξίζει να έχει… στον Φαλμεράγιερ όχι μόνο για την επιστημονική ακρίβεια, αλλά και για την ηθική υποχρέωση που έχει προς την αλήθεια ο κάθε τίμιος άνθρωπος»! 

Βλ. Παπαρρηγόπουλος, Περί της εποικίσεως σλαβικών τινών φυλών εις την Πελοπόννησον, 1843. Λιβάνης 2012, σ. 51.

Το άρθρο έχει δημοσιευθεί στην ηλεκτρονική εφημερίδα “POLITICAL”, Παρασκευή 4/6/2021 σελ. 11. 

Πηγή: hellenologia.com